2. Atəşgah: Zərdüştlər atəşgahı ətrafı açıqlıq olan bir məkanda düzəldirlər. Hər atəşgahda atəş
yandırmaq üçün xüsusi bir mərkəz vardır ki, ətriban yə'ni, odun qoruqçusu olan
mubəddən başqa heç kəs oraya daxil ola bilməz. Ətribanlar atəşin ətrafına gedərkən
tənan yə'ni, ağıza bağlanan şeyləri geyməlidirlər ki, onların nəfəsi müqəddəs odu
aludə etməsin. Atəşgahın sağ tərəfində dördbucaqlı şəkildə geniş bir otaq vardır ki,
müxtəlif və bir-birinə bərabər hissələrə bölünmüşdür; hər biri xüsusi bir iş üçün
nəzərdə tutulmuşdur. Bu otağı yəzqənşah yə'ni, ibadət məkanı adlandırırlar. Od
yandırılan yeri atəşgahın ortasında düzəldirlər ki, günəşin odun üzərinə saçmasının
qarşısı alınsın.
Müqəddəs atəşin müxtəlif növləri vardır və onlara cəmiyyətlər əsasında tə'riflər
verilir. Məsələn, evin atəşi, qəbilənin atəşi, kəndin atəşi, əyalətin atəşi və s. Atəşin
qoruqçusuna “manənd” deyilir və bu vəzifə mubəd vəzifəsindən ibarət olan
ətribanlardan fərqlənir. Manənd ruhani hey'ətlərin bir üzvüdür ki, mubədin nəzarəti
altında odun qorunub saxlanması vəzifəsini öhdəsinə almışdır. Atəşgah həmişə ətirli
yanıqlar səbəbi ətirlənir və odu səndəl çubuğunun hissələri ilə qeyd etdiyimiz
mərasimlər əsasında paklayır və həmişə yanar vəziyyətdə saxlayırlar.
3. Mubədlər: Mubədlər zərdüşt dininin dini rəhbərləri və ruhaniləridir, müxtəlif dini vəzifələri
öhdələrinə alırlar. Onlar öz ardıcıllarına moizə edib yol göstərməkdən əlavə,
atəşgahların ibadət mərasimlərini, müqəddəs odu yandırmaq üçün odunların
paklanmasını və müqəddəs atəşin qorunub saxlanmasını öhdələrinə alırlar.
Həmçinin təharət hökmlərinin icrası, günahkarların e'tiraflarını eşitmək, onları əfv
edib günahlarından keçmək, kəffarənin miqdarını tə'yin etmək, cərimələr, viladət
zamanı adi təşrifatların yerinə yetirilməsi, müqəddəs kəmərin bağlanması (kəşti),
əqd mərasiminin icra edilməsi, cənazənin dəfni, dini bayramların keçirilməsi və
icrası çox ağır olan şər'i cəza qanunlarının tətbiqi və bu kimi digər işlərin hamısı
zərdüşt rəhbərlərin və mubədlərin öhdəsindədir.