Şahlar həSƏNOĞLU
***** ***** *****
Yüklə 1,51 Mb. Pdf görüntüsü
|
| ***** ***** *****
Axşamüstü Adil Sahibovu da götürüb pambıqlarını çəkdirmək üçün navesə yollandı, qalanları maşına minib olacaqlarına gəldilər. Orxanın başının kiçicik bir bölməsi işləyirdi. Qalan bölmələr büsbütün qapalıydı ətraf mühitə. Bu kiçicik bölmə də bir xaos kimi qavramaqdaydı olub bitənləri, hər şey ona dalğalı güzgülərdəki kimi görünürdü. Sürəyyanın bəyaz kürəyi, yoğun saçları, bir barmaq dəyimindən uçulub yerə çırpılan duruşu, etirafı yadından çıxacaq deyildi. Sabahın gözlənişi ona aşaması müşkül olan bir uca dağ kimi çətin görünürdü. Ona elə gəlirdi saatın əqrəbləri öz hızını, sürətini iki qat, üç qay yavaşıdıbdı, zaman öz sürüşünü qıyıb-qıpıb azaldıbdı. Bayaqdan bəri taxta oturacaq üstündə əyləşib Fikrət Zalovun indi də "Sənsiz"i oxumasını gözləyirdi. Oxumasa durub gedib sifariş verəcəkdi. İndiki əhvalına "Sənsiz" məlhəm olaydı bəlkə! Belə məlul oturmuş ikən Natella xəfif bir bahar yeli kimi yüngülcə gəlib yanında əyləşdi. Bir müddət heç biri bir söz deməyib dinməz-söyləməz oturuşdular beləcə. Nə o bir söz tapıb deyə bildi, nə Natelladan bir səs çıxdı. Hava yavaş-yavaş qaralırdı. Dağ tərəflərdə şimşəklər oynaşırdı elə bil. Hava hələ tam qaranlıqlaşmadığından bilmək olmurdu şimşəkdi bu oynaşan, yoxsa uzaqlardan ötüb keçən avtomaşınların işığıdı? Amma işıq səmaya çox enli və uca düşürdü, göylərdəki üfüqlər üstündə qıvırlanmış qara buludları işıqlandırıb göstərirdi. Tələbələr öz işləriylə məşğuldular, dəstə-dəstə olub gəzişən kim, tək-tək, cüt-cüt olub duruşan, söhbətləşən kimdi. Hərə öz bildiyi kimi vaxt sovuşdururdu. - Orxan! - deyə qulağı dibində həzincə bir səs pıçıldayanda elə bil yuxudan ayıldı: tamamılə unudubmuş Natellanın yanında əyləşdiyini. 129 - Nə var? - Bilirsən heç, nə fikirləşirəm? - Desən bilərəm. Natella hər iki əlini onun çiyninə qoyub başını öz əlləri üstünə söykədi. "Bu nəydi belə Natella xanım, bu nə ərmağandı bəxş etdin mənə? Bu nə mərhəmətdi göstərirsən?" - Deyirəm Allahın altında, bax indiki ağlımla bir də o 286 nömrəli arayışı aldığımız yaşıma qayıda biləydim! - Yaxşı deyil Natella, başını götür çiynimdən. Natella hələ əllərini onun çiynindən çəkib indi başını onun çiyni üstünə əydi, saçlarının ipək yalayışıyla Orxanı qıcıqlandırıb yerində qurcalaxlandırdı: - Qul aq as Orxan, sən deyəndən sonra o qulaqlı papaq oğlan gəlib yadıma düşdü. Elə bilirsən onun o baxışları dəyməmişdi mənə? Öz-özümə deyirdim niyə dəydim onun qəlbinə, noolar adam pis paltarda olanda? Bəlkə heç yoxlarıdı? Ya elə qaranlıq kənd adamıdı, başa düşmür geyim nədi, paltar nədi? - Beş ildən sonra o qulaqlı papaq oğlan təşəkkür edir sənə! - Yox, bir də mən o alnı sızaqlı qız ola bilmərəm, qayıda bilmərəm o vaxtlarıma! - Neynərsən də qayıdıb axı? - O qulaqlı papaq oğlanın qəlbinə dəyməməkçin qayıtmaq i stərdim o vaxta! - Çək başını çiynimdən Natella, yaxşı deyil, görürlər axı. - Kim görür qoy görsün! Elə onların gözlərini tökmək üçün axıraca belə oturacam. Yoxsa əksiklik gətirirəm sənə, adını ləkələyirəm? - Səfehləmə Natella, səndə ləkə nə gəzir? - Yox, elə düz düşünürsən Orxan, sən göylərdən tökülən yağmurlar kimi təmizsən, mən quyudan çəkilmiş sular kimi qarışığam, bulanığam, qorxursan qarışıb sənə səni də bulayam. 130 - Yox vallah, Adil gəlir bax, görürsən? Adildən ayıbdı axı! O bizi belə görsə məni kişi hesab eləməz bir də! - Qoy o da görsün! - Yox, yox, məni onun gözündən salma sən Allah! - Sən o üç gündü tanış olduğun o qızın canı, tərpənmə Orxan, qoy Adil də gəlib belə görsün bizi. - Qız nədi, Natella, nə danışırsan? - Eh, ay Orxan, sevgini oxumağa nə var! Kaş o qızın yerinə mən olaydım elə. - Məni Adilin yanında bir heç eləyəcəksən sən. Başını götür. - Adil heç görməyəcək də bizi. - Necə görməyəcək? O düz bura gəlir. - Gəlib neyləyəcək axı? - Bizi aralayıb aramızda oturacaq. Sonra da başlayacaq sənə anekdot danışmağa, yəni Orxan lələ sən sürüş burdan. - Nə bilirsən? - Görərsən indi. Adil onlarla yanaşdı. Orxan başını qaldırıb onun gözlərinə baxmaqdan qorxdu, gözlərində parlayacaq o kinli, ikrahlı nifrətdən qorxdu. Natella isə başını onun çiyninə sıxaraq maddım-maddım Adilə baxırdı. Natellanın nazlı baxışları bir G ünəş kimi Adilin baxışlarındakı kinli, qəzəbli qarları əridib buxarlandıdı, durulaşdırdı. - Mənə yer vermək istəmirsiniz? - Niyə, gəl bu böyrümdə də sən əyləş. - Mən sizdən ağsaqqalam, gərək ortada oturam. Natella yana çəkilib ortalıqda ona yer verdi. Adil əyləşən kimi üzünü Natellaya tutub anekdot danışmağa başladı. Orxan dinməzcə ayağa qalxan kimi Fikrət Zalovun coşqun səsi ucaldı: Zülfün gözəl ayərləri ey sevgili canan... “Sənsiz”n oxumadı Zalov, onun “Sevgili canan”ını oxudu. Musiqi əfsanəvi bir röya aləminə apardı Orxanı. Bu 131 əfsanəviliyə belə boyalar qazandıran bir də gecənin öz əfsanəviliyi idi: uzaq üfüqlərdə tez-tez şimşəklər oynaşırdı. İndi tam aydın idi, şimşəkdi oynaşan, bütün göy qübbəsinin azı üçdə bir hissəsini işıqlandırırdı indi şimşəklər. Fikrət romansı bitirib çalğıçılarla nə haqqındasa uzun bir müzakirəyə keçincə Orxan da qayıdıb yenə Adillə Natellanın yanına gəldi. Elə gəldi, heç biri görmədi. Dinməzcə onların tərsinə oturub qulaq asdı. Bərk söhbətə qarışmışdı onların başı: - Cavandı Natella, özünü iyrəndirmə hər şeydən ötrü. İndi aralaşsanız əksikliyi sənədi, mən məsləhət görürəm barış onunla, özün deyirsən üç dəfə özü gəlib, minnətçi göndərib üstünə, barış! - Mən barışaram ey Adil, qəlbim barışmır. Onun sizin üstünüzə gəlməyi mənim yanımdan durquzub aparmağı ayaqlar altına salınmış bir şəlpə elədin məni. O adam saysaydı məni, belə hərəkət etməzdi! - Qanmır dedim, a Natella, cavandı, varlı-pulludu, dünyanı yaxşı başa düşmür hələ. Sən qandır, adam elə. Sənin kimi qızlar ayını, şiri əhilləşdirir, demək o ayıdan, şirdən çətin olacaq? - Elə mənim özümü də əhilləşdirən gərək! - Bir də sənə bir məsləhətim var Natella: əyilmə heç kimə, alçalma; asılı olma heç kimdən. Dünyada qul olmaqdan böyük dərd yoxdur. Elə apar özünü, həmişə o əyilsin sənə. Bax, indiki qürurun xoşuma gəlir. Hissə qapılma tez, küçə-müçə məsələsindən də qurtar. Qoy o ölsün sənin dərdindən, sənin gözəlliyinə padşahlar baş əyər vallah! Sən özün öz qədir- qiymətini bil. Orxanla la işin olmasın. Sən mənim canım Natella, sən o kəsdiyimiz çörək, işin olmasın Orxanla. Başına dönüm sənin bacı! O belə bir cür adamdı. Romantikdi, huşyardı. Heç özü də bilmir neyləyir o... Orxan yavaşca qalxıb onların yanından aralaşdı. Başları söhbətə elə qarışıbdı onun da yanlarında olduğunu duymurlar. 132 Qoy heç duymasınlar da, nə qədər söhbət eləyirlər eləsinlər, boşaltsınlar qoy ürəklərini... Göylərin üç tərəfində çaxırdı indi şimşəklər. Lakin hələ çox- çox uzaqlarda çaxırdılar, bir səs-soraq eşidilmirdi onlardan, gəlib bu yerlərə çata bilmirdi səsləri. xəfifcə külək qalxmışdı amma, elə bil getdikcə də xəfiflikdən çıxıb artmaqdaydı küləyin hızı. Valideyn avtomobillərinin qabağı açılmışdı. Həyətin qabağında onlarla müxtəlif markada avtomobillər dayandırıl- mışdı. Analar, bacılar, əmilər, dayılar gəlirdi, qucaqlaşıb öpüş- mələr, dolu cçamadanlar doluşurdu həyətə... Yüklə 1,51 Mb. Dostları ilə paylaş:
|