İslam’in etrafindaki ŞÜpheler

Fakirlik Mi?!

Ömer ibn Abdulâziz devrinde cemiyeti, içinde ze­kât isteyen veya zekâtı kabul eden hiç bir fakirin bu­lunmadığı bir seviyeye ulaştıran o İslâm değil midir?. İşte, o İslâm, bu yerin üzerinde tatbik edilen ve bu­gün de tatbik edilmesini ister olduğumuz İslâm.

O, «Servetin sadece zenginler arasında el değişti­ren bir şey olmaması için...» buyuran, halk sınıfları arasında âdil bir dağıtım yoluyla servetleri tevzi eden ve böylece insanların seviyelerini birbirlerine yaklaştiran nizamdır. Çünkü o, lüksü sevmez, onu yasaklar Fakirliği sevmez; onun izalesi (ortadan kaldırilmasi) için çalışır.

Şarklı kadının meselesinde birinci âmil fakirlik­tir. O ortadan kalktığı zaman en büyük düğüm çözü­lür, Kadın kendi haysiyet ve şahsiyetini bulur Ka zanmak maksadıyla kadının çalışması, zarurî olan şeylerden değildir, her ne kadar bu onun normal hakkı ise de... Lâkin milletin hepsi için servet sevi­yesini yükseltmek, kadının -ki, o kendi şahsı müs­tesna hiçbir kimseyi doyurmakla vazifeli değildir-mirastan olan nasibini erkeğin nzasiyle teminat altı­na aiır ve fakirlikle karşı karşıya kalmak korkusun­dan dolayı bırakmak mecburiyetinde kaldığı hakları­na sarılmak hususunda kadını teşvik eder.

Acaba erkeği hakir duruma düşürüp şuur altı aşa­ğılık duygularını aşılayan ve sonunda onu evde bo­şalttıran siyasî zulüm ve baskı mıdır?.. İslâm zulme isyan etmek ve zalimlere karşı mukavemete çağırmak­tan başka bir şey midir?.. İdare edenler ve edilenler olarak beşeri terbiye hususunda şu örnek dereceye varmış olan İslâm değil midir ki, Hz Ömer «Dinleyiniz ve itat ediniz, deyince, müslümanlar top­luluğu arasında biri Hz. Ömer'e «Giymekte olduğun şu elbisenin sana nereden geldiğini bize haber verin­ceye kadar seni dinlemek ve sana itaat etmek biz»m üzerimize lâzım değildir» der. Bu durum karşısında Hz. Ömer, gazaplanmaz, üstelik soranın sorusunu ka bul eder onu tatmin edip inandmncaya kadar mese­lenin hakikatim açıklar. Nihayet adam : «Emret sim di, dinler ve itaat ederiz.'» der.

Bir zamanların tanıdığı ve ikinci olarak da bugün bizim özlediğimiz İslâm, işte budur. Bu İslâm, tatbik edildiği zaman insanlar, tepeden inme baskıların mey­dana getirdiği içe dönüklüğü, bu sebeble ters nefes al­maya zorlayan zillet ve hakareti elbette görmiyecek-lerdir. İşte o zaman âmirin memura ve idarecinin ida­re edilenlere muamelesi, her şahsın başka bir şahsa muamelesi, erkeğin eşine ve çocuklarına adalet, sevgi, güzellik ve kardeşçe muamele etmesi hususunda ör­nek ve rehber yapacağı bir ışık olacaktır.

Acaba bu hallere sebep insanî kıymet ve değer­lerin düşük olması mı?..

İslâm insanları düşük seviyeden kaldırmak, in­sanı insan yapan hakikî kıymet ve değerleri insan için vazetmekten başka bir şey için mi geldi?.. «Allah ka­tında en değerli olanınız, en muttaki olanınızdır.» ¹¹²En zengin olanınız, en kuvvetli olanınız, sulta ve ha­kimiyet bakımından en üstün olanınız değil.... İşte in­sanî kıymet ve değerler bu seviyeye yükseldiği zaman, orada zayıflığından dolayı kadına kötü muamele et­meğe bir mecal kalmaz. Kaldı ki, îslâmm insanlık öl­çüsü, ancak erkeğin kadına karşı güzel muamelesidir. Bu ölçü ise, Resûlüllahın şu hadisi söylemek suretiy­le sarahaten koymuş olduğu ölçüdür: «Sizin en ha­yırlınız, ehline en hayırlı olanınizdır. Ben içinizden eh­line en hayırlı olanınızım.» ¹¹³Arap dilinde ehil ke­limesinden murad ailedir. Böylece Resûlüllahın, ruhla­rın hakikatini idrak melekesi derindi. Hal böyle olunca kefaleti altında bulunan hiç bir insana kötü mua­mele edemezdi. Herkesin, böyle hareket etmesini, ak­sine hareket edenlerin insanî ölçülerin altına düşecek­lerini, bu yüzden ruhlarını bir ızdırap ve ukdenin kap-hyacağını ifade etti. ¹¹⁴

Acaba İçgüdüler Âlemine İnmek Mî?..

İslâm, insanların, terbiye prensiplerinden uzak olarak içgüdüleriyle yaşamalarını ne zaman mubah kıldı?.. Şüphesiz ki İslâm, apaçık bir ifadeyle onların varlığını ve tesirini kabul eder... Fakat ahlaken düşüş­lerinde ona ayak uydurmaz ye içgüdülerin insanlara tahakküm etmesini istemez. Tâ ki, içgüdülerin tesiriy­le meydana gelen davranışlar, hayata bakacakları bir pencere olmasın. îslâmın, kadın ve erkekten her biri­ni, diğerinin hacetini gidermeğe mecbur etmesi, insa­nı içgüdüler seviyesine düşürmek değildir. İslâm bun­dan ancak insanları kendi zarurî ihtiyaçlarında ser­best hale getirmeği kast ve irade eder. Yeter ki, bu za­ruretler, onların şuur ve sinirlerini meşgul edip de güçlerini en yüksek istihsal sahalarına teksif etmek­ten alıkoymasın. Bunun bir işte veya ilimde veya fen­de veya ibadette veyahut meşru bir yol ile kendini do­yurmak mümkün olmadığı zaman kötülüğe tevessül etmekte olması müsavidir. Lâkin İslâm, insanların hiç bir vakit şehvetlerin esiri olmalarına, o şehvetlere da­larak yüksek insanî hayat tarzından uzaklaşmalarma müsaade etmez. İslâm, erkeği bitmek tükenmek bilme­yen bir cihad ile Allah yolunda cihad etmekle; kadını çocuklarını terbiye ve evini tertip ve tanzim cihadiyle vazifeli kılar ki, her ikisinin de zaruretler ve şehvet­ler hududunda durup kalmayan bir takım hedef ve gayeleri olsun. ¹¹⁵

Yoksa Kötü Terbiye Mı?

Ümit edilir ki, hiç bir kimse İslâmdan bahisle, bunu söylemeğe cüret edemez. Kur'an'm tamamı ve ha­dîslerin hepsi insanları terbiye etmeğe ve onları, ne­fis bakımından zapt-u rapt altına almağa, adaleti be­nimsemeğe, başkalarına hürmet etmeğe ve insanı, ken­di canını sevdiği gibi başkalarını da sevmeğe alıştır­mak hususunda ilâiıî bir davettir.

Bugünün yazarlarının, kadını geri bırakan, onu örtülere, kabalığa, dar görüşe cehalet ve hurafeye bü-rüyen ancak odur, diye iddia ettikleri gelenekler ha­kikatte nedir acaba?!..

Hiç bir vakit, ilme mâni, çalışmağa engel olma­yan, toplumla beraber yürüyen teamüle karşı koyma­yan âdetlerin aybı nedir?.. Onlardan ne gibi zararlar, meydana gelmektedir? ¹¹⁶

Bu gelenekler, sadece ahlâkî müptezeîliği, hayâsız­lığı, taşkınlığı, fitneyi, ahlâki bağlardan çözülmeyi, kötülükleri yaygın hale getirmeye ve sokaklara dökül­meyi yasaklar. ¹¹⁷