İÇİndekiler takdiM 3

AVRUPA MEFTUNLUĞU

Kulağını Avrupa’ya dayamış ve her hususta ora­dan geleceklerle hayatını şekillendirenlere Bedüzzaman Hazretleri şöyle der:

«Biri çıksa dese, “Koca Avru­pa’nın bu kadar hüke­ması²¹² şu hakikat-i imaniyeyi inkâr ediyorlar. Bizim iki ho­camızın sözü nasıl ter­cih ediliyor?”

Ey biçare nâdân!²¹³ Mesele hiç öyle değil. Bu söze hiç hakkın yok. Belki bu mesele, hiç ehil olmadık­ları mesele­lerde nâ-ehil birkaç fuzulînin²¹⁴ hadsiz ehl-i ihtisasa²¹⁵ karşı söz söy­lemesidir.

Bir iki hoca dediğin, milyarlar beşerin güneşleri hük­münde olan Şeyh Geylânî, İmam-ı Gazalî, Muhyiddin-i Arabî, Şâh-ı Nakşibend, İmam-ı Rabbanî gibi ehl-i ihtisasın icmâla­rıdır ki,²¹⁶ o haki­kati gör­müşler, gösteriyorlar. Koca Avrupa hüke­ması dedi­ğin, maddeperest, akılları gözlerine su­kut etmiş, mâneviyat­tan uzaklaşmış şems-i haki­katten²¹⁷ ve hilâl-i haktan âmileşmiş,²¹⁸ hakkı görme­dikleri için hakkı nefyeden, haddin­den tecavüz etmiş²¹⁹ san’atkârlardır.

Yani, bazı gözü hasta olan kimse, güneşin ziya­sını; ve vü­cudu hasta olan kimse de, suyun tadını inkâr ediyorlar.²²⁰» (Nur’un İlk Kapısı sh: 100)

Bediüzzaman Hazretleri gerek verildiği mahke­me­lerde gerekse bulunduğu yerlerde İslâm sembolü olan kıyafetini değiştirmemiştir, başını açmamıştır. Bu me­seleyle alâkalı bir soruya ver­diği bir cevapta der ki:

«Ben de dedim: Onyedi milyon değil, belki yedi mil­yon da değil, belki rızasıyla ve kalben kabulüyle ancak yedi bin Avrupaperest²²¹ sarhoşların kıyafetlerine ruhsat-ı şer­’iye²²² ve cebr-i kanunî cihetiyle²²³ girmektense; azimet-i şer­’iye ve takva cihetiyle,²²⁴ yedi milyar zâtların kıyafetlerine gir­meyi tercih ederim.» (Şualar sh: 290)

«Ehl-i medeniyetin terakki diye zu'mettikleri²²⁵ şey, an­cak bir sukuttur.²²⁶ Ve iktidar diye zannettikleri iş, ancak bir ibtizaldir, bayağılıktır²²⁷ ve intibah²²⁸ diye dem vurdukları emir, ancak nevm-i gaflette bir batmaktır. Ve nezaket dedik­leri mes'ele, nifakî bir riyadır.²²⁹ Ve zekâvet²³⁰ diye gururlan­dıkları keyfiyet, ancak şeytanî desiselerdir.²³¹ Ve insaniyet²³² diye tahmin ettikleri şey, ancak insaniyetin hayvaniyete bir inkı­labıdır.²³³» (B. Mesnevi Nuriye sh: 210)

Risale-i Nur Külliyatında dikkati çeken bir husus da şudur ki, Bediüzzaman Hazretleri “Medeniyet-i hazıra..., mede­niyet-i meş'ume..., medeniyet-i habise..., medeniyet-i sefi­ha­ne..., mimsiz me­deniyet...” gibi tabirler kullanarak Avrupa medeniyetini, insanlığa hakiki saadet getiren gerçek medeniyet olan İslâm medeniyetinden ayırır ve der ki:

«Medeniyet-i hazıra²³⁴ itibariyle görüyoruz ki; şu mede­niyet-i meş'ume²³⁵ öyle gaddar bir düstur-u zulüm beşerin eline vermiş ki, bütün mehasin-i medeniyeti sıfıra indiriyor. Melaike-i kiramın ²³⁶ö«š@«8±¬G7!ö­t¬S²,«<ö«:ö@«Z[¬4ö­G¬,²S­<ö²w«8ö@«Z[¬4ö­u«Q²D«#«!ö deki endi­şelerinin sırrını gösteriyor.» (Sünuhat Tuluat İşarat:24)

Avrupa meftunlarının aldatıcı bir kıyas ile müslümanlığı ve müslümanları tezyif etmelerine karşı mü’minleri uyaran Bediüzzaman Hazretleri bu aldatılıcı­lığı şöyle açıklar:

«Yoksa, biri Avrupa’nın mehasinini mesâvimizle²³⁷ ve telâhuk-u efkârın semeratını²³⁸ bizim bir şahsın semere-i sa’yi ile,²³⁹ insafsızca, aldatıcı cerbezeyle²⁴⁰ muvazene etmekle, Hıristiyanlığın malı olmayan medeniyeti ona mal et­mek, İslâmiyetin düşmanı olan tedennîyi²⁴¹ ona dost gös­ter­mek, feleğin ters dönmesine delildir.

Avrupa’ya şedit bir meftuniyet²⁴² ve milletine karşı amik bir nefret²⁴³ hissiyle, kendini Avrupa’nın ve­led i nâ­meşruu gösterdiği gibi, fikr-i ihtilâl ve meyl-i tah­rip²⁴⁴ ve alda­tıcı cerbezenin neticesi olan hicv-i âsiyane, müfte­riyane,²⁴⁵ na­mus-şikenane²⁴⁶ ile, kendi firavniyetini ve zımnen medih ve gururiye­tini ve bilmediği halde İslâma düşmanlı­ğını gös­termekle beraber, fir’avniyet, enaniyet, gurur hük­müyle, milletine karşı şer­’an, aklen, hikmeten mükellef ol­duğu hiss-i şefkat yerine hiss-i tahkir,²⁴⁷ meyl-i incizab yerine meyl-i nefret,²⁴⁸ meyelân-ı muhabbet yerine irade-i istihfaf,²⁴⁹ te­mayül-ü ihti­ram yerine meyelân-ı teçhil,²⁵⁰ arzu-yu merhamet yerine arzu-yu taaz­zum,²⁵¹ seciye-i fedakâri yerine temayül-ü infiradı ikame²⁵² edip, hamiyetsizliğini, asılsızlığını gösterdi­ğinden, nazar-ı haki­katte öyle bir câni ve menfur olur ki, meselâ, birisi Paris’te, sefa­het âleminde bir âlüfte madamın kametinde istihsan ettiği²⁵³ bir libası, camide muhterem bir ho­caya giydirmeye çalışmak gibi bir hareket-i ah­makane ve câniyanede bulunur. Zira hamiyet ise,²⁵⁴ muhabbet, hürmet, merhametin netice-i zaruri­yesidir. Onsuz ol­maz ve illâ ya­landır, sahtekârlık­tır. Nefret, hamiyetin zıddıdır.

Mutaassıplara hücum eden Avrupa’nın kâselis­leri,²⁵⁵ herbiri yüz mutaassıp kadar meslek-i sakî­minde²⁵⁶ müta­assıptır. Bunlardan birisi Shakes­peare medhinde ettiği ifratı, şayet bir hoca o ifratı Şeyh Geylânî medhinde etseydi, tekfir olunacaktı.²⁵⁷

Heyhat! Bunların neresinde millete muhabbet ve millet için hamiyet?

Esefâ!²⁵⁸ Heyet-i içtimaiyeyi faaliyet ve harekete götüren çok ukde-i hayatiyelerden,²⁵⁹ bizde inkişafa başlayan yalnız fikr-i edebiyat,²⁶⁰ bahusus şâirâne, müfritâne, edepşikenâne, hodpesendâne²⁶¹ olan fikr-i hiciv ve arzu-yu tahkirdir.²⁶²

²⁶³@®N²Q«"ö²v­U­N²Q«"ö²`«B²R«<ö«žö«: Tedib-i hakikîye karşı e­dep­sizliktir ki, birbirine saldırıyor. Fakat millete ve İslâmiyete karşı olan târi­zat-ı zımniyelerini²⁶⁴ o kâse­lislerin²⁶⁵ yüzlerine çarpmakla be­raber, onlar birbi­rine karşı dinsizcesine hiciv ve terzilleri²⁶⁶ ise, kimbi­lir belki müstehaktırlar düşünüp, deyip geçmekle iktifa ede­riz.

Ben zannederim ki, bu milletin perişaniyetine, fazla cehaletten ziyade, nur-u kalb ile müterafık²⁶⁷ olma­yan fazla zekâvet-i betrâ²⁶⁸ tesir etmiştir. Bence en müthiş maraz asabîliktir. Zira herşeyi haddin­den geçir­mekle aksü­lâmel yaptırır.» (Sünuhat Tuluat İşarat: 61)

Avrupa hayranları Avrupaya laf söyletmezler:

«Bence taassubun²⁶⁹ en dehşetlisi, bazı Avrupa mu­kallidlerinde²⁷⁰ ve dinsizlerinde bulunur ki; sathî²⁷¹ şübhe­le­rinde muannidane ısrar gösteriyorlar.» (Münazarat sh: 89)