T. C. GençLİk ve spor bakanliğI
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
| Yusuf Has Hacib ■
1101 Eğer başı olursa kuğu rengi İnsan gönlünü kuğu gibi ak kılmalı 1102 Kimin dal gibi boyu eğrilirse Vakti geldi, gönlünü doğrultmalı 1103 Kara saç sakalın rengi ağarınca Pusudaki ölüme hazırlanmalı 1104 Şair sözü buna benzeterek söyledi Ey iyi insan, sen işit bunu 1105 Kara saçın ağarması ölüm habercisi O yaşayana hatırlatır yaşamın değerini 1106 Çok nimet tattın, hayatı da Ölüm de seni yer unutma -Hakanın Ay-Toldı’ya cevabı- 1107 Hakan dedi: Ay-Toldı acele etme, sabırlı ol Bu hastalık günahlarını öder yarın 1108 Bürün inleyenler ölseydi Dünyada rızık yiyecek kişi kalmazdı 1109 Allah hastalığını iyileştirsin Gönlünü çökertme, rahat yatasın *** 1110 Dua etti hakan, açtı dilini Şifa diledi Rab’dan, açtı elini 1111 Kalkıp çıktı oradan üzüntüyle Dönüp saraya girdi düşük gönülle 1112 Yoksullara paylaştırdı davar, eşya Yararlı olur mu diye düşündü ona 1113 Ölüme gümüşün yararı olsaydı İnsan gümüşü kurtulmalık yapardı 1114 Ölüme fidye verebilseydi kişi Verip ölmezdi ilin başı 116 ■ Kutadgu Bilig *** 1115 Ay-Toldı’nm hastalığı ağırlaştı Umarsız kalıp canından elini çekti 1116 Dedi: Yaşamı kötü harcadım Pişmanım, şimdi boşluktayım 1117 Yaşamı geçirdim aymazlıkla Gençliği harcadım boşuna 1118 Yaşama kaçmış biriydi özüm Ecel tuttu götürür, neye yarar sözüm 1119 Dünya malı derledim açgözlülükle Mal kalır, ben giderim bugün yokluğa 1120 Çok kişiye uzattım elimi, dilimi İşte ölüm geldi tuttu, kıstı sesimi *** 1121 Böyle pişman olup çok ağladı Pişmanlığı ölüm karşısında yarar kılmadı 1122 Ne gamsız olur bu insanoğlu Dileğince yaşamaz sağlıklı gününü 1123 Dileğini bulsa yaşamayı bilmez Ey bilge, yaşasa dileğini bulamaz 1124 Biraz iyi olsa kendini unutur Mavi göğe bile sözüm geçer sanır 1125 Saygınlık bulsa, kibirli olur Ölüm gelince siner, pişmanlıkla ölür 1126 Yiyip doyunca deve aygırı kesilir Eğer karnı açsa bile bile zehir yer 1127 Kaygıdan süzülüp huzurdan bıkar Sevdiğini bulur, bulunca hemen yerer *** 117 Yusuf Has Hacib ■ 1128 Pişman oldu Ay-Toldı, uzunca sustu Dedi: Ben yitirdim doğru yolu 1129 Bu altın, gümüşü neden topladım Neden fakirlere paylaştırmadım 1130 Neden boşverdim sanki iyi işlere Neden sövdüm günahsız kişilere 1131 Önden gönderseydim iyilikleri Yararı olurdu yarın belli ki 1132 Ne yararı var bu pişmanlığın bugün Sözümü, sesimi tuttu kesti ölüm 1133 Ne der işit, keskin gözlü er Merhametli ve doğru sözlü er 1134 Bütün canlılar için ölüm bir kapı Girer bu kapıdan yaşayanların hepsi 1135 Nedir yaşam, nedir ölüm Nereden geliyorum ben, nereye yolum 1136 Niçin doğdum sanki yine öleceksem Niçin güldüm sanki ağlayacaksam 1137 Dünyada ölümden katı ne var Doğan insan böyle diyerek ölür 1138 Buna benzer söylemiş şair sözü Bunun manasını anlayanın açılır gözü 1139 Dünyada ne var ölümden katı Ölümü düşünenin gider bin tadı 1140 Ölüm bir denizdir, yok dibi ucu Bakarsan görürsün dipsiz olduğunu 1141 Ölümü bilen, onu bilmezden gelirse Sözün yararı olmaz ölüm geldiğinde 1142 Huzurlarla avunup boş bulunanın Ölüm gelince uyansa da yetmez gücü 118 ■ Kutadgu Bilig 1143 Çok mala doymayan açgözlü kişi Ecel gelince pişman olur, yürümez işi 1144 Dönek kutla avunup ona güvenen cesur insan Kara yer altında parçalar yüreğini 1145 Ey sevinçlerle avunup çok gülen Ölümlü insan, ağlamaya hazırlan 1146 Ne der işit akıllı, bilir Bu sözü uygulayan ondan yararlanır 1147 Yarınlık yerinin iyi olmasını isteyen Her iki dünyayı kötü kılmasın 1148 Kötülük yapma sen ey tavrı düzgün İyi olsun bugün tavrın, sözün *** 1149 Ay-Toldı pişmanlıkla çok ağladı Pişmanlığı bu haline yarar sağlamadı 1150 Yoksullara altın gümüş dağıttı Akrabalarına bol bol öğütte bulundu 1151 Gözünü göğe dikti, dedi: Ey Allah’ım Senden başka Allah bilmedim 1152 Yarattın, yetiştirdin, büyüttün beni Senin fazlınla oldu, bilirim bunu 1153 Sana tapınırdı benim bu özüm İşte ecel geldi, kesti sözüm 1154 Kaçacak yerim yok, yitirdim bilgiyi Senin rahmetin tutsun şimdi elimi 1155 Alçaklıkla birçok kötülük yaptım Asaletinle sen affet ey aziz Allah’ım 1156 Aymazlıkla boşa geçti yaşamım Beylik zamanımı boşa harcadım *** 119 Yusuf Has Hacib ■ 1157 Sözünü kesti, bir süre düşündü Oğlunu gördü, gözünü yaş bürüdü Yüklə 0,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|