Societatis iesv, segoviensis



Yüklə 14,73 Mb.
səhifə89/143
tarix14.08.2018
ölçüsü14,73 Mb.
#70987
1   ...   85   86   87   88   89   90   91   92   ...   143

an sit probabilis: nam ego illam non approbo: etsi esset

probabilis, corrueret disciplina Regularis. Sic ille; qui

Resolut. 43. citatâ, ex Tractat. 4. Partis 4. Sic con-

cludit: & nota quòd in Constitutione Clementis Octa-



ui, quam confirmat Vrbanus, non aderant supradicta

verba, Quoadsibi reseruata: quæ quidem Summus Pon-

tifex Vrbanus Octauus, vt credo, posuit, ad tollendas

quæstiones omnes, & Doctorum opiniones. Sic ille:

videndus etiam in Additionibus ad tres priores Partes



Resol. 9. vbi improbabilitatem eiusdem sententiæ

statuit. Sicut & Bassæus V. Casus reseruatus num.

36. Vers. Et licet: vbi alios adducit: P. Luisius

Turrianus in Selectis Parte 2. Disput. 31. Dub. 35.

ita scribit: Ego verò eam opinionem neque probabilem,

neque tutam in conscientiâ existimo. Hæc ille: P.

Dicastillus Tractat. 8. Disput. 11. num. 357. Card.

Lugo secutus, P. Bardi Parte 1. Tractat. 2. Cap. 5.

P. Mendus Disp. 24. num. 123. & seqq. P. Escobar

de Mendoza in Theologiâ morali, Examine 17. Cap.

5. vers. Nam Regulares, videndus etiam Tomo 1.



Problematum, Lib. 7. num. 159. P. Petrus Hurta-

dus de Mendoza; vbi phrænaticos passione vo-

cat eos, qui contra voluntatem superiorum vsum

somniato priuilegio Bullæ pertentant, & ita sub-

dit: Benè meus doctißimus Magister Petrus Hurtado

de Mendoza hanc animi ad crimina proni opinionem

esse dicebat, qui ad delinquendi facilitatem captandam

rationes non rationes quotidie excogitat. Sic ille. Qui-

bus grauiora proferunt Ludouicus Beia 3. p. re-



spons. moral. Casu 16. & Laurentius Portel Tomo

2. Casu 3. 4. & 5. qui non contentus improbabi-

litatis censura, temeritatem adiungit, vt videri po-

test num. 16. citati Casus 5. Vterque autem conse-

quenter loquendo, sicut & alij, iterandas repu-

tant Confessiones. Pro quo & alij.

  327 Et præter citatos pro improbabilitateQui insu-|per ample-|ctantur.

contrariæ nostram tenent quamplurimi videndi

apud illos, & præsertim apud Cardinalem Lugo

num. 153. P. Mendum n. 121. Leandrum suprà.

Quibus addo P. Ildefonsum de Noreña Domini-

canum apud Fr. Ioannem Baptistam loco citato,

quem vocat ille doctissimum, & scripsit Com-

pendium ante annos 60. Ex citatis autem pro

contrariâ tenent Fr. Emmanuel Tomo 1. qq. regul.



quæst. 22. artic. 10. vbi absolutè sic statuens, licèt

addat in fine non audere se condemnare eos, qui

Bullam in ordine ad prædictum effectum ample-

ctuntur ob auctoritatem ita sentientium; subdit

tamen id, quod quæstionem tollit, esse scilicet li-

centiam tacitam, dum Prælati vident, & tacent,

neque leges prohibentes curant suis subditis inti-

mare. Si ergo resistant, aliter iuxta illum prorsus

enuntiandum. Pro quo & videndus in exposi-

tione Bullæ §. 9. num. 24. P. Henriquez Lib. 6.<-P>@@



<-P>Cap. 16. num. 7. respondenti in Glossa, L. P. vbi

ait ex tacitâ Prælatorum licentiâ omnes ferè Or-Fauent &|plures pro|contrariâ|citati, ex|quibus P.|Henriq.

dines Mendicantes priuilegio Bullæ gaudere: &

ita Prælatos priuilegio stricto renuntiasse, iuxta

quod non licebat vti Cruciatâ, pro quo varias

concessiones adducit; quod & repetit Lib. 7.



Cap. 22. num. 4. vtrobique autem Societatem

Iesv excipit ob rationes apud ipsum videndas.

Et huic testi omni exceptione maiori credere

potiùs Trullench debuit, quàm aliis minùs fide-

liter attestatis. Sicut & Decreto 5. Congregationis 6.

in quo vsus Cruciatæ ob declarationem Pontifi-

ciam improbabilis in Societate proclamatur, nec

se quemquam debere ritè absolutum arbitrari.

Contra quod si qui minùs fideles filij pronun-

tient, parum est de eorum assertione curandum,

quidquid Iuniparus fuerit protestatus. Ludouicus

Lopez Parte 2. Instructorij, Cap. 8. fol. 322. & 323.

docet quidem in Prætorio Cruciatæ ita practica-Ludouicus|Lopez.

ri, vt Religiosi Bullâ quoad reseruatorum abso-

lutionem vtantur. Addit tamen dum Religiosis

per suos Prælatos non intimatur aliqua reuoca-

tio & declaratio Papalis, non debere inquietari,

neque impediri à facultate sibi concessâ. Cùm

ergo declaratio Papalis extet, vt est perspicuum,

neque vna, sed multiplex, de quibus inferiùs, nihil

potest ex Auctore isto contrarium allegari.

Quod autem de praxi in Prætorio Cruciatæ ad-

dit, ad illa est referendum tempora, in quibus ille

scripsit, & declarationes ita vrgentes non exta-

bant. Vel etiam dicendum, practicari quidem, quia

ex tacitâ concessione Prælatorum talis praxis in-

ualuit, vt ex P. Henriquez nuper dicebamus.

Sotus autem nihil habet aduersum. Nam in 4.

distinct. 18. quæst. 4. articul. 3. in solutione ad Primum

argumentum, sic ait: Quòd licet frequentia horumDominicus|Sotus.

priuilegiorum aliquid detrimenti Religioni (vt Prælati

aiunt) solita sit afferre (nam videtur quòd libera facul-

tas inscio Prælato confitendi alteri, nonnihil incommodi

regimini soleat inferre) nihilominùs postquàm Papæ

placet parendum est: vel aliter si in hoc jactura Religio-

nis, per eius auctoritatem huic jacturæ prouidendum

est. Sic ille habet: ex quo nihil contra nostram

Assertionem: concedimus enim parendum Papæ,

si placeat ipsi: negamus tamen placere, cùm de

voluntate ipsius argumenta certissima teneamus.

Non ergo fideliter præfati Auctores in caussam

præsentem allegantur.




Vnica, solidißima, atque irrefragabilis pro-

batio ex Pontificia auctoritate.



328 VIderi quidem apud citatos nonnullaDecrota|Clementis|& Vrbani|VIII. pro|Assertione|expressa.

Pontificum Decreta possunt, quibus

apparet eorum voluntatis minimè fuisse vt Regu-

lares priuilegio Bullæ quoad effectum dictum

fruerentur: nobis autem duo sint satis, adeò ex-

pressa vt non possint apparenti quoquam re-

sponsionis nubilo vllatenus obscurari. Et illa

quidem vno & eodem memorabili scripto con-

tinentur. In Bullâ equidem Vrbani Octaui die

19. Iunij Ann. 1630. Pontificatus sui Ann. 7. quæ

Bullam Clementis Octaui commemorat, ex-

pressè habetur vt Regulares nequeant Bullæ pri-

uilegio vti in ordine ad reseruata, vsumque talem

inualidum fuisse & fore. Verba illius post alia<-P>

@@0@

@@1@De Regiis prouentibus ex Cruciata. Vbi de Religiosis 245



<-P>hæc sunt: Sed nostræ intentionis fuisse & esse, quod

iidem Fratres, & Moniales, quantùm ad Sacramen-

ti Pœnitentiæ, & Confessionis administrationem, or-

dinariæ dispositioni suorum Prælatorum, & Sedi Apo-

stolicæ, quoad sibi reseruata subiecti sint, earumdem te-

nore præsentium perpetuò declaramus. Sic Vrbanus

omnino Clementi consonans, pro quo sic præ-

miserat: Quare idem Clemens prædecessor suâ perpe-

tuò valiturâ Constitutione declarauit facultatem &

concessionem S. Cruciatæ, & aliorum indultorum præ-

dictorum quantum ad prædictum articulum eligen-

di Confessarium, & absoluendi à casibus reseruatis,

non habere locum cum Fratribus, & Sororibus Mo-

nialibus quorumcumque Ordinum & Congregatio-

num cuiusuis Instituti Mendicantium & non Men-

dicantium, tam in Prouincia Hispaniæ; quàm

extra eam vbilibet constitutis neque eis suffragari:

sed eiusdem Clementis prædicti intentum fuisse quòd

ijdem Fratres & Moniales, quantùm ad Sacra-

mentum Pœnitentiæ seu Confessionis administratio-

nem, dispositioni suorum Prælatorum subiecti essent.

Hæc ille. Et quid ad hæc dici, quod sit verosimi-

le, queat? Nonnullas tamen responsiones quo-

rumdam videamus: sunt enim adhuc aliqui re-

belles lumini: licet P. Mendus num. 144. affir-

met post Breue prædictum, Auctorem nullum

à se repertum contrariæ opinionis asseclam, im-

mò nec vllum virum doctum è pluribus à se con-

sultis. Sed sunt sanè nonnulli obstinatiùs aduer-

santes, & ita quæ ipsi adducunt, & adducere alij

possunt, oportet diluamus.


Prima responsio confutata.


329 DIcunt ergo in primis Decretum di-Reuocata|ab eisdem|concessione|Bullæ,|responsio|minimè|sustinen-|da.

ctum ab ipsismet Pontificibus reuo-

catum concessione Bullæ post ipsum publicatæ,

in quâ facultas ad electionem Confessarij sine re-

strictione tribuitur.

  Sed Contrà est. Nam Pontifices in suâ Con-

stitutione, eam asserunt perpetuò valituram: er-

go manifestum est illam ab ipsis non statim reuo-

catam, rebus eodem modo se habentibus, & mo-

tiuo talis Constitutionis suo in robore persisten-

te. Fuit autem illud, quod ipsi apertissimè pro-

tulerunt. Detrimentum scilicet Regularis disciplinæ

ex tali vsu deprehensum penitus amouere. Nec

quodlibet illud, sed maximum statûs & obseruan-



tiæ regularis præiudicium: quæ sunt verba Vrbani

Octaui. Quibus similia habet Gregorius XV.Greg. XV.|Decretum.

in suo Decreto de quo Cardinalis Lugo n. 166.

Cùm ratio doceat, & experimento compertum sit Re-

ligionibus valde perniciosum existere, vt eorum Reli-

giosis licitum sit Confessarium sibi eligere. Hæc au-

tem cura nequit in Pontificiâ Sede vllo vnquam

tempore deficere: ergo nec statim reuocatum

credi potest, quod in ordine ad illud paullò fue-

rit antè dispositum, clamantibus illis velle se vt

dispositio talis perpetuò perseueret. In Cap. Al-



ma mater, de Sent. excommunicat. in 6. sic lo-Cap. Al-|ma ma-|ter.

quitur Bonifacius Octauus: Alma mater Ecclesia



plerumque nonnulla rationabiliter ordinat, & consul-

tè, quæ suadente subditorum vtilitate postmodùm con-

sultiùs ac rationabiliùs reuocat, in meliusque commu-

tat. Sic ille: qui statim circa Interdicti obserua-Rebus eo-|dem modo|se haben-|tibus. Vt

tionem nonnulla statuit, eò quòd ex statutis

prioribus grauia inconuenientia sequebantur.<-P>@@

<-P>Quia vero ex districtione hujusmodi statutorum (ver-in casu|præsenti,|contra Ec-|clesiæ spi-|vitum esse|mutatio-|nes.

ba eiusdem sunt) excrescit indeuotio populi, pullu-



lant hæreses, & infinita pericula animarum insur-

gunt &c. Ex quibus manifestè conuincitur Ec-

clesiam non solitam mutare quod rationabiliter

& consultè statuit, nisi quando ex sic statutis in-

conuenientia videat pullulare: atqui in casu no-

stro inconueniens nullum occurrit pro mutatio-

ne, sed ipsorum Pontificum testimonio inconue-

niens erit semper magnum si statum non perdu-

ret, vnde illud volunt perpetuò valiturum, & res

in eodem statu perseuerant: ergo euidens est ab

eorum mente alienissimam esse mutationem.

Neque enim dici potest ex motiuo boni publiciEx com-|munis bo-|ni respectu|euasio nul-|la.

mutationem subsecutam: nam Decretum cir-

ca hoc ipsum versatur, vt scilicet non obstante

respectu boni publici, quod Cruciatæ concessio-

ne prætenditur, Religiosis minimè talis facultas

præbeatur: quia maius proculdubio detrimen-

tum bono publico obuenire potest ex Religiosæ

disciplinæ relaxatione, quàm ex aliquali dimi-

nutione pecuniæ ad bella cōtra Infideles. Et ego

quidem sic arbitror, vnum obseruantem Reli-

giosum maius bono publico compendium affer-

re, & magis velificari Catholici Regis fortunæ

felici, quàm ex iis plures, qui vt licentiam pro

reseruatis obtineant, ad Bullæ conuolant priui-

legium, eleëmosynis hinc inde conquisitis.

  330 Sed aiunt Pontifices in eo, quod dePontifices|vt Docto-|res priua-|tos locutos|quorum-|dam effa-|tum.

Religiosæ disciplinæ detrimento proferunt ex li-

centiâ prædictâ, non vt Pontifices, sed Docto-

res particulares locutos: cùm in facilitate Con-

fessionis huiusmodi, sua etiam commoda repe-

riantur: ne videlicet reseruata habentes, & licen-

tiæ obtinendæ difficultatem experti, grauissimas

patiantur angustias, frequentia sacrilegia com-

mittant, & in malorum profundum miserrimè

deuoluantur.

  Contrà tamen. Nam vt demus id ita esse, quodQuod eui-|denter im-|probatur.

assumitur, & Pontifices vt priuatos Doctores

locutos, ratio adducta suam vim retinet. Nam

quomodocumque illi de conuenientia censeant,

censent tamen, & res in eodem statu sunt; testan-

turque ipsi se declarationem edere perpetuò va-

lituram: ergo stat illa, stabitque, qualitercum-

que iudicium tale eisdem tribuatur. Deinde, ne-Licentiam|totalem|pro reser-|uatis per-|niciosam|esse Religio-|nibus.

gari nequit quin totalis licentia in ordine ad Cō-

fessionem exitialis Religiosis sit, quod ostendi

multipliciter potest. Primò. Quia omnes Religio-

nes illam secundùm sua statuta repellendam iudi-

carunt. Secundò. Quia quamplurimæ apud Sedem

Apostolicam ob vitandum damnum licentiæ ta-

lis pro impetratione priuilegiorum egerunt, vt

Concessiones Cruciatæ, & similes minimè licitæ

ipsis haberentur: pro quo videndus P. Suarez



suprà num. 3. & Cardinalis Lugo num. 154. a-

liique ex citatis. Tertiò. Quia aliàs reseruatio non

esset conueniens, quod est manifestè contra de-

finitionem Tridentini Sessione 14. Cap. 7. verbisReseruatio|quàm con-|ueniens.|Concilium|Trident.

illis: Magnoperè verò ad Christiani populi disciplinam

pertinere, Sanctissimis Patribus nostris visum est, &c

Pro quo & est Canon. 11. eiusdem Sessionis. At-

qui reseruatio per licentiam dictam penitus ces-

sat, quoad crimina scilicet, quæ frequentiùs Re-

ligiosum statum possunt infuscare, iteratâ scili-

cet toties quoties accederint, Confessione: & et-

iam circa reseruata Sedi Apostolicæ, pro quibus<-P>

@@0@

@@1@246 Thesauri in Indici Titulus V. Appendix. Cap. XXVIII.

<-P>licentia etiam, sed cum vicium limitatione conce-

ditur: ergo indubitabile est licentiam dictam es-

se statui Religioso admodum perniciosam. Quod

autem de angustiis prolapsi in reseruata dicitur,

reseruationem probat penitus submouendam.

Rogo autem sic arguentes, an in Prouinciis, inInstantia|vali dissi-|ma.

quibus Bullæ vsus non conceditur (& sunt sanè

illæ multò plures) angustias similes similiter pro-

lapsi patiantur? Fatebuntur equidem, ni velint

diuersam hominum naturam somniare. Tunc

ergo quid illis faciendum? Dicent ab Apostoli-

câ Sede remedia pro eiusmodi angustiis esse pro-

uisa. Benè quidem. Ergo & qui in Prouinciis

sunt, pro quibus Cruciata conceditut, eisdem

poterunt remediis subleuari. Vel certe Bulla pro

omnibus Christiani Orbis Religiosis conceden-

da est, ne ex licentiæ ad reseruata defectu in ma-

lorum profundum deuoluantur. Est ergo re-

sponsio dicta omni rationis pondere destituta.

  331 Pergunt tamen, & vt vim Decreti Pon-Obiectio|contra de|cretum ex|declara-|tione inua-|lidarum|Confessio-|num.

tificij eleuent, obijciunt in eo aliquid non pro-

bandum contineri, scilicet Confessiones virtute

Bullæ factas de reseruatis fuisse inualidas, quod

verba illa significant iam adducta num. 328. Con-



cessionem S. Cruciatæ quantùm ad prædictum articu-

lum &c. nec vllo modo suffragari potuisse. Vbi mirari

licet audaciam arguentis, qui Pontificis assertio-

nem omnino suæ declarationi legitima conse-Pontifices|maximè|consequen-|ter locutos|ostenditur:|ob defectũ|iurisdictio-|nis in ab-|soluente.

quentia conformem, velut fundamento caren-

tem insimulat. An non, si facultas ad absoluen-

dum deficit, Confessio inualida dicenda est? Po-

tuit quidem bona fides intercedere, & sic non es-

se sacrilega: sed Pontifex absolutè loquitur, vt

omnes loqui debent quando Confessio fit iuris-

dictione carenti. Quòd autem iurisdictio defue-

rit, Pontifices declararunt, qui ante Clementem

& Vrbanum in Romanâ Sede præsederunt, &

videri possunt apud Emmanuelem Rodericum

Tomo 2. qq. regular. q. 62. artic. 4. Beiam ac Por-

telium citatos, & alios, quos adducit Cardinalis

Lugo suprà. n. 158. & juxta ejusdem doctrinæ

consequentiam locuti Patres Congregationis 6.



Decreto 5. iam citato, verbis illis: Quare nec Sacerdo-Congrega-|tio 6. So-|cietatis

tes absoluere quemquam ad se cum reseruatis casibus ac-

cedentem præsumant: nec qui accedunt, tutos se vllo

modo in conscientiâ, quasi ritè absolutos; arbitrentur.

Sic illi.

  332 Verùm tolerabile quidem esset, si ra-Vrbanum|vt priua-|tum locu-|tum Do|ctorem sine|Theologica|nequit no-|ta consiste-|re.

tio aliqua à Pontificibus adducta ad ostenden-

dam dispositionis conuenientiam vt à priuatis

Doctoribus proposita diceretur: quia id non se-

mel accidere solet, quamuis in ea, de qua agi-

mus, euidentia illius fuerit demonstrata n. 330.

Asserere autem Vrbanum in clausulis dictæ Bul-

læ, vt Doctorem tantùm locutum, non video

quomodo possit sine notâ Theologicâ pronun-

tiari. Ex eo enim fit Bullam præfatam nullum

maius pondus auctoritatis habere, quàm si à

Maffæo Barberino prodiisset, & eâ ratione mi-

nus certè, quàm si à doctiore Theologo inter

Resolutiones fuisset Theologicas euulgata. Id

quod in grauem Sedis Apostolicæ iniuriam con-

stat redundare. Et hic philosophandi modus sta-

tim apparet quàm esse perniciosus possit, præser-

tim quando ad introducendas laxiores opinio-

nes vsurpatur. Rogo iam, an quando Pontifex

Bullam concedit, vt Doctor procedat, an vt<-P>@@



<-P>Christi Vicarius? Quis hic hæreat? Si ergo vt

Vicarius Christi?: ergo & cùm limitat, & men-

tem declarat suam, similiter procedit. Euidens

est illatio: ergo omnino irrationabiliter ad ip-

sum tamquàm ad Doctorem tantummodo pro-

uocatur. Pro quo & facit apertè id, quod in

eadem Bullâ Pontifex profitetur, dum sic ait:

Ex certa scientia, dèque Apostolicæ potestatis plenitudi-

ne, concessionem S. Cruciatæ &c. Apostolicæ po-

testatis plenitudo, non Doctoris est, sed Ponti-

ficis.


Nonnullæ aliæ disiectæ responsiones.


333 EX Bullâ Vrbani Octaui nullum nouumBullam|Vrbani|nouum ro-|bur non|addere|Clementi-|næ, & ita|probab ili-|tatem non|tollere, ali-|quorum|responsio.|Quæ ta-|men aper-|tè conuel-|litur.

robur haberi ad probabilitatem senten-

tiæ oppositæ ex eo conantur ostendere, quòd

in substantiâ nihil speciale addat Bullæ Clemen-

tis Octaui, sed idem fusiùs inculcet: cùmque

stante Bullâ Clementis opinio ista esset proba-

bilis, idem dicendum stante Vrbani declaratio-

ne. Sed hoc nullius est momenti: demus enim

ita esse quod dicitur, & nihil noui in Bullâ Vr-

bani contineri: negandum tamen quod assumi-

tur; scilicet stante prædictâ determinatione Cle-

mentis opinionem dictam fuisse probabilem P.

Suarez, Veracruz, Ildefonsus de Noueño, Fr.

Ioannes Baptista, P. Petrus Hurtadus, Beia, de

quibus dictum num. 326. & 327. ante Vrbani

Constitutionem improbabilitatem præfatæ sen-

tentiæ proclamarunt. Et pro eo militauit etiam

Constitutio Pauli V. die 24. Decembris An. 1608.

Clementis Decretum perpetuò confirmantis, &

approbantis, de quo Cardinalis Lugo num. 155.

Deinde Vrbani Bulla nouum robur addidit, quia

Bullam Clementis innouauit & ampliauit, vt

ex tenore ipsius constat. Verbis illis: PræfatæqueVrbani|verba.

Clementis declarationi inhærentes, illamq́ue tenore

præsentis innouantes, ac quatenus opus sit, amplian-

tes, motu proprio, & ex certa scientia &c. Addi-

tum etiam illud, Quoad sibi reseruata, ad omnes

quęstiones tollendas, vt ex Diana positum. n. 326.

quamuis sine verbis prædictis suam satis Cle-

mens mentem expresserit, vt videri potest in ad-

ductis num. 328. & eorum quidem verborum

sensus est alius, de quo Cardinalis Lugo n. 199.

& nos inferiùs. Et Clemens quidem ad instan-

tiam Procuratoris Carmelitani suum Decretum

edidit, & ita non omnibus forsitan intimatum,

aut ab eis acceptum, cùm omnium caussam ab

vnius Religionis homine agitatam non viderent.

At Vrbanus non ad alicuius instantiam, sed ex


Yüklə 14,73 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   85   86   87   88   89   90   91   92   ...   143




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin