Ahlak Temizliğine Duyulan İhtiyaç Ahlak Temizliğinin Etkileri ve Önemi Şeyh Hüseyin Behrani

3- Hayr’ul Beriyye Ayeti

“İman edip salih amellerde bulunanlara gelince; işte onlar da yaratılmışların en hayırlılarıdır. Rableri katında onların ödülleri, içinde ebedi kalıcılar olmak üzere altından ırmaklar akan Adn cennetleridir. Allah, onlardan razı olmuştur, kendileri de O’ndan hoşnut kalmışlardır. İşte bu, Rabbinden içi titreyerek korku duyan kimse içindir.”¹

Bu ayet, gerçi geniş bir anlam ifade etmektedir ve belli şahıslarla ilgili değildir, ama Ehl-i Sünnet ve Ehl-i Beyt kaynaklarında yer alan çeşitli rivayetlere göre bu ayetin en kamil reel örneği ve yaratılmışların en hayırlısı, Ali b. Ebi Talib olarak beyan edilmiştir.

Nüzul Sebebi

Ehl-i sünnetin meşhur müfessirleri olan Siyuti Durr’ul Mensur’da ve meşhur büyük Hanefi Alimi Hakim Haskani, meşhur ve muteber kitabı Şevahid’ut- Tenzil’de yaratılmışların en hayırlısının Ali b. Ebi Talib (a.s) olduğu hakkında rivayetler nakletmişlerdir.

A- Siyuti İbn-ı Esakir’den, o da Cabir b. Abdillah’tan şöyle dediğini nakletmektedir: “Biz Resulullah ile birlikte idik. Ali (a.s) geldi ve bunun üzerine Peygamber (s.a.a) şöyle buyurdu: “Sizlere kardeşim geldi.” Sonra Kâbe’ye yöneldi, ona dokundu ve şöyle buyurdu: “Nefsim elinde olana yemin ederim ki bu (Ali) ve taraftarları kıyamet günü kurtuluşa erenlerdir.” Daha sonra da Peygamber şöyle buyurdu: “O benimle birlikte ilk iman edeniniz, Allah’ın ahdine en vefalı olanınız, Allah’ın emrine karşı en dosdoğru olanınız, halka karşı en adil olanınız, eşitlik hususunda en adaletli olanınız ve Allah nezdinde meziyet olarak en büyük olanınızdır.” Cabir b. Abdillah daha sonra şöyle buyurdu: “Bunun üzerine de, “İman edip salih amellerde bulunanlar ise; işte onlar da, yaratılmışların en hayırlılarıdır” ayeti nazil oldu.” Cabir b. Abdillah daha sonra şöyle buyurdu: Sahabe, “Ali geldi” denilince “Yaratılmışların en hayırlısı geldi” derlerdi.”¹

B- Hakim Haskani yukarıda zikredilen hadisin yanı sıra İbn-i Abbas’tan bir başka hadis daha nakletmektedir. Bu rivayette İbn-i Abbas şöyle diyor: “İman edip salih amellerde bulunanlara gelince; işte onlar da yaratılmışların en hayırlılarıdır.” Ayeti nazil olunca Peygamber-i Ekrem (s.a.a) Müminlerin Emiri Hz. Ali’ye (a.s) şöyle buyurdu: “Bunlar (yaratılmışların en hayırlıları) sen ve taraftarlarındır. Sen ve taraftarların kıyamet günü öyle bir halde gelirsiniz ki Allah sizlerden razıdır ve sizler de Allah’tan. Ama düşmanların ise öfke ve sıkıntı içinde olacaktır.”²

Nükte

Müminlerin Emiri Hz. Ali’nin (a.s) takipçilerinin Şia olarak adlandırılması bizzat Peygamber-i Ekrem (s.a.a) zamanında oluşmuştur. Bu isimlendirme ilk defa bizzat Peygamber-i Ekrem tarafından yapılmıştır. Bunun ilk şekli nebevi hadislerde şekillenmiştir.”Müminlerin Emiri Hz. Ali’nin (a.s) şiası” diye bir grubun ortaya çıkışı bizzat Resul-i Ekrem’in (s.a.a) bu işaretine dayanmıştır. Şia için uydurma bir takım kurucular ortaya atanların çabası sadece bir hayaldir. Bu isme düşmanlık etmek bizzat Peygamber’e (s.a.a) ve isimlendirmesine düşmanlık etmektir. Oysa Peygamber-i Ekrem (s.a.a) Kur’an’da Allah tarafından şöyle nitelendirilmiştir: “O, hevadan (kendi istek, düşünce ve tutkularına göre) konuşmaz. O başka değil, ancak bir vahiydir, vahyolunuverir. Onu kuvvetleri pek şiddetli olan öğretmiştir.”¹

Mevlana ise bu konuda şöyle demiştir:

“Resul heva ve heves üzere konuşmadığı için

Allah’ın masumundan heva ve heves ortaya çıkar mı?”²

Şüphesiz Müminlerin Emiri Hz. Ali’nin (a.s) taraftarlarının Şii olarak adlandırılması bizzat Allah tarafından beyan edilmiştir ve Peygamberin (s.a.a) şahsi bir isteği değildir.

4- Leylet’ül Mebit ayeti

“İnsanlar arasında, Allah'ın rızasını kazanmak için canını verenler vardır. Allah kullarına karşı şefkatlidir.” ³

Bu ayetin nüzul sebebi hakkında İslami meşhur kaynaklardan bir çok rivayetler vardır. Örneğin Salebi kendi tefsirinde Hakim Haskani Şevahid’ut Tenzil’de iki yolla (Ebu Said Hudri ve İbn-i Abbas yoluyla) bir hadis nakletmektedir ki biz daha kamil olduğu için burada Salebi’nin sözünü aktaracağız. ⁴

Nüzul Sebebi

Salebi şöyle diyor: “Peygamber-i Ekrem (S. A.) Medine’ye doğru hicret etmek isteyince Ali b. Ebu Talib’i (a.s) Mekke’de borçlarını ödemek ve yanındaki halka ait emanetleri sahiplerine geri vermek için kendi yerine tayin etti. Mağaraya doğru hareket edince müşrikler peygamberin (s.a.a) evinin etrafını sardıkları bir halde Ali’ye (a.s) kendi yatağında yatmasını emretti ve ona şöyle buyurdu: “Uyurken üzerime örttüğüm yeşil parçayı üzerine ört ve benim yatağıma yat. İnşallah sana hiçbir zarar gelemeyecektir.”

Müminlerin Emiri Hz. Ali (a.s) bu denilenleri yerine getirdi ve bu esnada Allah Cebrail ve Mikail’e şöyle vahyetti: Ben sizin aranızda kardeşlik bağını icat ettim ve birinizin ömrünü diğerinden uzun kıldım. Sizden hanginiz diğerini kendisine tercih eder.” Onlardan her ikisi de kendi hayatını tercih etti. Bu esnada Allah onlara şöyle vahyetti: “Neden siz de Ali b. Ebi Talib (a.s) gibi değilsiniz. Ben onunla Muhammed arasında kardeşlik bağını icat ettim. O Peygamberin (s.a.a) yatağına yattı ve Peygamberin canının kendi canına tercih etti.” Şimdi yeryüzüne ininiz ve on düşmanlardan koruyunuz.” Bunun üzerine o melekler yeryüzüne geldiler, Cebrail baş tarafında ve Mikail ise alt tarafta yer aldı. Cebrail şöyle seslendi: Aferin! Aferin! Kim senin gibi olabilir ey Ali! Allah melekler nezdinde seninle övündü.” Peygamber (s.a.a) Medine’ye doğru hareket ettiği bir esnada bu ayet Ali b. Ebi Talib Hakkında nazil oldu.”İnsanlar arasında, Allah'ın rızasını kazanmak için canını verenler vardır. Allah kullarına karşı şefkatlidir.”¹

İbn-i Ebi’l Hadid, Nehc’ul Belağa şerhinde Ebu Cafer İskafi’den şöyle nakletmektedir: Ali’nin, Peygamber’in (s.a.a) yatağına yattığını belirten hadisi mütevatiren sabittir. Deli olandan…başkası inkar etmez. Müfessirlerin tümünün rivayet ettiğine göre “İnsanlar arasında, Allah'ın rızasını kazanmak için canını verenler vardır. Allah kullarına karşı şefkatlidir.” Ayeti gece Peygamber’in (s.a.a) yatağında yatan Ali b. Ebi Talib hakkında nazil olmuştur. ²

Hakim Nişaburi ise, Müstedrek’üs Sahiheyn adlı kitabında Leylet’ul Mebit olayını İbn-i Abbas’tan nakletmekte ve şöyle demektedir: “Bu hadis, senedi sahih olan bir hadistir; her ne kadar Buhari ve Müslim kendi kitaplarında nakletmemiş olsalar bile.”³