Beytul-əhzan naləsi
Həzrət Zeynəb (s.ə) ana matəmində
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İmam Əli (ə) həzrət Zəhranın (s.ə) matəmində
| Həzrət Zeynəb (s.ə) ana matəmində
Ey gündüz gözündə olan leyli tar ana Ali-Əbayə həşrə kimi iftixar ana Gərçi babam vəliyyidi xəllaqi-zulmənə Sənsən onun vilayətinə etibar, ana Sinəndəki nişani-məhəbbətdi, qan deyil Nəhri-vilayətə gecə-gündüz axar ana Sənsiz görüm zəmanədə gün çıxmayaydı kaş Sənsiz nə gün, nə ay, nə bulud, nə bahar ana 25 Zəvvarın olmasa ürəyin qüssələnməsin Daim gəlir babam gecələr əşgibar ana Ta gəlməyincə evmizə bir ləhzə yatmaram Mən yuxlasam, qapını gecə kim açar ana Bir söz deyim işarə ilə qüssə eyləmə Hər kəs ki, bir əzizi ölüb həqqi var ana Səndən sonra bu evdə hamı ruzədardı Xun cigər qidadı bizə hər nahar ana Axşam çağı yerin babamın sallam, ağlaram Qallam oyaq gözüm qapıda əşkgibar ana Ahım yanıqlı şəmdi, pərvanəsi Həsən Hər gün belə yanıb alışır dilfikar ana Kuçə sözü düşəndə Həsən evdə qəşş edir Sili sözü pozur onu hər leyli tar ana Çadırşəbin mənimkidi can misli saxlaram Verrəm Rüqəyyənə onu başa salar ana Kərbübəla sözün ki, xəbər vermisən mənə Billəm özüm bəlalı başımda nə var ana Kərbübəlanı gəz o zaman, gəl xərabəyə Baş çək uşaqlara o çətin ruzigar ana İmam Əli (ə) həzrət Zəhranın (s.ə) matəmində Zəhranı ta ki, dəfn elədi şahi-lafəta Əyləşdi qəbri üstə bir az eylədi nəva Darü-nədarını gecə dəfn eylədi Əli Gənci nihan izzətini qoydu topraqa 26 İstirdi yarıyla özü bir xəlvət eyləsin Əshabı qaytarıb o zaman miri-müqtəda Əyləşdi baş tərəfdə bir az ağladı özü Guya uşaq kimi o şəh ağlardı bisəda Qəlbin boşaltdı durdu ayağa yavaş-yavaş Yol başlayıbdı evə fəxri-övliya Gər olmasaydı evdə uşaqlar gümanıma Gəlməzdi bir də heç o evə miri-masəva Həm ruhən inciyib hamı küsmüşdü şəhridən Mayil deyildi Fatiməsiz, şəhridə qala Dünyaya üç təlaq verən neyləyir evi Zəhrasız ev nə ləzzəti var əgər behişt ola Əlqissə, ayrılıbdı Bəqidən şəhi-zəmən Bir nəhvilə xülasə evə gəldi Mürtəza Ətfalı yatmamışdı, gözətlirdilər yolun Bir əncüməni xüsusi qurub tutdular əza Ta sübh olunca heç birisi yummadı gözün Sübh oldu, gün çıxıb, verilib aləmə səfa Sani yığıbdı başına bir iddə cirəxar Gəldi Bəqiyə ta yenə də xəlqi tovlaya Peyğəmbərin qızı dedi gizlincə dəfn olub Nəbş eləyin xəlifə namazın gərək qıla Gəldi xəbər ki, ya Əli bəs harda qalıbsan Az qaldı qəbri-Fatiməni bu dəni aça Yetcək bu söz qulağına o qəlbi yorğun şəhin Çox hövl ilə ayağa durub şahi-övsiya Gəldi təməvvücə şərəfi-heydəriyyəti Dərya kimi təlatüm edib bəhri Həl-əta Halı dolandı yeksərə qan tutdu 27 gözlərin Guya ki, qan içirdib ona saqi- bəla Boynunda üqdələndi üruqi-həmiyyəti Əl Zülfəqarə atdı şəhənşəhi Qul kəfa Bağlıbdı başına sarı dəsmalı qeyz ilə Çox sürətlə evdən o ləhzə düşüb yola Zeynəb durub ayağa o dəm baxdı ağladı Yandırdı Mürtəzanı dilə gəldi guya Səndən sonra daxi anamın yoxdu bir kəsi Çək Zülfəqarı sənə qurban olum baba Tək getmə, ver icazə ki, qardaşlarım gələ Tək görməsin əqəlli səni qövmi-əşqiya Çox sürət ilə çıxdı qərəz astanədən Yapraq kimi əsirdi qəzəbdən bu müqtəda Yetdi Bəqiyə saninin yaxasından tutub Vurdu yerə, buyurdu aya mədəni-xəta Zəhra deyil bu qəbridə ruhum yatıb mənim Baxma zəmanədə hələ beş gün dolanmağa Zəhra deyə-deyə hamızı doğraram bu gün Bir nəhvilə ki, bəhr kimi mövc edə dəma Baxma o gün də kuçədə vurdun, danışmadım Əmri-Rəsul idi ki, gərəkdir məta ola Qüslün verəndə gördüm özüm silinin yerin Bəsdir həya elə daxi ey pəstü-bihəya Bir nəbşi qəbrə ya Əli sən səbr edənmədin Kərbübəlaya bəs niyə heç gəlmədin şəha Bir sinə ki, onda oğul dağı var idi Atlar ayaqladı, dağılıb misli-tutiya Sinə sınanda Fatimə səsləndi vay oğul |