Şəhadət aşiqləri
Yüklə 9,35 Mb.
|
| Gedib tez qayıtdı. 722
– Ağa seyid dedi ki, uşaqları sudan çıxarın. 722 Atəş çox güclənmişdi. Vəliəsr batalyonunun dalğıclarının Bəvarin boğazına doğru getdiklərini gördüm, lakin bizimkilər suya girdikləri yaxın yerdən də çıxırdılar. Rza Daruiyan kimi bəziləri uşaqlara kömək edirdilər. 722 Seyid Fatimi məni görən kimi dedi: "Əmin ağa dedi ki, Vəliəsr batalyonu ilə əlaqəmiz kəsilib. Ağa Mehdi, imkan varsa, onları tap və komandirlərinə de ki, şəxsi heyəti sudan çıxarsın". 722 Təəccüblə "belə güclü atəşin altında onları haradan tapım?!" demək istədim, amma heç nə demədim və yenidən suya girdim. Fikirləşdim ki, onları tapmaq üçün əlimdən gələni edəcəyəm. Uşaqlardan ayrılıb düşmənin bütün atəşinin mərkəzləşdiyi Ümm əl-rəsas adasına doğru üzməyə başladım. Hamı öz sahilimizə qayıdırdı, mənsə irəli gedirdim və rastlaşdığım hər adamdan batalyonunu soruşurdum. Uzaqdan gördüyüm atəşin altına girmişdim. Hər bir partlayışdan sonra ətrafa su püskürür, köpüklənir və dalğalanırdı. Get-gedə öz uşaqlarımızla məsafəmin çoxaldığına diqqət yetirmədən irəliləyir və bəndin arxasından bizə atəş açan düşmənləri aydın görürdüm. Ora Ümm əl-rəsas idi və mən onların bəndinə yaxınlaşmışdım. Oraya qədər Vəliəsr batalyonundan hətta bir nəfər də tapmamışdım, o ki qala kolonu və ya batalyon komandirini. O əsnada bir iraqlı diqqətimi cəlb etdi: Ayağa qalxmış və kalaşnikovunu mənə tuşlamışdı. Birdən boyun və çiyin nahiyəmdə güclü ağrı hiss etdim. Suyun soyuqluğu və bədənimin titrəməsi ağrını daha da artırırdı. Bir anlığa suda batdığımı hiss etdim, lakin tez özümü toparlayıb öz sahilimizə doğru istiqamət aldım. Suyun ortasında çoxlu ratsiyaları olan bir dəstəni gördüm və Vəliəsr batalyonunun komandiri olduğunu təxmin etdim. Əziyyətlə o tərəfə yollandım. Sanki zəiflədiyimi anlamış dalğalar mənə hücuma keçmişdilər. Çiynimin yarasına əhəmiyyət vermədən onlara yaxınlaşdım, amma tanıya bilmədim. Soruşdum ki, Vəliəsr batalyonudur? 722 – Bizik, Mehdiqulu. 723 Vəliəsr batalyonunun komandiri Məhəmməd Aslanlının səsi idi. Görkəmi dəyişmişdi, elə bildim ki, başını keçəl qırxdırıb. Hər halda, sözü uzatmağın yeri deyildi. Ona dedim: “Ağa Aslanlı, Əmin ağa sizinlə əlaqə qura bilmir; dedi ki, sizi tapım və sudan çıxıb kanallara getməyinizi söyləyim”. 723 – Mənim bölüklərimdən biri burada idi və sudan çıxdı, amma iki bölüyümlə əlaqəm kəsilib. Onların biri Bəvarində vuruşur, digəri Ümm əl-rəsasda. 723 Məyusluq və məğlubiyyət hissi bütün vücudumu bürümüşdü. Çiynimdəki yaranın qanaxması da get-gedə öz təsirini buraxırdı. Özümü suya tapşırmışdım və qəhər boğazımı yandırırdı. 723 – Ağa Aslanlı, geri çəkilmək bizə ayıbdır! 723 – Hissiyyata qapılma. 723
– Biz yolu tanımırıq, ağa Mehdiqulu. 723 – Gəlin, sizi aparım. 723
– Hamı çıxıb. Bir-iki yaralımız var, onları geriyə aparırıq. 724 Kanala qayıtdım. Uşaqların o atəşdən salamat çıxdıqlarına görə Allaha şükür edirdim. Rza Daruiyan kanalın içində oturub yavaşca zikr deyirdi. Mən də yanında oturdum. 724 – Nə olub, Rza? 724 – Ayağıma qəlpə dəyib. 724
– Mənə də bir güllə dəyib. 724 – Hanı? 724
– Hələ görək nə olur... 724 Kanalın içində yan-yana oturmuşduq. Qanaxma soyuq və ağrıya qarşı müqavimətimizi azaltmışdı. 724 Çox güclü ağrım vardı. Qamışların yaraladığı ayaqlarım çox yandırırdı. Bunlara baxmayaraq, hələ Rzanın kefi kök idi. Əlindəki alışqanı yandırıb dedi: "Gəl, qızışaq". 724 Zarafata hövsələm yox idi. Ağrı çiynimdən bütün bədənimə yayılırdı. Ayaqlarımın göynəltisi də bitmək bilmirdi, amma qayıtmaq istəmirdim. Bir müddət kanalda oturub söhbət etdik. Nəhayət, Əmir Xirədmənd bizi gördü. Bizdən bir qədər yuxarıda bir səngər vardı. Ağa seyid və uşaqlardan iki-üç nəfər orada idilər. Əmir gedib səs-küylə heç bir yara almayan iki nəfəri səngərdən çıxardı və istirahət etmək üçün bizi oraya apardı. 724 Ağrı və soyuqdan səhərə qədər yerimdə qıvrıldım. Rəhim Sariminin səs-küyü də ağrılarıma əlavə olunmuşdu. Yanımda oturmuşdu və səhərə qədər qulağımın dibində zarıyırdı: "Vay ayaqlarım! Ayaqlarımın ağrısı məni öldürdü..." 724 Tikanlı məftillər və yanmış qamışlar uşaqların çoxunun ayağını yaralamışdı. Kəsiklərin hər birinə ən azı, iki-üç tikiş lazım idi. Yaralanmış Həmid Qəmsüvar da həmin səngərdə idi, hərdən sızıltısını eşidirdim. 724 Sübh namazı oldu. Qolumu tərpədə bilmirdim. Birtəhər təyəmmüm alıb digər uşaqların yanında oturduğum yerdə namazımı qıldım. Səngərdən çıxanda eşitdim ki, gecə Vəliəsr batalyonunun bir bölüyü Ümm əl-rəsasa çatmış və çoxlu düşməni məhv etmişdir. Gecə ağa Aslanlının da xəbərsiz olduğu başqa bir bölük isə güman ki Bəvarin adasına getmişdi. Ümm əl-rəsasa getmək istəyirdim. Uşaqların bəzisi də ora hazırlaşırdı. Niyyətimdən xəbər tutan seyid məni danlaya-danlaya tibb məntəqəsinə getməyə məcbur etdi. Qolum əsla tərpənmirdi və o qədər ağrıyırdı ki, zorla da tərpədə bilmirdim. Sol qolumla sağ qolumu tutub təmas xətti ilə əməliyyat yolu arasında çəkilmiş böyük bir kanala girdim. Mənim kimi çoxları geri qayıdırdı. Birdən düşmən təyyarələri peyda oldu və mən uzaqdan kimyəvi bomba atdıqlarını gördüm. Bombardman gücləndi və hətta kanalın ətrafını da atəşə tutdular. Xoşbəxtlikdən, bu bombardmanda kanalın içindəkilərə ciddi zərər toxunmadı. 725 Bu bölüyün əksəriyyəti çox qərib şəkildə şəhid olub itkin düşdü və onlardan heç bir əsər-əlamət tapa bilmədik. 725 Yola çatanda uşaqlar təcili yardım maşını tapdılar və bir neçə yaralı ilə birgə məni də maşına qoydular. Biz ən yaxın tibb məntəqəsinə getdik. Qardaş Əli Fuladi də tibb məntəqəsində çalışırdı. O, Təbrizdə bizim məhəlləmizdə yaşayırdı. Məni görən kimi tez yaramı bağlamağa başladı və Əhvaza göndərdi. Əhvazdan təcili yardım maşını ilə Əraka getdik. Ertəsi gün səhər çağı Əraka çatdıq və xəstəxanaya yerləşdik. Orada təsadüfən, Həmid Qəmsüvarı da gördüm. Xəstəxanada dalğıc geyimimi çox əzab-əziyyətlə çıxardılar. Çətinliklə qolumu paltardan çıxardım. Kəsik-kəsik olmuş və daha işə yaramayacaq paltara heyfim gəlirdi. 725 Yaramı müayinə edən həkim Təbrizə ezam vərəqəmi yazdı və dərhal yola düşdüm. 725 I 726 Təbrizdə olduğum beş gündə ailə üzvlərimdən birinin başına bədbəxt bir hadisə gəldiyini öyrəndim. Xəbər o qədər pis idi ki, əgər başqa şəraitdə eşitsəydim, heç şübhəsiz, yolumdan qalardım. O müddətdə yaramın ağrısı nəinki azalmamış, hətta artmışdı. Güllə çiynimin sümüyünə batmışdı. Yara kiçik görünsə də, dərin və ağrılı idi. Bir-iki dəfə xəstəxanaya getdim, lakin acı xəbəri eşidəndən sonra yaramın sarğısını dəyişdirməyə də həvəsim qalmadı. Cəbhəyə dönmək istəyirdim. Cəbhənin güclü cazibəsi məni rahat buraxmırdı. Seçdiyim yolun haqq olduğuna əmin idim və o şəraitdə heç bir hadisə önümü kəsə bilməzdi. Ən yaxşı səbəb və əsasım şəhidlər, onların məqsəd və yollarını davam etdirmək idi. 726 Gecə vaxtı məscid uşaqlarının biri bizə gəldi. 726 – Maqsud Nalbəndi diviziyadan zəng vurub, səninlə danışmaq istəyir. 726 Məscid yaxında idi. Bizim oyanışımız həmin məsciddə Quran sinifləri ilə başlamışdı. O günlərdən təxminən 9 il ötürdü və şəhərin digər məscidləri kimi Şərbətzadə məscidi də cəbhəyə yüzlərlə gənc yollamışdı, divarlarına onlarla şəhidin şəkli vurulmuşdu. 726 Həmin axşam Maqsud mənim halımı soruşmuş, uşaqlar yaxşı olduğumu demişdilər və o mənimlə danışmaq istəmişdi. Salamlaşıb hal-əhval tutandan sonra cavabsız sualımı ona verdim: "Nə baş verib? Nə üçün heç kim məzuniyyətə gəlməyib?" 726 – Uşaqların işləri var... Sən gəlmirsən? 726 Maqsudun sözündən əməliyyat ətrini duydum. 726 Səhər ailə üzvlərimlə sağollaşıb birbaş dəmiryol vağzalına getdim. Uzun müddət idi cəbhəyə belə getməmişdim. Qatarla Tehrana, sonra Əhvaza getdim. Bütün yolboyu öz düşüncələrimlə yalqız qaldım. 726 Əhvaza çatanda bölüyümüzün Hava Hücumundan Müdafiə qarnizonundakı qərargahına getdim və oradan Qəcəriyyəyə gedən maşınla özümü oraya çatdırdım. 726 Uşaqların arasında gedən söhbətlər həm əməliyyatın olacağına inamı artırırdı, həm də inamsızlıq yaradırdı. Söhbətlər dolaşıq və bəzən ziddiyyətli idi. Lakin nəsə olacağı ürəyimə dammışdı. Kərbəla-4 əməliyyatında işləmiş uşaqların bir qismini Əhvaza köçürmüşdülər, Qəcəriyyədə qalanlar da başqa bir istiqamətə aparılacaqlarını düşünürdülər. Əlbəttə, deyirdilər ki, Kərim Hörməti onların hamısına məzuniyyət vermiş və hamısı öz şəhərlərinə getmək üçün Əhvaza yollanmışlar. Bəzi dostlar kimi mən də düşünürdüm ki, onları bu yolla bölgədən çıxarıb gələcək əməliyyat bölgəsinə kəşfiyyata göndərmişlər. Qəcəriyyəyə çatıb bu xəbərləri eşitdiyim ilk gündə Həbib batalyonuna getdim. Komandir səngərində qardaş Seyid Fatimini görüb vəziyyəti ondan soruşdum. Həbib batalyonunun əməliyyata hazırlaşdığını öyrənəndə sevindim. Həbib batalyonunun uşaqları bölgənin ehtiyacına uyğun olaraq, dalğıc məşqi keçirdilər. Yanlarında müəllimləri olmasa da, daim məşq edirdilər. Təsadüfən, Hacı Sadiq Kamalini orada gördüm. Onu çoxdan tanıyırdım, təbrizli məddah idi. O isə məni ilk dəfə idi görürdü. Həbib batalyonunun əksər uşaqları ilə də Kərbəla-4 əməliyyatının dalğıc təlimlərində tanış olmuşdum. Onların təlim keçib əməliyyata hazırlaşdıqlarını və kəşfiyyat bölüyünün vəziyyətini görəndə dözə bilmədim. Qardaş Seyid Fatiminin, müavinləri Həsən Kərbəlayi və Rəhim Sariminin, eləcə də Hacı Sadiq Kamalinin olduğu batalyon komandiri çadırına gedib dedim: "Ağa seyid, icazə versəniz, bu əməliyyatda sizin batalyonda olmaq istəyirəm". 726 – Sən kəşfiyyatçısan, batalyonda olmağın bir az çətin məsələdir. 727 – Mən hələlik kəşfiyyatçı deyiləm, azadam, bir neçə gün istirahət icazəm var. 727
– Məgər ağa Kərim gəlib? 728 – Bəli, səninlə təcili işi var. 728
– Qardaşlar, hamıya məzuniyyət verilir... 728 Uşaqlar onun sözünü kəsdilər: "Bəs əməliyyat olmayacaq?" 728 – Xeyr! Ayın aydınlığı və digər məsələlər mane oldu. Bu tezliyə bir şey olmayacaq. 728 Bu söhbət məni yenidən şübhəyə saldı. Öz-özümə dedim: "Əməliyyat olsun, ya olmasın, Həbib batalyonunda yerim çox yaxşıdır. Hər halda, orada qalacağam”. 728 İclas salavatla bitdi və hamı gedəndən sonra Kərim Hörməti vəziyyətimi soruşdu: "İndi haradasan?" 728 – Mən hələlik Həbib batalyonunun üzvüyəm. 728 – Lazım deyil, get, əşyalarını bölüyə gətir, səninlə işimiz var. 728 Kərim Hörmətinin son cümləsi ilə qəlbimdə ümid işığı yandı. Dərhal əşyalarımı götürüb uşaqlarla sağollaşdım. Həbib batalyonunun mənəviyyatlı dalğıclarını tərk etməyə heyfim gəlirdi. O günlərdə dizi gipsə salınmış Hacı Rza Daruiyan da o vəziyyətdə batalyona gəlmişdi və komandirlərin israrına baxmayaraq, nəinki bölgəni tərk etmir, hətta yavaş-yavaş ayağının gipsini qırıb özünü hazırlayırdı. 728 Mənsur Furqani və Əsğər Abbasquluzadə kəşfiyyat bölüyünün istiqamət başçıları idilər və hələ də Qəcəriyyədə qalmışdılar. Digər kəşfiyyatçılara həqiqətən, məzuniyyət vərəqi verildi və biz uşaqların bir neçəsi ilə birgə Əhvaza getdik. Qardaş Hörməti demişdi ki, bəzi əşyaları təhvil götürüb Əsğər ağanın tanıdığı bir yerə gedək. Qardaş Abbasquluzadə bizi yeni bölgəyə aparırdı. 728 *** 728 Yeni əməliyyat bölgəsi Şələmçə idi. Birinci gün İraq mövqeləri və Aşura diviziyasının əməliyyat bölgəsi olan Beşbucaqla tanış oldum. Bizim ikinci postumuzdan Şələmçə-Xürrəmşəhr magistralına qədər davam edən bənddə ağır silahlardan və toplardan boş yer görmədim. Toplar, raketlər, katyuşalar və zenit qurğuları hər tərəfə dolmuşdu. Düşməndə belə təsəvvür yaranırdı ki, bütün bu texnikalar Kərbəla-4 əməliyyatından qalmışdır. Halbuki topların əksəri Kərbəla-4-dən sonra və gecə vaxtı bölgəyə gətirilmişdi. Bu, yaxşı taktika idi. 728 Yerləşdiyimiz səngər bənddən çox aralı deyildi. Səngərdən çıxıb sağ tərəfə gedəndə ilk bəndə gedən yola çıxırdıq. İki bənd arasındakı məsafə 3 km.-dən 10 km.-ə qədər dəyişirdi. Biz olan hissədə təxminən 3 km. idi. Bütün çökəkliklərə su yığılmışdı. Birinci bəndin önündə də su vardı. 729 Bizim son xəttimizdən 1000-1500 metr aralıda İraqın hərbi qarnizonu yerləşirdi. Kut və Bubiyan zastavaları orada idi. İraqlılar bizimlə təmas xətlərinin arasında geniş bir gölməçə yaratmışdılar. Birinci bəndin cənuba doğru gedən bir hissəsi uçmuşdu və bəndin arxasında yığılmış su oradan axırdı. Təxminən on metr uzunluğu olan həmin yarıqdan sonra bənd yenə davam edirdi və bir qədər aralıda bəndin üstündə düşmən pusqu qurmuşdu. Yəni bəndin və bizim mövqelərimizin sonu düşmən mövqelərinə çatırdı və bu, bir beşbucaq əmələ gətirirdi. Quruya çıxışı olan yeganə yer Beşbucaq idi və biz oradan düşmən torpağına birləşirdik. Oradan düşmənin içinə, Bəvarin, Ərvəndin sahili, Zövci kanalı, Duici qəsəbəsi, Bəsrə və Tənuməyə şamil olan böyük Bəsrə bölgəsinə keçmək olardı. Buna əsasən, Beşbucaq qələbənin açarı idi. Aşura diviziyasının əməliyyat zonası bir istiqamətdən Kut zastavasına, digər istiqamətdən də Beşbucağın şərqi bəndinə doğru uzanırdı. Həmin yer Beşbucağa yeganə nüfuz yeri olan təxminən 3 km.-dən artıq bir bölgə idi. Bu baxımdan, Kərbəla-5 əməliyyatında ən ağır və ən həssas tapşırıqlardan biri Aşura diviziyasının üzərinə düşürdü. 729 Yolun birinci bəndə birləşən hissəsində bəndi uçurub estakadaya bənzər bir şey düzəltmişdilər. Orada çoxlu qayıq görünürdü. Bənddən 10-20 metr irəlidə suyun səviyyəsindən hündürdə yolabənzər bir şey görünürdü, amma irəlilədikcə hündürlüyü azalırdı və nəhayət, su ilə eyni səviyyəyə çatırdı. Orada da çoxlu qayıq gizlədilmişdi. 729 Bölgə ilə tanışlıqdan sonra qərargaha qayıtdıq. Birinci xətdə Həbib və Vəliəsr batalyonlarının dalğıc bölüklərinə bələdçilik edən kəşfiyyatçıları gördüm. Çox yorğun görünürdülər. Eşitmişdim ki, uşaqlar iki bölgədə işləmişlər. Əvvəl bir yerdə kəşfiyyat aparmış, bir müddətdən sonra tapşırıq dəyişmiş və başqa bir yerdə işə başlamışdılar. İşin mühiti, həcmi və zamanı hamısını yormuşdu. Üstəlik, bölgə elə idi ki, əməliyyatın qeyri-mümkün, yaxud çətin olacağını düşünürdülər. Hətta Yusif Həqqayi Kərim Hörmətiyə demişdi: "Ağa Kərim, irəliyə getmək olmur, buradan keçmək mümkün deyil". Kərim isə mənim çox sevdiyim köhnə adəti üzrə demişdi: "Bismillah! Siz keçə bilmirsinizsə, mən keçərəm". Dalğıc paltarı geyinib uşaqlarla birgə getmiş və ilk istiqamət yolunu açmışdı. 729 Çoxlu yaralanmasına və Bədr əməliyyatından sonra əlil olmasına baxmayaraq, özü uşaqlarla gedib yolu açmışdı. Kərbəla-4 əməliyyatında bütün əməliyyat qərargahlarından iki nəfəri seçib xüsusi kəşfiyyata göndərmişdilər ki, onların biri də bizim diviziyamızdan Kərim Hörməti idi. 729 Kəşfiyyat zamanı uşaqların qarşısına çıxan problemləri bir neçə qrupa bölmək olar. Biri bu idi ki, bölgə Kərbəla-4 əməliyyatının bir hissəsi idi və düşmən orada daha hazırlıqlı idi. Başqa biri bu idi ki, su bölgəsi idi. Uşaqlar deyirdilər: "Bizim tərəfdə suyun dərinliyi yaxşıdır, amma düşmən sahilinə yaxınlaşdıqca dərinlik azalır. Həm də suyun bulanıq olduğuna görə hərəkət zamanı səs çıxır və nəticədə sürət zəifləyir. Su dərin olanda gizlənmək olur, amma düşmənin sahilində gizlənmək mümkün deyil və görünmə ehtimalı böyükdür. Düşmən sahilində hətta qamış da yoxdur". 730 Adətən, süni çalalarda bitki olmurdu, yalnız hər iki tərəfin sahillərinin yaxınlığında pərakəndə bitkilər bitmişdi. Bu təbii problemlərin yanında düşmənin çoxlu maneələri də vardı: halqa və cərgə şəkilli tikanlı məftillər, günəşəbənzər istehkam milləri və bizim döşəmə maneələr adlandırdığımız maneələr. Bu maneələr çox qalın şəkildə yerə tökülürdü. Düşmənin həssaslığından asılı olaraq, maneələrin uzunluğu 500-1000 metr arasında dəyişirdi. Bu geniş ərazidə mina sahələri də vardı. Minalar uzun müddət qalmış və normalda sıradan çıxmış olurdu, amma orada sağlam idi və bir neçə dəfə partlamışdı. Bölgənin başqa bir problemi səmada bütün gecəboyu qalan tam işıqlı ay idi və bu, düşmən üçün əlverişli şərait yaradırdı. 730 Əməliyyatın olacağına dair inamsızlıq yaradan bütün bu problemlərdən əlavə, iki əməliyyat arasında zaman fasiləsi də az idi. Çünki əməliyyata dəstək, hətta canlı qüvvənin hazırlığı ən mühüm amillərdən biridir. Bütün bu məsələlərə rəğmən, uşaqlar diviziyanın əməliyyat istiqamətini öyrənmişdilər və get-gedə silah, texnika və canlı qüvvənin oraya gətirilməsi əməliyyatın yaxınlaşdığına dair fikri gücləndirirdi. 730 Bizim qərargahımızdan yuxarıda yerləşən üçyolun kənarında gecə vaxtı bir kanal düzəltmişdilər. Bu, canlı qüvvənin ikigünlük yerləşməsi üçün kifayət idi, o müddətdə onları güllə, mərmi və raketlərdən qoruya bilərdi. 730 Gün ərzində əməliyyata və hücuma hazırlıq ehtimalı verən heç bir xüsusi iş görülmürdü. Bu, düşmənin baxdığına və həssaslığına görə idi. Bundan əlavə, düşmən elektron cihazlarla da təmin olunmuşdu və hər bir hərəkət onlar tərəfindən müşahidə olunurdu. Bu baxımdan, bütün işlərimiz gecələr görülürdü. Əgər əməliyyat gecəsinə qədər bölgənin nisbi sakitliyi pozulmasaydı, biz yaxşı uğur əldə edərdik. Eşitmişdim ki, Kərbəla-4 əməliyyatı gecəsində Xürrəmşəhr-Əhvaz yolu maşınla dolu imiş, bütün imkan və texnikalar o yoldan gəlirmiş. Onların hamısının bir yoldan gəlməsi çox mənfi cəhət sayılırdı. Hava hücumu zamanı hətta bir düşmən təyyarəsi bütün maşınları və yolu məhv edə bilərdi. Burada da görünən o idi ki, canlı qüvvə və döyüş texnikaları bir yoldan gəlirdi. 730 Əhvaz-Xürrəmşəhr yolunda ağır tıxac vardı, maşınlar birsaatlıq yolu 4-5 saata gedirdilər. Sanki maşınlar bir-birinə yapışmış halda dayanmışdılar və düşmən də müşahidə postundan hər şeyi görürdü. Bütün məsələlərdən narahat olmağıma baxmayaraq, hücumun başlanması və düşmənin Kərbəla-4 əməliyyatından sonra artmış yalançı qürurunu tapdamaq həvəsi bütün məsələləri kölgədə qoyurdu. 730 II 731 09.01.1987 tarixi hücum zamanı idi. Əməliyyatdan öncə Həbib batalyonunun uşaqları ilə görüşmək üçün hansı qapını döydümsə, alınmadı. Hücumçu qüvvələri düşmən mövqeyinə aparacaq kəşfiyyatçılar da gecə bizim xəbərimiz olmadan təyin olunmuş bölüklərə getmişdilər və beləliklə, onlarla da sağollaşa bilmədik. 731 Hücum gecəsi ay səmada idi və sanki həmişəkindən də güclü parlayırdı. Kərbəla-5 əməliyyatı müqəddəs "Ya Zəhra" parolu ilə başlamışdı. İlk hücuma keçəcək şəxsi heyət getmişdi və biz bölükdə ratsiyaları dövrəyə almışdıq. Biz həm düşmənin, həm də öz uşaqlarımızın danışıqlarından döyüşün vəziyyətini öyrənirdik. 731 Uşaqlar ay işığında yola düşmüş, Həbib batalyonu Kut zastavasının şimal səmtindən, Vəliəsr batalyonu da cənub səmtindən və düşmən pusqusu adlandırdığımız yerdən hücuma keçmişdilər. Uşaqların hücuma keçdiklərini eşidəndən bir neçə dəqiqə sonra heç bir xəbər olmadı. Bir müddətdən sonra tək-tük atəş səsləri eşidildi və get-gedə gücləndi. Qarşılıqlı atışmanın başlandığını başa düşdük. 731 – Düşmən mövqeyi ələ keçirildimi? Uşaqlar düşmənin sahilinə çata bildilərmi? Birdən bu işıqlı gecədə düşmən onları görmüş olar... 731 Avanqard qüvvələrimiz iki istiqamətdən düşmən mövqeyinə hücum etmişdilər. Həbib batalyonunun Məhəmməd Sövdagərin başçılıq etdiyi bölüyü və Vəliəsr batalyonunun bölüklərindən biri mövqeyi ələ keçirə bilmişdilər, digər bölüklərsə hələ müvəffəq olmamışdılar. Həbib batalyonundan qardaş Mütləqin başçılıq etdiyi bölük suda problemlə üzləşmişdi və atışma elə oradan başlanmışdı. Xəbərləri ratsiyadan öyrənsək də, səhərə yaxın mövqelərin tutulduğuna inana bilmirdik. 731 Səhər çağı İslam Respublikası Ordusunun helikopter və qırıcıları bombardmana gedəndə hərbçilərimizin bu əməliyyat üzərində ciddi işlədiklərini bildik. Döyüş başlanandan səhərə qədər düşmənin öndəki və arxadakı komandirlərinin danışıqları təhdid, təhqir və həvəsləndirmələrlə dolu olmuşdu. Həmişə olduğu kimi, bu dəfə də mövqe ələ keçiriləndən sonra Bəəs zabitləri ratsiyadan bir-birini söyür, bəzən də həvəsləndirmək üçün deyirdilər: "Müqavimət göstərin... Əgər mövqeyi saxlaya bilsəniz, mükafatınız var... Mövqeyi itirsən, cəzalandırılacaqsan... Geri çəkilsən, səni öldürəcəyəm..." 731 Yüklə 9,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|