Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

Her Zaman Varolan Düşman (57:4)
Düşman korkunçtur: Vahşi, parçalayan ve yutan öfkeli aslanlar gibidirler; bu insanların dişleri mızrak ve ok, dilleri ise keskin kılıç gibidir. Davut yine de böyle büyük bir tehlikenin ortasında yatıp dinlenir. Bu gerçekten büyük bir iman gerektirir.
Her Zaman Varolan Tanrı (57:5)
11’inci ayette tekrarlanan bir ezgi nakaratında, Davut Tanrı’nın düşmanlarını ezerek ve davasını haklı çıkararak yüceliğini sergilemesini görmeyi özler. Gör­kemi, bütün yeryüzü ve gökyüzünü kaplayacaktır.
Her Zaman Varolan Düşman (57:6)
Düşmanları, Yesse’nin oğlunu tuzağa düşürmek için özenle planlar yapmış­lardır: Davut, canı üzerindeki ağırlık yüzünden çökmüştür. Onun yoluna bir çukur kazmışlar, ama sonunda bu çukurun içine kendileri düşmüşlerdir.
Her Zaman Varolan Tanrı (57:7-11)
Mezmur yazarının yüreğinin, Rab’be ezgi söylemek için değişmez bir ka­rarlılıkta oluşuna şaşmamalıyız. Canını uyandırır, lir ve çenkin tozlarını alır. Seheri övgü şarkılarıyla karşılamaya kararlıdır.

Bu övgü ezgisi, kişiye özel bir ezgi şenliği olmayacaktır. İnsanlar arasında Tanrı’ya şükranlar sunacak ve uluslar arasında ilahiler söyleyecektir, çünkü Tanrı’nın sevgisi göklere, sadakati ise gökyüzüne ulaşır.

F. B. Meyer bu konuda şöyle der: “Davut, Tanrı’yı yüceltmek için duyduğu istekle nasıl kişisel üzüntüsünü yenebildiyse, bizler de aynı şekilde O’nu yücelt­tiğimizde üzüntülerimiz karşısında zafer kazanabiliriz.”