Əli Aslanoğlu

Məşuq:
Üzmə göylərdən əlin, qisməti Allah yetirir,
Rəfiqə:

Hər könül bir od tapır, gərdişi-dövran belədi.

( Aşiq və dost gedirlər. Qızlar da kuzələrini

götürüb gedirlər. Axıra Məşuq və Rəfiqə qalır)

Rəfiqə:
Nədir, ay qız, nə qəmginsən?

Neçin birdən dəyişdin sən?

Məşuq:
Könlümə bir od düşüb, bundan qərarım yox,

Öylə bir atəşdi ki, dözməkdə karım yox!

Rəfiqə: (zarafatla)
Sinəni bir ox ilə səyyad ola vurmuş?
Məşuq:

Ağrısın dəf etməyə bir iqtidarım yox!

Rəfiqə:
Sən də , ay qız , birtəhərsən,

Bundan artıq nə istərsən?

İlk sevgiyə alqış gərək!

Mübarəkdir, çox mübarək!

Göz dikmişdi oğlan sənə,

Hey baxırdı dönə-dönə.

( Qızlar gedərkən Əğyar qarşıya çıxır)
Əğyar : ( Məşuqa)

Hər görərkən surətin köksümdə atəş qalanır,

Vəslə yetmək qəsdiçün beynimdə aləm dolanır.
Bircə “hə” kəlmən üçün yüzlərlə mal-pul tökərəm,

Başına altun səpib hər anda qayğın çəkərəm.

Bəslərəm, ey gül, səni yağ içrə böyrək kimi mən,

Mat qalar ziynətinə hər gəzdiyin güllü çəmən.

Məşuq:
Çox güvənmə malına, söz salma altundan əbəs,

Mal-pula, var –dövlətə saf bəndədə olmaz həvəs.

Bizdə yoxdur gəzdiyin, yol ver, çəkil yoldan kənar!
Rəfiqə:
Yox lüzum artıq sözə, qəlbin əgər öz hökmü var!

Yol ver, çəkil yoldan kənar!

Əğyar: (tək)
Bir daha yox söylədi, düşdüm yenə müşgüllərə,

Nola, yarəb, onda bu yox söyləyən dil olmasa!

Daş ürək nazəndədir kuyində bərbad olduğum,

Yox ümid etsin əlac qəlbində təbdil olmasa.

( Bulağa tərəf gedir.)
Dərviş : (gəlir)
Hər sevən aşiq deyil eşqində təkmil olmasa,

Eşq adın kimdir çəkən hər üzrə təhlil olmasa.

( Cadugərin gəldiyini görüb gizlənir)
Cadugər:_Mən_falçıyam,_çadugərəm,_Hər_dərdə_əncam_çəkərəm._Zülmət_yola_nur_saçaram,_Həm_tas_qurub_bəxt_açaram!_Əğyar'>Cadugər:
Mən falçıyam, çadugərəm,

Hər dərdə əncam çəkərəm.

Zülmət yola nur saçaram,

Həm tas qurub bəxt açaram!

Əğyar: ( bulaqdan qayıdarkən Cadugəri

görüb birdən ayılmış kimi)
Falçı, falçı, falıma bax!

Gəl bəxtimə, halıma bax!

Cadugər: (oturub fal açır)
Bəxtində müşkül görünür,

Sönmüş ocaq , kül görünür.

Eyb eyləməz, əncam olar,

Ancaq bunun çox xərci var!

Əğyar:
Bir könül təbdilinə nə istəsən verrəm onu,

Tas qurub tədbir elə, olsun xeyir axır sonu.

Məşuqa könlüm qonub, ardıncayam çoxdan bəri,

Nə qədər cəhd eylədim gəlmir yaxın nazlı pəri.

Cadugər:
Mən sənin hər dərdinə dərman tapıb dəf edərəm,

Məşuqu cadum ilə eşqə mükəlləf edərəm.

Əğyar:
Meydana aşiq də çıxıbdır indi,

Ovçudu, səyyaddı, bilinmir kimdi.

Nə tədbir gərəkdir bilirsən özün,

Məşuqun Aşiqdən döndərsin üzün.

Cadugər:
Bu işi tapşır mənə, ardınca dərhal gedərəm,

İş qurub, ənam alıb həm üstəlik nəf edərəm.

( Əğyar onu kənara çəkib pul verir, qulağına

pıçıltı ilə nəsə deyir. Hər ikisi səhnədən gedir.)