Societatis iesv, segoviensis
Yüklə 14,73 Mb.
|
|
an sit probabilis: nam ego illam non approbo: etsi esset probabilis, corrueret disciplina Regularis. Sic ille; qui Resolut. 43. citatâ, ex Tractat. 4. Partis 4. Sic con- cludit: & nota quòd in Constitutione Clementis Octa- ui, quam confirmat Vrbanus, non aderant supradicta verba, Quoadsibi reseruata: quæ quidem Summus Pon- tifex Vrbanus Octauus, vt credo, posuit, ad tollendas quæstiones omnes, & Doctorum opiniones. Sic ille: videndus etiam in Additionibus ad tres priores Partes Resol. 9. vbi improbabilitatem eiusdem sententiæ statuit. Sicut & Bassæus V. Casus reseruatus num. 36. Vers. Et licet: vbi alios adducit: P. Luisius Turrianus in Selectis Parte 2. Disput. 31. Dub. 35. ita scribit: Ego verò eam opinionem neque probabilem,
Dicastillus Tractat. 8. Disput. 11. num. 357. Card. Lugo secutus, P. Bardi Parte 1. Tractat. 2. Cap. 5. P. Mendus Disp. 24. num. 123. & seqq. P. Escobar de Mendoza in Theologiâ morali, Examine 17. Cap. 5. vers. Nam Regulares, videndus etiam Tomo 1. Problematum, Lib. 7. num. 159. P. Petrus Hurta- dus de Mendoza; vbi phrænaticos passione vo- cat eos, qui contra voluntatem superiorum vsum somniato priuilegio Bullæ pertentant, & ita sub- dit: Benè meus doctißimus Magister Petrus Hurtado
bus grauiora proferunt Ludouicus Beia 3. p. re- spons. moral. Casu 16. & Laurentius Portel Tomo 2. Casu 3. 4. & 5. qui non contentus improbabi- litatis censura, temeritatem adiungit, vt videri po- test num. 16. citati Casus 5. Vterque autem conse- quenter loquendo, sicut & alij, iterandas repu- tant Confessiones. Pro quo & alij. contrariæ nostram tenent quamplurimi videndi apud illos, & præsertim apud Cardinalem Lugo
Quibus addo P. Ildefonsum de Noreña Domini- canum apud Fr. Ioannem Baptistam loco citato, quem vocat ille doctissimum, & scripsit Com- pendium ante annos 60. Ex citatis autem pro contrariâ tenent Fr. Emmanuel Tomo 1. qq. regul. quæst. 22. artic. 10. vbi absolutè sic statuens, licèt addat in fine non audere se condemnare eos, qui Bullam in ordine ad prædictum effectum ample- ctuntur ob auctoritatem ita sentientium; subdit tamen id, quod quæstionem tollit, esse scilicet li- centiam tacitam, dum Prælati vident, & tacent, neque leges prohibentes curant suis subditis inti- mare. Si ergo resistant, aliter iuxta illum prorsus enuntiandum. Pro quo & videndus in exposi- tione Bullæ §. 9. num. 24. P. Henriquez Lib. 6.<-P>@@ <-P>Cap. 16. num. 7. respondenti in Glossa, L. P. vbi ait ex tacitâ Prælatorum licentiâ omnes ferè Or- dines Mendicantes priuilegio Bullæ gaudere: & ita Prælatos priuilegio stricto renuntiasse, iuxta quod non licebat vti Cruciatâ, pro quo varias concessiones adducit; quod & repetit Lib. 7. Cap. 22. num. 4. vtrobique autem Societatem Iesv excipit ob rationes apud ipsum videndas. Et huic testi omni exceptione maiori credere potiùs Trullench debuit, quàm aliis minùs fide- liter attestatis. Sicut & Decreto 5. Congregationis 6. in quo vsus Cruciatæ ob declarationem Pontifi- ciam improbabilis in Societate proclamatur, nec se quemquam debere ritè absolutum arbitrari. Contra quod si qui minùs fideles filij pronun- tient, parum est de eorum assertione curandum, quidquid Iuniparus fuerit protestatus. Ludouicus Lopez Parte 2. Instructorij, Cap. 8. fol. 322. & 323. docet quidem in Prætorio Cruciatæ ita practica- ri, vt Religiosi Bullâ quoad reseruatorum abso- lutionem vtantur. Addit tamen dum Religiosis per suos Prælatos non intimatur aliqua reuoca- tio & declaratio Papalis, non debere inquietari, neque impediri à facultate sibi concessâ. Cùm ergo declaratio Papalis extet, vt est perspicuum, neque vna, sed multiplex, de quibus inferiùs, nihil potest ex Auctore isto contrarium allegari. Quod autem de praxi in Prætorio Cruciatæ ad- dit, ad illa est referendum tempora, in quibus ille scripsit, & declarationes ita vrgentes non exta- bant. Vel etiam dicendum, practicari quidem, quia ex tacitâ concessione Prælatorum talis praxis in- ualuit, vt ex P. Henriquez nuper dicebamus. Sotus autem nihil habet aduersum. Nam in 4.
Assertionem: concedimus enim parendum Papæ, si placeat ipsi: negamus tamen placere, cùm de voluntate ipsius argumenta certissima teneamus. Non ergo fideliter præfati Auctores in caussam præsentem allegantur. batio ex Pontificia auctoritate. Pontificum Decreta possunt, quibus apparet eorum voluntatis minimè fuisse vt Regu- lares priuilegio Bullæ quoad effectum dictum fruerentur: nobis autem duo sint satis, adeò ex- pressa vt non possint apparenti quoquam re- sponsionis nubilo vllatenus obscurari. Et illa quidem vno & eodem memorabili scripto con- tinentur. In Bullâ equidem Vrbani Octaui die 19. Iunij Ann. 1630. Pontificatus sui Ann. 7. quæ Bullam Clementis Octaui commemorat, ex- pressè habetur vt Regulares nequeant Bullæ pri- uilegio vti in ordine ad reseruata, vsumque talem inualidum fuisse & fore. Verba illius post alia<-P> @@0@ @@1@ iidem Fratres, & Moniales, quantùm ad Sacramen- ti Pœnitentiæ, & Confessionis administrationem, or- dinariæ dispositioni suorum Prælatorum, & Sedi Apo- stolicæ, quoad sibi reseruata subiecti sint, earumdem te- nore præsentium perpetuò declaramus. Sic Vrbanus omnino Clementi consonans, pro quo sic præ- miserat: Quare idem Clemens prædecessor suâ perpe-
Hæc ille. Et quid ad hæc dici, quod sit verosimi- le, queat? Nonnullas tamen responsiones quo- rumdam videamus: sunt enim adhuc aliqui re- belles lumini: licet P. Mendus num. 144. affir- met post Breue prædictum, Auctorem nullum à se repertum contrariæ opinionis asseclam, im- mò nec vllum virum doctum è pluribus à se con- sultis. Sed sunt sanè nonnulli obstinatiùs aduer- santes, & ita quæ ipsi adducunt, & adducere alij possunt, oportet diluamus.
ctum ab ipsismet Pontificibus reuo- catum concessione Bullæ post ipsum publicatæ, in quâ facultas ad electionem Confessarij sine re- strictione tribuitur. Sed Contrà est. Nam Pontifices in suâ Con- stitutione, eam asserunt perpetuò valituram: er- go manifestum est illam ab ipsis non statim reuo- catam, rebus eodem modo se habentibus, & mo- tiuo talis Constitutionis suo in robore persisten- te. Fuit autem illud, quod ipsi apertissimè pro- tulerunt. Detrimentum scilicet Regularis disciplinæ ex tali vsu deprehensum penitus amouere. Nec quodlibet illud, sed maximum statûs & obseruan- tiæ regularis præiudicium: quæ sunt verba Vrbani Octaui. Quibus similia habet Gregorius XV. in suo Decreto de quo Cardinalis Lugo n. 166.
tem cura nequit in Pontificiâ Sede vllo vnquam tempore deficere: ergo nec statim reuocatum credi potest, quod in ordine ad illud paullò fue- rit antè dispositum, clamantibus illis velle se vt dispositio talis perpetuò perseueret. In Cap. Al- ma mater, de Sent. excommunicat. in 6. sic lo- quitur Bonifacius Octauus: Alma mater Ecclesia plerumque nonnulla rationabiliter ordinat, & consul- tè, quæ suadente subditorum vtilitate postmodùm con- sultiùs ac rationabiliùs reuocat, in meliusque commu- tat. Sic ille: qui statim circa Interdicti obserua- tionem nonnulla statuit, eò quòd ex statutis prioribus grauia inconuenientia sequebantur.<-P>@@
ba eiusdem sunt) excrescit indeuotio populi, pullu- lant hæreses, & infinita pericula animarum insur- gunt &c. Ex quibus manifestè conuincitur Ec- clesiam non solitam mutare quod rationabiliter & consultè statuit, nisi quando ex sic statutis in- conuenientia videat pullulare: atqui in casu no- stro inconueniens nullum occurrit pro mutatio- ne, sed ipsorum Pontificum testimonio inconue- niens erit semper magnum si statum non perdu- ret, vnde illud volunt perpetuò valiturum, & res in eodem statu perseuerant: ergo euidens est ab eorum mente alienissimam esse mutationem. Neque enim dici potest ex motiuo boni publici mutationem subsecutam: nam Decretum cir- ca hoc ipsum versatur, vt scilicet non obstante respectu boni publici, quod Cruciatæ concessio- ne prætenditur, Religiosis minimè talis facultas præbeatur: quia maius proculdubio detrimen- tum bono publico obuenire potest ex Religiosæ disciplinæ relaxatione, quàm ex aliquali dimi- nutione pecuniæ ad bella cōtra Infideles. Et ego quidem sic arbitror, vnum obseruantem Reli- giosum maius bono publico compendium affer- re, & magis velificari Catholici Regis fortunæ felici, quàm ex iis plures, qui vt licentiam pro reseruatis obtineant, ad Bullæ conuolant priui- legium, eleëmosynis hinc inde conquisitis. Religiosæ disciplinæ detrimento proferunt ex li- centiâ prædictâ, non vt Pontifices, sed Docto- res particulares locutos: cùm in facilitate Con- fessionis huiusmodi, sua etiam commoda repe- riantur: ne videlicet reseruata habentes, & licen- tiæ obtinendæ difficultatem experti, grauissimas patiantur angustias, frequentia sacrilegia com- mittant, & in malorum profundum miserrimè deuoluantur. Contrà tamen. Nam vt demus id ita esse, quod assumitur, & Pontifices vt priuatos Doctores locutos, ratio adducta suam vim retinet. Nam quomodocumque illi de conuenientia censeant, censent tamen, & res in eodem statu sunt; testan- turque ipsi se declarationem edere perpetuò va- lituram: ergo stat illa, stabitque, qualitercum- que iudicium tale eisdem tribuatur. Deinde, ne- gari nequit quin totalis licentia in ordine ad Cō- fessionem exitialis Religiosis sit, quod ostendi multipliciter potest. Primò. Quia omnes Religio- nes illam secundùm sua statuta repellendam iudi- carunt. Secundò. Quia quamplurimæ apud Sedem Apostolicam ob vitandum damnum licentiæ ta- lis pro impetratione priuilegiorum egerunt, vt Concessiones Cruciatæ, & similes minimè licitæ ipsis haberentur: pro quo videndus P. Suarez suprà num. 3. & Cardinalis Lugo num. 154. a- liique ex citatis. Tertiò. Quia aliàs reseruatio non esset conueniens, quod est manifestè contra de- finitionem Tridentini Sessione 14. Cap. 7. verbis illis: Magnoperè verò ad Christiani populi disciplinam
Pro quo & est Canon. 11. eiusdem Sessionis. At- qui reseruatio per licentiam dictam penitus ces- sat, quoad crimina scilicet, quæ frequentiùs Re- ligiosum statum possunt infuscare, iteratâ scili- cet toties quoties accederint, Confessione: & et- iam circa reseruata Sedi Apostolicæ, pro quibus<-P> @@0@ @@1@ ditur: ergo indubitabile est licentiam dictam es- se statui Religioso admodum perniciosam. Quod autem de angustiis prolapsi in reseruata dicitur, reseruationem probat penitus submouendam. Rogo autem sic arguentes, an in Prouinciis, in quibus Bullæ vsus non conceditur (& sunt sanè illæ multò plures) angustias similes similiter pro- lapsi patiantur? Fatebuntur equidem, ni velint diuersam hominum naturam somniare. Tunc ergo quid illis faciendum? Dicent ab Apostoli- câ Sede remedia pro eiusmodi angustiis esse pro- uisa. Benè quidem. Ergo & qui in Prouinciis sunt, pro quibus Cruciata conceditut, eisdem poterunt remediis subleuari. Vel certe Bulla pro omnibus Christiani Orbis Religiosis conceden- da est, ne ex licentiæ ad reseruata defectu in ma- lorum profundum deuoluantur. Est ergo re- sponsio dicta omni rationis pondere destituta. tificij eleuent, obijciunt in eo aliquid non pro- bandum contineri, scilicet Confessiones virtute Bullæ factas de reseruatis fuisse inualidas, quod verba illa significant iam adducta num. 328. Con- cessionem S. Cruciatæ quantùm ad prædictum articu- lum &c. nec vllo modo suffragari potuisse. Vbi mirari licet audaciam arguentis, qui Pontificis assertio- nem omnino suæ declarationi legitima conse- quentia conformem, velut fundamento caren- tem insimulat. An non, si facultas ad absoluen- dum deficit, Confessio inualida dicenda est? Po- tuit quidem bona fides intercedere, & sic non es- se sacrilega: sed Pontifex absolutè loquitur, vt omnes loqui debent quando Confessio fit iuris- dictione carenti. Quòd autem iurisdictio defue- rit, Pontifices declararunt, qui ante Clementem & Vrbanum in Romanâ Sede præsederunt, & videri possunt apud Emmanuelem Rodericum
telium citatos, & alios, quos adducit Cardinalis Lugo suprà. n. 158. & juxta ejusdem doctrinæ consequentiam locuti Patres Congregationis 6. Decreto 5. iam citato, verbis illis: Quare nec Sacerdo- tes absoluere quemquam ad se cum reseruatis casibus ac- cedentem præsumant: nec qui accedunt, tutos se vllo modo in conscientiâ, quasi ritè absolutos; arbitrentur. Sic illi. tio aliqua à Pontificibus adducta ad ostenden- dam dispositionis conuenientiam vt à priuatis Doctoribus proposita diceretur: quia id non se- mel accidere solet, quamuis in ea, de qua agi- mus, euidentia illius fuerit demonstrata n. 330. Asserere autem Vrbanum in clausulis dictæ Bul- læ, vt Doctorem tantùm locutum, non video quomodo possit sine notâ Theologicâ pronun- tiari. Ex eo enim fit Bullam præfatam nullum maius pondus auctoritatis habere, quàm si à Maffæo Barberino prodiisset, & eâ ratione mi- nus certè, quàm si à doctiore Theologo inter Resolutiones fuisset Theologicas euulgata. Id quod in grauem Sedis Apostolicæ iniuriam con- stat redundare. Et hic philosophandi modus sta- tim apparet quàm esse perniciosus possit, præser- tim quando ad introducendas laxiores opinio- nes vsurpatur. Rogo iam, an quando Pontifex Bullam concedit, vt Doctor procedat, an vt<-P>@@ <-P>Christi Vicarius? Quis hic hæreat? Si ergo vt Vicarius Christi?: ergo & cùm limitat, & men- tem declarat suam, similiter procedit. Euidens est illatio: ergo omnino irrationabiliter ad ip- sum tamquàm ad Doctorem tantummodo pro- uocatur. Pro quo & facit apertè id, quod in eadem Bullâ Pontifex profitetur, dum sic ait:
testatis plenitudo, non Doctoris est, sed Ponti- ficis.
robur haberi ad probabilitatem senten- tiæ oppositæ ex eo conantur ostendere, quòd in substantiâ nihil speciale addat Bullæ Clemen- tis Octaui, sed idem fusiùs inculcet: cùmque stante Bullâ Clementis opinio ista esset proba- bilis, idem dicendum stante Vrbani declaratio- ne. Sed hoc nullius est momenti: demus enim ita esse quod dicitur, & nihil noui in Bullâ Vr- bani contineri: negandum tamen quod assumi- tur; scilicet stante prædictâ determinatione Cle- mentis opinionem dictam fuisse probabilem P. Suarez, Veracruz, Ildefonsus de Noueño, Fr. Ioannes Baptista, P. Petrus Hurtadus, Beia, de quibus dictum num. 326. & 327. ante Vrbani Constitutionem improbabilitatem præfatæ sen- tentiæ proclamarunt. Et pro eo militauit etiam Constitutio Pauli V. die 24. Decembris An. 1608. Clementis Decretum perpetuò confirmantis, & approbantis, de quo Cardinalis Lugo num. 155. Deinde Vrbani Bulla nouum robur addidit, quia Bullam Clementis innouauit & ampliauit, vt ex tenore ipsius constat. Verbis illis: Præfatæque tum etiam illud, Quoad sibi reseruata, ad omnes quęstiones tollendas, vt ex Diana positum. n. 326. quamuis sine verbis prædictis suam satis Cle- mens mentem expresserit, vt videri potest in ad- ductis num. 328. & eorum quidem verborum sensus est alius, de quo Cardinalis Lugo n. 199. & nos inferiùs. Et Clemens quidem ad instan- tiam Procuratoris Carmelitani suum Decretum edidit, & ita non omnibus forsitan intimatum, aut ab eis acceptum, cùm omnium caussam ab vnius Religionis homine agitatam non viderent. At Vrbanus non ad alicuius instantiam, sed ex Yüklə 14,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|