Ramiz ƏSKƏr türk xalqlari əDƏBİyyati oçerkləRİ-1 Bakı – 2011



Yüklə 3,82 Mb.
səhifə39/60
tarix01.01.2022
ölçüsü3,82 Mb.
#104062
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   60
* * *

Məxdumqulunun yaradıcılığında dini-ruhani məzmunlu şeir­lər əla­­hid­də yer tutur. O, sözün həqiqi mənasında bir mömin ol­maqla bə­­­ra­­bər həm də əngin dini biliklər sahibi, əsil alimdir. Bəri başdan de­­mək la­zımdır ki, Azərbaycan ədəbiyya­tın­­dakı nümunə­lər­dən fərq­li ola­raq Məxdum­qu­lunun dini şeirləri te­matik baxım­dan daha geniş, in­­for­ma­tivlik baxı­mından daha zəngin və dərindir. Məsələn, bizdə bə­­zi şeir­lərdə Dəccalın adı ümu­mən çə­kil­sə də, onun zahiri görkəmi, zü­hu­ru, əməlləri və aqibəti tam təs­vir edil­mir. Halbuki Məx­dumqulu bu haq­da bir ne­çə şeir yazmışdır. Bizdə ye­rin və gö­yün qatlarını, hər qa­tın adını və nəzarətçisi­ni dəqiq gös­tə­rən şeirlər demək olar ki, yox­dur. Bizdə islami dünyagörüşə gö­rə cənnətin və cəhənnə­min təs­viri, qiya­mətdən öncəki dövrün ha­di­sə­ləri də Məx­dum­quluda ol­­duğu qə­dər müfəssəl deyil. Məsələn, biz­də yazılmış dini şeir­lər­də Harış ad­lı ilan ba­rədə heç bir mə­lumat yox­kən, Məx­dum­qulu bu haq­da dol­ğun bilgi vermişdir. Şairin şeir­lərində isla­mın qəbul etdiyi bütün mə­lək­lərin, pey­ğəm­bər, nəbi, öv­­­li­ya və mü­qəddəslərin (Cəbrayil, Əzrayıl, İs­rafil, Mi­­kayıl, Adəm, Nuh, Musa, İsa, Davud, İb­rahim, İsmayıl, Ya­qub, Yu­­sif, Xı­dır, İd­ris, Cər­­cis, Əyub, Loğ­man, Süley­man, Zə­kə­riy­yə, Yəhya, İs­kən­­dər, Həv­va, Sara, Həcər, Məryəm, Bil­qeys, Zü­bey­də və s.), eləcə də mən­fi ob­­razların (Dəccal, İblis, Şey­tan, Dağ­yanus, Şəd­dad, Nəm­rud və s.) ad­ları çə­kilir. Bu sa­hə­də ay­rı­lıq­da gö­tü­rülmüş heç bir Azər­baycan şai­­ri Məx­dum­qulu ilə mü­qa­­yisə edilə bil­­məz. Bu da şai­rin çox mü­kəmməl dini təh­sil alma­sı ilə izah olun­­ma­lıdır. Əvə­zin­də isə onun ya­ra­dıcılı­ğın­da, mə­sələn, mər­­siyəyə rast gəl­mirik.

Məxdumqulu Allaha və islamın qurucusu Məhəmməd pey­ğəm­­bərə çoxlu şeir həsr et­mişdir. Onun «Rəbbim cəlil», «Rəb­bi­yül-əla», «Yağmur yağdır, sultanım», «Yarım, ya Allah», «Mə­həm­məd», «Rə­sul», «Ya rə­sul», «Sevmişəm səni», «Səni», «Bəlli» və digər şeir­lə­rin­də «on səkkiz min aləmin xanı»olan ulu Tanrı (türkmən poeziya­sın­da «Xuday», «Allah» sözü ilə yanaşı ara-sıra «Birivar» termini də işlədi­lir) və Xa­təmül-ənbi­ya sə­mim-qəlbdən vəsf olunmuşdur. Şairin rəsulüllaha həsr etdiyi bəzi şeirlər poetik baxımdan olduqca mükəm­məldir. Məsələn, aşağıdakı bəndlər nə qədər gözəldir:


Məkkədən çıxdı bir gözəl,

Mədinəyə rəvan oldu.

Görən tac etdi sərinə,

Görməyən bağrı qan oldu.
Həbibulla, səni sevən,

Tapar hansı yolda səni?

Vallah, görməyə müştaqdır,

Bəy də, xan da, qul da səni.
Səhər durdu peyğəmbər,

Məscid içrə Bilal var,

Çıxdı Bilal içərdən,

Gördü iki hilal var.
Şairin Məhəmməd peyğəmbərin əshabəsi, çahar-yarı Əbu­bək­ri, Öməri, Osmanı, özəlliklə də Şahi-mərdan Əlini, onun şüca­ə­tini, Zül­fü­qa­rını, Düldülünü tərən­nüm edən şeirləri diqqəti xüsusilə cəlb edir. «Əlidir», «Qəhri qana» və digər şeirləri ilə yanaşı Əlinin həyatından bəzi epizodları ustalıqla nəzmə çəkən Məxdum­­qulu onun humaniz­mini və islam dini qarşısındakı xıdmətlə­rini poetik dillə şərh etmiş­dir. Məsələn, «Göy kəbu­tər» adlı şeirdə bir göyər­çin Əliyə sığınır və bir laçının onu qov­la­dığını söyləyir. Bir azdan laçın uçub gələrək üç gün­dür ac oldu­ğu­nu bildirir və gö­yərçini ona verməyi xahiş edir. Əli öz xid­mət­çisi Qəmbəri çağırır və xən­cəri ona gətirməyi tapşırır. Bu­nun səbəbini soruşan laçına deyir ki, mə­nə pənah gətirdiyi üçün gö­yər­çini sənə verə bilmərəm, ona görə də öz budumdan bir par­ça ət kə­­sərək sənə vermək fikrindəyəm. Quş­lar «biz səni sı­na­maq üçün bu oyunu qurduq» deyir və təzim edə­rək uçub gedir­lər.

«Sözüm var» şerində isə islamın böyük maddi sıxıntı için­də ol­duğu bir dövr təsvir edilir. Əli xanımı Fatimeyi-Zəhradan evdə pul olub-olma­dığını soruşur. Məlum olur ki, evdə heç nə yoxdur, Hə­sən­lə Hüseyn gün yarımdır acdır. Əli xəzinəyə bir az pul tapıb ver­mək barə­də fi­kirləşərkən bir dilənçi gələrək qırx min qızıl borcu ol­duğunu bildirir və yardım istə­yir. Əli öz uşaqlarını bir yəhudinin ya­nında gi­rov olaraq qoyur, ondan pul alıb dilənçini yola salır. Yə­hudi uşaqlara ip­siz kuzə verərək qırx qulac ar­şın yetməyən quyu­dan su daşımağı tap­şırır. Mikayıl yerı sıxır və su üzə çı­xır. Yəhudi burada bir hikmət ol­­­du­ğunu anlayaraq uşaqları daha incit­mir, on­lara yemək-içmək gəti­rir, qayğı göstərir.

Əli Allaha üz tutaraq ondan imdad diləyir. Bu zaman bir quş uçub gə­lir, Əli onun qanadlarına minərək tanımadığı bir kafir ölkə­si­nə çatır, ora­da xalqın toplaşdığı bir yerə gəlib islam dinini onlara ba­­şa sa­lır, nə­ticədə hamı müsəlman olur, Əliyə çoxlu sərvət verir­lər. O həmin quşun sayəsində geri qayıdır, yəhudinin borcunu ödə­yə­rək uşaqlarını alır, sonra məscidə gəlir. Əhvalat peyğəmdərə əyan oldu­ğun­­dan o, Əlinin başına gə­lənləri xalqa danışır, ona tə­şək­kür edir.

Məxdumqulunun dini biliklərinin dərinliyi və genişliyi cən­nət, cə­hən­nəm, qiyamət, Dəccal mövzusunda qələmə aldığı şeir­lər­də bü­­tün ehti­şamı ilə üzə çıxır. Məsələn, o, dünyaya nəzarət edən qüv­vələr haqqında yazdığı «Oturmuş» şeirində türkdilli bədii ədə­biyyatda heç vaxt iş­lən­mə­miş adları çəkmişdir. Şeirdən belə anla­şılır ki, fərşi-əla­da oturan Qövs adlı bir ərlə onun sağında və solun­dakı iki imam yerə və göyə sə­­rən­cam verir. Övtad adlı dörd pak ər yerin dörd kün­cündə od yan­dır­maqla mükəlləfdir. Budala adlı yed­di ər şər işlərə, Rüqəba adlı on iki ər hər işə nəzarət edir. Bun­lar­dan başqa, Nücəba ad­lı ərlər nə­cib işlərə, Nüqəba adlı ərlər hər biri ilin bir gününə baxırlar. Əf­ra­di-mənna adlı ərlər isə xalqı məlamət­də sax­layırlar.

Şairin «Yaşıl zümürrüd» şeirində göyün yeddi qatı təsvir edi­lir. Bu­radan öyrəndiyimizə görə, göyün yaşıl zümrüd rənginə bo­ya­nan ilk qa­tı­nın adı Rəfa, fəriştəsi sığır surətli İsmayıldır. Gü­mü­şü rəngli ikinci təbə­qənin adı Əzlaun, böyüyü qartalsəfət Qəba­yıldır. Digər tə­bə­­qələrin hər birinin ayrı adı, rəngi və böyük­ləri var­dır. Məsələn, Kay­dum adlı üçüncü təbəqə qırmızı yaqut, Məun adlı dördüncü qat ağ mirvari rəngindədir. Fəriştələri isə mü­vafiq olaraq börü sifətli Göy­bayıl və ağ at sifətlı Nun­yayıldır. Məx­­dum­qulu bu şeirində son tə­­bəqələrin adlarını, rənglərini və fə­riş­tələrini isə aşağıdakı şəkildə gös­tər­mişdir:




Yüklə 3,82 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   60




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin