Siffeyn müharibəsinin səBƏBLƏri imam (ə)-in müaviyəYƏ QƏti söZÜ

MƏHƏMMƏD IBNI ƏBI-BƏKRIN ŞƏHADƏTI

Kənanə ibni Bişrin şəhadəti şamlıları daha da cürətləndirdi, hamılıqla irəliləməkdə davam edib, Məhəmməd ibni Əbi Bəkrin ordugahına tərəf getməyi qərara aldılar. Ordugaha çatanda onun köməkçilərinin pərakəndə vəziyyətdə olduğunu gördülər. Onun özü də sərgərdan halda bir xarabaya sığınmışdı. Müaviyə ibni Yəzid Hüdəyc onun yerini bildi, onu tutub çölə çıxartdı. Sonra onu susuzluqdan ölüm ərəfəsində olan bir halda Əmr Asın ordugahına–Fəstata apardı. Məhəmməd ibni Əbi Bəkrin qardaşı Əbdürrəhman ibni Əbi Bəkr Əmr Asın qoşununda idi. O fəryad edib dedi ki, mən icazə vermərəm ki, qardaşımı bu cür öldürəsiniz. Sonra Əmr Asdan xahiş etdi ki, qoşunun sərkərdəsi Müaviyə ibni Hüdəycə desin, onun qardaşını öldürməsinlər. Əmr As öz nümayəndəsini Ibni Hüdəycin yanına göndərdi ki, Məhəmmədi diri-diri təhvil versin, amma Ibni Hüdəyc dedi:–Mənim əmioğlum Kənanə ibni Bişr öldürüldü. Məhəmməd də gərək diri qalmasın!

Öz taleyindən agah olan Məhəmməd su istədi, lakin Ibni Hüdəyc Osmanın susuz öldürülməsini bəhanə edərək ona su vermədi. Bu zaman Ibni Hüdəyc Məhəmmədi nalayiq sözlərlə təhqir etdi, axırda ona dedi:–Mən sənin cəsədini bu ölü ulağın qarnına qoyub yandıracağam!

Məhəmməd dedi:–Siz Allah düşmənləri dəfələrlə ilahi övliyalarla belə yaramaz şəkildə rəftar etmisiniz. Mən ümidvaram ki, Allah bu odu mənim üçün Ibrahimə etdiyi kimi soyuq və sağlamlıq, sənə və dostlarına isə bir əzab qərar versin. Allah səni, sənin rəhbərin Müaviyə ibni Əbu-Süfyanı və Əmr Ası elə bir odda yandırsın ki, hər vaxt sönmək istəsə, daha da şölələnər.

Axırda Müaviyə ibni Hüdəyc qəzəblənib onun boynunu vurdu, sonra cəsədini ölü bir ulağın qarnına qoyub yandırdı. Məhəmmədin şəhadət xəbəri iki nəfəri hamıdan çox təsirləndirdi: biri onun bacısı Ayişə idi; o, qardaşının halına hönkür-hönkür ağlayır, hər namazın axırında Müaviyə ibni Əbu-Süfyanı, Əmr Ası və Müaviyə ibni Hüdəyci lənətləyirdi. Bundan sonra Ayişə qardaşının əhl-əyalının və uşaqlarının qəyyumluğunu öz öhdəsinə aldı. Məhəmmədin Qasim adlı oğlu Ayişənin əlində böyüdü. Digəri isə Əsma Binti-Ümeys idi; o da uzun müddət Cəfər ibni Əbu-Talibin arvadı olmuş, ərinin şəhadətindən sonra Əbu Bəkrə ərə getmişdi, ondan da Məhəmməd dünyaya gəlmişdi. Əbu Bəkr vəfat edəndən sonra isə Əli (ə)-a ərə getmişdi, ondan da Yəhya adlı bir oğlu olmuşdu. Anası öz oğlunun başına gətirilən faciədən agah olanda dərindən təsirləndi, lakin öz qəzəbini boğub namazxanaya getdi və oğlunun qatillərini qarğışladı.

Əmr As Müaviyəyə bir məktub yazaraq o iki nəfəri qətlə yetirdiyini ona xəbər verdi, bir-birinə fırıldaq gələn siyasətbazlar kimi özünü haqlı göstərib dedi:–Biz onları kitaba və sünnəyə dəvət etdik, lakin onlar haqqın qarşısında müxalifət edib öz azğınlıqlarında qaldılar. Nəhayət aramızda döyüş başlandı. Biz Allahdan kömək istədik, Allah da onların üzlərinə və kürəklərinə vurub əlləri bağlı halda bizə təslim etdi!