Müqayisə üçün göstərmək olar ki, Almaniyada ən aşağı həyat səviyyəsinə daxil edilən ölkə əhalisinin ümumi gəlirlərdə payı 9 faiz və ən yüksək həyat səviyyəsi qrupuna daxil edilən ailələrin ölkənin ümumi gəlirlərində payı 37,1 faiz təşkil etmişdir. Bu rəqəmlər müvafiq surətdə Kanadada 7,5 və 39 faiz, Rusiyada 7,4 və 40 faiz, Braziliyada 2,5 və 64,2 faiz, Çilidə 3,5 və 61,0 faiz, İngiltərədə 7,1 və 39,8 faiz, Çində 5,5 və 47 faiz, Azərbaycanda təxminən 16-21 və 5-8 faizdir. 2011-ci ilin məlumatlarına əsasən respublikada minimum əmək haqqı 85 manat, orta aylıq əmək haqqı 350 manat, hər nəfər ailə üzvünə düşən gəlir isə 180 manat olmuşdur. Ümumiyyətlə hər hansı bir cəmiyyətdə, əhalinin gəlirləri, ölkənin milli məhsulunun bölgüsünün müəyyən bir hissəsidir ki, həmin hissə əhaliyə çatır. Bu gəlir müxtəlif sahələrdə çalışan insanların öz əməyi, zəhməti, səyi nəticəsində əldə etdiyi məhsul yaxud puldur.
Əhalinin müxtəlif yollarla əldə etdiyi gəlirlər, yəni pul və məhsul (natural) şəkildə olan gəlirləri - ümumi, yaxud məcmu gəlirlər adlanır. Buraya daxildir:
əmək haqqı və əməyin ödənilməsinin digər növləri;
pensiyalar, təqaüdlər və sosial fondlardan digər ödəmələr, habelə pulsuz xidmətlər;
sahibkarlıq gəliri, əmanətlər üzrə faizlər, səhmlərdən alman dividentlər, daşınar və daşınmaz əmlak, mülkiyyətdən alman gəlirlər;
ç) şəxsi yardımçı təsərrüfatlardan götürülən məhsulun satışından əldə olunan gəlirlər;
d)ailənin ehtiyacları üçün şəxsi yardımçı təsərrüfatlardan götürülən məhsulların dəyərinin verdiyi gəlirlər. Müxtəlif cəmiyyət və iqtisadi sistemlərdə olduğu kimi bazar iqtisadiyyatı şəraitində də qeyri-qanuni surətdə fəaliyyət göstərən istehsal sahələrinin («xəlvəti», yaxud «gizli» iqtisadiyyatın) gətirdiyi, habelə zəhmətsiz yaxud kriminal gəlirlər vardır.
Əhalinin gəlirlərini səciyyələndirmək üçün iqtisadi nəzəriyyədə müxtəlif kəmiyyət və qrafik cizgilərdən istifadə edilir. Buna misal olaraq, müxtəlif ölkələrin ayrı-ayrı əhali qrupları arasında gəlirlərin bölgüsündəki bərabərsizliyi (fərqləri) ölçmək üçün Lorens əyrisindən (Maks Lorens - ABŞ, 1876-1959); həmin bərabərsizliyin dərəcəsini əks etdirən Cinni əmsalından (Korrado Cinni – İtaliya, 1884 - 1945) və əhalinin müəyyən təbəqələrinin gəlirlərinin öz nisbi sabitliyini qoruyub saxlaya bilməsi haqqında «Pareto qanunun»dan (Bilfredo Pareto- İtaliya, 1848-1923) istifadə olunur.
Lorens əyrisi, Cinni əmsalı, Pareto qanunu öz əksini aşağıda verilmiş sxemdə tapmışdır: