Kur’an-ı Kerim Meali - fatiha Suresi Mekke’de nazil olmuştur ayettir

4- O kâfirler, Kur’an için: “Bu, ancak uydurduğu bir iftiradır, başka bir toplum, bu iftirayı uydurmakta ona yardım etmiştir” dediler, (böylece) büyük bir yalan ve haksızlık ile ortaya çıktılar.
5- Ve: “Eskilerin efsaneleridir, onları bolca yazmış, sabah-akşam ona okunuyor” dediler.
6- De ki: “Göklerdeki ve yerdeki bütün gizlilikleri bilen Allah, onu indirmiştir.(*) (O, bütün iyilikleri ve kusurları bilendir. Fakat) O, çok bağışlayan ve çok acıyandır.
(*) Kur’anın sayısal bazı özellikleri gösteriyor ki, Kur’anı indiren Allah, sonsuz bir ilim sahibidir. Yoksa o düzeni tutturmak mümkün değildir. (Bak. Kur’anda Ahenk kitabı)
7- Ve dediler: “Bu ne biçim peygamber! Yemek yiyor, çarşı pazarda dolaşıyor. Onunla beraber, uyarıcı olması için ona bir melek indirilmeli değil mi idi?”
8- “Veya (gökten) ona bir hazine atılmalı veya ondan yiyeceği bir bahçesi olmalı değil mi idi?” Ve o zalimler: “Ancak, büyülenmiş bir adama uyuyorsunuz!” dediler.
9- İşte bak! Senin için nasıl benzetmeler yaptılar, sapıttılar, çıkış yolunu da bulamıyorlar.
10- Allah, bol bereketler sahibidir ve çok yücedir. İsterse, bu dediklerinden daha yararlı, altlarında nehirler akan Cennetleri sana verir. Sana (ahirette) saraylar yaratır.(*)
(*) Nitekim dünyada dahi, Allah, Dicle ve Fırat’ın içinden aktığı münbit arazileri, Bizans ve İran iktidarlarının saraylarını Müslümanlara nasip etti.
11- Fakat onlar, kıyametin kopacağını, (her gündüzün akşamı, her gecenin sabahı olacağını) yalanladılar. Biz de kıyametin kopmasını yalanlayanlar için, yakıcı Cehennem ateşini hazırladık.
12- Bu ateş, uzak bir mesafeden dahi onlarla karşılaşınca, ondan, şiddetli bir kin sesini ve kendilerini içine çekecek bir nefes çekişini işitirler.
13- Elleri bağlı olarak o ateşin dar bir yerine atıldıkları zaman, orada yok olmak için yalvarırlar.
14- (Onlara:) “Siz bir kere yok olmakla kurtulacağınız bir işe düşmediniz… Müteaddit defa yok olmayı isteyeceğiniz bir durumdasınız.” (denilir.)(*)
(*) Nesefi.
15- De ki: “Bu mu daha yararlı, yoksa muttakiler için vaadedilen Cennet mi daha yararlı? O Cennet ki, muttakiler için mükâfat ve varış yeri olacaktır.
16- Orada ebedî olarak her istedikleri onlara vardır. Bu, olmasına çokça dua edilen, Rabbin tarafından verilmiş bir sözdür.
17- Allah, onları ve Allah’ın dışında taptıklarını mahşerde topladığı zaman: “Siz mi kullarımı sapıttınız, yoksa onlar mı yollarını şaşırdılar?” diye buyurur.
18- Onlar: “Allah’ım! Seni tenzih ederiz. Sen’den başka dostlar edinmek, (kendimize taptırmak) bize yakışmaz. Fakat Sen, onları ve atalarını öyle nimet içinde yaşattın ki mesajı unuttular ve helak olan bir toplum oldular” derler.
19- (Allah o ilahlara tapanlara:) “İşte, ilahlarınız dahi dediklerinizi yalanladılar. Artık sizler ne azabı geri çevirebilirsiniz nede kendinize yardım edebilirsiniz. Demek, sizden kim zulmederse (Allah’a eş koşarsa,) ona büyük bir azap tattırırız.
20- Senden önce gönderdiğimiz bütün peygamberler de, hiç şüphesiz yemek yerler, çarşılarda dolaşırlardı. Sabreder misiniz diye, sizi birbirinizle imtihan ediyoruz. Şüphesiz Allah, her şeyi görendir. (Eğer bu imtihan hikmeti olmasaydı, peygamberler yemez, içmez, melekler gibi olurlardı.)
21- Bizimle karşılaşacaklarını ummayanlar: “Bu peygamberin üzerine melekler indirilmeli veya Rabbimizi açıkça görmeli değil miydik?” derler. Andolsun! Onlar, gönüllerinde kibir ve gurur duydular ve büyük bir azgınlığa giriştiler.
22- Onlar melekleri gördükleri gün (Melekler:) “Suçlular için, bugün hiçbir müjde yoktur ve siz mahrum kalacaksınız mahrum!” derler. (*)
(*) “Onlar melekleri gördükleri gün, suçlular için hiçbir müjde olmayacaktır. Ve “Eyvah! Bizi koruyan yok mu, Allah bizi korusun” diyecekler” şeklinde de meal verilebilir.
23- Onların yaptıkları her şeyi ele alırız. O yaptıklarını tozduman haline getiririz.
24- O gün Cennet ehlinin yeri ne kadar da yararlıdır ve onlar ne güzel bir söyleşi(*) içindedirler.
(*) Veya istirahat içindedirler.
25- Ve göğün bulutlar halinde yarıldığı(*) ve meleklerin indirildiği gün;
(*) Kıyamet günü, aşırı sıcaktan her şey buharlaşıp bulut haline gelecektir. Dünyanın göğü sayılan atmosfer tabakası da, bulut şeklinde buharlaşıp gidecektir.
26- İşte o gün, gerçek ve hak olan idare ve iktidar, Rahman olan Allah’ındır. Ve o kâfirler için de zor bir gün olacaktır.
27- Ve bil ki; o gün zalim olan, pişmanlıktan dolayı ellerini ısıracak: “Keşke, peygamber ile beraber bir yol tutunsaydım!
28- Yazık bana! Keşke, o adamı dost edinmeseydim.
29- Andolsun! Mesaj ve bilgi bana geldikten sonra, o beni ondan saptırdı” der. Şüphesiz şeytan, insanı böylece ümitsiz ve mahrum bırakır.
30- Ve o Peygamber: “Ey Rabbim! Benim kavmim, bu Kur’anı büsbütün terk ettiler” der.(*)
(*) M. Kur’an.
31- Biz böylece, her peygamber için, azgın mücrimlerden bir düşman yaparız. Artık doğru yol gösterici ve yardım edici olarak sahibin ve terbiyecin olan Allah yeter.
32- O kâfirler: “Neden bu Kur’an, bir defada toplu olarak indirilmedi?” dediler. Evet, senin kalbini onunla sağlamlaştıralım diye, onu peyderpey indirdik. Ve onu ağır ağır okuduk.
33- Onlar sana hiçbir benzetmede bulunmazlar ki, Biz onun gerçek bir cevabını ve daha güzel bir yorumunu sana getirmiş olmayalım.
34- Yüzükoyun Cehenneme sürülüp toplanacak olanlar, işte onların yerleri çok kötüdür ve onlar tamamıyla yoldan sapmışlardır (helak olmuşlardır.)
35- Andolsun! Biz Musa’ya Kitabı verdik. Onunla beraber kardeşi Harun’u da, ona yardımcı yaptık.
36- Onlara: Ayetlerimizi yalanlayan o kâfir topluma gidin!” dedik. (Gittiler, tebliğ ettiler. Yola gelmeyince,) Biz onları yerle bir ettik.
37- Nuh kavmini de, peygamberleri yalanladıklarında, onları suda boğduk, onları insanlara bir ibret yaptık. Ve Ahirette zalimler için, elem verici bir azap hazırladık.
38- Ad, Semud kavimlerini, Ress halkını(*) ve bu arada nice çağları da helak ettik.
(*) Ress, kuyu demektir. Bunlar Semud kavminden sonra Yemame’de yaşayan bir toplumdur. (Muhtar-us Sıhah)
39- Onların her birisine örnekler ve öğütler verdik, (yola gelmediler,) sonuçta hepsini yok ettik.
40- Andolsun! Onlar, o kötülük yağmuruna maruz kalan o şehirden geçtiler. Yoksa onu göremediler mi? Hayır, onlar dirilmeyi ummayan, (dolayısıyla hiçbir şeyden ibret almayan) bir toplumdurlar.
41- Seni gördükleri zaman, ancak alaya alıyorlar. “Allah’ın elçi olarak gönderdiği adam bu mudur?”
42- “Eğer ilahlarımızın yanında sebat etmeseydik, nerede ise bizi onlardan saptıracak idi” dediler. Onlar azabı gördükleri zaman, kimin çok daha sapık olduğunu bileceklerdir.
43- Heva ve hevesini kendisine ilah edineni görmedin mi? Yoksa onu kollayıp koruyan sen mi olacaksın?
44- Hayır! Sen, onların çoğunun söz dinleyeceğini veya akıl edeceğini sanıyorsun. Fakat onlar, ancak hayvanlar gibidir. Belki daha da şaşkındırlar.
45- Görmedin mi? Rabbin nasıl gölgeleri uzatır. Eğer dileseydi, o gölgeyi durgun kılardı. Sonra, o gölgenin görünmesi için, güneşi bir delil yaparız.
46- Sonra onu kendimize doğru kolayca çekeriz.(*)
(*) Zaman bir film şeridi olduğuna göre her mahlûkun bir negatifi vardır. Güneş ışınları olunca, o yaratığın negatifinin basit bir belirtisi olan gölgesi görünür. Sonra Allah’ın katı ile ifade edilen “ebedî âleme” geçer.
Bu iki ayetin (45 ve 46.), önceki ayetlerle olan ilişkisi de şudur: İslam dini, bir güneş gibidir. Karanlıklar zamanı olan fetret dönemi, İslam ile aydınlanınca, insanların negatifleri olan kusur ve eksiklikleri ortaya çıkmıştır. Allah, Kur’an güneşi ile o kusurları kolayca kaldırmıştır.
Ayrıca gölge ile ilgili bu iki ayette, gölgenin özellikle sıcak memleketlerde önemli bir nimet olduğuna, eşyanın hareketliliğinin faydalarına işaret ediliyor.
47- Geceyi bir örtü, uykuyu bir istirahat yapan, gündüzü dağılıp rızık aramanız için (bir meydan) kılan O’dur.
48- Rüzgârları, rahmeti (olan yağmurun) önünde müjdeleyici olarak gönderen O’dur. (O rüzgârlardan sonra) size temiz bir su indiriyoruz.(*)
(*) Kur’anda bu ayette ve başka birçok yerde görüldüğü gibi, konuşma üslubu 3. şahıstan 1. şahsa geçiyor. Bu sayede zihin harekete geçmiş oluyor. Ve Arapçada bu, edebî bir sanattır. Ayrıca Ebu Ubeyde’nin Mecaz-ül Kur’anda (C: 2, Sh: 72) ifade ettiği gibi, yaygın bir zaman içinde olan işlerde kullanılan mazi fiilleri, muzari manasına gelir. Onun için biz bu mealimizde 45., 46. ve 48. ayetlerde geçen mazi fiilleri muzari olarak tercüme ettik. Çünkü anlatılan işler, geçmişte olmuş bitmiş değil, halen de devam etmektedirler.
49- Ki bir şehrin arazilerini onunla diriltiriz ve o suyu, yarattığımız nice hayvanlara ve insanlara içiririz.
50- Andolsun! Biz, mesaj alsınlar diye, o suyu aralarında kullandık. Fakat insanların çoğu nankörlük yapmaktan başka hiçbir nimete şükretmediler.
51- Eğer dileseydik, her şehre bir uyarıcı peygamber gönderirdik. [O kâfirler; “Her şehre ayrı bir peygamber gelmeli değil mi idi?” diyorlar.]
52- Fakat sen, o kâfirlerin isteklerine boyun eğme! Ve bu Kur’an ile onlara karşı büyük bir mücadele ver.
53- İki denizi salıveren O’dur. Biri çok tatlı, diğer çok tuzlu ve acıdır. (Birbirine karışmamaları için) Allah aralarına bir engel ve görünmez bir perde yaratmıştır.
54- Sudan insanı yaratan, (onun neslinin devamını) nesep ve hısım olarak kılan O’dur. Şüphesiz O Rabbinin gücü her şeye yetendir.
55- Allah’ın dışında, onlara ne fayda ne de zarar vermeyen şeylere tapıyorlar. Şüphesiz insan Rabbine karşı kötülüğe yardımcıdır.
56- Ve Biz, seni ancak müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik.
57- De ki: “Ben bu hizmetime karşı, sizden bir ücret istemiyorum. Ben ancak, dileyen kişinin Rabbine doğru bir yol tutmasını istiyorum.
58- Sen, hiç ölmeyecek ve daima diri olan Allah’a tevekkül et. Ona hamd ve tesbih et. (Onun kusursuzluğunu ve mükemmelliğini bildir.) Kullarının günahlarından O’nun haberdar olması yeter!
59- O, öyle bir haberdar ki, gökleri ve yeri ve aralarındakileri altı günde yaratıp Arş’a hâkimiyetini kurandır. O, Rahmandır. (Her şeyin varlığını ve rızkını veren O’dur.) Sen O’nu bir bilene sor!
60- Onlara: “Rahman olan Allah’a secde edin!” denildiği zaman: “Rahman da nedir? Bize emrettiğine mi secde edeceğiz?” derler. Ve bu emir, onların nefretini arttırır.
61- Gökte burçlar kılan, onlarda parlak bir lamba (güneş) ve aydınlatıcı bir ay yaratan Allah, her nevi kusurdan münezzehtir.
62- Gece ve gündüzü de, ibret almak ve şükretmek isteyenler için peşpeşe yaratan O’dur.
63- Rahman olan Allah’ın kulları, öylelerdir ki, yeryüzünde mütevazıca yürürler. Cahiller onlarla muhatap olduklarında “selam” derler (geçerler.)
64- Onlar ki, gece boyunca Rableri için secde ve kıyamda bulunurlar
65- Onlar ki: “Bizden Cehennem azabını çevir! Doğrusu onun azabı, kendisinden kurtuluş olmayan bir helakettir.
66- Orası ne kötü bir karargâh, ne kötü bir makamdır!” derler.
67- Onlar ki, harcama yaptıkları zaman, ne israf ederler ne de tamamıyla kısarlar. O arada, orta bir kıvamda harcama yaparlar.
68- Onlar ki, Allah ile beraber başka bir ilaha yalvarmazlar. Allah’ın yasak ettiği canı haksız yere almazlar. Ve zina etmezler. Artık kim bu günahları yaparsa, cezasını bulur.
69- Kıyamet günü azap onlar için iki kat arttırılır. Zelil bir halde orada ebedî olarak kalırlar.
70- Tevbe eden, iman edip salih ameller işleyenler müstesna. İşte Allah, onların kötülüklerini iyiliklere çevirir. Şüphesiz Allah, Gafur ve Rahimdir. (Bağışlar ve acır.)
71- Kim tevbe edip yararlı işler yaparsa, o (makbul bir kul olarak) Allah’a dönüş yapmış demektir.
72- Onlar ki; yalancı şahitlikte bulunmazlar, boş sözlerle karşılaştıklarında, kendilerini bulaştırmadan geçip giderler.
73- Onlar ki; Rablerinin ayetleriyle uyarıldıkları zaman, sağır ve körler olarak onların üstüne düşmezler.
74- Onlar ki: “Ey Rabbimiz! Hanımlarımızdan ve zürriyetimizden gözümüzü dindirecek bir sevinç ver. Bizi muttakiler için önderler kıl.” derler.
75- İşte onlar, sabrettiklerinden dolayı yüksek Cennet sarayları ile mükâfatlandırılacaklar ve orada hep tebrik ve selamlar ile karşılanacaklar.
76- Orada ebedî olarak kalacaklar. Orası ne güzel bir karargâh ve ne güzel bir makamdır.
[Bütün bunların sebebi, insanın Allah’a yönelmesi ve O’na yalvarmasıdır.]
77- De ki: “Eğer dua ve ibadetiniz olmasaydı, Rabbim olan Allah, ne diye size değer verecek… İşte siz O’nu yalanladığınız için, azap yakanızı bırakmayacaktır. (Yani, size değer vermeyecektir.)(*)
(*) Celaleyn.


26- Şuara Suresi
Mekke’de nazil olmuştur. 227 ayettir.
Bismillahirrahmanirrahim
1- Ta, Sin, Mim.
2- Bunlar, apaçık olan O Kitabın (Kur’anın) ayetleridir.
3- O kâfirler inanmadılar diye, nerede ise kendini helak edeceksin.
4- Eğer istersek, gökten öyle bir mucize indiririz ki, ona boyun eğmeye başlarlar.(*)
(*) Mecaz-ül Kur’anda böyle meal verilmiştir.
5- Her şeyin yaratıcısı ve rızık vereni olan Allah’tan onlara yeni bir mesaj gelmez ki, onlar isteyerek ondan yüz çevirmiş olmasınlar.
6- İşte yalanladılar. Fakat kendisiyle alay ettikleri mesajın haberleri yakında onların başına gelecektir; (gerçekleşecektir.)
7- Yeryüzünü görmediler mi? Onda nice güzel, faydalı çeşit çeşit bitkiler bitirmişiz.
8- Şüphesiz bunda, önemli bir ayet vardır. Fakat onların çoğu inanmadılar.
9- Ve şüphesiz, terbiyecin ve sahibin olan Allah, izzet, kudret ve rahmet sahibidir. (O’nun bu sıfatları, insanlara peygamber göndermesini gerektirir.)
10, 11- Hatırla ki, Rabbin, Musa’ya: “Sakınmayacaklar mı diye, o zalim toplum olan Firavun milletine git” diye seslendi.
12- Musa: “Ey Rabbim, onların beni yalanlamalarından korkuyorum.”
13- “Gönlüm daralıyor, dilim açılmıyor. Sen bu görevi Harun’a ver.”
14- “Onlara karşı bir suçum da var. Beni öldürmelerinden korkuyorum” dedi.
15- Allah: “Hayır! Bizim ayetlerimizle gidin. Biz, sizinle beraber onları dinleyeceğiz.”
16, 17- “Firavuna gidin. “Biz, âlemlerin Rabbinin elçisiyiz. O, İsrailoğullarını bizimle beraber göndermeni emrediyor” deyin.
18- Firavun: “Biz, seni çocuk olarak büyütmedik mi? Sen içimizde yıllarca kalıp yaşamadın mı?”
19- “Ve o yaptığını yaptın. (Bizden bir adam öldürdün.) Ve işte sen nankörlerdensin.” dedi.
20, 21- Musa: “O işi yaparken ben yanlış yolda olanlardan idim. Korktuğumda, sizden firar ettim. Allah, bana ilim ve hikmet verdi. Ve beni peygamberlerden kıldı.”
22- “Başıma kaktığın bu nimet dahi, İsrailoğullarını köleleştirmeden kaynaklanıyordu.” dedi.
[Firavun, İsrailoğullarının erkek çocuklarının başlarını kesip kadınlarını iş ve hizmet için kullanınca, Hz. Musa, anası tarafından nehre atıldı. Sonra Firavun onu alıp sarayında büyüttü.]
23- Firavun: “Âlemlerin Rabbi de nedir?” dedi.
24- Musa: “O, göklerin ve yerin ve aralarındakilerin Rabbi ve sahibidir. Eğer araştırırsanız (bilirsiniz.)
25- Firavun, etrafındakilere. “İşitiyor musunuz?” dedi.
26- Musa: “O, sizin ve ilk atalarınızın Rabbidir” dedi.
27- Firavun: “Size gönderilen bu Peygamberiniz, hiç şüphesiz delidir” dedi.
28- Musa: “O, doğunun, batının ve aralarındakilerin Rabbidir. Eğer akıl ediyorsanız (bunu bilirsiniz.)” dedi.
29- Firavun: Ey Musa! Eğer benden başka bir ilah edinirsen, hiç şüphesiz seni zındanlıklardan yaparım, dedi.
30- Musa: “Eğer sana apaçık bir delil getirsem de mi?” dedi.
31- Firavun: “Eğer doğrulardan isen, o delilini getir” dedi.
32- Musa, asasını attı. Birden büyük bir ejderha oluverdi.
33- Elini koynundan çıkardı, bakanlar için bembeyaz ışık saçan (bir lamba gibi) oluverdi.
34- Firavun, etrafındakilere: “Bu bilgili bir sihirbazdır.”
35- “Büyüsüyle sizi memleketinizden çıkarmak istiyor. Siz ne buyuruyorsunuz?” dedi.
36- Onlar: “Onu ve kardeşini oyala, şehirlere toplayıcılar gönder.”
37- “Sana bütün bilgili büyücüleri getirsinler.” dediler.
38- Büyücüler belli bir günün buluşması için toplatıldılar.
39, 40- İnsanlara: “Siz de toplanacak mısınız? Eğer sihirbazlar üstün gelirse, belki o sihirbazlara uyarız” diye seslenildi.(*)
(*) Firavun yönetimi ile çağdaş devletler arasında önemli benzerlikler vardır: a) Metafizik hadiselere inanmazlar. b) Dinî olguları büyü olarak görürler. c) İnanmadıkları bu dinî konuları kitlelere ulaşmak için araç olarak kullanırlar, halk kitlelerinin dinî duygularını sömürürler.
41- Sihirbazlar gelince, Firavuna: “Eğer biz üstün gelirsek, şüphesiz bize bir mükâfat olacak mı” dediler.
42- Firavun: “Evet. Ve şüphesiz siz, benim yakınlarımdan (devlet adamlarından) olacaksınız” dedi. (Bunun üzerine)
43- Musa: “Siz atacağınızı atın” dedi.
44- Onlar, halatlarını ve asalarını attılar: “Firavun şerefiyle, şüphesiz biz üstün geleceğiz” dediler.
45- Musa, asasını atınca, onların uydurdukları şeyleri yutmaya başladı.
46- Sihirbazlar secde ederek yere kapandılar.
47, 48- “Bütün âlemlerin sahibi olan Allah’a, Musa ve Harun’un Rabbine inandık” dediler.
49- Firavun: “Ben size izin vermeden mi ona inandınız? O, size büyüyü öğreten büyüğünüzdür. İlerde bileceksiniz. Ben, el ve ayaklarınızı çapraz olarak keseceğim ve hepinizi asacağım.” dedi.
50- Onlar: “Zararı yok. Biz Rabbimize dönüyoruz.
51- İlk inananlardan olmamız hesabıyla, Rabbimizin hatalarımızı bağışlamasını umuyoruz” dediler.
52- Ve Biz, Musa’ya. “Kullarımı geceleyin al götür. Şüphesiz siz takip edileceksiniz” diye vahyettik.
53- Firavun bütün şehirlere toplayıcılar (propagandacılar) gönderdi. (Şöyle diyorlardı:)
54- “Bu Musa ve taifesi çok az bir grupturlar.
55- Onlar bizi kızdıracak işler yapıyorlar.
56- Hâlbuki biz, çok dikkatli ve savunması kuvvetli bir toplumuz.”
57- Biz de onları bağlı, bahçeli, çeşmeli saraylardan,
58- Zenginlikler ve güzel makamdan (iktidardan) çıkardık.
59- Böylece onları İsrailoğulları’na miras bıraktık:
60- (Yani) şarka doğru onları takip etmeye başladılar.
61- İki toplum birbirini görünce, Musa’nın arkadaşları. “Biz yakalanacağız” dediler.
62- Musa: “Hayır! Rabbim benimle beraberdir. O bana yol gösterecektir” dedi.
63- Biz de Musa’ya vahyettik ki: “Asanı denize vur!” (O vurunca, deniz ikiye ayrıldı.) Ayrılan her taraf büyük dağ gibi oldu.
64- Diğerlerini de oraya topladık.
65- Musa ve onunla beraber olanların hepsini kurtardık.
66- Sonra diğerlerini suda boğduk.
67- Şüphesiz bunda önemli bir delil vardır. Fakat çokları inanmadılar.
68- Ve şüphesiz Rabbin, izzet, kudret ve rahmet sahibidir.
69- Onlara, İbrahim’in haberini de oku!.
70- Hani, babasına ve kavmine: “Neye tapıyorsunuz?” dedi.
71- Onlar: “Birtakım putlara tapıyoruz. Onlar için durup bekliyoruz” dediler.
72- İbrahim: “Onları çağırdığınızda sizi işitiyorlar mı?
73- Veya size bir fayda ve zarar veriyorlar mı?” diye sordu.
74- Onlar: “Hayır! Fakat biz, babalarımızın böyle yaptıklarını gördük” dediler.
75, 76- İbrahim: “Sizin ve önceki atalarınızın taptıklarını gördünüz mü?!
77- İşte âlemlerin sahibi olan Allah’tan başka, onların hepsi benim düşmanımdırlar.
78- O Allah ki, beni yarattı ve yalnızca O bana yol gösteriyor.
79- Ve yalnızca O, beni yedirip içiriyor.
80- Hastalandığım zaman, yalnızca O bana şifa veriyor.
81- O’dur beni öldürecek sonra diriltecek olan.
82- Ahiret günü hatalarımı affedeceğini umduğum O’dur.
83- Ey Rabbim! Bana ilim ve hikmet bağışla ve beni salihlere (iyilere) kavuştur.
84- Bana, sonra gelecek nesiller içinde iyilikle anılmayı nasip et.
85- Beni, nimetleri bol olan Cennetin varislerinden kıl.
86- Babamı da affet. Çünkü o sapıklardan idi.
87- İnsanların dirileceği gün, beni mahcup etme.
88- O gün ki, ne mal ne de evlatlar fayda verir.
89- Sağlam bir kalp ile Allah’ın huzuruna gelen hariç.
90- O gün Cennet, kendilerini koruyanlar için yakınlaştırılır.
91- Cehennem de sapıklar için ortaya çıkartılır.
92, 93- Onlara: “Allah’tan başka taptıklarınız nerede? Size yardım mı ediyorlar, yoksa yardım mı arıyorlar?” diye söylenilir.
94, 95- Onlar ve onlara kananlar ve şeytanın bütün askerleri, tepetaklak o Cehenneme atılırlar.
96- Onlar orada birbiriyle tartışırlarken şöyle derler:
97- “Şüphesiz biz, apaçık bir sapıklık içindeymişiz.”
98- “Çünkü biz sizi, âlemlerin Rabbi olan Allah ile eşit tutuyorduk.”
99- “O azgınlardan başka hiç kimse bizi saptırmadı.”
100, 101- “Artık bizim için, ne bir şefaatçi ne de sıcak (samimi) bir dost bulunur.”
102- “Keşke bir kere daha dünyaya dönseydik de müminlerden olaydık.”
103- Şüphesiz bunda önemli bir ayet (delil) vardır. Fakat onların çoğu inanmadılar.
104- Ve şüphesiz, izzet, kudret ve rahmet, yalnızca Rabbin olan Allah’ındır..
105- Nuh kavmi de, Allah’ın elçilerini yalanladı.
106- Hani, kardeşleri Nuh onlara: “Sakınmayacak mısınız?”
107- “Ben, size gelen güvenilir bir elçiyim.”
108- “Artık Allah’ın yasalarını çiğnemekten sakının. (Yani) bana itaat edin.”
109- “Ben bu görevime karşı sizden bir ücret de istemiyorum. Ücretim, yalnızca Rabb-ül âlemin olan Allah’a aittir.”
110- “Artık Allah’ın yasalarını çiğnemekten sakının ve bana itaat edin!” dedi.
111- Onlar: “Bütün düşükler sana uymuşken, biz nasıl sana inanalım?” dediler.
112- Nuh: “Ben, onların ne iş yaptıklarını (mesleklerini) bilmem. (Bakmam da. Ben yalnızca inanıp inanmadıklarına bakarım.)”
113- “Onların hesabı, Rabbim olan Allah’a aittir. Eğer idrakiniz varsa (anlarsınız.)”
114- “Ve ben, inananları kovamam.”
115- “Ben ancak, apaçık bir uyarıcıyım.”
116- Onlar: “Ey Nuh! Eğer bu yaptıklarına son vermezsen, şüphesiz recmedilenlerden olursun” dediler.
117, 118- Nuh: “Ey Rabbim! Kavmim beni yalanladı. Benimle onlar arasında hükmünü ver. Beni ve benimle beraber inananları kurtar..” dedi.
119- Biz de onu ve onunla beraber inananları o dolu gemide kurtardık.
120- Sonra bunun ardından, diğer geride kalanları suda boğduk.
121- Şüphesiz bunda, önemli bir ayet (belge-delil) vardır. Fakat çokları inanmadılar.
122- Ve şüphesiz senin Rabbin, izzet, kudret ve rahmet sahibidir.
123- Ad kavmi de peygamberleri yalanladı.
124- Hani kardeşleri Hud onlara şöyle dedi: “Sakınmayacak mısınız?
125- “Ben, size gönderilen güvenilir bir elçiyim.
126- Artık, Allah’ın yasalarını çiğnemekten sakının. (Yani) bana itaat edin.”
127- “Sizden, bu görevime karşı bir ücret de istemiyorum. Ücretim Rabb-ül âlemin olan Allah’a aittir.”
128- “Her yüksek dağ ve tepeye anlamsız, gereksiz, onlarla oynadığınız işaretler mi inşa ediyorsunuz.”
129- “Ve (dünyada ebedî) kalacakmışsınız gibi kaleler ediniyorsunuz.”