Societatis iesv, segoviensis
Yüklə 14,73 Mb.
|
|
certâ scientiâ, déque Apostolicæ potestatis ple- nitudine, suam Constitutionem protulit, vt ipse testatur. Habet ergo speciale pondus, vt ne- queat illi, nisi per affectatam pertinaciam con- trairi.
qui tantùm vellicare contenderit veritatem. Si ita est quòd Clemens, Paulus, Vrbanus, & alij, Bullam quoad reseruata Religiosis nolunt suf- fragari, cur in Bullâ ipsâ id ab ipsis non additum, quo omnis quæstio tolleretur? Dum ergo non additum, ex eo videtur fieri nolle eos à benefi- cio Bullæ circa prædictum articulum excludere Regulares. Ad quod dico Pontifices propter<-P> @@0@ @@1@ textum alterare, ex eo enim forsan offensionis ali- quid Catholicis Regibus pararetur. Vel certè, si offensio nulla in ipsis timeri possit, quod ego ar- bitror, Pontifices tamen ab omni illius occasio- ne prudenter temperare. Vnde cùm Pater Di- dacus de Torres Villalpandus Peruuianæ Iesv Prouinciæ Procurator cum Clemente Octauo de hoc ageret, & supplicationem suam humiliter proposuisset, respondit Pontifex sanè prudentis- simus: Visne inter me, & Regem Hispaniæ rixas ex- gnum equidem, & inter primarios Occidentalis huius Tractus Euangelicos Ministros meritissi- mò numerandum. Prætereà; non est in Bullâ Clausula prædicta, sed pluribus habetur in Bullis ad hoc tantùm destinatis. Qui ergo parerent clausulæ in Bullâ contentæ, debent profectò tot clausulis extra illam occurrentibus pari exactio- ne parere, & verò crediderim etiam clausulæ in Bullâ appositæ aliquid opponendum, ne leua- mentum conscientiæ ad crimina pronæ, vt ex P. Hurtado num. 327. dicebamus, adeò facilè & ob- uium desit, tot hucusque sinistris interpretationi- bus comparatum. Posse in Bullâ ita clausulam subiici, Exceptis Regularibus quoad reseruata. Di- cent intelligi de reseruatis Sedi Apostolicæ, de quibus pro aliis concessio præcesserat, & non de reseruatis inferioribus Prælatis. Addatur ergo, Quoad Prælatis reseruata. Dicere poterunt accipien- dum id non de reseruatis quibuslibet, sed certi generis, illis scilicet, quæ ex se reseruata sunt Sedi Apostolicæ. Sed quia occulta sunt, Prælatis re- seruantur, sicut Episcopis ea, quibus eorum sub- diti fuerint innodati, juxta Concilij Tridentini determinationem Seßione 24. Cap. 6. Cùm enim non excipiantur reseruata Sedi Apostolicæ, sed tantùm Prælatis, debent esse hæc eiusdem ordinis cum Papalibus; non autem alia, in quæ homi- nes cadere frequenter solent, id enim videtur in- uerosimile. Vel dici poterit determinationem il- lam Pontificis circa exceptionem fundari in falsâ informatione Procuratorum, & contra volunta- tem Religiosorum factam petitionem; aut ab eis- dem, seu maiori eorum parte non admissam: & sic aliter. Pro quo quidem erunt fortè qui fa- ueant Tribunalis. S. Cruciatæ ministri, arbitran- tes obsequium se præstare Regi, cùm tamen nihil ingratius eius possit Religiosissimæ accidere vo- luntati. ctam non receptam, neque obseruatam à maiori parte Communitatum Religiosarum, quibus ne- que à Prælatis notificata, & ita probabiliter non obligare, secundùm receptas circa hoc doctrinas, pro quibus specialiter Iuniperus suprà, num. 12. qui & publicatam negat Cap. 3. num. 16. Quæ responsio satis est infirma. In primis enim si à Prælatis notificata non est, quia ipsi parum de hoc curant, neque ægrè ferunt Religiosos suos Bullæ beneficio vti, illa est tacita licentia, iuxta dicta, ex quâ sequitur Bullam prædictam ex se obligare. Et idem similiter sequitur ex eo quòd recepta non sit, si id constaret, aut necessarium esset. Ceterùm quod ad notificationem attinet, sustineri nequit; quia per Bullæ ipsius verba apertè conuellitur, in qua sic dicitur: Vt autem<-P>@@ <-P>præsentium tenor omnibus innotescat, volumus eas in valuis basilicæ Principis Apostolorum, & in acie Campi Floræ de Vrbe, vt moris est, publicari, ipsasq́ue sic publi- catas, omnes & singulos vbique existentes ita afficere, ac si omnibus personaliter intimatæ essent. Hæc Ponti- fex: iuxta quæ ad obligationem sola notitia suf- ficit quomodolibet comparata, & satis illa est ad omnes deriuata Religiosos, cùm circa illius obli- gationem quæstio adeò frequens habeatur: ex quibus & publicatio constat. Non esse autem necessarium vt ab omnibus, aut maiori parte Communitatum acceptetur, ex eo euincitur, quia de priuilegio agitur, cuius reuocatio iis inuitis, ad quos pertinere poterat, stare potest, sicut & limitatio ac declaratio. Pro quo videri potest P. Suarez Lib. 8. de Legibus, Cap. 40. num. 7. Quòd si dicas cum P. Palao Tomo 1. Tractat. 3. Disput. 4.
priuilegij debere eamdem publicationem habere quam lex, dum per legem fit: illa certè in præ- senti extat, vt ex adductis verbis Bullæ constat: vnde non est necessarium, vt per rescriptum spe- ciale, aut per nuntium intimetur. Videatur Trul- lench suprà, num. 27. qui morti proximus senten- tiam reuocauit. Bullam constrictis potest, ex eo quòd de illâ sit à Commissario Cruciatæ jussu Regis nostri Phi- lippi Quarti supplicatum, vt testatur Iuniperus citato Cap. 3. num. 21. & ex Illustrissimo Araujo sic attestante refert Leander suprà adductus, & ex eo P. Mendus num. 128. stante ergo supplicatio- ne dictâ, obligatio Bullæ suspenditur, juxta mul- torum doctrinam, quos adducit Iuniperusdudum citatus, & num. 22. & seqq. vnde saltem erit pro- babile quod intenditur, sicut erat ante illam. Sed hoc non vrget, nec satisfacit: nam ex eo fit Bullam ex se obligationem inducere, aliàs de illâ supplicatum non fuisset. Deinde; supplicatio effectum non habuit, aliàs id fuisset præconis voce, & tubis benè sonantibus publicatum. Quòd si Rex ipse supplicationem iniunxit, va- num est argumentum illud quorumdam, Cru- ciatæ scilicet priuilegium, cùm Regi concessum sit, non intelligi reuocatum: jam enim Rex ipse reuocatum intellexit. Præterquàm quòd suppo- sitio est falsa, reuocari scilicet priuilegium: id enim reuocatur quod concessum fuerat: num- quàm autem hoc per Pontifices est priores con- cessum, vt ostendimus, si vnum aliquem ex anti- quioribus excipiamus. Est ergo declaratio pri- uilegij, & non reuocatio. Vbi consideratio Iuni- peri refellenda venit, dum Cap. vltimo citato num. & seqq. ait Bullam Vrbani effectum non habuis- se, quia Anno concessionis 1630. accepit magnam aureorum summam pro concessione, & ita fuit contractus onerosus. Quòd si reuocatio pro Religiosis effectum habuisset, multùm debuisset ex tali summâ restitui, quia sic minoranda contri- butio, & collectio pecuniæ; quod tamen non ita factum; vnde & constat illius mentem non fuisse contrariam. Quo in discursu satis à ratione alienum apparet Regem nostrum datâ pecuniâ concessionem Bullæ obtinuisse. Quamuis enim ex summâ collectâ debeat certam aureorum quantitatem pro fabricâ Ecclesiæ D. Petri con- ferre, in quo nihil apparet absurdi: quòd tamen<-P> @@0@ @@1@ esse non solet, nec decere videtur Apostolicam Maiestatem. Vnde Portel suprà, Casu 4. num. 1. Censurâ dignam affirmat similem assertionem de contractu oneroso. Potuit autem citatus Au- ctor ex præfatâ collatione ad anteriorem publi- cationem pertinente, æquiuocatione huiusmodi laborare. Deinde, etiamsi Bulla Vrbani effe- ctum habuerit, nihil debuit ex receptâ summâ reddi, quia ipse Bullam concessit more aliorum Pontificum, & præsertim Clementis Octaui: atqui illi eam Religiosis in ordine ad effectum di- ctum minimè concesserunt: ergo contractus non includendo conditionem illam circa Reli- giosos est celebratus; & ita ex eo illa non resul- tat obligatio. Si tamen tale aliquid constet acci- disse, ex quo contra Aduersarios potiùs argumen- tum insurgit, quia Pontifex accepit dictam sum- mam, & tamen prohibuit Religiosis vsum di- ctum, nullâ in se reddendi quidquam obligatione recognitâ. non obligare Bullam Vrbani contendat, ex eo quòd non sit in Regio earum Concilio registrata; statuendum est vti certissimum, Bullas vniuerso Orbi Christiano communes, aut eas, quæ regnis Hispaniæ ac Indiis tales sunt, sine registro præ- dicto, etiam attentis Regiis legibus, vim obli- gandi habere: quia leges Registrum statuen- tes, de iis procedunt Bullis, quæ pro Indiis specialiter expediuntur: vt videri potest apud Emmanuelem Rodericum Tomo 11. qq. regul. q. 35. artic. 2. & quidquid de hoc sit, ea quæ ad Cruciatam spectant, ad Regium Concilium non auocantur, sed ad Concilium Cruciatæ ipsius, & cùm Bulla ad patronatum Regium non spectet, & ea, de quâ agimus, solam priuilegij limitationẽ & declarationem contineat, indubitabile est nul- lo ad obligandum registro penitus indigere. stræ præmissis, restat solùm ad vulgare exemplum quo res ista declarari & componi videtur, respon- dere. Prohibet Pontifex per Bullam adductam vsum Cruciatæ Religiosis quoad præfatum arti- culum: sed posteà illam ipse, aut alius concedit nullâ adhibitâ limitatione: huic certè posteriori determinationi parendum. Quemadmodum si Prælatus jubeat alicui ne cras domo exeat, etiam- si ipse vt exeat eidem iubeat, aut copiam exeundi faciat: poterit is jussione, aut licentiâ subsecutâ exire; quia hîc & nunc jubenti obsequendum est, & exitus positâ licentiâ licet: aut si exeat, non est proptereà damnandus, quia jure suo vsus est. Sed leue satis hoc est; cùm ex adducto exemplo potiùs oppositum colligatur. Is enim, cui sic jussum est, jussione subsecutâ exire nequit, quia sic expressè est eidem intimatum, & talis jussio habere debet effectum posito illo additamento, quod rationabiliter potest poni ob finem ali- quem; aliàs nullius momenti esset. Secùs erit si dicat Prælatus vt exeat non obstante prohibi- tione hesternâ, jam enim tunc prohibitio reuoca- tur. Cùm ergo Pontifex expressè dicat non esse suæ voluntatis vt Bulla prosit Religiosis quoad effectum dictum, etiamsi de prohibitione tali mentio in Bullâ non inseratur; quando illam sine prohibitione concedit, priori dispositioni<-P>@@
declaret & exprimat in Bullâ ipsâ. Et vtinam declaratio, quæ oportet, obtingat, vt molestissi- mæ istæ controuersiæ cessent, Religionum con- sulatur commodo, tranquillitati, decoro. Licèt enim expressione constante non sint modum in- scirpo quærentes defuturi, vt num. 334. diceba- mus; pauciores tamen erunt huiusmodi homines, & doctis non fauentibus, eorum tandem perti- nacia penitus comprimetur. possunt, neque enim instituti mei est ista ex pro- fesso prosequi, sed veritate firmatâ, nonnulla à modernioribus obiecta dissoluere, ne aliqui no- uioribus istis delectati, non per viam salutis ince- dant, sed Matris Ecclesiæ, & doctissimorum ho- minum hortamenta sectando, in securo suas con- scientias statuant, quo nihil solicitiùs accurādum. Videte itaque, fratres, quomodo cautè ambuletis; non vt insipientes sed vt sapientes; vt verbis vtar Apostoli E- phes. 5. v. 15. Videntur siquidẽ vt insipientes, & ita non cautè ambulare, qui vnius aut alterius sum- mistæ sententiam arripientes, relicto sapientissi- morum Theologorum lumine, salutis suæ nego- tium in apertum discrimen adducunt. Ergo do-
lumen à Christo promissum consequi mereamur. Redimentes tempus, quoniam dies mali sunt: pleni inquam periculis, & mortis inopinæ incursione terribiles. Et quisnam erit, cui sub mortem o- pinionum istarum non torqueat amplexus, de incerto remedio peccatis adhibito, formidoloso, anxio, trepidanti, & inter extremas angustjas de- prehenso? Per tuta ergo, per solida, per plana, per dilucida, & placida gradiamur. Bulla. ex multorum sententia colligitur, quos adducit & sequitur Diana Parte 3. Tractat. 2. Re-
Nouitios quoad electionem Confessarij eamdem quam sæculares, habere facultatem, quia casuum reseruatio pro Religiosis illos non comprehen- dit. Et hanc esse communiorem sententiam ipse & alij testantur: licèt non contemnendi Aucto- res sint, videndi apud ipsum, & apud P. Gaspa- rem Hurtadum similiter sentientem Disput. 11. de Pœnitentiâ, Diffic. 7. qui contrarium tueantur: & præter adductos à Dianâ pro sententiâ suâ, illam tenent P. Mendus suprà, num. 172. Bassæus V. Ca-
burinus de jure Abbatum Tomo 2. Disput. 13. quæst. 5. P. Bauny Tom. 1. tractat. 4. q. 21. P. Palaus Tomo 3.
tamquàm certum tradere Tom. 4. de Religione, tract. 8. lib. 2. cap. 17. n. 12. vbi de hoc nec verbum. Qui tamen cap. 16. n. 10. probabilius esse ait Bullæ priuilegio gaudere, quia non habent integram subiectionem, & propter alias rationes, de qui- bus statim. Quidquid ergo de reseruatione sit, quoad effectum dictum cum P. Suario sentiunt P. Palaus suprà: licèt teneat Nouitios ita esse ex-<-P> @@0@ @@1@ vt nequeant ab illis absolui in eâdem diœcesi seu Parochiâ, siquidem Religionis exemptio etiam Nouitios comprehendit: quod ex P. Suario hau- sit numer. 14. 15. & 16. quibus addendum id, quod habet idem Cap. 19. num. 1. P. Escobar Exa- mine 17. Cap. 5. §. Quid de Nouitiis. Qui etiam vt iuris communis id posse affirmat, quia onus est reseruatio, à quo illi deobligantur. P. Mendus
bere potest reseruatio. Sic Corduba Vmbertus, P. Luisius Turrianus, P. Suarez, & P. Vasquez apud P. Hurtadum suprà. P. Layman Libr. 4.
P. Mendus num. 172. Quod in Societate sic sta- tutum in Regulâ. 7. Magistri Nouitiorum, quæ sic habet: Habeat hic idem Magister Nouitiorum potesta- tem ordinariam absoluendi à casibus reseruatis Noui- tios, qui sub ipsius curâ degunt; nisi eius Superiori hæc facultas aliquâ de caussâ restringenda videretur. Sic Regula: quæ quidem consilio doctissimorum fa- cta, vt obseruat P. Hurtadus. Est autem pro Assertione ratio satis efficax ex omnimodâ ex- emptione desumpta: nam Nouitij omnino ex- empti sunt à iurisdictione Episcopali, & conse- quenter ab omni aliâ inferiori, & ita cùm spiri- tualis in Superiores est Religionum translata, vnde & dari illis Confessarios possunt, etiam non approbatos ab Episcopis sicut & Religiosis, qui iam vota Religionis emiserunt: ergo & pos- sunt Confessariis talibus iurisdictionem in ordine ad peccata aliqua limitare. Patet Consequentia: quia hac ratione possunt limitare pro aliis, scili- cet quia limitatio talis ad absolutam potestatem spectat in ordine ad spiritualem gubernationem, pro quâ valde conueniens esse potest. Quis au- tem dubitet conuenientem esse pro Nouitiis, ad quorum fundandam conscientiæ puritatem hoc maximè expedit; sicut ad capiendam experien- tiam in ordine ad vitam reliquam? Id quod con- firmari potest ex eo quod aiunt Auctores aliqui ex adductis, vt videri præsertim potest apud Dia- nam, & Bassæum, Nouitium, qui pro reseruatis Confessarium siue sæcularem, siue Regularem quæreret qui non esset ex assignatis, à Religione expellendum: ergo talis reseruatio maximè con- gruit ad Nouitiorum probationem. Quamuis circa hoc cautè loqui oporteat: neque enim sciri potest reseruata aliquem esse confessum, nisi ex manifestatione eius, qui confessus est, aut Con- fessarij. Et Nouitium quidem non manifestatu- rum videtur clarum, cùm proptereà Confessa- rium extraordinarium quærat, vt scilicet lapsus sui minùs sint Superioribus manifesti. Confessa- rium etiam seruaturum secretum, quod cum o- bligatione sigilli excepit, dubitari nequit: ergo praxis circa hoc, vt scilicet ad expulsionem de- ueniatur, difficilis est. uationis legibus teneantur, vbi id ita constitutum est, Bullæ beneficio vti possunt, secundùm valde probabilem opinionem, quam citati Auctores tenent, & prætereà Moure, Ledesma, Acosta, & Villalobos, quos adducit & sequitur Diana
cile id probare, quia cùm hoc debeat ad volun-<-P>@@ <-P>tatem reduci Pontificum, de illâ non admodùm constat. Et quidem Clemens Octauus in Decreto de Reformatione Nouitiorum §. 94. sic statuit: Ipsi autem soli Magistro Nouitiorum Confessiones audien- di cura committatur: liceat tamen Superiori etiam locali, si ita expedire iudicauerit, vel per se ipsum, vel per alium deputandum, semel aut bis in anno eorumdem Nouitiorum Confessiones audire. Sic ille. Iuxta quæ satis intelligitur non esse voluntatis Pontificiæ vt nouitij laxam circa Confessarij e- lectionem habeant facultatem; cùm circa hoc minorem illis concedat, quàm Professis, pro quibus Confessarios plures iubet in suo Decreto de casibus reseruatis assignari. Si ergo Nouitij le- gibus sunt reseruationis adstricti, non licebit il- lis Cruciatâ vti quoad illa, quâ mens Pontificum in eorum fauorem (si tamen fauor iste dicendus est, qui in detrimentum Religionis vergit, vt in simili ait P. Palaus suprà cum P. Suario) minùs quàm in alios inclinata reperitur. Quòd si ad communem rationem de oneribus Religionis, à quibus liberi Nouitij sunt, recurramus, fallit certè illa in onere reseruationis, sub cuius sup- positione procedit Assertio: ergo & in Bullæ beneficio, quod est consequens, sicut & in Pro- fessis ob eamdem rationem. Nihilominùs quia graues Doctores ita sentiunt, & quod ad reser- Yüklə 14,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|