Ioan. De salas, gvmielensis, e provincia castellana, societatis iesv
Yüklə 18,48 Mb.
|
|
Dei pertinuisse, vt lex nō statim à passione Christi reddereiur mortifera: sed post Euangelij promul- gationem in maiori parte orbis tunc noti: non ta- men, vt non statim extingueretur, imò ad hono- rem Christi pertinuit, vt statim à passione sua lex eius inciperet, vetusque expiraret respectu eorum, quibus Euangelium statim annunciaretur, vel in vita ipsius Christi quoad hæc duo fuisset annun- ciatum.
------------------------------------------------------------ An vtilitas Circuncisionis, & aliorum leg alium, si quam habebant quasi ex opere oper ato, cessauerit statim post mortem Christi. respondet, citans pro se D. Thomā, Sotum, Durandum Paludanum, Richardum, Bonauenturā, & Adria- num, citatos initio sectionis præce- dentis, & Hieronymum, atque Augustinum in Epistolis, quas mutuò sibi scripserunt de cessatio- ne legalium. Adde Medinā superiori sectione rela- tum, licet Sotus, & quidam recentiores Thomistæ per mortẽ Christi intelligant tempus illud, quod fuit ab instanti indiuisibili mortis Christi vsq; ad instans resurrectionis, ac proinde velint, in triduo circuncisione paruulum iustificari potuisse: vnde Salmeron Gal. 6. disput. 31. solũ ait, post Christum mortuum, & suscitatum vanā, & inutilem factam fuisse Circuncisionem, licet Iudæis ad tempus permissa sit, vt Synagoga cum honore sepeliretur. Angles etiam quæst. de essentialib. Baptismi, art. 9. tenet secundùm D. Thomam, & veritatem, circun- cisionem fuisse inutilem, dum Euangelium pro- mulgabatur. Alij tamen sentiunt, legem non fuisse sic inuti- lem seu mortuam vsque ad sufficientem Euange- lij promulgationem, quæ sententia tribus mo- dis intelligi potest iuxta varios modos explicandi promulgationem illam. Primus in die Pentecostes omninò fuisse consummatam abrogationem illius legis: quia abrogatio illa solùm debuit fieri respe- ctu populi Iudaici: nam gentiles non obligabat: respectu autem Iudæorum promulgatio legis no- uæ sufficienter facta est in die Pentecostes: quia facta est in ciuitate metropolitana, & eo die quo congregati erant Iudæi ex omni natione, & ma- gnis signis de cœlo exhibitis, & magna Apostolo- rum virtute, & efficacia publicè, & solenniter: vt constat Actuum 2. ergo ex tunc introducta est lex nona saltem pro illo populo, & consequenter ve- tus antiquata, & abrogata est, factáque omninò inutilis. Secundus Modus est, legem illam permansisse vi- nam, & vtilem, non solùm vsque ad Pentecostem, sed etiam vsque ad promulgationem sufficientem<-P>@@ <-P>Euangelij in toto orbe: ita vt nullibi cessauerit, aut facta fuerit inutilis lex vetus, quousque verum fuit dicere, iam sufficienter in toto orbe prædica- tum est Euangelium. Docet autem Vega 5. in Tri- dentinum, cap. 3. promulgationem requisitam ad vim legis nouæ cœpisse in die Pentecostes, & du- rasse spatio viginti vel triginta annorum: nam se- cundum Chrysost. hom. 76. in Mat. in illa verba, in vniuerso orbi pradicabitur, ait prædicationem Euan- gelij quousque in toto orbe extẽderetur per vigin- ti aut triginta annos durasse: idẽ tenet Scotus infrà. Tertius modus dicendi est, legem illam cœpisse abrogari in die Pentecostes, ita vt ex eo die ami- serit ibi obligationem, & vtilitatem, non verò in aliis locis, sed successiuè, & respectiuè in illis cessasse, cum in illis promulgabatur lex noua. Hanc secundam sententiam hoc tertio modo intellectam tenet Scotus, 4. dict. 3. quæst. 4. §. quan- tum ad istum, Bonauentura art. 3. quæst. 2. in fine, Gabriel. dist. 1. quæst. 4. art. 3. not. 2. & conc. 2. & multi moderni, præsertim Maldonatus in id Mat. 5. Non veni soluere legem: sed adimplere, & Rada to. 2. controuer. vlt. seu, 20. art. 2. Hanc fuisse sententiam Bernard. ep. 77. ingenuè fatetur Vazquez disp. 181. cap. 1. & 5. tractans enim Bernardus id Ioan. 3. Nisi quis renatus, &c. Probat, non obligasse baptismum, nec euacuatam esse vir- tutem circuncisionis, quousque Euangelium pro- mulgatum fuit, & ex eo tempore antiquam obser- uationem non valere, ex quo præceptum baptismi inexcusabiliter obligauit: & antiqua valuisse sa- cramenta, quandiu palam interdicta esse non con- stitit. Aliqui pro eadem sententia citant Hugo- nem suprà: sed melius Vazquez, cap. 2. & 5. docet, sensisse, legem illam à tempore passionis Christi extinctam fuisse quoad obligationem, & quoad vtilitatem. Et quod attinet ad obligationem per se, & seclusa ignorantia, quòd post passionem nulla fuerit, fatentur Scotus, Rada, & Gabriel. Imò Vaz- quez ait, de hoc neminem dubitare. Medina etiam suprà certum id censet. Quare quòd ait Angles, quæst. de essentialibus baptismi, art. 9. circuncisio- nem etiam post sufficientem promulgationem esse obligatoriam secundum Scotum, vel est intel- ligendum de obligatione per accidens, & ratione ignorantiæ: vel de promulgatione sufficienti in aliquo loco, & non in toto orbe. Sed sententia Scoti asserentis, legẽ veterem an- te sufficientem Euangelij promulgationem fuisse vtilẽ ad iustificationem puerorum eo modo, quo iustificatio fiebat per circuncisionem, validis ar- gumẽtis munitur. Primum est: Quia toto illo tem- pore nōdum baptismus erat medium necessarium ad salutem: ergo adhuc antiquiora remedia erant vtilia. Si enim inutilia fuissent, baptismus esset medium necessarium: Antecedens significatur in Thridentino ses. 6. cap. 4. dum ait, à promulgatio- ne Euangelij neminem iustificari à peccato sine baptismo in re, vel in voto. Sentit ergo, ante pro- mulgationem Euangelij non esse talem necessita- tem: quia per circuncisionem poterat quis iustifi- cari. Quod etiam probatur, quia ante mortem Christi non erat talis necessitas, vt omnes fatẽtur: à morte Christi vsque ad Pentecostem nulla noua baptismi promulgatio facta est, neque aliquid ad- ditum, vnde illa necessitas oriri potuerit: ergo non erat talis necessitas. Respondent aliqui, promul- gationẽ factam à Christo in vita sua. Contra, quia<-P> @@0@ @@1@ lex obliget, quando non statim obligatura est: id verò nunquam expressit Christus, dum viueret: non ergo promulgauit in vita sua plenè integrè, & sufficienter legem nouam. Vnde D. Thomas 3. part. quæst. 66. art. 2. docuit, præceptum baptismi non obligasse, donec Christus post resurrectio- nem dixit Apostolis: euntes docete omnes gentes, ba- ptizantes eos, &c. Nec verò putandum est, eadem die, vel momento, quo Christus illa verba protu- lit, cæpisse præceptum baptismi obligare: Sed quando Apostoli cœperunt promulgare baptis- mum: quod ante Pentecostem factum non est. Item incredibile est, infantes omnes eo tempo- re mansisse sine remedio, quod moraliter eis ap- plicari posset: quod tamen concedendum est, si circuncisio eo tempore iam erat inutilis: quia licet baptismus fuisset institutus: non tamen erat suffi- cienter propositus maiori parti hominũ: ergo non poterat moraliter applicari. Respondet Vazquez, disp. 181. cap. 3. num. 31. non esse inconueniens id, quod infertur, quia illa impotentia est per accidens ex ignorantia paren- tum. Iam enim datum erat remedium de se suffi- ciens, & legislator optimè potest reuocare priui- legium, vel irritare factum à die, quo condit le- gem, licet ad notitiam subditorum non peruene- rit: sed hoc Suarez alienum putat à diuina proui- dentia ordinaria: nam postquàm Deus ex se voluit omnes homines saluos fieri, debuit constituere remedium humano modo omnibus applicabile: baptismus autem non sufficienter propositus, & promulgatus, non erat omnibus humano modo applicabilis: ergo debuit circuncisio suam vim re- tinere. Confirmatur: quia Christus non obligauit sua lege à puncto passionis, aut resurrectionis: er- go neque abstulit vtilitatem circũcisionis: & alio- qui magnum nocumentum intulisset infantibus, qui tunc sancto, & legitimo ritu circuncidebantur, & moraliter baptizari non poterant, quia patres vel vim baptismi, vel necessitatem eius ignorabāt, vel ad illum applicandum non tenebantur: quòd videtur incredibile de visceribus diuinæ miseri- cordiæ, in quibus visitauit nos oriens ex alto, ma- ximè eo tempore, quod supremis misericordiæ vsibus de signauerat. Alij respondent, eo tempore paruulis fuisse vti- lem circuncisionem, non vt sacramentum legis veteris, sed vt remedium legis naturæ. Ita Sotus 2. iust. quæst. 5. art. 4. Capreol. 4. dict. 3. quæst. 3. art. 3. Medina quæst. 103. art. 3. ad finem, licet Medina, priorem quoque solutionem assignauerit. Sed hanc solutionem reiiciunt etiam Suarez, Vazquez, & alij recentiores: quia si Christus pro- pter necessitatem infantium illam vim non abstu- lit à sacramentis legis naturæ: sed per ipsa omnes pueri gentilium poterant iustificari: ergo nec à cir- cuncisione, sed per ipsam, etiam, vt pertinebat ad legem veterem, poterant pueri Hebręorum iustifi- cari: siue circuncisio daret plus gratiæ, quàm reme- dia legis naturæ, siue nō. Nulla enim apparet ratio, cur illo gradu, vel ratione efficiendi priuari tunc debuerit circuncisio, retento alio gradu, vel ratio- ne efficiendi: Addunt, quòd fortasse circuncisio nunquam aliam, seu maiorem virtutem habuit, quàm sacramentum legis naturæ: solùm enim fa- cta eius institutione, per quandam consecutio- nem, habuit vim iustificandi, sicut alia signa, quo-<-P>@@ <-P>rum vsus erat anteà in lege naturæ, vt tractat Sua- rez 3. part. tom. 2. agens de sacram. in genere, & ait Vazquez disp. 181. cap. 2. n. 16. & disp. 184. c. 4. Item si aliquid specialis vtilitatis in propria in- stitutione illi additum est, non est, quòd illi fuerit ablatum, antequàm baptismus esset in præcepto: quia nullo testimonio scripturæ, vel traditione constat, & circa remedium legis naturę ita factum est, vt vi sua vsque ad obligationem baptismi non caruerit. Vnde inferunt Suarez, & alij auctores secundæ sententiæ, à die Pentecostes circoncisionem ita cessasse quoad effectum gratiæ, quæ in ea dabatur, sicut cœpit baptismus esse ad salutem necessarius: quia vnum sacramentum quoad hunc effectum non fuit exclusum nisi per necessitatem alterius: & quia eo ipso, quòd vnum fit inutile, alterum fit necessarium, & obligatorium: cùm paruuli sine alterutro saluari non possint, & adulti teneantur paruulis medium necessarium applicare. Sed hoc ex dictis non bene infertur: nam fieri potuit, vt ab instanti mortis Christi, vel Resurrectionis per obligationem baptismi, & necessitatem præcepti excluderetur præceptum, & obligatio circuncisio- nis, retenta tamen eius vtilitate saltem in ignoran- tibus, ne inde paruuli incommodum paterentur: quando verò baptismus fuit necessarius omninò, & respectu omnium etiam necessitate medij, cir- cuncisionem redditam esse penitus inutilem. Vn- pe Palacius 4. dict. 3. disp. 1. pag. 60. docet, baptis- mum per se vim obligandi habuisse à morte Chri- sti: sed eam vim suspensam habuisse, donec inno- tuit per prædicationem Apostolorum in die Pen- tecostes: Et in eodem instanti mortis Christi, lega- lia expirasse, licet per accidens obligauerint tantisper, dum ignotum erat Iudæis illa expi- rasse: item, licet per se circuncisio esset tunc inuti- lis, & eneruis: tamen per acciddens ratione pa- rentum, potuisse paruulos, quibus per eam igno- rātiam applicata fuisset, iustificare. Sic etiam Nun- nius, 3. part. quæst. 66. art. 2. diffic. 3. ad 2. ait, Piè cre- dendum esse, quòd post aliquod tempus post Re- surrectionem fuerit circuncisio sufficiens ad iusti- ficādum sicut anteà, loco sacramenti legis naturæ: de quo etiam credendum est, quòd durabat pro gentilibus aliquo tempore post Resurrectionem: facta verò mediocri promulgatione Euangelij iam nullum erat sacramentum circuncisionis, vel legis naturæ, &c. Hæc Nuñius, qui in eadem difficultate docuerat, à pũcto Resurrectionis expirasse legem veterem, & nouam obligare cœpisse; quia domi- nus in vita sua cœpit promulgare legem baptismi, & Apostoli quando baptizabant, explicando ta- mẽ, quòd non obligabat, nisi à die Resurrectionis. Dico primò, licèt sit probabile, à puncto mor- tis Christi, vel resurrectionis Circumcisionem fuisse inutilem ad iustificandum, vt Vazquez asse- rebat: tamen probabilius est, vsque ad sufficien- tem Euangelij promulgationem habuisse aliquam iustificandi vim, siue vt remedium legis naturæ, vt dixêre Sotus, Capreol. Medina, & Suarez, siue etiam ex propria institutione, vt videntur tenere Scotus, Gabriel, Rada, & Palacios. Alioqui enim non satis esset consultum infantibus Hebræorum, aut etiam Gentilium: quibus moraliter non po- terat Baptismus applicari, eo quòd eius vis, aut ne- cessitas ignota erat parentibus.
Dico secundò, etiam est probabile, Baptismum<-P> @@0@ @@1@ cto mortis, vel Resurrectionis Christi: sed proba- bilius est, obligare cœpisse ab instanti mortis Christi, vel Resurrectionis. Priorem partem pro- bo ex iis, quæ docet Suarez 3. part. tom. 3. disp. 31. sect. 1. in fine. Vbi ait, Occurrebat hoc loco tra- ctandum, quando cœperit præceptum Baptismi vniuersum mundum obligare: sed quia hæc quæ- stio generalis est de tota lege noua, illam relin- quo in materiam de legibus. Mihi tamen semper placuit D. Bernardi sententia, in epist. 77. ad Hugo- nem, & Hugonis 1. de cærem. & offic. Eccles. cap. 13. & in summa sent. tract. 5. cap. 2. scilicet hoc præceptum non obligasse vniuersum mundum ante sufficiẽtem Euangelij promulgationem: quæ comprehendit sufficiens tempus, & diligentiam, ac publicationem præcepti de se sufficientem, vt posset notitia eius ad omnes mundi homines peruenire: quia nec obligatio legis aliter pruden- tibus imponeretur, nec esset hominibus accom- modata, quia non solùm ex accidenti, sed per se esset impossibilis eius notitia: secluso enim mi- raculo per se repugnat, legem vno tantùm loco diuulgatam, eadem hora, vel die in notitiā totius orbis deuenire: non est ergo humanum, hoc mo- do vniuersos homines aliqua lege obligare. Nec esset prudens prouidẽtiæ genus, præsertim in lege introducente nouum remedium necessarium ad salutem, & antiqua remedia irritante: quia non posset non afferre multis necessitatem quandam pereundi absque remedio salutis, pręsertim infan- tibus. Adde, nullum aliud tempus conuenienter assignare posse: Nam quod quidam dicunt in die Resurrectionis, vel Ascensionis cœpisse hanc le- gem obligare omnes: quando Christus dixit Apo- stolis, Docete omnes gentes baptizantes, &c. non est verisimile, quia tunc Christus non promulgauit hanc legem, sed solùm instruxit Apostolos, eisq́ue præcepit, vt eam promulgarent, & executioni mā- darẽt. Quod verò aliqui dicunt, hanc vniuersalem obligationem cœpisse in die Pentecostes, nullum etiam habet sufficiens fundamentum: quia nec eo die legimus factam hanc vniuersalem promulga- tionem. Aut enim hæc intelligitur facta in solo aduentu Spiritus sancti vniuersali, & publico; aut in prædicatione Petri. Nulla enim alia actio eo die facta est, quæ possit vim promulgationis ha- bere: sed in neutra earum actionum facta est ta- lis promulgatio: nam per solum aduentum Spiri- tus sancti, & omnia signa, quæ in eo facta sunt, ni- hil potuit mundus percipere, aut intelligere de tali lege, vt per se constat: ergo per illud solum my- sterium non est facta promulgatio sensibilis, & humana. Nec etiam facta est per prædicationem Petri: quia nec ipse tunc direxit sermonem suum ad vniuersos homines: Sed ad Iudæos, & Israëli- tas, vt patet ex illis verbis Actor. 2. Viri Israëlitæ,
possunt intelligi vel de Iudæis vbique diffusis: vel certè de quibuscunque hominibus, quos Deus vocare dignaretur: de quibus Petrus nihil tunc satis cognoscebat: vnde Act. 10. Petro facta est spe- cialis reuclatio de baptizandis gentibus. Non est ergo verissimile, ipsum voluisse in prima illa præ- dicatione Baptismi legem promulgare omnibus gentibus: non ergo fuit illa vniuersalis, & integra<-P>@@
mulgationis paulatim perficiendæ. Hactenus Sua- rez, qui in vltimis verbis insinuat, Baptismi obli- gationem inchoatam esse à prædicatione Petri in die Pentecostes: quia anteà nulla fuit promulga- tio baptismi, vel nouæ legis: sed successu tempo- ris circuisse, & extensam ad alios fuisse eam obli- gationem per alias promulgationes. Similiter Sco- tus 4. d. 3. quæst. 4. & eius sequaces docent, Baptis- mum cœpisse esse in præcepto post solennẽ Euan- gelij promulgationem in die Pentecostes, ita vt ex tunc obligauerit populum Iudaicum: aliàs verò nationes posteà. Idem tenet Angles quæst. de es- sentialib. Baptismi, art. 9. imò & Bern. epist. 77. Quæ opinio probatur primò, quia lex vetus promulgata est die quinquagesima ab egressu Is- raël ex Ægypto. Promulgatio autem illa fuit fi- gura promulgationis legis factæ die Pentecostes, seu quinquagesima à resurrectione Christi, vt do- cet Augustinus epist. 119. & Leo I. Serm. 1. de Pen- tecoste: ergo tunc cœpit lex noua obligare: quia lex à sua promulgatione incipit obligare. Con- firmatur, quia lex non obligat ante sufficientem promulgationem, vt docet D. Thomas quæst. 90. art. 4. Sed præceptum Baptismi non fuit promul- gatum vsque ad Pentecosten: ergo. Secundò, quia quando cœpit obligare Baptis- mus, facta sunt inutilia omnia sacramenta legis naturæ, & veteris: ergo si ante solemnem promul- gationem obligabat Baptismus, cùm id ignorarent parentes, inutiliter applicarent filiis Circumcisio- nem, quod esset inconueniens. Valentia 3. part. disput. 4. quæst. 1. punct. 4. huic sententiæ fauet, quoniam certum putat, ante resur- rectionem Christi non obligasse præceptum Ba- ptismi, aut legem nouam: quia tunc non erat pro- mulgata, & sic ait, posse exponi Leonem epist. 4. ad Episcopos Siciliæ, & Chrysost. ho. 28. in Ioan. cùm dicunt, Baptismum fuisse institutum, Matth. 28. vt scilicet intelligantur de institutione quoad necessitatem præcepti: quia tunc dixit Christus,
satis insinuat, vsque ad promulgationem ab Apo- stolis factam post Christi Ascensionem, non fuis- se obligationem vllam Baptismi: sed cùm lecto- rem mittat ad 1. 2. disp. 7. quæst. 8. punct. 1. vbi ex- pressè dicit, probabilius esse, pręceptũ Baptismi & totā legem nouam à puncto mortis Christi obli- gare cœpisse, pro sequẽti sententia allegandus est: quamuis etiam dicto punct. 1. hanc sent. probabi- lem existimet: ait enim, Christum Dominum per se hanc legem promulgasse in Palestina iuxta id Matth. 28. Docentes eos seruare omnia quæcunque mandaui vobis: & hoc supposito, de tempore, quo hæc lex cœperit obligare, esse tres doctorum opi- niones: quarum quælibet est probabilis. Prima, Caprioli 4. dist. 3. quæst. 3. ad 3. argum. Scoti con- tra duas primas conclusiones, quam etiam tribuit Gabrieli, & aliis, cœpisse obligare à die Penteco- stes. Secunda Soti, 2. iust. quæst. 5. art. 4. & in 4. d. 3. quæst. vnic. artic. 2. cœpisse obligare à puncto Re- surrectionis Christi. Tertia, cœpisse obligare à puncto mortis Christi: & hanc ait Valentia sibi magis placere. Sed Medina 1. 2. quæst. 103. art. 3. planè tenet, præceptum Baptismi non obligasse à passione Christi; sed à promulgatione Euangelij, licet teneat, obligationem Circumcisionis, & alio- rum legalium cessasse in morte Christi: quia ad re-<-P> @@0@ @@1@ ad obligationem. Posteriorem conclusionis partem docet Magi- ster 4. dist. 3. cap. 10. & eadem dist. Palac. disput. 1. D. Thom. 3. part. quęst. 66. art. 2. Armil. Baptismus, num. 3. Victor. quæst. 12. de Baptismo. Candelab. de Baptismo, quæst. 9. fauet Concil. Tolet. 4. cap. 5. expressiùs tenet Martin. Ledes. 1. p. quarti, quæst. 7. Yüklə 18,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|