Muhabbetname

RECEB AYI

Receb ayı üç ayların birincisidir. Kelime ‘azametli, kuvvetli’ anlamındadır. Receb kelimesinde:

“R” rağbet etmek, “C” Cemalullah, “B” bir demektir.

İşte bir olan Allah’a, kim rağbet ederse ona Hakk Tealâ cemâlini gösterecek demektir. Arabî aylar on iki tanedir. Bunların altısı bâtın, altısı zâhirdir. Bâtın aylar:

1- Muharrem ayı

2- Safer ayı

3- Rebîu’l-evvel ayı

4- Rebîu’l-âhir ayı

5- Cemaziye’l-evvel ayı

6- Cemaziye’l-âhir aylarıdır.

Toprağa atılan bir çekirdek ilk bahara kadar nasıl çeşitli devrelerden geçiyorsa insan çekirdeği de İnsan-ı Kâmile gelinceye kadar bu devreleri geçirmektedir. Tevhîd içinde de bu gizli aylar zikrin içinde gizlidir. Üç defa “Allah, Allah, Allah” demekle zâhir ve bâtın tecellîler henüz açığa çıkmamıştır. Ne zaman Receb ayına girilir işte o zaman çekirdeğin toprağı patlatıp açığa çıktığı gibi rağbet eden bir kuluna Mevlâm, bu âleme açılan ef’âl penceresinden ef’âl yüzünü gösterecektir. Bu ayın içinde mübârek iki kandil gecesi vardır. Perşembe’yi Cuma’ya bağlayan gece Regaip kandili, bir de Receb’in 27. gecesi Mi’rac kandilidir.

Onun için diğer aylara nazaran bu ay kıymetli sayılmıştır. Çünkü sâliklere merâtib-i İlâhiye tahsili bu ayda başlamakta, Mi’rac yolculuğunun basamaklarına bu ayda çıkılmaya başlanmaktadır. Yoksa zâhir ay olarak diğer aylardan hiçbir üstünlüğü yoktur. Onun için Resûlullah (S.A.V.)Efendimiz “Receb ay’ı Allah’ın ay’ıdır. Şaban ay’ı benim ay’ımdır. Ramazan ay’ı da ümmetimin ayı'dır.” demişlerdir. Bir sâlike dâimî zikirden sonra bu ayın remzettiği sırları açıklayan İnşirah Sûresinin sır kapıları bu ayda açılmakta ve kul, Hakk’a rağbetinin zevklerini bu ayda tatmaktadır. Çünkü Kâmil, onun göğsünü kansız bir ameliyatla yarmış, kendine nisbet ettiği fiilleri kaldırmakla yükünü hafifletmiş, zikrini pekleştirerek ef’âl penceresinden Hakk, ef’âl yüzünü yani Cemâlini göstermiştir. Şu halde Receb ay’ı taşıdığı mânâ itibariyle çok yüce ve kıymetli bir aydır. Bu zevke kişi başka bir ay veya gecede ulaşsa onun Receb ayındaki Regaib’i, yani Allah’a rağbeti de o zaman olur. Neden bütün mübarek kandiller gecelerde olmaktadır. Herkesin anladığı gibi bu gece ve gündüzler dünya gece ve gündüzü değildir. Geceler Vahdeti, gündüzler de kesreti remzetmektedir. Onun için her neyin Tevhîdini yaparsak yapalım hep ‘gece’lerde olacaktır.

Recebin 27. gecesi de Mi’rac gecesidir. Zira Tevhîd-i ef’âli alan bir kişi tecellî-i ef’alle Mi’rac yolculuğuna başlamıştır. Mi’rac, yükselmek demektir. Nereden nereye yükselmektir. İkilik içinde olan kulluktan bir olan Hakk’a yükselmektir. Mi’rac Hakk'la görüşmek, Hakk'la buluşmaktır. Neden 26. veya 28. gecelerde değil de 27. Gecesindedir. Hakk’ın fiileriyle açığa çıkışının şühûdunu zâhir ve bâtın olan iki (2) yerde yedi (7) sıfat-ı subûtiyesiyle zevk edebilirse 27. gecede Mi’rac yapılmış olacaktır.

Bir kişinin Receb ayında açığa çıkan insân-ı asliyesinin yeşilliklerinin görülmesi, Şaban ayında beratını almasıyla bütün sıfatlarında kurtuluşa ermesi, Ramazan ayında da Kadir gecesinde kadere, lütf-i İlâhiye mazhar olmasıyla, dal ve yapraklarını sergilemesiyle gelişir. Şevval ayına girince Ramazan bayramını kutlar. Zilkade ve Zi’l-hicce aylarında da sıfatlarından kemâlâtıyla Hakk'ın tecellîlerine sahip olup, Zât’ın ziyâretiyle selâmete çıkarak mutluluğa erer. Ahadiyet ayı olan Muharrem ayına ayak basınca evvelindeki zikrin altı merâtib pencerelerinden görünen Ahadiyetteki gizli olan ‘Allah, Allah, Allah’ zikrinin aynısının olduğunu anlamış olur. Niyet iyi, âkibet iyi, başlangıç zikir, sonuç da zikir olduğu anlaşılmış olur.

İşte manevî tahsil olan bu altı ayda, bu mertebelerde Hakk'ın açığa çıkması zuhûr etmiş olur. Demek ki ilkokul çok önemlidir. Tahsil, Receb’den 12. aya kadar olmaktadır.

REGÂİB KANDİLİ

Regaib kandili, Recep ayının ilk Perşembe’yi Cuma’ya bağlayan gecesidir. Bu gecenin taşıdığı mânâları dilimizin döndüğü kadar îzâha çalışalım.

Senenin içinde 12 ay vardır. Bu Arabî ayların altısı bâtın, altısı da zâhirdir. Bâtın olan aylar 1- Muharrem, 2 - Safer, 3- Rebîu’l - evvel, 4- Rebîu’l- âhir,

5- Cemaziye’l - evvel, 6- Cemaziye’l - âhir aylarıdır.

Zâhir Arabî aylar ise 1- Recep, 2- Şaban, 3- Ramazan, 4- Şevval, 5- Zilkade,

6- Zi’l-hicce aylarıdır.

Görüldüğü gibi her bâtının açığa çıkması Recep ayı ile başlamaktadır. Üç aylar diye vasıflandırılan bu aylarda bir talebenin sırasıyla ilk öğretim, orta öğretim ve yüksek öğretim yapması gibi, üç aylarda da, ihvân, Rablerinden yaptıkları tahsille manevî kemâlâta vuslat bulmaktadırlar. Günah ve bütün ikilikteki nisbîyetlerinden kurtularak, Rabbine ihtiyârî olarak kavuşmakla mutluluğu tadacaktır.

Her şeyin bir zâhiri bir de bâtını olduğu gibi, Regaib gecesinin de bir zâhiri bir de bâtını vardır. Zâhiri, herkesin bildiği gibi üç ayların başlangıcıdır. Bu aylarda yapılan her türlü ibâdet diğer aylarda yapılan ibâdetlerden kat kat üstündür. Mânâsını bilmeden okunan Kur’ân, bir karınca adımı kadar bile olsa elbette Hakk’a yaklaşmaya vesîledir. Taklîdî olarak tutulan bedensel oruçlar, kişileri ikilikten birliğe ulaştırmasa da, yine de inanç ve îmânını kuvvetlendirmek için vesîledir. Avâm olarak vasıflandırılan kişilerin ibâdetleri onların ömürleri bittiği halde vuslatları Hakk’a ulaştırmaz. Onun için kişilere, bu yapılan ibâdetlerin bâtın tahsilini de mutlaka yapmaları gerektiği anlaşılmış olmaktadır.

Regaib, rağbet etmek demektir. Kul Cenâb-ı Hakk’a ne kadar rağbet ederse, Cenâb-ı Hakk da kuluna o nisbette rağbet eder. Elbette, kula Hakk’ın rağbeti, kulun Cenâb-ı Hakk’a malûmiyeti nisbetinde olduğu için böyle denmiştir.

İşte bir sâlik de Mürşîd-i Kâmile tâbi olduğunda, Tevhîd-i ef’âl dersinde, fenâ-i ef’alden sonra tecellî-i ef’al ile rağbetini görmeye başlar. Ef’al-i İlâhiye tecellîsini görmeyen, kendinde ve başkalarındaki rağbeti göremez. Resûlullah Efendimizin babası Abdullah ile annesi Âmine hatun Recep ayında gerdeğe girdiler. Yani birbirlerine rağbet ettiler de Hz. Muhammed (S.A.V.) dünyaya geldi. Senin gibi bir sâlik de, Mürşîd mazharından Rabbine rağbet ederse, senin gibi Muhammedler zuhûr eder. Onun için Kâmiller sâliklerini zikir ile bâtın abdesti aldırıp Recep ayı olan Tevhîd-i Ef’âl dersi ile vuslata başlatırlar. Geceler Vahdeti remzettiği için mübârek kandiller hep gecelerdedir. Bir sâlikin kulağı ile duyduğu bir ilmi, gözü ile görmeye başlaması onun şuhûd etmesidir. Yani o fiile şahitlik yapmasıdır. Gözü ile şahitlik yapabilirse kalbi de o zaman tasdik eder. Gözü ile şahitlik yapmayan kişinin kalbi de tasdik etmez.

Enfüs ve Âfâktaki bütün fiillerin fâilini gören kişi O’nun bütün varlıklardaki fiil birliğini idrâk etmekle, fiillerdeki ikilik fâilliğinden kurtulacaktır. İşte bu sâlikin tecellîyi göresiye kadarki haline rağbet denilmektedir. Bu tecellî o kişinin gönlünde kendisine nisbet fiili değil de, fâilinin Allah olduğu inancı, onda kandil ışığı zuhûr ettirecektir.

Gönlünde yanmaya başlayan bu kandil ışığı ile, her şeye o açıdan bakacak ve her şeyi de o açıdan müşâhede edecektir. Müşâhede, kalbin tasdikinden sonra kişinin yedi sıfatı ile görmesine denir. Nasıl anne rahmine düşen insan spermi bütün yönleriyle gelişip dünyaya bir an evvel çıkmak istiyor veya toprağa atılan bir tohum bir an evvel zuhûra gelmek istiyorsa, bir sâlik de Mürşîd-i Kâmilden aldığı Tevhîd tohumunu kendi gönül bahçesinde bir an evvel zuhûra getirip zevk etmek ister. İşte Hakk’a rağbet olan Regaib’i yaşayamazsa, maalesef Regaib kandilini de kutlamış olamaz.

Kur’ân-ı Kerîm’in İnşirah Sûresinde, bir sâlikin İnsan-ı Kâmile gelerek ne şekilde temizlendiğinin açık bir şekilde îzâhı yapılmıştır. Bu sûrede, evvelâ kişinin göğsünün yarıldığı, belini büken günah ve cehâlet yükünün hafifletildiği, zikirlerinin pekleştirildiği, her zorluğun yanında dâima bir kolaylığın lütfedildiği uzun uzun anlatılmaktadır.

İşte sen de böylece Rabbine rağbet edersen her an’ının Regaib kandili olduğunu anlamış olursun. Yoksa dünya gecelerinden bir gecede olduğunu zannedersen ömrün boyunca bu geceleri ihyâ etsen yine de Rabbine rağbet etmiş olamazsın. Rabbim bizlere bu anlatılan idrakları nasîb etsin. Âmin.