Societatis iesv, segoviensis
Yüklə 14,73 Mb.
|
|
<-P>ratione sui officij, quia totum id à Superiorum auctoritate descendit. Si autem quidquam sit, quod à Superiore præstari nequeat, quia alicui officio est annexum, vt potestas absoluendi Su- periorem ipsum à casibus reseruatis, similiter est de illo sentiendum, quia ad fauorem Religionis purè spectat, quam præcipuè Pontifex in exce- ptione prædictâ intendit, nec Superiores debent peioris esse conditionis, quibus in ordine ad Cō- fessionem amplior facultas in Iure concessa repe- ritur, vt constat ex Cap. finali, de pœnitent. & remiss.
culares spectare possunt, & quando ad ipsos so- lùm spectant, dictum iam. num. 291. quod ad Indulgentias attinet, licet gratia illas concedendi Indulgentia non sit, sed pura gratia. Et talis for- tè est, quæ concessa est Fratribus Prædicatori- bus, & Minoribus, & consequenter illis, qui in priuilegiis communicant, vt scilicet prædicantes in suis domibus possint 18. annos, & 322. dies Indulgentiæ concedere: extra suas Ecclesias ve- rò vltra dictos 18. annos, dies tantùm 222. Tempore autem Quadragesimæ in suis domibus prædicantes Feriâ 2. 4. & 6. 156. annos & 524. dies. De quâ concessione P. Quintanad. in Appendice Iract. 4. Dub. 3. num. 8. censens il- lam non suspendi, quia communis est Religiosis & sæcularibus: cùm possint etiam Religiosi esse auditores: quæ videtur ratio esse licet eam ipse non adducat. Quod tamen valde dubium est, cùm concessio ista ad hoc tendat, vt sæculares ad audiendas prædictorum Patrum conciones alli- ciantur: neque enim ipsi illâ indigent, cùm alias habeant copiosissimas. Et quidem Concionato- res ipsi illâ non fruuntur, vt non sit mirum Reli- giosos eiusdem Ordinis nihil in eo opere labo- rantes illam non obtinere. Sed de gratiâ tali, atque aliis redintegranda tractatio, an scilicet per Bullæ publicationem suspendantur, ad quod dif- ficultas præcipua reuocatur; de gratiis enim com- munibus Religiosis & sæcularibus, sicut de In- dulgentiis philosophandum. Et non suspendi quoad Religiosos ipsos, ita vt illis vti possint, con- sequenter asserendum, respectu scilicet aliorum Religiosorum. Quoad sæculares autem grauis difficultas est, vtrùm scilicet sine Bullâ eo frui be- neficio possint. Quòd verò illa necessaria in Re- ligioso non sit, si eam sæcularis sumpserit, vide- tur certum, quia duplex Bulla non est pro vni- co beneficio necessaria: & cùm sæcularis ante publicationem Bullæ beneficio gratiæ Religiosis concessæ frui posset, dum Bullam sumit, impe- dimentum penitus remouetur. Bullam sumpserit, id sit satis ad omnem difficul- tatem in hoc puncto propullandam. Et id qui- dem ratio nuper adducta videtur persuadere, quia scilicet ad vnum beneficium vna Bulla sufficit. Et prætereà Religiosus non poterat durante Bullæ publicatione, vti gratiâ sibi concessâ: ergo sum- ptâ Bullâ iam poterit: implicat autem quòd ab- solutè possit, & quòd sæcularis Bullâ indigeat; quia concesso aliquo conceditur id, sine quo illud stare nequit. Item; suspensione huius gratiæ com- modum contributionis intenditur: ergo cùm illud habeatur sumptâ Bullâ, nihil refert quòd à<-P> @@0@ @@1@ hoc non improbabile, sed incertum; quia praxis contrarium videtur ostendere, & Bullæ ipsius te- nor indicare, in quâ accipienti conceditur tantùm vt absolui possit, commutari eius vota, & reliquis vti gratiis, sicut & Indulgentiis: ergo ab eo Bulla sumenda est, & non sufficit à Religioso sumi. Præterquàm quòd taxa eleëmosynæ eum respi- cit, qui beneficio Bullæ quoad prædicta est gaui- surus. Cùmque pro sæculari diuersa sit, ac pro Religioso, si eam Religiosus sumeret, multum contributio per Bullæ concessionem intenta mi- nueretur, vt est manifestum. Sed quidquid de hoc sit, difficultas præcipua restat, an scilicet sæ- cularis absolutè loquendo indigeat Bullâ ad fruendum gratiis, quæ Religiosis in ordine ad sæ- culares conceduntur. In quo quidem affirmati- uam sententiam tenent Trullench §. 9. Dub. 3. num. 8. & apud eum Nauarrus, Sotus, Acosta, Ludouicus Lopez, Fr. Emmanuel, qui contra- rium priùs docuerat, sed re meliùs perpensâ re- tractauit in Additionibus ad §. 12. Dub. 6. P. Escobar Lib. 1. Examine, 17. cap. 4. v. 1. & alij. spensionis iuxta formam Pontificiæ concessionis, in quibus solum excipiuntur gratiæ concessæ Re- gularibus quoad eorum Fratres tantùm: particula enim Tantùm aliquid debet operari: quod tamen ita non erit, si quoad sæculares etiam exceptæ proferantur. Secundò; quia si ita non esset, Bulla nullius ferè esset momenti, & intentio Pontificis in eâ concedendâ frustraretur; aut certè maxi- ma ex parte, quando id, propter quod præcipuè sumi posset, sine illâ liceret. Tertiò, quia sic habet praxis: quando enim gratiæ aliquæ Religiosis concessæ publicantur, in ordine ad absolutiones, commutationes, & similia, à Commissario ap- poni solet debere Bullam Cruciatæ habere eis- dem fruituros. Vnde addit Trullench senten- tiam oppositam non ausurum se in praxim de- ducere. Joannes de la Cruz, Graffis, P. Henriquez, & P. Thomas Sancius, quos adducit & sequitur Diana Parte 1. Tractat. 11. Resolut. 100. addens in praxi hodie ita obseruari. Idem repetit in Addi- tionibus, Resolut. 23. vbi adducit Villalobos alios ex Doctoribus Salmanticensibus congerentem. Sed labor ille in P. Henriquez præcessit, qui
adducit Cardinalis Lugo Disput. 20. de Pœnitentiâ, num. 146. apud quem P. Salas in Expositione Bullæ manuscripta. Leander Tomo 1. de Sacramentis, Tra- ctat. 5. Disput. 12. Quæst. 57. Bassæus V. Priuilegium 3. num. 5. Vers. Sed petes, P. Mendus Disputat. 29. Cap. 9. & alij, multipliciter arguentes, & nos cum illis addentes aliqua, & aliena aliqualiter illu- strantes. Primò, quia priuilegia Religionum pro bono communi concessa, non sunt reputanda vt suspensa, dum de illis expressa mentio non fit: sunt enim adinstar legum, quæ in iure communi continentur. Secundò, quia fauorabiliter inter- pretanda. Tertiò, quia stat cum prædictâ exce- ptione tenor verborum Bullæ, scilicet: quoad
commutandi, &c. ad Fratres tantùm spectat: neque enim alij præter ipsos possunt illis vti acti-<-P>@@
verba referri, scilicet Exceptis tamen conceßis Or- dinum Mendicantium superioribus: vt sit sensus tan- tùm excipi illas, quæ præfatis conceduntur. Quartò, quia si sæcularis vt fruatur gratiâ Religio- sis concessâ, Bullâ indiget; ergo gratia reualida- tur respectu illius quando eam accipit: atqui id stare nequit, quia gratia illa non erat sæculari propria: ergo respectu illius non reualidatur: neque etiam respectu Religiosi, quia gratia reua- lidatur in eo, qui Bullam accipit: atqui Religio- sus eam non accipit: ergo neque in eo reuali- datur. nominatis à Pontifice talis suspensio continetur, vt patet discurrenti per singula, scilicet Ecclesias, Monasteria, Hospitalia, loca pia, Vniuersitates, Confraternitates, personas particulares. Vbi enim hîc Religiosi Ordines? Si dicas cum Ludo- uico Lopez nomine Monasteriorum designatos, id minimè est consonum: nam ea, quæ Religio- sis Ordinibus conceduntur, non dicuntur Mona- steriis concedi, vt ex Bullis priuilegiorum appa- ret. Monasteriis autem solent aliquæ Indulgen- tiæ concedi pro ea visitantibus in Ecclesiis aut Capellis: solent enim Ecclesiæ vt distinctæ à Monasteriis poni, licèt in Monasteriis sint, quia de Ecclesiis non Religiosis accipi solet Ecclesiæ nomen, vt patet ex Pontificiis Bullis, in quibus Ecclesiæ, quæ Regularium non sunt, sæculares vocantur, & ita Monasteriorum Ecclesiis, vt contradistinctæ proponuntur: & similis lo- quendi modus ei, quem Cruciata complectitur, habetur in Bullâ Pij Quarti prohibentis pro Iu- bilæorum expeditione quidquam dare vel acci- pere, vt videri potest apud Cherubinum Tomo 1. Bullâ 382. cuius partem refert P. Quintanad. in Appendice, Tractat. 2. Dub. 5. Pro quibuscumque par- ticularibus personis, seu Ecclesijs, Monasterijs, Confra- ternitatibus, &c. Vbi nequit dici Iubilæa Fratri- bus concedi, cùm tantùm concedantur eorum Ecclesias visitantibus, licèt ipsi etiam lucrari ea possint: sed certè non quatenus Religiosi sunt, sed vt fidelium nomine comprehensi. Quod au- tem ait Trullench, si Monasteriorum nomine non comprehenduntur, comprehendi nomine particularium personarum, inuerosimile prorsus est: quia cùm concedantur omnibus gratiæ istæ, & nulli in speciali, nequeunt dici particularibus personis concedi. Sextò, quia sic concessit Pius Quintus, aut potiùs declarauit, vt testatur P. Henriquez suprà. Septimò, quia sic habet praxis, scientibus, & tacentibus Commissariis, vt ait Car- dinalis Lugo. His positis nino tenenda est, quia validis nititur fundamen- tis, & est pariter benignior: hîc enim quæ beni- gnior meritò præferenda est, quia fauor iste vtili- tati coniunctus, dum eo vti securè possumus sine periculo illo, quod in Indulgentiis inueniri, dum fauorabiliores opiniones præponuntur, diximus num. 299. vbi & huius, quam modò rationem tradimus, fundamentum indicauimus: absolutio enim & commutatio, aut dispensatio coram Deo valent, vt nequeat defectus potestatis absoluenti- bus & absolutis, dispensatis & dispensantibus im- putari. Cumq́ue circa hoc Commissarij non<-P> @@0@ @@1@ adeant, ex eo videtur reddi manifestum nihil il- los in huius sententiæ praxi deprehendere, quod contrarium Pontificiæ dispositioni sit, nec spe- rare se posse quidquam, quod ampliùs vrgeat ob- tinendum: eò quòd Pontifices maximè curent, vt priuilegia sua, & Religiosis præsertim concessa, quæ in commune bonum tendunt, exactissimè conseruentur. Pro quo inter alia est Cap. Quantò piscopos & Episcopos sermo dirigitur ab Ho- norio Tertio in fauorem Cluniacensium. enim dicimus de sensu verborum in exceptione constare iuxta datam explicationem. Ad secun- dum, eo non obstante, Bullam in magnâ æsti- matione habendam, cùm multa alia, maiori pre- tio dato, comparanda concedantur. Et praxis ipsa ostendit nihil talem exceptionem obstare, cùm vix sit, qui Bullam non sumat, etiamsi aliàs de Religiosorum priuilegiis notitia subsit; vel cer- tè si non sit, ex eâ parte nullum expeditioni Bullæ obstaculum adhibetur. Ad tertium negatur pra- xim generaliter acceptam sic habere, cùm de contrariâ fidem faciat Cardinalis Lugo. In Iu- bilæis quidem obseruari id solet, vt sine licentiâ Commissarij minimè publicentur, quia iudex est talium gratiarum specialiter deputatus: licèt Iu- bilæi Anni Sancti, & similium alia sit ratio. Id autem, de quo agimus, diuersum est, de quo ad eum non spectat iudicari, cùm à Pontifice circa illud ligatæ manus sint exceptione præfatâ. Vndé timor Trullenchij deducendi in praxim senten- tiam nostram, non est cur debeat in aliorum cor- dibus residere, cùm de praxi tali constet, & eam non solus Cardinalis Lugo, sed Diana etiam contestetur. sine dubio asserẽdum est eos ad vsum gratiarum, de quibus loquimur, Cruciatâ non egere. Id con- stat ex amplissima concessione Pontificum, & præsertim Gregorij XIII. per Bullam authenti- cam die 1. Ianuarij Ann. 1573. ad instantiam Phi- lippi Secundi immortalis memoriæ Regis, quâ conceditur vt Indi, sicut & nati ex Indis & Mauris, absolui possint ab omnibus casibus Sedi Apostolicæ reseruatis, & etiam ab hæresi, ab Ar- chiepiscopis, & Episcopis Indiarum, non obstante reseruatione hæresis per Bullam non concessæ. Quâ facultate gaudent etiam Religiosi Mendi- cantes, & alij eorum gaudentes priuilegiis, in foro pœnitentiæ, vt aduertit Alfonsus à Veracruce in
443. Vers. Circa hanc, per specialia ad id priuilegia generaliter concessa, vt tales Religiosi possint in foro dicto quidquid maioribus Prælatis conces- sum inuenitur. De quo priuilegio, & de aliis pro Indis concessis inferiùs, Deo dante, Titulo inquam 12. disseremus.
vix circa illas quidquam occurrit, in quo hærere possimus, suppositâ doctrinâ, quam circa Indulgentias & gratias præmisimus: simili- ter enim ac de gratiis philosophandum, quia ea- dem prorsus fundamenta sunt, si quæ occurrant, iuxta datam explicationem. Amplissimè enim interpretandæ sunt, cùm in earum vsu periculum inualidationis non subsit respectu eius circa quod versatur, & possit tali facultate vtenti vt cul- pabilis imputari. Stante autem licito vsu, non obstante Bullâ, oriri circa illum aliquæ difficul- tates possunt, sicut circa alia, quæ nullum ad Bul- lam respectum important, neque nostri instituti est omnia huiusmodi persequi, ne moliminis ni- mium operosi negotium sine spe terminandi complectamus. Et talis equidem esse poterat quæstio illa circa vsum altaris portatilis, qui pri- uilegio Pij Quarti concessus Canonicis Regula- ribus S. Saluatoris Lateranensis die 18. Maij Anni 1565. vt quauis infirmitate detenti, quibus ratio- ne illius, aut judicio Medici, vel Superioris præ- scripto, è cubiculis suis exire prohibentur, du- rante tantùm infirmitate, Missam in proprio cu- biculo super altari portatili, in loco tamen de- centi & honesto, per aliquem Sacerdotem, per eos iuxta libitum suum eligendum, celebrare fa- ciant, & in cubiculis iacentis Missam audire, & Eucharistiam sumere possint ordinariorum loco- rum, seu quorumuis aliorum licentiâ desuper minimè requisitâ; & vt ipsi, ac Presbyter per eos eligendus Missam huiusmodi respectiuè audiendi ac celebrandi, plenam & liberam licentiam & fa- cultatem habeant. Prædictum autem priuilegium in vsu haberi satis apertè significant qui illius mentionem faciunt, scilicet Pasqualigus Decisione 174. & 176. Lezana Tomo 3. v. Altare, num. 16. P. Quintanad. Tomo 1. Tractat. 7. Singulari 34. num. 7. P. Pellizarius Tractat. 8. Cap. 2. num. 96. Diana Parte 9. Tractat. 1. Resolut. 34. P. Dicastil- lus Tractat. 5. Disput. 4. num. 104. Thomas Hur- tadus Tractat. 12. num. 2228. Cardinalis Lugo in Tractatiuncula de viuæ vocis Oraculis circa pri- uilegia Societatis, V. Missa post §. 6. & illud Com- pendio Societatis addendum voluit R. P. Gene- ralis Mutius Vitellescus, vt testatur idem Cardi- nalis. Diana Pontificum liberalitatem, & modestiam pariter Regularium, qui parcè & rarissimè illâ v- tuntur. Quod quidem & ego sic faciendum mo- nuerim, licèt circa priuilegij valorem non videa- tur posse dubitari, cùm de illo constet, & post Concilij Tridentini publicationem fuerit, vt benè citatus Cardinalis obseruauit: nam dubita- ri nequit quin in cubiculis infirmorum multa occurrant indecentiæ plenâ, quæ neque oculis aliorum possunt sine offensione præsentari.<-P> @@0@ @@1@ sam in prædictis cubiculis celebrari, quia num- quàm licet in loco indecenti id fieri, vt Pontifi- ces præcauent quoties licentiam pro celebratio- ne concedunt, vnde & in Bullâ nostrâ præter li- centiam Commissarij approbatio Ordinarij præ- scribitur per visitationem, & designationem, iuxta id, quod à Consilio est Tridentino decre- tum Sessione 22. in Decreto de obseruandis in celebra-
tuitur, vt ex eius tenore constat. Ad id dico, etiamsi ordinariè in prædictis cubiculis illa, quæ dicuntur, occurrant, & proptereà non debeat Missa in illis frequenter celebrari; pro rariore celebratione aliam esse rationem: tum quia pro illa possunt decenter ornari & mundari cubicula, quod pro frequenti non potest moraliter ita præstari: tum quia licet minùs aliquid decens adsit, status Religiosus, & locus sacer, quicum- que ille sit, cùm in illo immunitas Ecclesiastica vigeat, & pars sit Religiosæ habitationis, quæ sanctitatem quamdam continet, vnde & Reli- giosæ domus sanctæ & sacræ compellantur: & prætereà Religiosæ professionis meritum, suo iure postulant, vt eo, quod minùs apparet de- cens, non obstante, dispensatio aliqua circa cele- brationem præbeatur. Sic enim pro celebratio- ne in domibus sæcularium priuilegium in Bullâ conceditur; cùm tamen certum sit multa, quæ indecentia sunt, in eisdem reperiri: propter con- uenientiam enim aliquam in eo potest dispensa- ri, attentâ bonitate Christi immensâ, quæ in hoc Sacramento elucet, vnde horrori non est ipsi cu- bicula immundissima ingredi, cùm pro Viatico defertur; & in stomachos fœtidissimos pene- trare. tur, vt possit celebrantem pro suo libitu eligere, & sic electum facere vt celebret, nullius ad hoc licentiâ requisitâ, cùm illis plena & libera ad hoc licentia & facultas præbeatur: non est tamen proptereà Religiosa subordinatio submouenda, quia id minimè verosimile est in Religionibus, vbi illa exactè custoditur. Vnde P. Quintanad. addit tunc Superiorem localem altare approba- turum, siue ex propriâ auctoritate, siue ex rati- habitione aut commissione præsumptâ Prouin- cialis. Quod videtur etiam probare Diana verbis citati Auctoris adductis. Verùm quod illi dicunt, non videtur pro debitâ subordinatione sufficere, quia tantùm in altaris approbatione constituitur; cùm tamen etiam locus considerari debeat & tempus & persona, & in electione celebraturi obseruanda etiam est: cùm non deceat Superio- Yüklə 14,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|