Mit dünden bugüne gizli dünyanin bilinmeyenleri tuncay özkan
Yüklə 3,49 Mb.
|
|
ve birbirlerine kanlı-bıçaklı düşman görünümünü veren PKK ve PSK'nın biraraya gelerek, bir anlaşma protokolü imzalamaları devletimiz açısından oldukça dikkat çekici ve sağlıklı tahlil edilmesi gereken bir durumdur. PKK-PSK anlaşmasını, yeni dönemin özellikleri ve oluşumlarının ihtiyaçları çerçevesinde değerlendirmek gerekmektedir. Bu anlaşmanın niçin gündeme geldiği, hangi iç ve dış etkenlerin dayatmasıyla yapıldığı, hangi stratejinin bir parçası olduğu, bu anlaşma sonrasında Kürtçü örgütlerin ne gibi mücadele taktikleri ortaya koyabileceği gibi hususlara akılcı ve tutarlı cevaplar verilmeden sağlıklı bir değerlendirme yapılması imkansız görülmektedir. Ayrıca, bu anlaşmanın; -Teorik temeli var mıdır? -Pratikte yaşama şansı nedir? -Atılan adımlar yeni kazanımlar sağlayabilecek mi? -İç ve dış etkileri neler olmuştur? Sorularına sağlıklı cevaplar verildiğinde anlaşmanın muhteviyatını ve arka plandaki hedeflerini çözmek kabil olacaktır. Günümüzde, Sovyetler Birliği'nin dağılması ve Körfez krizi sonrasında Kuzey Irak'ta meydana gelen gelişmeler Kürt sorununun değişik boyutlarda karşımıza çıkmasına yol açmıştır. SSCB'nin dağılmasından sonra, "Yeni Dünya Düzeni"ne entegre olma doğrultusunda Rusya'da gerçekleştirilmek istenen köklü reformlar, ekonomik altyapısı oluşturulamamış sistem ile bu yapısal degişikliğe hazır olmayan halk arasında birtakım huzursuzluklar baş göstermesine neden olmuş ve ileriye dönük planlar sağlıklı bir şekilde uygulamaya konulamamıştır. Diğer yandan, Rusya'daki reformların yerleştirilmesi için milyarlarca dolar sarfeden sanayileşmiş batılı ülkeler gerekli kaynak aktarımını yapmakta tereddüt içerisine girmişlerdir. Bu kaynaklar olmadan da Rusya'da reformların başarıya ulaşma şansı yok gibidir. Batılı ülkelerce, bugüne kadar yapılan yardımlarla Rusya'nın "Yeni Dünya Düzeni"nin bir parçası olarak düzlüğe çıkması bir hayli uzak görülmektedir. "Yeni Dünya Düzeni"nin sahibi ve dünya jandarmalığına soyunan ABD başta olmak üzere, sanayileşmiş batılı ülkelerden Rusya'ya yapılan kaynak aktarımı ya devam edecek, yada Rusya'daki muhafazakar kesim olarak bilinen eski komünistler yeniden ön plana çıkarak, "Yeni Dünya Düzeni"ne geçişte meydana gelen çelişkileri ve zorlukları istismar etmek suretiyle yeniden güçleneceklerdir. Komünistlerin yeniden ön plana çıkarak güçlenmeleri ise, bugüne kadar sarfedilen çabaların tümden boşa çıkması demektir. Alkolik olmasına rağmen alternatifi olmadığı vechile, batı tarafından desteklenmek zorunda kalman Yeltsin'in, aldığı bütün yardımlara rağmen mevcut durumu toparlayacak güçte olmadığı bilinmektedir. Bu durum, böyle devam ettiği müddetçe Azerbaycan'ın haricindeki Bağımsız Devletler Topluluğu'na mensup ülkelerin, lider ve yöneticilerinin eski komünistlerden olmaları ve bu devletlerin ekonomik problemlerinin Rusya Cumhuriyeti'nden daha da ağır şartlara haizliği, yeni bir kömünist SSCB'nin oluşması için potansiyel teşkil etmektedir. Neticede, "Yeni Dünya Düzeni"ne entegre olmamış bir Rusya'nın Balkanlar'dan Kafkaslar'a, Doğu Avrupa'dan Orta Asya'ya kadar bir yığın probleme sebep olacağı ve bu problemlerin batılı ülkelere pahalıya mal olacağı diger bir gerçektir. Ayrıca ABD, Bosna Hersek olayında da bir ikilemle karşı karşıyadır. Bosna Hersek'in dünya düzeninin gerektirdiği yöntemler çerçevesinde çözülmesi, Sırp tezine sıcak bakan Rusya'yı gücendirmekte, Rusları tatmin edecek bir tavir ise "Yeni Dünya Düzeni" doğrultusunda Ortadoğu, Balkanlar ve Kafkasya'da yeni bir misyon yüklenilen Türkiye'yi zor durumda bırakmaktadır. Bosna Hersek meselesinin çözülmesinde en büyük güçlük sallantıdaki Yeltsin yönetimi ile "Yeni Dünya Düzeni" içinde Türkiye'ye atfedilen rolde yatmaktadır. Öte yandan, Sovyetler Birliği'nin dağılmasını müteakip, Asya'daki Türki Cumhuriyetlerle ilgili çeşitli misyonları yüklenme durumuyla karşı karşıya gelen Türkiye'nin, beklenen rolü oynaması için istikrarlı bir yapıya sahip olması gerekmektedir. Türkiye'nin yalnızca belirtilen hususlarda değil, aynı zamanda Ortadoğu'da ABD ile çatişmak ve etki alanını Tacikistan'dan Suriye'ye, Afganistan'dan Pakistan'a kadar genişletmek isteyen İran'ı da dengelemesi istenmektedir. Fakat bilindiği gibi, özellikle son 10 yıldır muhatap olduğu bölücü terör Türkiye'yi içte ekonomik ve siyasi istikrarsızlığa iterken dışta da komşuları karşısında güçsüz duruma düşürdügü veçhile, Türkiye'nin Ortadoğu, Kafkasya ve Balkanlar'da "Yeni Dünya Düzeni"nin kendisinden beklediği rolleri oynayabilmesi mümkün görülmemektedir. Bütün bu gelişmeler Kafkasya, Balkanlar ve Ortadoğu üçgeninde yer alan Türkiye'nin önemini ziyadesiyle arttırmakta ve önümüzdeki dönemde Türkiye'nin mutlaka bir istikrar adası haline gelmesini zorunlu kılmakla birlikte, Türkiye'nin tarihten gelen mirasına sahip çıkarak gerek Balkanlar'da, gerekse Kafkasya ve Ortadogu'da bölgesel bir süper güç durumuna yükselmesi ihtimali de batılı güçlerce hiç arzu edilmeyen bir durumdur. İşte bu gelişmeler muvacehesinde; Ortadoğu'da "Yeni Dünya Düzeni"ni kurumlaştırmak isteyen güçlerce, bir köprübaşı vazifesi görmek üzere düşünülen Kuzey Irak'taki Kürt oluşumunun, Saddam rejimine alternatif olarak değil, gerektiğinde batının bölgedeki çıkarlarına muhalefet edebilecek ülkelere (başta Türkiye) karşı önemli bir koz olmak üzere son derece kontrollü ve amacına uygun kullanılmasının hedeflendiği değerlendirilmektedir. Dolayısıyla, PKK'nın Kuzey Irak'ı basamak olarak kullanmasına müsaade edilmeyip, Kuzey Irak'taki etkin kürt örgütleriyle uzlaştırılarak, bu oluşumun Türkiye kesimindeki uzantısını PSK gibi esas itibariyle siyasi mücadeleyi benimsemiş bir örgütün ittifakıyla, tamamlayıcı bir misyon yükl enmesi öngörülmektedir. PKK 1992 yılı içerisinde almış olduğu ağır darbeler neticesinde, içerisine girdiği askeri ve siyasi kriz nedeniyle bu konuda kolaylıkla ikna edilmiştir. İlk etapta PSK ile ittifaka giren PKK'nın, önümüzdeki dönem itibarıyla ülkemizde faaliyet gösteren diğer kürtçü unsurlarla da anlaşmaya varması doğrultusunda emareler görülmektedir. PKK'nın silahlı terör eylemleri sonucu oluşturulan iç ve dış kamuoyunun yanısıra, aynı şekilde gelişen ve hazır durumda bekleyen iç ve diş destek gruplarınca sözde demokratik usuller kullanılarak neticeye varılması hedeflenmektedir. Yeni düzenlemede, Kuzey Irak'taki oluşumu destekleyerek koruma altına alan ABD ve Avrupa'nın, Celal TALABANİ ve Kemal BURKAY'ı devreye sokmak suretiyle ortak tavır alma cihetine gittikleri değerlendirilmektedir. PKK ve Abdullah ÖCALAN, ABD ve Avrupa gibi iki büyük süper güçten gelen Kürt sorununa yeni bir veche verme girişimine, uzun yıllardır kendisine destek veren Suriye ve İran gibi ülkelere güvenerek karşı çıkamamıştır. Bu tavrının altında yatan nedenlerin başında, batı ile ilişkilerini bozmak istemeyen ve üzerindeki terörizme destek veren ülke imajını ortadan kaldırmayı amaçlayan Suriye'nin, PKK'yı tek başına kontrol altına almasının imkansızlığı ile İran'ın da batılı güçlerin zaten İslam Devriminden bu yana giderek artan üzerindeki baskılarına tahammül edemeyişi gösterilebilir. Yine, Mart 1993 ayının başında PKK ile Hizbullah örgütleri arasında sağlanan ateşkesin ise tam bu gelişmeler öncesinde, cereyan eden durumu farkeden İran'ın Kürt kozunu tamamen batıya kaptırmamak maksadıyla girişmiş olduğu bir operasyon olarak değerlendirilmesi mümkündür. Netice itibarıyla Abdullah ÖCALAN'ın, önce Celal TALABANİ ardından da Kemal BURKAY ile güdümlü ve zorunlu bir anlaşma yapmak zorunda kaldığı söylenebilir. Bu değerlendirmelerimize; -"Yediler" veya "G7" olarak bilinen sanayileşmiş yedi batılı ülkenin son zirve toplantısında Rusya Cumhuriyeti'ne yapacakları yardımı askıya almaları, -Bosna-Hersek'te Rusya ve Türkiye'nin rızasına muhalif olmayacak bir çözümün acilen gerçekleştirilmesi için ABD'nin yoğun gayretleri, -Bazı basın organlarına da yansıdığı vechile, ABD Dışişleri Bakanlığınca yapılan açıklamada "terörist faaliyetlere karşı olmalarına rağmen PKK'nın silahlı mücadeleyi bırakarak siyasi mücadeleye devam etmesini olumlu karşıladıklarını ve Kürt Sorunu'nun çözümünde demokratik adımların atılmasını istedikleri yönünde beyanatları" -Saddam HÜSEYİN'e alternatif bir lider bulamayan ABD'nin, herşeye rağmen Saddam'lı bir Irak'ı tercih edebileceğine dair sinyaller vermeye başlaması, -Ortadoğu ve Türkiye üzerindeki ABD siyasetini belirlemede etkili olan "Carnegie Endowment Fondation" Başkanı ve ABD eski Ankara Büyükelçisi ABROMOWITZ'in önceden planlı, ancak açıklamalara tekabül eden günlere rastlayan Türkiye ve Kuzey Irak seyahati, -Güvenlik kuvvetlerimizce hazırlıkları en son aşamaya gelen "Bahar Operasyonu"nun, teröristleri kökten temizlemese bile, Kuzey Irak Harekatında olduğu gibi kamuoyu üzerinde oluşturacağı "Güç şov" neticesi, bölücülüğe temayülü olan kitleleri yılgınlığa dercederek, bölücülügü bir avuç azinlığın ütopyasından öteye götüremeyecek olmasına rağmen, ABD ve bazı Avrupa ülkelerinin bölgedeki çıkarlarına ters düşeceği veçhile gereksiz olduğu imajının yaratılarak, engel olunmak istenmesi hususlarını mesned olarak gösterilebilir. Yukarıda arzedilen değerlendirme ve gelişmelerin ise, bu kadar üst üste gelmesinin tesadüf olarak ele almması mümkün görülememektedir. Görünürde ve kısa vadede, ülkemizi terör belasından kurtarmaya yönelikmiş gibi görülen bu plan, ileride ülkemiz aleyhinde büyük açmazları da beraberinde getirebileceği endişesini uyandırmaktadır. Bu cümleden olarak; Günümüzde bir geçiş süreci içerisinde bulunan kürtçü faaliyetlerin, en azından kısa vadede marjinalleştirilmesi için, eski yapısını terkedip yeni yapısını henüz oluşturamadığı bu dönemde üzerine ciddiyetle gitmenin uygun olacağı değerlendirilmektedir. Bu maksatla ilk etapta; kürtçü unsurların toparlanmasına, manevra yapmasına ve yeniden yapılanmasına firsat tanınmadan, mutlaka "Bahar Operasyonu" ile darbelenmesi gerekmektedir. Bölücü mihrakların elde edebileceği yeni demokratik mevzileri ele geçirmeden bedef kitleye yönelik olarak, çok yoğun ve sistemli bir şekilde kültürel ağırlıklı karşı-propaganda faaliyetleri yoğunlaştırılmalı, en azından sözkonusu mevzilerin denetim altında oluşması sağlanmalıdır. Almanya haricindeki bazı Avrupa güçleri ve ABD'nce gündemi belirlendirildiği değerlendirilen bu operasyondan karlı çıkılarak, kürt sorununun önümüzdeki günlerde ülkemizin başına tekrar problem olarak çımasına meydan verilmemelidir. Bu meyanda, ülkemizde faaliyet yürüten bölücü örgütlerin Kuzey Irak kürtleriyle bütünleşmeleri engellenmeli, ülke içerisindeki üst oluşumları (cepheleşmeler) parçalanmalı ve bu konudaki tedbirler acilen hayata geçirilmelidir. Arz." BU RAPORU YAZMAK İÇİN İSTİHBARATÇI OLMAYA GEREK VAR MI? Evet , işte size bir rapor. Kendi içinde bir bütünlüğü olmayan, olayların gelişimini bir köşe yazarı edasıyla yorumlayan, bolca gazete haberine dayanan bir rapor. Ama bunun adı bir istihbarat raporu. Yazanlar da istihbaratçılar. Yeltsin'in alkolik olduğu konusunda raporda yeralan bilgi ise dünya basınından çok sonraları bu raporda kendine yer buluyor. Neden bu raporun içinde yeraldığı da anlaşılamayan bu bilgi, emniyet istihbaratının kime ve nasıl bir nispet içinde bulunduğunu da gözler önüne sermektedir. Çünkü yasası ve görevi açısından bu tür istihbarat emniyetin işi değildir. Yasasına göre emniyet istihbarat ünitesinin görevi " Asayişi sağlamak üzere ülke seviyesinde istihbarat faaliyetinde bulunmaktır".Bu raporda iç istihbarata ilişkin ne bulunduğu sorusunun yanıtı ise açıktadır. Oysa teröre karşı kişisel yorumlar ve tarihi laf salatalarının dışında, rapora baktığınızda istihbarat adına hiç bir şeyin bulunmadığı ortadadır. Aynı sorun MİT için de geçerlidir. Sonuçta istihbarat öğrenilmesi, çözülmesi gereken bir bilmece olarak karşımızda durmaktadır. Burada yapılması gereken şey eksikleri saptayıp iyi organize olarak akıllı, azimli, bilgili, sabırlı elemanları; teknoloji ile birleştirerek elimizdeki istihbarat birimlerini yenilemek olmalıdır. Bu alanda yapılması gereken en önemli şey ise istihbarat birimleri arasındaki tartışmaları giderip, koordinasyonu sağlamaktır. Ancak burada polis istihbarat ünitelerinin bazı örgütlerin içine sızmadaki başarılarını da görmezlikten gelmemekte yarar vardır. Bu anlamda işlerini bazı kesimlere karşı iyi yaptıkları ortadadır. Ancak sol örgütlere karşı sağlanan başarı, polis içinde çok iyi bir şekilde örgütlendikleri bilinen radikal dinciler ile Türkiye'nin başına bela olan ülkücü mafya gruplarına karşı sağlanamamaktadır.Buna da yetki ve sorumluluk alanlarının dışında çalışma isteğinin yolaçtığı bir gerçektir. Bir de uygulanan eleman politikasının etkisi tartışılmazdır. Türkiye güvenlik birimlerindeki siyasi kadrolaşmaların acısını çokça çekmektedir. Bu nedenle profesyonelleşilememekte, kişi ve grupların baskısı altında kalınmaktadır. DEMİREL, ÇİLLER KAVGASININ SONUCU: GÜÇ, KÖKSAL'IN MİT Müsteşarı Sönmez Köksal'ın göreve başladıktan sonraki zamanları çokça Başbakan Tansu Çiller ile bir denge oyunu oynamakla geçmiştir. Köksal kendisini görevden almak isteyen Çiller'e karşı Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'den aldığı destek ve medyadaki geniş atağıyla direnebilmiştir. Bu aşamadaki ilk icraatlar Sönmez Köksal'ın makamına sağlam oturmasına yönelik iç düzenlemelerle dikkat çekmektedir. Bununla askerlerin teşkilat içindeki etkinlik ve personel düzeyleri aşağıya çekilmiş bulunmaktadır. Teşkilat içinde asker personel oranı yüzde 2.5 lara, yönetim kademelerindeki etkinlikleri ise yüzde 10 lara çekilmiştir. Genelkurmay Başkanlığı ile yapılan protokollere göre bu oranlar 2000 yılında hemen hemen sıfırlanmış olacak. Ancak burada asker kökenli bazı uzmanların düşünülmeden yapılan planlamalar sonucu MİT dışında kalmasından kaynaklanan sıkıntıların da bugünlerden hissedilmeye başlandığı uzmanlarca aktarılmaktadır.Ayrıca Köksal kendisine rakip olarak görülen bazı sivil yöneticileri de MİT içinden dış görevlere göndererek uzaklaştırmıştır. Ancak gelen yeni kadronun MİT içinden ve sivil unsurlardan seçilmesi önemli sayılmaktadır. Bu dönem içinde MİT bünyesinde halkın ve devlet yönetiminin isteklerine yanıt verecek bazı operasyonel düzenlemelere de gidildiği belirtilmektedir. APO ŞAM'DAN GETİRİLEBİLECEK Mİ? Yeni düzenlemelerin bir kısmında halk ve yöneticilerin" MİT neden Apo'yu Şam'dan getiremiyor" eleştirileri etkili olmuştur. Bu yeni anlayış ve oluşturulan birim İsrail gizli servisi MOSSAD ajanlarının geçirildiği türden bir askeri eğitimden geçirilmekte ve bu tür operasyonlara hazır hale getirilmektedir. 1995 yılına kadar MİT içinde APO'yu Şam'dan veya dünyanın herhangi bir yerinden alıp getirecek düzeyde eylem yapabilecek bir kadro bulunmamıştır. MİT'in oluşumu daha çok " stratejik- analitik" istihbarat faaliyetleri üzerinedir. Ancak özellikle PKK terörünün yarattığı baskı ve diğer istihbarat birimlerinin teşebbüslerine rağmen bu tür konularda başarı sağlayamaması, MİT içinde böyle bir eğitimi de zorunlu kılmış durumdadır. Yani 1996 veya en geç 1998 yılında APO veya başka bir hedefe yönelik MOSSAD türü askeri bir operasyonda MİT'in kullanacağı elemanın yetişmiş olacağı ifade edilmektedir. Örneğin MİT beşinci kongresini Kuzey Irak'da toplayan PKK'nın bu kongreyi yaptığı salonun askeri timler tarafından basılmasını ve buradaki lider kadronun ele geçirilmesinin yararını askeri kaynaklara aktarmıştır. Ancak askeri kaynakların bu tür bir eylemi gerçekleştirecek yeterli elemana sahip olmadıklarını belirttikleri ifade edilmektedir. Bu baskın yapılammış ama sonrasında Milli Güvenlik Kurulu'nun aldığı bir karar ile 35 bin kişilik bir asker gücüyle Kuzey Irak' da Çelik Harekatı başlatılmıştır. Bu harekatın başlamasından da ne MİT, ne Dışişleri ne de Bakanlar Kurulu haberdar olmuştur. Çünkü " Çok Gizlidir " yapılanlar. Oysa bölgeye asker sevkiyatı dahil, harekatın olası başlama günü dahi yerli ve yabancı basında haber konusu yaplımıştır. ÇEKİÇ GÜÇ NEDEN GİTMEM DİYOR Burada yeri gelmişken istihbarat için yaşamsal önemde olan dış politika ve uluslararası ilişkiler bakımından Türkiye'nin nasıl kuşatıldığının da bir örneğini sergilemekte yarar bulunmaktadır. Türkiye Körfez krizinin ardından yaşanan ortamda Kuzey Irak konusunda Çekiç Güç adlı çok uluslu gücün kendi topraklarında konuşlandırılarak Saddam'a gözdağı verimesi konusunda çok gönüllü davranmıştır. Bu Turgut Özal'ın Amerika'nın,Türkiye'ye biçtiği yeni rolü kabulü ve isteklerini yerine getirmesi açısından da çok önemli bir adımdır. Bu gücün bir müddet sonra ne işe yaradığı ise ortaya çıkmıştır. Saddama gözdağı ve baskı uygulamanın bir aracı olan Çekiç Güç Kuzey Irak'da oluşturulacak Kürt otonomi bölgesinin temillerini atmıştır. Çekiç Güç helikopterlerinin aynı zamanda PKK'nın Kuzay Irak'daki kamplarına malzeme attıkları saptanmıştır. Çekiç Güç ile ilgili olarak dönemin Genelkurmay Başkanı Doğan Güreş oldukça sert eleştiri ve uyarılarda bulunmuştur. Çekiç Güç helikopterlerinin bölgedeki PKK kamplarına malzeme atmasının önüne geçilmesi için Silahlı Kuvvetler bu tür eylemlerde bulunan Çekiç Güç uçak veya helikopterlerinin düşürüleceğini açıklamıştır. Bütün uçuşlarda Çekiç Güç uçak ve helikopterlerine Türk subaylarının bindirilmesi zorunlluğu getirilmiştir. Bu sınırlamalar Çekiç Güç de asker bulunduran ülkelerin tepsini çekmiştir. Güreş, o dönem yaptığı bir Doğu gezisinde Batman'da odasında konuştuğu gazetecilere Çekiç Güç'den yakınmış ve bunun zararlarını anlatmıştır. Ancak Türkiye siyasetçisi, askeri, istihbaratçısıyla istemediği bu gücü topraklarından çıkarmayı başaramamaktadır. Çünkü Amerika ve diğer gelişmiş Batalı güçler, buna karşı ellerindeki her kozu çok ustaca kullanmakta ve hükümeti de, Yüklə 3,49 Mb. Dostları ilə paylaş:
|