A I, taacüp haykırması; taaccüp veya memnuniyetsizlik edasiyle sual; 3

köçürüü, 1. bir yerden diğer bir yere geçirme, göçürme, göçmeyi zorlama; 2. istinsah etme, kopyasını çıkarma.

köçüş- , hep beraber göçmek, hep birlikte göçüp gitmek.

köçüü, işs. köç- II’ den.

ködöö, 1. tüylü Stipa otu; 2. (atlardaki) şiripençe hastalığı.

kögöl, (Rad.) erkek ördek.

kögön, uzun urgan (keçi, bk.) dan ve ona bağlanan küçük ipler (buurçak, bk.) den ibaret olan koyun bağlanacak yer.

kögöndö- , kögön’e (bk.) bağlamak: kögöndögön kozuday tizil- : kögöne bağlanmış kuzular gibi dizilmek.

kögöndöl- , kögöne bağlanmış olmak (bk.) .

kögöndöş- , müş. kögöndö-’den.

kögöndöt- , kögön’e (bk.) bağlatmak.

kögöön, at sineği, büvelek.

kögör- I, gövermek, morlaşmak, yeşillenmek, filizlenmek, intaş etmek, tutmak (bitki hakkında) : ağarıp kögör- bk. ağar- II; meesi kögörgön bk. mee.

kögör- II, inadetmek, direnmek, karşı koymak.

kögört- , et. kögör- I’den.

kögüçkön, güvercin.

kögülcüm, mavi.

kögüldür, mavimsi, gök renginde olan; beti kögüldür: yüzü boz, toprak renginde.

kögültür = = kögüldür.

kögürçkön = = kögüçkön.

kögüş, mavimsi, açık maviye çalan; kara kögüş: koyu mavi.

kök I, kunduracı ipliği yerinde kullanılan sırım; kerege (bk.) leri bağlamak için kullanılan ince kayış parçaları.

kök II, 1. gök; kökkö çık- mec. : (göklere çıkmak) gelişmek, müreffeh olmak, tam bir bolluk içinde bulunmak, 2. lâcivert, mavi; mala kök: kök ala: tendeki morluk (bere yeri); kök şilti: pek yorulmuş, bitkin, kuvvetten düşmüş; kök şilti bolup, ölöyün dep cüröt: kuvvetten düşerek ölecek bir hale gelmiş; kök kıtan: balıkçıl kuşu; kök meltey bk. meltey; kök cele: alâimisema; 3. yeşil (bitki hakkında); yeşil taze ot; 4. ak kök: sütçülük ziraat ürünleri (mahsulleri) ; küz keldi, ak- köktü cıynadık: güz geldi, biz de süt ve ziraat mahsullerini hazırladık; 5. karı- kök: ihtiyar ve genç; karı- kögü debey: küçüğünden büyüğüne kadar; 6. kök başı tar. : sudan faydalanma işlerini tanzim eden şahıs; 7. kır (at donu); kök at: kır at; kök cal: kır yeleli (kurt; Destanda bahadırın sıfatı olarak sık- sık kullanılır).

kök III, (yahut kök bet yahut kök bettüü) israr eden, sebatlı, inatçı; kök bala: inatçı çocuk; er bolsonğ, kök bol. sözüngö bek bol ats. : yiğit olursan sebatlı ol, sözünün de eri ol! ; kök mee = = kökmöö.

kökçül, mavimsi, göğe çalan, hafifçe kır.

kökmöö, (kök mee) 1. arazı baş dönmekten ibaret olan hayvan hastalığı (başlıca, koyunlarda ve sığır hayvanlarında) ; 2. dönmüş, aptal.

kökmöölük, aptallık, divanelik.

köknar, f. 1. haşhaş; 2. haşhaş kozalarını kaynatmak suretiyle yapılan uyuşturucu bir menku.

kökölö- , göklere çıkmak, başı göklere doğru yükselmek, şahlanmak, buram-buram çıkmak, yükselmek.

kökölön- , ( manaca) = = kökölö- .

kökölöt- , yukarıya doğru fırlatmak, yukarıya çıkarmak, yüseltmek; taş kökölöt- : taşı yukarıya doğru atmak, fırlatmak.

kökölötüü, işs. kökölöt’ten.

kökömeren, yabani kekik otu, Thymus serpyllum.

kökön, r. ipek kozası.

kököy: kököyümdü kemirdi (teşti, kesti, cedi) yahut kököyömö tiydi: bıktım, illâllah, sabrım tükendi; kököygö tiygen açkalık: şiddetli açlık; kantip kököyümön ketsin! : (bu hakareti) nasıl olur da unuturum; kököydön ketkis iş boldu: unutulmaz bir iş vukua geldi.

kökpörü = = kök börü (bk. börü) .

köksö- I, şiddetli arzu; köksöm suudu yahut köksöm basıldı: şiddetle arzu ettiğmi ele geçirmekle tatmin edildim.

köksö- II, arzu etmek, şiddetle arzu etmek.

köksöö I = = köksö I.

köksöö II, çok ihtiyar, turşuluk; köksöö abışka: son derece ihtiyar.

köksüt-, ağrı, acı vermek.

köktaş, zaç.

köktö- I, yeşillenmek, yeşil otla kaplanmak, örtülmek; cer canğıdan köktöp kele atat: yer henüz yeşil otla örtülmeye başladı.

köktö- II, (karş. kök I.) dikmek, teğellemek; kerege köktö- kerege (bk.) nin ayrı- ayrı değneklerini birbirine bağlamak; eer köktö- : eyer iskeletinin ayrı- ayrı parçalarını birbirine bağlamak, kenetlemek; cuurgan köktö- : yorganın astarı ile yüzünü karşılaştırarak dikmek.

köktöm, ilkbahar, erken başlamış ilkbahar.

köktöö I, 1. hayvanları siftah olarak ilkbahar otuna bırakmak; 2. ilkbahar mer’ası, otlağı; el köktöögö çığat: halk ilkbahar otlağına çıkıyor.

köktöö II, dikme, teğelleme.

köktöş- , müş. köktö- II’den.

köktöt- , et. köktö- II’den.

köktüü I, taze, yeşil otla örtülmüş; köktüü cer: taze, yeşil otla kaplanmış olan yer.

köktüü II, inatçı, kinli, intikamcı.

kökü- , aşırı derecede müşkülpesent (zor beğenir) olmak, kendini dev aynasında görmek, direnmek, karşı koymak, anlaşmaktan kaçınmak, nasihatlara kulak asmamak; at ukuruktu körüp köküp ketti: at kemendi görerek, yanına yaklaştırmadı; atası kelgenden beri köküp ketti: babası geldikten sonra (çocuk) azdı ve söz dinlemez oldu.

kökül, f. kâhkül, şakaklara sarkan küçük örgüler, perçem; beş kökül mec. : aşağı yukarı 12 yaşında olan kızcağızdır, ki o zaman ona her bir şakağına sarkan beşer örgü örerler.

köküldüü, kâhküllü, örgülü; sakalduu- köküldüü: sakallı adamlar, hürmete lâyık yaşta olanlar, yaşlı kimseler (ister erkek, ister kadın olsun).

köküldüülö: et sakalduu- köküldüü löp tartıldı: et yaş ve dereceye göre sunuldu.

kökürök, göğüs; kökürök kerip korğo- : göğüs gererek korumak; kökürögündö akılı bar: akıllıdır; semiz kökürök: kendine fazla güvenen; er kökürök: cesur; kökürögü sokurğa colukpa! : ats. : gabi adamla karşılaşma! ; kökürök kimge tiydi ele? folk. : (göğüs kime değdi?) kimi sevdin, kime aşık olsun?.

köküröktüü, cesur, cür’etli.

köküt- , et. kökü- ’den; ukuruktu körsötüp kökütüp iydik: (ata) kemendi gösterdik, şimdi ona yanaşmanın imkânı yoktur (o, artık kendine yaklaştırmıyor) ; men anı kökütüp koydum: ben onu kızdırdım (şimdi ona yanaşamazsın).

köl. 1. göl; köz caşın köl kılıp: iki gözü iki çeşme; köl- şal bk. şal II; köl baka: kurbağa; köl buu: hastalar için yapılan basit sıcak banyo; 2. Issıkköl gölü; 3. Issıkköl vadisi; 4. bent, baraj, havuz.

kölbö- , deprenmek, bir yandan bir yana sallanmak; töö kölböp catat: dişi deve (doğururken) sallanıyor; kumğa kölböp catat: kumda ağnıyor.

kölböörü- , geniş olmak (başlıca, şalvar hakkında).

kölböörüt- , et. kölböörü’den; şımın kölböörütüp cüröt: bol şalvarıyla geziyor.

kölböt- , salınmak, ağır ağır sallanmak.

kölçönğdö- , bir kocaman şeyin hareket ettiği gibi hareket etmek, yürümek; kölçönğdöp conğ ötük kiyip alıptır: kocaman çizme giymiş.

kölçönğdöt- , et. kölçönğdö-’den.

kölçöy- , kocaman ve biçimsiz olmak (çizmeler hakkında).

kölçöyünğkü, bir parça biçimsiz, biraz büyük (çizmeler hakkında); kölçöyünğkü tartkan ötüktü kiydi: kocaman ve biçimsiz çizmeleri giydi.

kölçük, küçük göl, gölcük; su birikintisi, çöngül.

köldö- , mebzûl olarak akmak, bol olmak; ayran köldödü: ayran çok oldu; közümdün caşı köldödü: iki gözüm iki çeşme.

köldölönğ I, kuzu postlarından sergi.

köldölönğ II, enine olan, arzanî.

köldöt- , bir şeyi bol vermek yahut üretmek; tamaktı köldötüp saldı: nevaleyi bol bol verdi; köldötüp çonğ toy kılıştı folk. : muhteşem bir ziyafet çektiler.

kölkü- , 1. dalgalanmak; gul-gul etmek (mes. bir tulumdaki mayi) ; ötügümdün içi kölküldöp tolup ketti: çizmenin içine su dolmuş.(o kadar, ki gul- gul sesleri çıkarmaya başladı).

kölküldök, 1. titreyen, bıngıldayan (mes. pelteden daha mayi olan nesne hakkında) ; 2. mec. değişken (devamsız, kararsız); köküldök turmuş: çok değişiklikler (takallüpler) ile dolu hayat.

köküldöt- , et. köküldö’den.

kökült- , et. kölkü-’den.

kölmö, durgun su, durgun suyun irkileceği yer.

kölmök = =kölmö.

kölmöktö- ,bol olmak (mayi hakkında); közdön kölmöktöp caş aktı: gözden bol- bol yaş döküldü.

kölökö, gölge.

kölökölö- , gölgeden faydalanmak, gölgede oturmak, gölge aramak.

kölöm, hacim, mikyas, ölçü, büyüklük; kölömü bir teşe: büyüklüğü bir dönüm.

kölönğgür, bir çeşit pamuklu bez.

kölönğkö = = kölökö.

kölöş, r. kaloş, lâstik.

kölpöktö- , kurularak, süzülerek yürümek (geniş elbise giymiş vücutlu şişman kadın hakkında).

kölpönğdö- = = kölpöktö-.

kölpü- , 1. geniş ve güzel olmak (giyim hakkında); 2. kurularak, süzülerek yürümek (yeni, pahalı giyim giymiş insan hakkında); şayı çapan menen kölpüp bastı: ipek çapaniyle kurularak yürüdü.

kölpük- :kölpügüp cat: rahat rahat uzanarak yatmak.

kölpül- : köz caşı köl bolup kölpülüp ıylap turat: hıçkırarak ağlıyor ve göz yaşı göl gibi akıyor.

kölpüt- et. kölpü’den.

költök, şişman ve biçimsiz, büyük ve biçimsiz.

költöktö- , ağır ve mağrurca yürümek (iri- yarı pehlivan yahut şişman adam hakkında).

költönğdö- = = költöktö- .

költöy- , hantal ve şişman gözükmek.

kölük, iş hayvanı, yük hayvanı; maşina- kölük bazası: makine- hayvan üssü, mekezi; traktör- kölük bazası: traktör-at merkezi; at- kölük amanbı? (yolcuya selâm tarzlarından biridir) : mes’ut bir surette seyahat ediyor musun?

kölüktüü, iş hayvanları çok olan.

kölüy- : kölüygön kişi: şişman ve ağır ve sâkin tabiatlı kimse.

köm- , (rapt sigası: köömp’tür) : gömmek, defnetmek.

kömbö : kömbö konok: mısır.

kömdür- , gömdürmek.

kömit, kömüt = = kömnötö.

kömkör- , alt- üst etmek.

kömkörmö, tersine çevrilmiş; kömkörmö kunduz kemçet börk folk. : kenarı su samuru derisinden olan kunduz kalpak: kökörmö tokoç, bk. tokoç.

kömkörmölüü: kömkörmölüü kazan: yolculuğa mahsus bir kazan.

kömkörö, bk. kömörö.

kömkörül- , alt- üst edilmek, altı üstüne gemek.

kömkörüllü, işs. kömkörül’den.

kömkörüş, devrim, alt- üst oluş.

kömkörüü, alt- üst etme.

kömnötö, (r. komnata) oda.

kömöç, külde pişirilen pide; ar kim öz kömöçünö kül tartat ats. : herkes kendi pidesine doğru kül çekiyor.

kömöçtan = = kömöçtön.

kömöçtön, k- f. 1. ekmek pişirmek için kullanılan saç, tava; 2. saçta pişirilen ekmek.

kömök, 1. yardım, yedek kuvvet; 2. başkarğıç kömök gram. son ek.

kömökçü, yardımcı, yardakçı.

kömököy, 1. dilcik; kömököy kelse, til kelbeyt: söylemek isteniyor fakat korkuluyor; 2. kad. dil.

kömöldürük, göğüslük, sinebent (eyer takımının aksamından).

kömölön- , tersine çevrilmek, tepetaklak olmak, yüzükoyun düşmek.

kömölönt- , taklak attırmak, devirmek, ayaktan yere çalmak.

kömölöt- , tersine çevirmek, taklak attırmak, yüzükoyun düşürmek; batkakka kömölötö tepti: öyle bir tekme attı, ki öteki yüzükoyun çamura düştü; kömölötö sayıştı folk. öyle dövüştüler, ki taklak atıyorlardı.

kömörö: kömörösünön yahut kömkörösünön: yüzü koyun, yüz aşağı; bala kömörösünön catat: çocuk yüzükoyun yatıyor; kazan kömörösünön catat: kazan çevirilmiş yatıyor; kömöröbüzbön: (biz) yüzü koyunuz; kömkörö eer: bir çeşit eyer.

kömürül- , mut. kömör-’den.

kömör- = = kömkör- .

kömöştan = = kömöçtön.

kömöy = = kömököy.

kömül- , gömülmek, defnedilmek.

kömült- , et. kömül’den.

kömülüş- , müş. kömül-’den.

kömür, kömür, taş kömür: maden kömürü: kömür öçür- : kömür yakmak (imal etmek).

kömürçü, kömürcü.

kömürçülük, kömürcülük.

kömürkana, k- f. ateşçi yeri, ocak dairesi.

kömürköy, kunduracı aletlerini koymak için dört kenarlı kutu.

kömüskö, hayal meyal gözüken, bir nesnenin hayal meyal gözüktüğü yer; kömüsködön körböy kalğandırsınğ: açık gözükmediğinden dolayı görmemiş olacaksın; biz kömüsköde kalıp kaldık: biz gölgede kaldık (yani görülmedik, bize kimse dikkat etmedi).

kömüsköçö = = kömüskö.

kömüskölöt- , karatmak, müphem bir hale koymak; kömüskölötüp süylö- : müphem, gayri vazıh söylemek.

kömüş, gömme, defneyleme.

kömütkö, kuytu gizli yer, saklanmak gizlenmek için elverişli yer.

kömüü, 1. gömme; 2. defin; kömüü komissiyası: defin, cenaze komisyonu.

kön- I, meşin, sahtıyan.

kön- II, 1. muvafakat etmek; aytkanıma könbödü: dediğime muvafakat etmedi; iknalarıma kulak asmadı; bağuuğa könböyt: terbiye tesir etmiyor, ele alışmıyor, ehlileşmiyor; 2. alışmak; könbögön beyişinğen köngön tozoğum artık ats. : alışılmamış cennetten alışılmış cehennem yeğdir.

könçök, 1. kulak memesi; 2. (öküzün, ineğin) sarkık gerdanı; 3. köynök ve könök sözlerinin tekidir: köynök- könçök: pılı pırtı; könök- könçöktör: her nevi kovacıklar.

könçü, derici.

könçülük, dericilik mesleği, deri imali.

köndüm, mutat, sürekli, adet, itiyat; kördüm ooru: sürekli hastalık, müzmin hastalık; murunku köndüm cerlerinden izdep kaldı: eski mutat yerlerden aradı.

köndümüş = = köndüm; köndögü köndümüş kiyizdi caya saldı: her gün serdiği keçeyi serdi; sözdörü kulakka sinğip, ködümüş bolğon: sözleri kulağa sinerek, alışılmış oldu; bul işke al başınan köndümüş bolğon adam: bu işe o, öteden beri alışmıştır.

köndür- , muvafakat ettirmek, uzlaştırmak.

köndürüü, işs. köndür-’den.

könğ, gübre, tezek; çım könğ yahut cer könğ: bataklıklardaki çürümüş bitki kökleri, ki yakacak yerine de kullanılabilir, turp kömürü (bk. çım I).

könğdöy, boş, kof.

könğdöylö- , boşluk, boş saha meydana getirmek, teşkil etmek; nayza kirip içine, könğdöylöy kirip kılaptır folk. : süngü karnına saplandı ve delik açtı.

könğkö I, yahut könğkö tokoy: içinden geçilmez sık orman.

könğkö II, r. es. “konka” : atlı tramvay.

könğkü, (destanda) pek çok, hesapsız.

könğsömök = = çıptama.

könğtör- , 1. tersine çevirmek, devirmek; 2. alt- üst etmek.

könğtörül- , 1. tersine çevirmek, devrilmek, içi dışına gelmek; 2. alt- üst olmak.

könğtörült- , et. könğtörül-’den; cer könğtörült- : talayı bellemek.

könğtörüş, devrim, inkılâp, hükûmet darbesi, revolution manasına kullanılıyordu.

könğtörüşçül, inkılâpçı; inkılâba müteallik manasında kullanılıyordu.

könğül, (karş. cürök): gönül, kalp, arzu, muhabbet, dikkat, ruhî halet, keyif; könğülüm yahut köönüm: gönlüm; könülünğ yahut köönünğ: senin gönlün; könğülgö yahut könğül üçün: hatır için; kızdın könğülü kızılda ats. : kızlar kırmızıyı (göz alıcıy) severler; könğül ayt- : taziye etmek; könğül sura- : hatır sormak; könğül kaltır: hevesi söndürmek, hayal kırıklığına uğratmak; köönüm kaldı yahut köönüm kayttı: gönlüm soğudu,sevmez oldum, hayal kırıklığına uğradım, küstüm; andan köönüm kalğan: ben ona küstüm; kay cerde könğül kalıştık? folk. : nerede biri- birimize karşı gönül kalacak iş yaptık? ; kanday könğül ooruştuk? folk. : neyle biri- birimizin hatırını kırdık? ; könğül kayttılık: hayal kırıklığı; köönü ağardı: bütün kinler unuttu; könğülgö tol- : hoşa gitmek, tatmin etmek; könğül sal- : tutulmak, âşık olmak; könğül at-: sevmek; könğül al- : memnün etmek, teveccüh kazanmak, könğül ciber- : dikkat etmek, çalışmak, gayret etmek; könğül ber- yahut könğül koy- : meşgul olmak, özenmek, bir işe candan verilmek; könğül koybostuk: aldırmamazlık, dikkat etmemezlik; könğül böl- : itibar etmek; könğül bölö turğan işteribiz: dikkatimizi çekecek işlerimiz; könğül topto- : dikkati bir noktaya toplamak; könğülü buzuldu: keyfi kaçtı, kederlendi, pişman oluyor; tamakka köönüm kelbey turat (yahut çappay turat) : iştahım yoktur; köönü kelbey ketti yahut köönü aylanıp ketti: nefret etti; könğül kötör- : neşe vermek; sevindirmek; köönü kötörüldü: neşelendi, gönlü açıldı, maneviyatı yükseldi; könğülünğüzgö oor albasanğız: hatırınız kalmazsa, muğber olmazsanız; köönüm keldi: canım istiyor, arzum uyandı; köönüm cok: canım istemiyor, gönlüm yok; könğüldögüdey: istediğiniz gibi; muvaffakiyetlice; könğüldögüdöy emes: arzu edildiği gibi değil; könğülü tömön çöktü: maneviyatı kırıldı, neşesi kaçtı; könğülü tüşünğkü yahut könğülü bas: neşesiz, keyfi kaçmış; koş könğül yahut könğül koş: gönlü açık, iyi kalpli; koş könğül menen: memnuniyetle, gönül hoşluğiyle; könğül koştuk: gönül hoşluğu, gönül açıklığı; könğül koş işteyt: üstün körü çalışıyor; kara könğül: merhametsiz: ak könğül: namuslu, iyi kalpli, hayırhah, kindar olmıyan; ak könğülü karmağan: gereği gibi iyilik gösterdi; ak könğülü karmasa, bere salat, kara könğülü karması, berbey koyot: iyi tarafı tutarsa, veriyor, kötü tarafı tutarsa, vermiyor; öz könğülünçö: istediği gibi, gönlünce, arzusuna göre; könğül bur- : dikkati çekmek; könğüldö mat.: elde; eki könğüldö: eldeki; könğüldön eseptöö: zihnî hesap.

könğülğök, iyi kalpli, merhametli, duygulu, saf.

könğülçöktük, iyi kalplilik, hayırhahlık.

könğüldön- , 1. arzu uyanmak; heveslenmek; 2. neşelenmek.

könğüldöndür- , meylettirmek, teveccühü çekmek; bul köptü bizge könğüldöndürdü: bu, bize kütlenin teveccühünü kazandırdı.

könğüldöş, seven, sevgili, mahbup, mahbube.

könğüldüü, 1. sevinçli; 2. gönüllü.

könğüldüülük, sevinç, sevinçli ruhî halet; ak könğüldüülük: namusluluk, hüsnüniyet.

könğülsün- , ilgilenmek; köngülsünböy: canı istemiyerek.

könğülsürö- , arzusu olmak.

könğülsüz, 1. neşesiz, sevinçsiz; 2. ihmalcı, dikkatsiz, ihtimamsız.

könğülsüzdük, 1. neşesizlik; 2. ihmalcilik. 3. kullanılan ve emzikli olan küçük kova; könök baş: kurbağa yavrusu; könök- könçök bk. könçök.

könügüü, 1. işs. könük- ’ten; 2. idman, temrin.

könük- , alışmak, adet edinmek.

könüm, adet, itiyat.

köö, yahut kara köö: kurum, is; kömür köösündöy karanğğılık: zifirî

könöçö, deve derisinden yapılmış olan gerdel.

könök, deve sağaraken gerdel olarak karanlık.

kööar = = köör.

köödö f. = = köödök: baarısı köödö caş bala folk. : hepsi anlayışsız genç çocuklardır.

köödök, f. kavrayışsız, safdil, boşboğaz, zevzek.

köödön, f. göğüs, gövdenin üst kısmı, büst, beden, vücut; köödöndö bütün köynök cok: bedeninde bütün giyim yok, hepsi yırtık; ala köödön 1) güçlü- kuvvetli ve cesur, fakat ahmak adam; 2) boşboğaz: köödön kötör- : kibirli ve mağrur olmak, azamet satmak; köödön söögü: göğüs kafesi (cevfi sadr).

köödönsüz, ahmak.

köökör, kımız için kullanılan ve deve derisinden yapılan kap.

köökördö- , tahrik etmek, uyandırmak; kanın köördöp: hayatını tehlikeye koyarak.

köökördön- , tahrik edilmek uyandırılmak; könğül degdep köökördönüp tınbadı: gönül arzudan yandı, uyandı ve dinmedi.

köökördönt- , et. köökördön- ’den.

köökörlö- = = köökördö- .

köölgü- , 1. tamamiyle sâkin olmak, üstün sükûnete malik olmak; köölgüp catgan tınıçtık… mıdır etken tabış cok: üstün bir sükûnet… çıt yok; 2. gönüle hoş gelecek tarzda geniş ve ferah olmak; köölgügön ton: bol ve iyi kürk; 3. bol elbise giymek; çapanın celbegey camınıp, köölgügön zayıp olturat: geniş çapanına bürünerek bir kadın oturuyor.

köölö- I, 1. kuruma bulaştırmak; 2. kurumdan temizlemek; kazan köölö- : kazanı kurumdan temizlemek.

köölö- II, 1. kazımak, kurcalamak; 2. karıştırmak; talkan kılıp, mayğa, sütkö köölöp berdi: kavut yaptı, yağla, sütle karıştırıp verdi.

köölön- , mut. köölö- ’den.

köölöt- , et. köölö- ’den.

köömp, köm- ’den gerundif.

köön, bk. könğül.

köönçök = = könğülçök.

köönö, f. köhne, eski, kadim; köönö kiyim: köhne giyim.

köönök (Rad. ) = = köynök.

köönöl- = = köönör- .

köönör- , 1. eskimek, köhneleşmek; 2. kocamak, ihtiyarlamak (ve hayattan tecrübe edinmek) ; köönörgön, köptü körgön kişi: ihtiyar ve görmüş- geçirmiş adam.

köönört- , eskitmek.

kööp, köp- III’ ten gerundif.

köör, f. inci, gevher, zikıymet taş; koş kolu kol maşiyne köörün tökkön: o kadının eli el (dikiş) makinesini meharetle idare ediyordu; kolunan köör tögülgön usta: (elinden gevher dökülen usta) eli uz kimse.

köörçök, çobanlara yiyecek olan süt ürünü (mahsulü) (bir mikdar kımız karıştırılmış olan koyun yahut keçi sütü) .

köörük, demirci körüğü; koş köörük: çift körük; köörük bas- : körüğü basmak, körüğü işletmek.

köörükçü, ocakçı, körükçü.

köösör, 1. ahmakça, anlayışsız, gabi, deli- dolu: 2. cesur, pervasız, atılgan.

köp I, kök sözünün takviye ekidir; köp- kök: göm- gök, yem- yeşil, mas- mavi.

köp II, 1. çok, kalabalık; köptön köp: pek çok; köp baatırdan coo ketet, köp çeçenden doo ketet ats. : “yedi kadının çocuğu kör” (harf. : bahadırlar çok olursa, düşman yakayı kurtarır, söz ustası çok olursa dâva kaybedilir) ; köbün ese, bk. ese; köptön kiyin: çok zaman sonra; köptö: epey zaman geçince; köptö barıp uktadı: epey zaman geçince; gitti ve uyudu; köpkü yahut köpkö çeyin: uzun zaman için; köpkö toktodu: uzun zaman için durdu, durakladı; köpkö oylonup: uzun zaman düşünerek; köp minğdegen: binlerce; köp milliondoğon: milyonlarca; 2. (halk) kütlesi; köpkö tüş- : (bir fikir, akıl karar verilmesini isteyerek) kütleye, cemiyete, kollektife başvurmak; köp paydasın oylo- : cemiyet, kollektif menfaatını düşünmek.