4
əvvəl də Çar hökuməti 200 ildə bizə milli mənliyimizi dərk
etməyə, mədəniyyətimizi inkişaf etdirməyə hər vasitə ilə mane
olub”.
Paho! Sovet senzirasının (KQB-sinin) ştatdankənar
əməkdaşı nə yaman dəyişib, milli mənliyimizdən, mədəniy-
yətimizdən danışır.
Vətənpərvər, millətçi, türkcü olub.
Əslində heç düz də demir: istər Çarizm, istər Sovet
hakimiyəti nə qədər müstəmləkəçi rejimlər olsalar da, hər halda
Qərb sivilizasiyaları idilər və bizi Avropa mədəniyyətinə
qovuşdurdular. Hər iki dönəmdə Azərbaycan mədəniyyəti yük-
sək dərəcədə inkişaf etdi. XX əsrin 1-ci qərinəsindəki mədəni
yüksəlişimizi göz önünə gətirin. Sovet hakimiyyəti Azərbay-
canda ana dilində əvvəlcə ibtidai,
sonra yeddiillik,
sonra orta
ümumi icbari təhsili həyata keçirdi. Indi məlum olur ki, bir vaxt
hamımızın lənətlədiyi “Gülüstan” və “Türkmənçay” müqadilə-
ləri Şimali Azərbaycanın taleyində nə qədər müsbət rol oyna-
yıb. əgər bu müqavilələrlə Şimali Azərbaqcan İran imperiya-
sından qoparılıb Çar Rusiyasina birləşdirilməsəydi nə Çar
hakimiyyəti, nə Sovet dövründəki o mədəni yüksəlişimiz, nə
hazırkı Müstəqil Azərbaycan dövlətimiz mövcud olardı. Indi
filologiya elmləri doktoru olan həmin rəyçi guya bunları dərk
etmir? Gözəl dərk edir. Ancaq indi belə şeyləri söyləmək ona
sərf etmir. O vaxt Sovet senzurasına (KQB-yə) xidmət etmək
sərf edirdi. Indi axına qoşulub Sovet dönəmini, Çarizmi
lənətləmək sərf edir. O heç vaxt obyektiv olmayıb, sadəcə
sərfə, fayda güdüb, onda da, indi də.
Romana gəldikdə əgər müəllif onu internetə ötürə bilsə
ziyalı oxucular görəcəklər ki, o Sivet dövrü gerçəkliklərini
realistcəsinə əks etdirən həqiqətən də “şustrıy” əsərdir və
oxumağına dəyər.
Sonda: birinci rəyçi (indi o dünyasını dəyişib) romanın
əlyazmasının bir yerində belə yazmışdl: “Siz qadını ideallaş-
dırırsınız. Əgər qadın idealdırsa onda küçələrdə, evlərdə, res-
toran və mehmanxanalarda, bar və pritonlarda can alveri ilə