EğİTİCİ EĞİTİMİ EĞİTİm becerileri kurs kitapçIĞI

Katılımcının Adı Soyadı: ……………………………………. Tarih: …………………

	GÖZLEMLER
BASAMAKLAR	1	2	3	4	5
Uygulamadan önce
1- Uygulanacak işle ilgili kontrol listesindeki basamakları gözden geçirme
2.-Uygulamayı bütün-parça-bütün yaklaşımıyla katılımcıya gösterme
2- Katılımcının işlem hakkındaki sorularını yanıtlaması
3- Eğiticinin koçluk rolünü benimsemesi
Uygulama sırasında
4- İşlemi katılımcıya uygulatma
5- Kontrol listesini kullanarak katılımcıyı gözleme
6- Katılımcının soru sormasını sağlama
7- Gerektiğinde katılımcıya soru sorma
8- Katılımcıya olumlu geribildirimde ve önerilerde bulunma
Uygulamadan sonra
9- Katılımcının uygulamanın olumlu yönleri hakkındaki duygularını paylaşmasını sağlama
10- Katılımcının kendi gelişimi için önerilerde bulunmasını sağlama
11- Kontrol listesindeki basamakları gözden geçirme
12- Katılımcıya olumlu geribildirimde ve gelişimi için önerilerde bulunma
13- Gerektiği takdirde uygulamanın tekrarı için olanak sağlama

Katılımcı yetiştiricilik yapmaya:  Hazır  Hazır değil

Eğiticinin Adı, Soyadı: ...................................................................................
Tarih: ....................................
İmzası: ...................................

EĞİTİMİ KOLAYLAŞTIRAN İLETİŞİM BECERİLERİ

AMAÇ	Eğitimi kolaylaştıran iletişim becerilerinin önemini fark etmek
ÖĞRENİM HEDEFLERİ	Bu oturum sonunda katılımcılar: Sözlü ve sözsüz iletişim becerilerini etkin bir şekilde kullanabilmeli Üç sözlü ve üç sözsüz temel beceriyi sayabilmeli

GİRİŞ:
İletişimle eş anlamlı olarak dilimize Fransızca söylenişi ile yerleşen komunikasyon Latince’deki “communicatio” sözcüğünün karşılığıdır. Kökenindeki “communis” kavramı birçok kişiye ya da nesneye ait olan ve ortaklaşa yapılan anlamlarını taşımaktadır. İletişimin onlarca tanımı yapılmıştır. En yalın anlamıyla “iletişim bir kaynakla bir alıcı (iki birey, iki grup) arasında bilgi, görüş, duygu, haber ve düşünce yani mesaj alış-verişidir”. Alış-veriş sözcüğünden de anlaşılacağı üzere, iletişimde, bilgi akışının iki yönlü olması gerekir. Aslında iletişim yalın bir ileti alış-verişinden çok, toplumsal nitelikli bir etkileşim, değiş tokuş ve paylaşımı içerir.
Etkili bir iletişim sağlamada beden dili önemlidir. Beden dilimiz aşağıda özellikleri sıralanan göz teması, yüz ifadesi, baş hareketleri, jestler ve vücudun duruşu ile kendini ortaya koyar^.
Göz teması : Konuşurken insanların yüzüne bakanlar, bakmayanlardan daha çok hoşa gider. İnsanlarla onları rahatsız etmeyecek ölçüde, ancak mümkün olduğu kadar çok göz teması kurulmalıdır.
Yüz ifadesi: Mümkün olduğu kadar sıcak ve dostça tebessüm edip gülümseyerek, yüzle çevreye olan ilgi yansıtılmalıdır. Enerji dolu olup,donuk ve ifadesiz gözükmekten kaçınılmalıdır.
Baş hareketleri: Karşısındaki konuşurken sık sık başı hafifçe aşağı yukarı hareket ettirerek onu dinlediğini, anladığını hissettirme etkili iletişimde özellikle önemlidir. Dinlerken, söylenenleri kabul edip etmeme söz konusu değildir, önemli olan konuşana “anlaşıldım” duygusunu yaşatmadır.
Jestler: Çok aşırıya kaçmadan kullanılmalıdır. Eğitimcilerin elleri cepte tutmak, konuşurken kolları kavuşturmak ve eller ile ağzı örtmekten kaçınmaları yerinde olur. Açık ve anlaşılır jestler tercih edilmelidir.
Postür (Beden duruşu): Ayakta duruş dik olmalıdır. Oturma halinde sandalye ve koltuğu tam olarak doldurarak arkaya yaslanmak, birisiyle konuşurken ona doğru yönlenerek ilgiyi göstermek uygun olan beden duruşlarıdır.

Beden dili ile çevreye önemli mesajlar iletilebilir. İnsanlar arası iletişimde bireyin duruma ilişkin değerlendirmelerini taşıyan bu aracılara sözsüz mesajlar denir. Bu mesajlardan olumsuz iletiler taşıyan bazıları aşağıda sıralanmıştır:

1. 
   Sandalyenin ucunda oturmak aşırı çekingenliğin ve kendini rahatsız hissetmenin en belirgin göstergesidir.
   
2. 
   İşaret parmağını karşısındakinin yüzüne doğru kaldırarak konuşmak kendini üstün görmeyi ve saldırganlığı yansıtır.
   
3. 
   Karşıdaki insana göre hafif yana dönük oturmak, kendinden yeterince emin olmamayı ve bir an önce gitmek istemeyi gösterir.
   
4. 
   Kalem ya da çakmak gibi şeylerle oynamak asabiyete, iç huzursuzluğuna ya da ilgisizliğe işaret eder.
   
5. 
   Zayıf bir şekilde el sıkmak kendinden emin olmamayı; aşırı sıkmak ise göstermelik bir kendine güveni çağrıştırır.
   
6. 
   Utangaç bir şekilde kapıya yaslanmak kişinin yardıma ihtiyacı olduğunun bir işaretidir.
   
7. 
   Sürekli saçlarla ya da yüzde herhangi bir nokta ile oynamak kişinin aşırı mahcup olduğuna işaret eder.
   
8. 
   Ayakları yere sürüyerek ve hafif eğik yürümek dinamik ve enerjik olunmadığını gösterir.
   
9. 
   Sürekli elle çeneye destek yapmak söylenmek istenilenin tam olarak bilinmediği anlamına gelir.
   
10. 
    Çantayı ya da evrakları otururken dizlerinin üstünde tutmak kişinin kendine görünmeyen bir duvar ördüğünü simgeler.
    
11. 
    Başka bir insanla konuşurken ellerle onun masasına yaslanmak insanların özel alanlarına saygı duyulmadığına işaret eder.
    
12. 
    Otururken bacakları sandalyeye dolamak kişinin kendini bir şeylere karşı emniyete alması gerektiğini düşündüğünü gösterir.
    

Mehrebian’a göre, bir mesajın toplam etkisinde Sözcüklerin payı %7, ses tonu, sesin yükselip alçalmasının payı %38, beden dili, yani sözel olmayan öğelerin payı %55 tir^^1.