Sevgi Naminə

Sən...Sən...Sən...”

-Namus boş şeydir-Aytəkin davam edirdi.-Məsələn, sən! sadəlüvhcəsinə öz “qəhrəmanını” gözlədin. Qəhrəmanından əvvəl də, sonra da ona sadiq qaldın. Bəs o, nə etdi? Səni atdı! Getdi! Heç nə olmamış kimi!

-O, sadəcə...

-Bəsdir, sən Allah! Onu müdafiə etmə! Bəsdir, özünü aldatdın! Sən namuslu oldun. Və buna görə də nə mükafat aldın? Tərk edilmək!

-İnsan namusunu kiməsə görə saxlamır. Özünə görə saxlayır. Məsələn, sənin anan! Atan onu atıb getdi. Ama o, atandan sonra heç bir kişiyə yaxın durmadı və sizi böyütdü. Deməli, insan namusunu kiməsə görə saxlamır. Kim deyir ki, namuslu insan mükafat almalıdır və ya namuslu qadın daha yaxşı həyat yaşamalıdır? Hər şey beyindən və ordakı düşüncədən asılıdır. Mən namusumu mükafat alacağıma görə saxlamıram. Mən səni də ittiham etmirəm və sənin düşüncələrinə və həyat tərzinə hörmətlə yanaşıram. Ama heç vaxt həyata öz dar pəncərəndən baxma! Mən Nurlanı həmişə sevmişəm. onu tanımamışdan əvvəl də sevmişəm, sonra da sevmişəm. və həmişə də sevəcəm. mən həmişə möcüzlərə və Sevgiyə inanırdım və inanacam. Mən həmişə namusumu qorumuşam və qoruyacam da!

-Mən səni heç vaxt başa düşmədim və düşməyəcəm də!

Çinarə güldü. Nurlanın sözlərini xatırladı. Aytəkin səmaya qırmızı şüşədən baxanlardan idi...

***

“Bilirsən, səni niyə sevirəm? Çünki sənin qəlbində nifrət yoxdur. Heç kimə qarşı kin və nifrət bəsləmirsən. sən indiyə qədər tanıdığım, gördüyüm, danışdığım insanlardan fərqlənirsən. İnsanlar daxillərində gizli nifrət bəsləyirlər, çünki heç kim heç kimi başa düşmək istəmir. Insanlar istəyir ki, hamı onların doğruları ilə yaşasın, hərəkət etsin. Anlaşılmazlıq qəzəbə, daha sonra isə nifrətə çevrilir. Və insanlar asanlıqla nifrət edirlər. Sənsə belə deyildin. Düzdür, sən də cəmiyyətdəki nöqsanlara, çatışmazlıqlara qarşı qəzəbli olurdun. Ən çox da insanların cahilliyi və mədəniyyətsizliyi səni qəzəbləndirirdi. Ama nifrət etmirdin. “Yazıq neyləsin? Yəqin elə mühitdə böyüyüb ki, orada heç mədəniyyət yan keçməyib belə. Nə bilmək olar, bəlkə mən də həmin mühitdə böyüsəydim, ondan da bətər olardım” deyirdin. Və sənin qəlbin...Mən sənin qəlbinə

vurulmuşdum. Orada zərrə qədər də olsa, kiməsə və ya nəyəsə qarşı nifrət yox idi. Axı onlara necə göstərə bilərəm qəlbini? Axı onlar səni adi –minlərlə insan kimi, xarici görkəmin altında gizlənən nurlu qəlbini görməyiblər. Kaş ki onlara göstərə biləydim nə olan şeydir Sevgi! Ama Sevgi elə bir hissdir ki, onu dərk etməlisən və yaşamalısan. Allah sevgisi kimi...Biz heç vaxt Allahı görməmişik və heç kim də görməyəcək. Ama biz onu sevir və ona inanrıq. Çünki onun sevgisini hiss edirik. Hiss ediriksə, deməli, yaşayırıq. Yaşayırıqsa, deməli, dərk edirik. Nurlan, mən səni dərk edirəm,yaşayıram və hiss edirəm. Sən gələcəksən, elə deyilmi?”
***

Musiqilər...7 not üzərində bəstələnən müxtəlif mövzulu, müxətlif ifalardan, müxtəlif sözlərdən və notlardan ibarət musiqilər...Sözlərdən ibarət və sadəcə musiqi alətlərindən ibarət musiqilər...Kimlərinsə qəlbinin məhsulu...Bəstəkarların qəlblərinin simləri olan musiqilər...İnsan ruhunun qidası və xilaskarı musiqilər...

Ama bəzən musiqilər də susur...

Kitablar. Müxtəlif mövzulu, müxtəlif dillərdə, müxtəlif müəlliflər tərəfindən yazılan kitablar. Fəlsəfi, detektiv, romantik kitablar...İnsanın ən yaxın dostu olan kitablar. Insanın beyin məhsulu olan kitablar. Insana həiqəti pıçıldayan kitablar...

Ama bəzən də kitablar da susur...

Filmlər. Müxtəlif mövzulu, “happy end”lə bitən yerli və xarici filmlər...Real və fantastik hollivud filmləri və saf sevgini təbliğ edən bollivud filmləri...İonsanın həyatına təsir edən filmlər...

Ama bəzən filmlər də susur...
“Bezdirdi məni bu səssizlik. Artıq bu sonu gəlməyən kabusdan oyanmaq istəyirəm. sənsizlik yuxusundan ayılmaq istəyirəm. məncə, yetərincə uzun oldu bu yuxu. Nurlan, sənsiz yetərincə qaldım. Məncə, bu qədər sınaq bəsdir. Mən o qədər güclü deyiləm. özün də yaxşı bilirsən bunu. Mən hər şeydə güclüyəm, ama sənə qarşı zəifəm. mənim ən böyük zəifliyim səsnsən. Nurlan....Sən gələcəksən, elə deyilmi?”
Çinarə iş masasının arxasında oturmuşdu. Qarşısında qalaq-qalaq vərəqlər, psixloji testlər:

“Niyə məhz onu sevirsən?” testi.

“O,sənin üçün nə qədər önəmlidir?” testi.

“Bir –birinizə uyğunsunuzmu?” testi.

Və sairə sairə...

Çinarə artıq minlərcə dəfə etmişdi bu testləri və cavabları məlum idi: Siz bir-birinizə uyğunsunuz. Bu sevgi uğrunda mübarizə aparmağa dəyər.

Çinarə artıq bezmişdi bu sözlərdən. insana süni rahatlıq verən testlər və onların cavabları. Hə, tutalım ki, testlərin cavabında hər şey idealdır. Bəs həyatda? Hansı testdə yazılıb ki, Nurlan nə vaxt gələcək? Hansı testdə yazılıb ki, Nurlanla əbədi sevgi yaşamaq olarmı? Hansı testdə yazılıb ki, onlar yenidən birləşəcəkmi?
Çinarə anlayırdı ki, onun suallarının cavabı heç bir psixoloji testdə deyil. Onun suallarının cavabı həyat və zaman adlı testin nəticəsində gizlənib. Ya A bəndidir ya da B bəndi.

A bəndi: Onu sevmək. Və hər nə olursa olsun yenə də sevmək.

B bəndi: Onu unutmaq və heç nə olmamış kimi yeni həyata başlamaq.

Nə A bəndinin, nə də B bəndinin cavabı yox idi. Hansı bəndi seçirsən seç, onun cavbını həyat və zaman verəcək. A bəndində səbrli olmaq, əzab çəkmək, gözləmək, hər nə olursa olsun sevgini qorumaq var idi. B bəndində daha rahat və asan yol var idi: At, tərk et, çıx get və yeni həyata başla!

“Məgər o, səni atmadı?-Çinarənin daxilində yenə ikiləşmə gedirdi. Heç bilmirdi sual verən kim idi, cavb verən kim. Ama durmadan daxilində sorğu-sual gedirdi: Qəlblə məntiqin sorğu –sualı.

-Hə, O, atdı, getdi. O, istədiyi kimi hərəkət etdi. Bəs mən niyə hələ də onu gözləməliyəm? o, öz azadlığı naminə sevgini qurban verdi. Onda zərrə qədər də məni itirmək qorxusu olmadı. O, rahatlıqla məni atıb getdi.

-Bəs sevgi?

-Hansı sevgi?

Bir anlıq daxili sükut yarandı. Sonra qeyri-iradi Çinarənin gözləri güldü.

-Hə, Sevgi. O, mənə Sevgini göstərdi. Mən onun sayəsində Sevgini gördüm. Axı bu hər adama müyəssər olmur. Demək olar ki, hamı seks yaşayır: evlilər də, evli olmayanlar da, normal insanlar da, cinsi azlıqlar da. Ama Sevgini hər adam görmür. Hər adam onu yaşamır. O, mənə Sevgini göstərdi və getdi...

-O, sənə seçim verdi.

-Nə seçimi?

-Sən ona sadiq qalacaqsan yoxsa yox.

-Görəsən, həqiqətənmi o, məni sınayır? Bilmək istəyir görəsən, mənimlə əbədi sevgi yaşamaq olar ya yox? Səncə o, qayıdacaq?

Növbəti cavab gəlmədi. sükut...Ağ və dərin sükut...

Çinarə ağ vərəqi götürdü. Ortasında qələmlə uzun şaquli xətt çəkərək iki yerə böldü. Sol tərəfinə yazdı: mənfi cəhətləri. Sağ tərəfinə yazdı: müsbət cəhətləri.

Əvvəlcə mənfi cəhətlərini yazmağa başladı:

1. O, çox özünəqapalıdır.

2. O, heç kimin fikrini nəzərə almır və öz doğruları ilə yaşayır.

3. O, istənilən anda insanı yarı yolda qoya bilər.

Çinarə qələmin saxladı və yazdığı 3 –cü cümləyə təkrar-təkrar baxdı.