Baba Mertcan: 216-3884688, Şaban Mertcan: 212-2498127, 544-6297861, 533-4219394, 435+havaalanı 103=538$
Yüklə 3,83 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Delirdin mi der gibi baktı teğmen... - Gitmeye değer mi. Arkadaşın delik deşik olmuş... Büyük olasılıkla ölmüştür bile.. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın..
- İnanılması güçbir mucize.. Asker o korkunc ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.. Birlikte siperin içine yuvarlandılar.
- - Sana değmez, hayatını tehlikeye atmana değmez, demiştim. Bu zaten ölmüş.. - Değdi teğmenim. dedi asker..
- Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için.. Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı
- Bu yazıyı ARKADAŞ olarak gördüğünüz herkese gönderin. Eğer size geri gelirse, o zaman sonsuza kadar bir arkadaşınız olduğunu anlıyacaksınız.
ARKADAŞSavaşın en kanlı günlerinden biri.. Asker, en iyi arkadaşının az ileride kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker tegmene kostu ve: - Tegmenim. Fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?.. Delirdin mi? der gibi baktı teğmen... - Gitmeye değer mi?. Arkadaşın delik deşik olmuş... Büyük olasılıkla ölmüştür bile.. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın.. Asker ısrar etti ve teğmen “Peki “ dedi.. “Git o zaman.. “ İnanılması güçbir mucize.. Asker o korkunc ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü.. Birlikte siperin içine yuvarlandılar.
Bir gece yatağımda uyuyakalmışım. Sabah namazını kıldıktan sonra hizmetlerine koştum. -Bu gece görünmedin, ne işyteydin? diye sordular. Birkaç gecedir uykusuz kaldığım için, bu gece gaflete geldiğimi ve hizmetlerinden mahrum olduğumu özürle beyan ettim. -İmdi, ne düş gördünse beyan eyle, buyurdular. -Arza kabil bir düş görmedim, diye cevap verdim. Tekrar buyurdular ki: -Bu ne sözdür? Bir geceyitamamen uyku ile geçiresin de, b,r vakıa görmeyesin. Herhalde görmüşdür. Başka vadide biraz konuştuktan sonra tekrar bana dönerek: -Abes söyleme. Herhalde bu gece bir vakıa görüşmüştür. Söyle gizleme! dedi.
Her ne kadar düşündümse de görmüş olabileceğim birşey aklıma gelmedi. İşe yarar birşey görmediğime yemin ettim. Sultan, mübarek başlarını sallayarak hayret gösterdiler. Ben de “sebebi ne olabilir?” diye hayret ettim. Hemen sonra Kapuağası ‘ nın dairesine bir iş için beni gönderdiler. Oraya vardığımda gördüm ki Hazinerdar başı Mehmet Ağa, Kilercibaşı, Sarayağası ve Kapuağası Hasan Ağa adetleri üzerine otururlar. Ama kapuağası Hasan Ağa düşünceli ve şaşkın bir vaziyette başını öne eğmiş, gözleri yaşlı, olarak oturuyordu. Bu zat esasında, sessiz hallerine benzemiyordu. Bir kimsenin vefat etmiş olduğunu zannettim. -Ağa hazretleri kalbinüz gamlı, çeşminüz yaşlı görünür. Sebebi ne ola? dediğimde, -Hyır birşey yok, diye gizlemesi üzerine Hazinedarbaşı: -Kardeş, Ağa’ya bu gece bir vakıa olmuş da o uykunun sarhoşluğundadır., dedi.
Bunun üzerine: -Allah için haber verin, padişahızım elbette vakıa görmüşsündür, söyle diye bu bendeşerini aciz ettiler. Herhalde zorlama asılsız değildir. İyi armağandır anlatınız dedim. Rüya yı nakletmesi için ağayı sıkıştırdık. Ağa utanma hissi ağır basan bir şahıs olduğundan anlatmaktan kaçındı ve: -Benim gibi yüzü kara günahkarın ne rüyası olur ki padişajhın huzurunda anlatmaya değsin, kerem edin bana bu teklifte bulunmayın, dedi. Biz sıkıştırmaya, o da vazgeçirmek için yalvarmaya devam etti. Nihayet Mehmet Ağa: -Nice söylemezsün, bize anlattığıda buna memur olduğunu naklettim. Gizlenmesi ihanet olmaz mı? deyince, Ağa sırrının mührünü açıp anlattı. -Bu gece rüyamda gördüm ki, esginde oturduğumuz bu kapıyı hızlı hızlı çalıdılar. “Ne haber var” diye ileri baktım, vardım; kapu, dışarısı görüncek fakat bir adam sığınmayacak kadar az açılmış. Taşlık, talesanlı (ucu sarkıtılmış sarıklı) nurani kimselerle dolu, elleri bayraklı ve silahlı mükemmel şahıslar. Kapının dibinde, elleri sancaklı dört nurani kimse durur. Kapıyı vuranın elinde Padişah’ ın Aksancağı var. Bana dedi ki : -Bilirmisiniz niye gelmişiz? Ben de :
-Buyurun, dedim. Dedi ki : -Bu gördüğün kimseler Resulullah (s.a.v.)’ ın ashabıdır. Bizi Hazret-i Resulullah Selim Han’a selam etti ve buyurdu ki : Kalkıp gelsün ki Haremeyn hizmeti ona buyruldu. Gördüğün dört kişiden, bu Ebu Bekr-i Sıddıyk, bu Ömerü’l Faruk, bu Osman-ı Zi’n-Nureyn’ dir. Seninle konuşan ben ise, Ali bin Ebi Talib’ im. Var, Selim Han’ a söyle dedi ve nazarımdan galip oldular. Ben dehşetle kendimden geçip tere batmış ve sabaha kadar baygın yatıp kalmışım. Oğlanlar, teheccüd zamanında mütad üzere kalkmadığımı hastalığa yormuşlar ve sabah namazı vakti geçeceği zaman gelip beni uyarmak için yapmışlar, görmüşler ki suya düşmüş gibi ıslak yatarım. Elbise değiştirmek için yanilerini getirip o aralık, beni uyandırmışlar. Aklım başıma gelince, acele ile kalkıp namaza yetiştim. Ama tamamen sukune eremedim. Ağa bunları anlatırken ağlıyordu. Padişah’ ın buyurduğu hizmet nakledi, derhal huzurlarına gittiğimde, o hizmeti sual etmeyip tekrar yeni rüyadan bahis açarak: - Şu senin bu gece sabaha dak uyuyup bir vaka görmediğin bana tuhaf gelir. Hemen şöyle hayvan gibi yatıp uyudunmu? Dedim ki: -Padişahım, vakıayı bu Hasan kulunuz (Hasan Can) görmediyse bir Hasan kulunuz (Kapıağası Hasan Ağa) görmüş. Emriniz olursa arz edeyim. Buyurdular ki : -Söyle görelim.. Ben de hadisenin tamamını naklettim. Ben anlattıkça mübarek çehreleri kızarmaya başladı ve vararak mübarek gözleine yaş geldi.
Bitirince buyurdularki : -Derd -mendin safa’ yı meşrebi (Zavallının tıynetinde safiyet) varmış, sen onu bize medhettikçe “Bir kimseyi ibadet eder görürsün hemen veli sanırsın” diye seni alaya alırdık, boşuna medhetmezmişsin ... Ve devamla: -Biz sana demezmiyiz ki, biz bir tarafa memur olmadan (emir verilmeden) hareket etmemişizdir. Atalarımız vilayedden behre-mendler idi (velilikden nasip sahibiydiler) , kerametleri vardır. İçlerinde biz onlara benzemedik .. diyerek kendilerini küçük göstermeye çalıdılar. Arap Seferi hazırlıklarına balşladılar... S E R A P Ben, 40 yıllık bir kanser uzmanı olarak maddeyi aşan sayısız olayla karşılaştım ve bunları, o olaya şahit olanlarla birlikte belgeleyerek özel bir arşiv yaptım. Bunlardan 1976 yılında yaşanmış bir olayı size nakletmek istiyorum. Kanser hastanesinde başhekimken Serap adında genç bir hanım hastam vardı. Bu hastam göğüs kanserine yakalanmış ve tedavi için yurt dışına gitmek istemesine rağmen, bazı formaliteler sebebiyle o imkanı bulamamıştı. Serap’ı özel bir ilgiyle bizzat ben tedavi altına aldım. Ve kısa bir süre sonra da Allah’ın izniyle iyileştiğini gördüm. Ancak Serap’ın da bütün diğer kanserliler gibi ilk 5 yıllık süreyi çok dikkatli geçirmesi gerekiyordu. Bir iş kadını olan Serap, 4 yıl kadar sonra 1 ihale için İzmir’e gitmek istedi. Kış aylarında olduğumuz için uçakla gitmesi şartıyla kabul ettim. Maalesef bilet bulamamış ve benden habersiz bindiği otobüsün kaza geçirmesi üzerine 6 saat kadar mahsur kalmış. Dönüşünden kısa 1 süre sonra kanser, kemik ve akciğerine yayıldı. Serap bacak kemiklerindeki metasaz nedeniyle yürüyemez hale gelirken, hastalığın akciğerdeki tezahürü sebebiyle de devamlı olarak oksijen cihazı kullanıyor ve söylediği her kelimeden sonra ağzını o cihaza yapıştırarak nefes almak zorunda kalıyordu. Evinegittiğim gün, yine güçlükle konuşarak: -Doktor bey, dedi. Ben size...dargınım. -”Niçin?”diye sordum. -”Siz...dindar...bir...insanmışsınız...niçin...ba-na...da, Allah’ı...ölümü...ahireti...anlatmıyorsunuz?” Dini inançlarının çok zayıf olduğunu bildiğim için bu teklifi karşısında oldukça şaşırdım. O’nu üzmemeye çalışarak: -”Doktora ulaşmak kolaydır dedim. Parayı bastırdın mı istedigine tedavi olursun. Ancak iman tedavisi için gönülden istek duymalısın...” Konuşmaya mecali olmadığından “ben o isteği duyuyorum” manasında başını salladı. Artık ümitsiz bir tıbbi tedavinin yanısıra, ebedi hayatın ve saadetin reçetesi olan iman derslerimiz başlamış ve son günlerini yaşayan Serap için bu dersler “hızlandırılmış öğretime” dönmüştü. Anlattığım iman hakikatlarını bütün ruhuyla meczediyor ve arada bir soru soruyordu. Vefatına bir hafta kala: -”Doktor bey, dedi. Ben...ölürken...ne...söyleme-liyim?” -”Senin durumun çok özel” dedim. Kelime-i şehadet sana uzun gelir. O anı farkedince Muhammed (s.s.v) sana yeter.” O, haliyle tebessüm ederek yine başını salladı. Çok ıstırabı olduğu için Serap’a sürekli morfin yapıyor ve O’nu uyutmaya çalışıyorduk. Ben, bir iş seyahati sebebiyle bir müddet ziyaretine gidemedim. Dönüşümde annesi telefon ederek: -”Serap, bir haftadır morfin yaptırmıyor.” dedi. “Sabahlara kadar inliyor ve çok ıstırap çekiyor. “Hemen eve gittim ve iğne yaptırmamasının sebebinisordum. Aldığım cevabı hala unutamıyor vehatırladıkça ürperiyorum.-”Ya morfinin tesiriyle ölüme uykuda yakalanır ve son nefeste “Muhammed” diyemezsem? İşte Serap, böyle bir hanımdı. Bu arada benden istihareye yatmamı ve eğer bir kaç gün daha ömrü varsa , son günü uyanık kalacak şekilde morfin yaptırılmasını rica etti. Ben hiç adetim olmadığı halde cuma gününe rastlayan o gece istihareye yattım ve Serap’ın acizliği hürmetine olacak ki Salı gününe kadar yaşıyacağına dair işaret sezdim. Ertesi gün O’na: -”Hiç korkma!” dedim. “İğneyi vurdurabilirsin. “Ve Serap bir veda niteliği taşıyan bu görüşmemizde son sorusunu da sordu: -”Doktor bey...Azrail...bana...nasıl...görü...ne-cek?” -”Kızım,” dedim. “O bir melek değilmi? Hiç merak etme, sana yakışıklı bir prens gibi gelecektir. “Salı günü Serap’ın ağırlaştığı haberini alınca hemen eve gittim. Ancak vefatına yetişememiş-tim. Ailesi tam manasıyla perişandı. Sadece kendisine uzun müddet bakan dindar bir hanım akrabası ayaktaydı ve beni görünce yanıma gelerek:
-”Doktor bey, biliyor musunuz , bu evde biraz önce bir mucize yaşandı!” dedi ve devam etti: -Serap, bir saat kadar önce oksijen cihazını attı ve “yataktan kalkması imkansız” denmesine rağmen kalkarak abdest aldı, iki rekat namaz kıldı. Bütün ev halkı hayretten donup kaldık. Ve kelime-i şehadet getirerek vefat etmeden biraz önce de: -”Doktor Bey’e söyleyin, dedi. Azrail, O’nun söylediğinden de güzelmiş!!!” Onkoloji Dr. Haluk Nurbaki DUA
1 L – 3 Nisan 2002 2 L – 17 Nisan 2002 3 L – 24 Nisan 2002 4 L – 12 Haziran 2002 5 L – 9 Ağustos 2002 6 L – 7 İbn Mâce, Fiten, 34; Dârimî, Mehdî, 1. 8 Ahmed b. Hanbel, II, 117-118. 9 Buhari, İsti’zan, 1; Müslim, Birr, 115. 10 Ukaylî, ed-Duafâu’l-Kebîr, 2/252; Zehebî, Mizanu’l-İ’tidal, 2/125-126. 11 Heysemî, Mecmau’z-zevâid, 8/106. 12 Müsned, 2/244. 13 L – 17 Nisan 2002 14 L – 17 Nisan 2002 15 L – 24 Nisan 2002 16 L – 24 Nisan 2002 17 L – 5 Haziran 2002 18 L – 5 Haziran 2002 19 L – 12 Haziran 2002 20 L – 3 Temmuz 2002 21 L – 3 Temmuz 2002 22 L – 3 Temmuz 2002 23 L – 3 Nisan 2002 24 L – 17 Nisan 2002 25 L – 24 Nisan 2002 26 L – 3 Temmuz 2002 27 L – 3 Nisan 2002 28 L – 17 Nisan 2002 29 L – 24 Nisan 2002 30 L – 3 Temmuz 2002 31 L – 32 L – 33 L – 34 L – 35 L – 36 L – 37 L – 38 L – 39 L – 40 L – 41 L – 3 Nisan 2002 42 L – 17 Nisan 2002 43 L – 24 Nisan 2002 44 L – 9 Mayıs 2002 45 L – 12 Haziran 2002 46 L – 3 Nisan 2002 47 L – 3 Nisan 2002 48 L – 3 Nisan 2002 49 L – 12 Haziran 2002 50 L – 3 Temmuz 2002 51 L – 22 Mayıs 2002 Yüklə 3,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|
