Dəvətçi: «Mümkünsə, bir az daha izahlı şəkildə söyləyin: aludə olduğum
bidətlərin hansılardır?».
ŞİƏ MƏZHƏBİNİN ARAŞDIRILMASI
Hafiz: «Əlbəttə, tarix təsdiq edir ki, hər böyük peyğəmbərdən sonra
düşmənlər, Tövrat və İncil kimi, onların müqəddəs kitablarına əl uzatmış və bir
çox təhriflər edərək, dinini etibar edilən dərəcədən endirmişlər. Lakin İslam
dinində Qurani-hakimin möhkəm olduğu və o gücə sahib ola bilmədiklərinə görə
Əbdullah ibn Səba Sənai, Kəbül-Əhbar və Vəhəb ibn Münəbbih kimi daima
hiyləgər olan yəhudilərdən bir dəstə zahirən müsəlman olub, sehirli təbliğatlar
aparmağa qərar vermişlər. Peyğəmbərin (s) sözləri adı altında öz inanclarıyla
birlikdə digər batil inancları da müsəlmanlar arasında yaymışlar.
III xəlifə Osman ibn Uffan (r.z) onları təqib etdiyinə görə xəlifənin
qorxusundan qaçırdılar. Misiri öz mərkəzləri qərar verib, yavaş-yavaş bir qrup
insanları aldadaraq, özlərinə tabe etdilər və «Şiə» adında bir hizb qurdular.
Osmanın xəlifə olmasına baxmayaraq, Əlini imam və xəlifə olaraq tanıyırdılar. Öz
hədəflərinə uyğun olaraq «Peyğəmbər (s) Əlini xəlifə və imam elan etmişdir» deyə
bəzi saxta hədislər uydururdular.
Bu hizbin qiyamı nəticəsində çox qanlar töküldü. Nəhayət bu hadisə, məzlum
xəlifə Osmanın öldürülməsi və Əlinin xilafət məqamına oturdulmasına yol açdı.
Osmandan narazı olan bir dəstə camaat da Əlinin ətrafına toplaşdılar. Şiə hizbi bax
o zamanda, bu səbəbdən qurulmuşdu. Lakin bəni-Üməyyənin xilafəti zamanında
Əlinin övladları və dostlarının öldürülməsiylə, bu hizb zahirdə aradan getdi.
Buna baxmayaraq, Salman Farsi, Əbuzər Qəffari və Əmmari Yasər kimi bəzi
insanlar Əlinin (kərəmullahu vəchəhu) leyhinə ciddi bir şəkildə təbliğat aparırdılar:
qətiyyətlə Əlinin ruhu bu növ təbliğatlardan uzaqdır. Bu vəziyyət Harun Rəşid və
xüsusilə iranlıların əliylə qardaşı Məhəmməd Əminə qalib gələn və xilafət
məqamında sabitləşən oğlu Məmun Rəşid Abbasinin xilafət zamanına qədər beləcə
53
davam edir. Belə ki, artıq Əli ibn Əbu Talibi dəstəkləyib, onu haqsız yerə
«Xüləfayi-raşidin»dən (digər üç xəlifədən) üstün etməyə çalışırlar.
İranlılar da bu səbəbdən məmləkətlərinin ərəblərin qüdrət əliylə işğal olması
və istiqlaliyyətlərinin aradan getməsinə görə, münasibətlərinin onlarla yaxşı halda
olmadığı və din adıyla ərəblərin qarşısında qiyam etməkləri üçün bir yol tutmağa
bəhanə axtarırdılar. Bax, buna görə o haqsız yolu tutub, bəyənib ona aldandılar; şiə
hizbinin adıyla onun ətrafında əvəz çıxartdılar. Diyaləmə zamanında güc
topladıqdan sonra iqtidarlı Səfəviyyə səltənəti zamanında bu şiə hizbi bir rəsmi
məzhəb olaraq elan edildi. Məcusi iranlılar da indiyə qədər siyasət məqsədiylə
məzhəblərini şiə olaraq tanıtdırırlar.
Qısaca desək, şiə məzhəbi siyasi bir məzhəbdir, yəhudi Əbdullah ibn Səbanın
əliylə ortaya çıxmışdır. Daha əvvəllərdə İslamda «şiə» adı yox idi; cəddiniz
Nəbiyyul-əkrəm (s) də bu ada nifrət edir. Çünki bu yol onun istəyinin xilafınadır.
Həqiqətdə demək mümkündür ki, şiə, yəhudilərin məzhəb və əqidələrindən bir
təmsilçilikdir.
Bax, bu səbəbdən, sizin kimi şərif və nəsli pak olan bir şəxsin adəti üzrə
keçmişdəkiləri təqlid edərək, bürhan və dəlilsiz olaraq uca cəddinizin yolu olan
pak İslam dinini buraxıb, bidət icad edən yəhudilik yoluna tabe olması, həqiqətən,
məni təəssüfləndirir; halbuki, Qurana və cəddiniz Rəsulallahın (s) sünnətinə
bağlanmağa siz daha layiqsiniz».
Məclisdəkilərin və Hindistanlı şərif möminlərin xüsusilə Hindistan şiələrinin
qüdrətli, qeyrətli və hərarətli Qızılbaşların Hafiz ağanın sözlərindən
qəzəbləndikləri və rənglərinin dəyişdiyini gördükdə, bir az onlara nəsihət edib,
səbirli olmağa dəvət etdim və dedim: «İranda belə bir atalar sözü vardır, deyirlər
ki, «Şaha namənin sonu xoş olar». Və ya «Səbir et, səbir qurtuluşun açarıdır».
Sonra cənab Hafizin sözlərini cavablandırmağa başladım.
|