*dipnotlar yazıda nerede kullanılmışsa oraya parantez içinde yapıştırılmıştır

***************************************************

Özgürlük Dünyası

Hani “Bize gerekli olan Avrupa’daki türden bir burjuva demokrasisi”ydi?

Yıllar önce;

Bu nedenle demokrasiye ihtiyacımız var. Ve sınıf karakteri olmayan demokrasi olmaz. Bu karakter itibarıyla Avrupa’daki gibi burjuva demokrasisi olacaktır.... Bu, komünizm değildir, proleter demokrasisi de olmayacaktır. Avrupa’daki burjuva demokrasisi çağını doldurdu, orada Arayış’ın tespit ettiği sancılar, sosyalizm sancılarıdır. Ama Türkiye’de hala gerekli olan burjuva demokrasisidir. Burjuvazili ya da burjuvazisiz, ama burjuva karakterli bir demokrasiye ülkemiz mutlak ulaşacaktır. (Arayışın Arayışı yazısından)

Yıllar sonra:

Burjuva demokrasisi, burjuvazinin sınıf egemenliğinin bir biçimidir. Sınıflı toplumlarda devlet bir egemenlik erki, egemenlik aracıdır .... Burjuvazinin sınıf egemenliğinin aracı olan burjuva devleti özel bir iktidar aygıtıdır, "belirli bir sınıfın sırtını yere getirmeye yönelik bir zor örgütü"dür. İster burjuva demokratik, isterse faşist biçimler alsın, bu özelliği sınıfsal karakteri, sınıfın siyasal -en üst, en modern- örgütü olma özelliği değişmez...

Burjuva devletin ve onun kurumlarının proletarya ve emekçiler karşısındaki konumu tüm açıklığıyla gözler önündeyken, “en demokratik” kapitalist ülkelerde de bu kurumlar en sıradan işçi grevi ve “masum” hak istekleri karşısında şiddet araçları olarak işlev görmekteyken, burjuva demokrasisini, burjuva diktatörlüğünden soyutlayarak, onu proletarya ve burjuvazinin "ortak kazanımı" olarak sunmak proletaryayı bu “ortak kazanım“a zarar verici eylemlerden, burjuva egemenliğine karşı mücadeleden alıkoymak demektir. Revizyonist öncellerinin izinde yürüyen yazarın yaptığı da budur.

... Kapitalist rejimde, kapitalizm koşulları içinde "en iyi devlet biçimi"nin demokratik cumhuriyet olması, hiçbir biçimde, proletaryayı, burjuva demokratik biçimli burjuva devlete karşı, onu alaşağı edecek mücadeleden geri durmaya çağıranları, "ortak kazanım" demagojisiyle burjuva demokrasisini kutsayanları haklı çıkarmaz. Çünkü "en demokratik burjuva cumhuriyetinde bile, halkın nasibi ücretli kölelikten başka birşey değildir." (...)(245)

Proletaryayı eğitmek, devrimci eyleme hazırlamak için burjuva demokrasisinden olanaklı en geniş biçimde yararlanmak başkadır, onun proletarya ve emekçiler üzerinde burjuvazinin bir diktatörlük biçimi olduğunu yadsımak başka. O, "en demokratik" biçimiyle bile zenginler (kapitalistler) için demokrasidir ve baskının olduğu yerde eşitlikten, "ortak tercih"ten, "ortak kazanım"dan sözedilemez. Ve bir marksistin görevi burjuva demokrasisine övgü düzmek değil, onun ikiyüzlü ve sahte özelliklerini gözler önüne serme, proletaryaya devrim zorunluluğunu gösterme, yığınlar içinde devrimci propaganda yapma ve yığınları devrime hazırlamaktır. Burkay gibi revizyonistler ise, proletaryayı devrim mücadelesinden alıkoyma gayreti içindedirler. Onlar, demokrasi ve diktatörlüğü "karşıt" şeyler gibi göstermeye çalışırken, Kautsky’nin onyıllar önce yaptığını çok daha ilkel düzeyde tekrarlamaktadırlar. Lenin’in deyişiyle "bir liberalin genel olarak ‘demokrasi’den sözetmesi doğaldır, bir marksist ise (hangi sınıf için?) diye sormaktan hiçbir zaman geri kalmayacaktır."

(Devrim ve Demokrasi Sorununda Anti-Marksizm ve Kemal Burkay başlıklı yazıdan, Sayı: 50, Aralık ’92)