Epiikia formaliter respicitæquum & iustum. 4. b
Epiikia quomodo distinguatur à lege. 95. c
Epiikiæ differentia in lege naturali, & positiua.
95. b
Epiikia seruata mentis lege contra eius verba, seu
corticem facit. 270. b
Epiikia potest cadere in legem naturalem, sed à
Deo solo potest adhiberi. 94. a, b
Epiikia cur non habeat locum contra legem na-
turalem. 95. d. & quomodo possit habere. ibid.
Epiikia solùm habet locum contra legem scri-
ptam. 95. d @@
Epiikia non solùm à legislatore, sed etiam à priua-
ta persona adhiberi potest. 562. e
Epiikia solùm habet locum in casu euidenti. 562. b
Epiikia non habet locum in manifestis cōtra ver-
ba legis. 561. c
Epiikia quando humano iudici licita. 94. b, c
ad Epiikiæ virtutem pertinet aliquando agere cō-
tra verba legis, vt iustum, & æquum obseruetur.
4. b
Epiikia quando locum habeat supra legem. 562. c
Episcopi Apostolis succedunt, vt Papa Petro.
156. e
Episcopi quomodo successerint Apostolis. 152. e,
157. a
Episcopi nullam habent partem veræ Apostolicæ
dignitatis. 157. b
Episcopus quasi speculator in Ecclesia positus est.
159. e
Episcoporum creandorum formula. 156. b
Episcopi vocati Reges. 191. a
Episcopus antepositus Regi. 191. d
Episcopi principes Ecclesiæ constituti sunt. 191. c
Episcopo sunt subiecti Principes etiam supremi.
188. e
Episcoporum præcellentia supra Principes sæcu-
lares. 191. b, c, d, e
Episcopus est persona illustris. 159. a
Episcopi fiunt à Christo. 156. b
Episcopum nullum elegit Christus, nec consecra-
uit omnes Apostolos. 157. a
Episcoporum ordo quo iure in Ecclesiam intro-
ductum. 157. b
Episcopi à quibus, & quomodo constituti. 157. e
Episcopus primò debet obedire Papæ, deinde Me-
tropolitano, si nō sit occupatus à Rege; sed si sit
occupatus à Rege, debet ei primas deferre.
344. a, b
Episcoporum omnium potestas an à Papa depen-
deat, vel non. 160. a, b, c
Episcopus electus si non sit intra tres menses cō-
secratus, ipso facto priuatus est Episcopatu.
375. b
Episcopus dum consecratur, quam auctoritatem
accipiat. 158. c
Episcopum, vel Abbatẽ, si quem solo verbo com-
pellet Pontifex Romanus statim fit Episcopus,
vel Abbas. 446. c
Episcopi omnes à quo tempore à Papa auctorita-
tem habere cœperint. 159. b
Episcopus nomen est operis, non honoris, & vn-
de dicatur. 140. e
Episcopi non habent suffragium decisiuum, quan-
do Pontifex adest in Concilio, secus quando
mittit legatos. 520. e
Episcopus factus est Ambrosius adhuc laicus.
188. c
Episcopus non debet admitti sine literis, tamen
fit Episcopus per fiat Pontificis. 446. e
Episcopi sunt subiecti legibus Conciliorum pro-
uincialium, & nationalium, in quibus ipsi cum
aliis iudices, & legislatores fuerunt. 304. e
Episcopi possunt in suis Episcopatibus leges con-
dere. 159. c
Episcopus debet obedire Regi. 344. a
Episcopus potest in sua diœcesi quidquid Papa
potest in vniuersali Ecclesia, nisi ab eo prohi-
beatur. 511. c. d. explicatur. 512. a
Episcopus est in sua diœcesi, quod Papa est in vni-<-P>
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
<-P>uersali Ecclesia. 121. c
Episcopus non potest fieri laicus. 188. c
Episcopi quomodo habeant iurisdictionem. 178. a
Episcopi ante potestatem ordinis, & consecratio-
nem possunt habere iurisdictionem. 151. e
Episcopi officium non potest exerceri sine conse-
cratione. 375. b
Episcoporum iurisdictio quo iure illis competat.
161. b, c
Episcopis Deus confert iurisdictionem. 159. b
Episcopos habere iurisdictionem à Christo, pro-
pari non potest. 155. d
Episcopis qualem potestatem conferat Deus. 159. a
Episcopi habent iurisdictionem à summo Ponti-
fice. 155. d. e. & seq.
Episcopis quomodo iurisdictionem Pontifex con-
ferat. 159. c
Episcopi leges ferunt nomine Papæ. 158. b
Episcopus in grauioribus nō potest leges cōdere,
& cur. 160. b
Episcopus non potest Clericis tributum impo-
nere. 160. d
Episcopus quomodo possit contra ius commune
decernere. 161. e. 162. a
Episcopus in quibus non possit disponere. 161. a, b
Episcopus potest leges ferre, quæ ipso defuncto,
vel amoto vim suam retineant. 159. d
Episcoporum statuta vbi, & quomodo obligent,
159. c
Episcopi possunt condere canones Episcopales.
162. b
Episcopi ex violatione suarum legum non possunt
incurrere excommunicationem, suspensionem,
&c. 307. c
Episcopi epistola particularis non constituit ius.
51. b
Episcopus potest statuere contra id quòd ipse, vel
eius antecessor statuit. 161. d
Episcoporum vel Conciliorum decreta à summo
Pontifice non approbata vim legis vniuersalis
non habent. 172. b
Episcopus neminem potest damnare ex quo hære-
sim à se confictam prædicare cœperit. 187. b
Episcopus non potest abrogare quæ iure commu-
ni statuta sunt. 161. e
Episcopus quomodo dissoluat vota, iuramẽta, &c.
94. e
Episcopi vnde accipiant subditos, & in eos iuris-
dictionem. 158. a, b
Episcopus est caput suæ diœcesis. 159. a
Episcopus est caput Capituli. 178 e
Episcopus, & Decanus quomodo sint caput Ca-
pituli. 179. e
Episcopus solus habet suffragium decisiuum in
Synodo diœcesana. 520. d
Episcopus non habet potestatem à Capitulo, sed à
Christo, vel à Papa. 162. a
Episcopus an possit sine Capituli sui consensu le-
ges ferre. 162. c, & seq.
Episcopus non indiget synodo parochorum ad fe-
rendas leges. 163. b
Episcopus potest sine Capituli sui consensu leges
ferre. 162. a, e
Episcopus in quo non possit sine consensu Capi-
tuli statuere. 162. e
Episcopus Synodale Concilium ad libitum dispo-
nere potest. 161. a
Episcopus non tenetur legibus in synodo Episco-<-P>@@
<-P>pali latis. 319. a
Episcopus quomodo obligetur suis statutis.
318. a, b
Episcopo mortuo iurisdictio deuoluitur ad Capi-
tulum. 180. a, b
Episcopus non potest excommunicare subditos
suos in alieno territorio. 457. a
Episcopus non potest obligare, nisi subditos, qui
sunt incolæ. 320. c
Episcopi statutum non ligat subditos extra terri-
torium versantes. 331. e
Episcopus potest facere Capituli consensu quod
factum tenet. 162. c
Episcopus potest subditum punire qui deliquit ex-
tra prouinciam, si in ea postea reperiatur. 167. c
Episcopus non potest excommunicare subditum
extra territorum. 334. a, b, c, d, & seq.
Episcopus non potest excommunicare non subdi-
tum sibi tempore promulgationis edicti. 325. e
Episcopus est Iudex etiam in ordine ad delicta
commissa extra territorium. 342. a
Episcopus potest præcipere clerico, etiam sub cẽ-
sura, ne extra diœcesi sacrum faciat. 342. e
Episcopus potest liberè dispensare cum Clerico,
vt absit septennio studiorum gratia. 532. a, b
Episcopus potest generali mandato sub excom-
municatione lata forenses fures, aut alios de-
linquentes in suo territorio includere. 325. d
Episcopus non potest sine consensu cleri, & popu-
li festa instituere. 163. b
Episcopus si præcipiat, ne quis extrahat triticum
ex sua diœcesi, quatenus censuram incutrat qui
extrahit. 335. e
Episcopi statutum peregrini quando incurraut
pœnas illius. 322. e
Episcopus potest dispensare in suis constitutioni-
bus à Papa confirmatis. 515. b
Episcopus si constitutiones iureiurando firmaue-
rit, an possit in illis dispensare. 520. d
Episcopis quomodo data sit potestas iudicandi de
ciuilibus. 122. c
Episcopus in quibus casibus possit dispensare
in iure communi. 513. d, e, & seq.
Episcopus potest dispensare in extrema necessita-
te partium, nec tenetur eam supplere. 515. b, c
Episcopus potest præcipere Sacerdotibus, vt tem-
pore epidimiæ sacramenta ministrent. 256. e
Episcopus factus ex religioso ad quid teneatur ex
regula. 310. e
Episcopus potest dispensare si non determinetur à
quo. 513. e
Episcopus potest ex iusta causa minuere pœniten-
tiam à summo Pontifice impositam. 161. d
Episcopus potest dispensare in triplici genere re-
rum in iure communi. 514. b
Episcopus potest secum dispensare quoties potest
cum subditis. 520. e
cum Episcopo ludens an peccet stante lege in
prohibente. 318. e
Episcopis suis sedibus pulsis priuilegium colla-
tum. 331. b
Episcopus non debet ordinare in aliena diœcesi,
si tamen ordinet, tenet ordinatio. 425. a
Episcopus potest testari de bonis patrimoniali-
bus, non de bonis Ecclesiæ. 442. c
Episcopus debet decidere causas monachorum,
sanctimonialium, & clericorum causas ciuiles.
350. d
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Episcopus in hæresim lapsus quomodo olim de-
ponebatur. 185. e
Episcopus vel eius vicarius quomodo debeant
procedere in causis. 162. e
Episcopi decretum violās ab Ecclesia est deijcien-
dus. 159. b
Episcoporum statutis, in quibus excommunicatio
statuitur in eos, qui ingrediuntur, vel accedunt
ad monasteria sanctimonialium, tenentur qui
contra fecerint. 341. d
Episcopalis iurisdictio tantùm eo moriente qui ac-
cepit, finitur. 157. c
Epistolæ & responsa Pontificum vim legis ha-
bent. 48. b
Epistola Principis in causa quam cognouit, vim
habet legis. 49. e
Epistola, rescriptum, seu responsum Principis, etsi
sit de negotio specialis, vim habet legis vniuer-
salis. 48. e
Epistola seu rescriptum Principis non facit ius, &
ab ea appellare licet. 48. d, c, sed est falsum. ibid.
Epistola decretalis dicitur Papæ constitutio. 50. c
Epistola, seu rescriptum Principis ad relationem
Magistris de re dubia emissum, habet vim legis.
50. c
Epistola particularis Episcopi vt declaret pro-
priam constitutionem, non facit ius. 51. b
Epistola Christi ad Abagarum apocrypha est.
623. e
Epistola commendās aliquem obligatur sub mor-
tali ex prudentia, & charitate, ad impediendum
ne alij detrimentum patiantur. 560. d, e
Epistola commẽdatitia generaliter laudato si quis
postea committat sua negotia, non tenetur ad
restitutionem, nisi specificè dixeris vt ei quid
daretur, quod adhuc exceptionem patitur. 561.
a, b, c, d
Error communis populi dat iurisdictionem. 226. d
Esseni sacerdotes ægroti carnibus, & vino absti-
nebant. 262. e
Esse prius est quàm operari. 285. e
Essentia rei inuariabilis est. 432. b
Esus carnium non fuit prohibitus ante diluuium,
licet non fuerit in vsu. 588. d
Euæ quomodo dictum est post peccatum, sub po-
testate viri eris. 112. c
Euangelium est bonum nuncium. 619. a, 620. d
Euangelium æternum. 627. a
Euangelium nulla continet præcepta nisi necessa-
ria ad salutem. 623. a
Euangelium scripsit Christus dictādo illud Euan-
gelistis. 624. a
in Euangelio primò prædicatum est regnum cœ-
lorum. 580. a
Euangelium quo ordine promulgatũ fuerit. 606. e
Euangelium non cœpit Christus promulgare gen-
tibus per se, sed per Apostolos. 605. c
Euangelium quando, & quanto tempore promul-
gatum. 601. a
Euangelica lex quid contineat. 587. e
Euangelica lex continet præcepta, consilia, &c.
587. e
Euangelicæ legis propria fuere consilia perfectio-
nis. 587. b
in Euangelica lege pauca Dei præcepta continen-
tur. 150. a
Eucaitæ, & Messalini hæretici. 249. c
Eucharistiæ sacramentum quando iustitutũ. 622. c
@@
Eucharistia instituta, & exercita ante mortem
Christi. 624. e
in Eucharistiæ sacramento realiter Christus fons
vitæ continetur. 630. d
Eucharistia etiam est sacrificium. 621. e
Eucharistia est vinculum amoris, quo præcipuè
Deus trahit ad se homines. 631. a
ad Eucharistiam sumendam quando teneantur
pueri. 358. a, b, c, d
Eucharistia potest dari circa decimum ætatis an-
num in mortis articulo. 361. a
Eucharistiam dare excommunicato non licet, e-
tiam metu mortis. 259. d
Euentus frustra expectatur, cuius nullus est effe-
ctus. 277. c
Euidentia patrati criminis non indiget clamore
accusatoris. 391. a
Eulogius noluit communicare cum Imperatore.
192. a
Eunuchi non poterant vendi. 337. e, & seq.
Eunuchus Æthiops baptizatus à Philippo erat
gentilis. 606. c
Eunuchus baptizatus à Philippo qualis fuerit.
607. b, c, d
Eunuchus Æthiops baptizatus à Philippo voca-
tur primitiæ gentium. 606. c, d
Eunuchus Æthiops fuit proselytus. 607. b, c
Eusebium Episcopum Nicomediensem ob Arria-
nam hæresim ab Episcopatu depositum, exilio
multauit Constantinus. 352. c
Eustachiani hæretici, & quis eorum error circa ie-
iunia. 205. d
Excellentes in Rep. non sunt connumerandi cum
reliquis. 315. d
Exceptio à lege generali etiam sine causa facta va-
lida est. 519. b
Exceptio firmat regulam. 131. e
Excōmunicandi potestas pertinet ad claues. 183. c
Excommunicare non potest Episcopus existen-
tem extra territorium, aut in loco exempto, aut
non subditum sibi tempore promulgationis
edicti, secus est de statuto, & lege quæ po-
test etiam subditum postea, aut in territorio
agentem ligare. 343. c
Excommunicare non potest Episcopus sibi non
subditũ tempore promulgationis edicti. 325. e
Excommunicare subditos in alieno territorio non
potest Episcopus. 457. a
Excōmunicari nemo potest, nisi à superiore. 316. a
Excommunicare seipsum an teneatur mandata-
rius, cui est mandatum vt excommunicet eos,
qui non soluerunt procurationem, & ipse non
soluit. 319. a, b, c, d
Excommunicatio est grauissima pœna. 247. a
Excommunicatio dicitur mors spiritualis, nec po-
test imponi, nisi propter peccatũ mortale. 366. c
Excommunicationis lex quid præcipiat. 513. b
Excommunicatio maior non potest incurri, nisi
per peccatum mortale. 222. c, 247. d
Excommunicatio maior potest incurri propter
peccatum veniale. 250. c
Excommunicatio simpliciter lata intelligitur de
maiori. 369. a, b
Excommunicatio minor quantam priuationem
inducat. 250. d
Excommunicatio minor tollitur ab omni sacer-
dote, qui potens est absoluere à peccato mortali.
250. d, aut veniali. 251. e
@@0@
@@1@Index rerum & materiarum.
Excommunicatio minor potest tolli à clerico ha-
bente forensem iurisdictionem, licet sacerdos
non sit. 251. e
Excommunicatio minor longè minor pœna est,
quàm irregularitas. 250. c, 251. d
Excommunicatio ferri potest ab habente iurisdi-
ctionem Ecclesiasticam, licèt non habeat cla-
ues. 183. d
Excommunicatio non incurritur in rebus leuibus.
234. c
Excommunicatio fœlix Episcopi mucro. 156. e
Excommunicatio per mortale incurritur sine mo-
nitione Prælati. 247. c
Excommunicationem quomodo possit ferre iu-
dex, & an debeat monitione vti. 249. e
Excommunicatio ferenda non potest incurri, nisi
per monitionem. 249. b
Excommunicatio indicat obligationem sub mor-
tali. 247. d
Excommunicatio nulla incurri potest contra vo-
luntatem expressam Papæ. 519. b
Excommunicationes de rebus leuibus non sunt
contemnendæ. 234. d
per Excommunicationem quis traditur Sathanæ
in interitum carnis. 319, b
Excommunicatio & aliæ censuræ incurruntur an-
te omnem iudicis sententiam. 370. d, 373. c, d
Excommunicatio & absolutio à censura non re-
quirunt præsentiam. 337. c
Excommunicatio lata sine animo obligandi, non
ligat. 15. b
Excommunicatio quibus bonis priuet. 370. e
ab Excommunicationis sententia lata à Pontifice
Romano, vel iure communi potest Episcopus
absoluere, si eam sibi non reseruauit Episcopus.
513. a
Excommunicatio quos comprehendat. 322. c
Excommunicatio sine citatione lata valet. 342. c
Excommunicatione nulla est maior pœna in Ec-
clesia. 319. b
Excommunicatio committi potest mulieribus, sed
à solo Papa. 183. b
Excommunicatio lata contra hæreticos in bulla
cœnæ, quid requirat, vt incurratur. 206. e
Excommunicatio ob symoniam retrotrahitur ad
diem commissi criminis. 383. b
Excommunicatio ab Episcopo proprio lata in
eum, cui Papa concessit priuilegium, ne excom-
municari possit, nulla est. 284. b, c, 285. e
sub Excōmunicationis pœna si præcipiat Episco-
pus per sententiam vel edictũ generale, nequis
furetur, ille qui furatur etiam extra territorium
manet excommunicatus. 342. b
Excommunicatio pro aborsu reseruata à Se$unclearto V.
ablata est à Gregorio XIV. 287. a
Excommunicatio legentium libros magorum re-
seruata est à Pio V. in bulla Cœnæ, quæ non est
reseruata ab alijs nec reseruatio ablata. 287. b
Excommunicatio si ferretur in eum qui habuit
priuilegium, ne excommunicaretur, ignoran-
tem tamen illud, nulla esset. 285. b
ab Excommunicatione absoluitur in nomine Pa-
pæ. 158. b, & cur. ibid.
ab Excommunicatione potest inferior prælatus
absoluere. 511. e
Dostları ilə paylaş: | 
