Çəfiyə
Abbas Hadi
1982-ci ilin martı idi. İbrahim məzuniyyətə gəlmişdi.
Gecə evə gəldi və bir qədər söhbət etdik. Cibində böyük
bir pul dəstəsi var idi.
– Doğrudan, dadaş, bu qədər pulu haradan gətirirsən?
Mən neçə dəfə camaata kömək etdiyini, əzadarlıq heyətinə
pul xərclədiyini görmüşəm. İndi də cibində bu qədər pul
var.
Sonra zarafata keçdim.
– Düzünü de, xəzinə tapmısan?!
Güldü.
– Yox əşi. Bunları dostlar verirlər, özləri də deyirlər ki,
hansı işə xərcləyim.
Ertəsi gün İbrahimlə bazara getdik. Bir neçə döngədən
keçib bir mağazaya girdik.
Təxminən böyük bir mağaza idi. Mağazanın qoca sahibi
və onun gənc köməkçisi İbrahimlə görüşüb öpüşdülər.
Bildim ki, onu yaxşı tanıyırlar.
Bir qədər söhbətdən sonra İbrahim dedi: "Hacı, inşallah
sabah Gilanqərbə gedirəm".
- İbrahim can, uşaqların nəyəsə ehtiyacı var?
İbrahim cibindən bir kağız çıxarıb qocaya verdi.
- Bunlardan əlavə bir videokameraya ehtiyacımız var.
Çünki bu qəhrəmanlıqlar qeyd olunmalıdır. Gələcək
nəsillər bu dinin və bu ölkənin necə qorunduğunu
bilməlidirlər.
Sonra əlavə etdi: "Döyüşçü uşaqların özlərinə də bir
qədər çəfiyə lazımdır".
134
Bu yerdə qocanın oğlu yaxınlaşıb dedi: "Kamera heç,
amma ağa İbrahim, çəfiyə nə üçündür? Məgər siz lotu
kimi boynunuza dəsmal atırsınız?”
İbrahim bir qədər dayanıb dedi: "Qardaş, çəfiyə boyun
dəsmalı deyil. Döyüşçülər dəstəmaz alanda çəfiyə
dəsmaldır, namaz qılanda səccadədir, yaralananda
sarğıdır..."
Qoca İbrahimin sözünü kəsib dedi: "Baş üstə, ağa
İbrahim, onu da həll edərik".
Ertəsi gün günortadan öncə həmin qoca yük dolu bir
vanetlə
1
gəldi. Tez İbrahimi çağırdım.
Qoca İbrahimə bir videokamera və digər şeylər verib
dedi: "İbrahim can, bu da bir vanet çəfiyə".
İbrahim sonralar dedi ki, o çəfiyələrdən Fəthülmübin
əməliyyatında istifadə etdik.
Get-gedə çəfiyədən istifadə İslam döyüşçülərinin
simvoluna çevrildi.
1
Kiçik yük maşını
|