Ex doctrina doctissimi patris magistri fra
Yüklə 2,25 Mb.
|
|
¶ QVÆ ritur, quid faciẽdum est de pregnante damnata ad mortem? Re- spondeo, ꝙ est expectādus partus. Pa tet in lege negat. ff. de statu hominũ, et in lege pregnantis. ff. de poenis, et a liud facere esset grande sacrilegium. Sed quid si illa egrotet ad mortem, an sit aperienda vt fętus baptizetur? Re- pondeo ꝙ temporibus nostris quidā medicus consuluit, vt fieret cissio, sed pessimè proculdubio, nam nullomo do licet, non enim sunt facienda ma- la vt veniant bona, et non potest om nino esse certa mors matris, et dato ꝙ esset certa, aperire eam viuẽtem esset occîdere eam, quod est immane sacri<-P>
@@0@ @@1@ riatur aperienda est, & puer si viuus reperiatur baptizādus, vt in lege post humus. ff. de in offi. testamẽt. Solinus dicit de Iulio Cæsare, quòd sic fuerit ab vtero matris extractus, & idem di cit Palu. Sed hoc nō est verum de Iu- lio Cæsare, sed de alijs Cæsaribus. ¶ QVÆRITVR, quo tempore sint pueri baptizandi? Respondeo se- cũdùm sāctũ Tho. quòd statim. Quia ratione baptismi Deus, & angeli ha- bent maiorem curam illorũ: non di- co statim. i. eadẽ die. Est enim magna abusio in nostris tẽporibus, quòd sem per antequàm puer ducatur ad ec- clesiam est baptizatus: si timeretur eius mors, & esset periculũ, benè qui dem: sin autem melius est vt in eccle- sia baptizetur. Si autẽ adulti sint bap- tizandi non debẽt diu differre baptis- mum propter pericula interim immi<-P> @@0@ @@1@ <-P>nentia: debent tamen prius instrui in fide. Tempore etiam interdicti licitũ est baptizare, vt patet in cap. quoniam de sententia excōmunicationis lib. 6. ¶ QV Æritur, vtrum ad baptismũ requiratur intentio baptizantis? Re- spondeo secũdũ sanct. Tho. 3. p. q. 64. arti. 8. et secũdũ omnes doctores quòd sic, nam quando ad vnum concurrũt multa, oportet ꝙ sit aliquid per quod ex illis multis fiat vnum, in baptismo autẽ concurrunt multa, scilicet mate- ria et forma baptizans, et baptizatus, &c. ergo oportet cúm sacramentum sit vnum, ꝙ per aliquid fiat vnum, sed non videtur quomodo aliter fiat vnũ, nisi per hoc quòd applicantur isti per intentionem, ergo intẽtio requiritur. Item oportet quòd baptismus sit actio humana, nam si insanusbaptizaret nō esset baptismus, sed non potest essea- ctio humana sine intentione, ergo re-<-P> @@0@ @@1@ sia intendit. Requiritur intentio bapti zandi, nec quādo baptizat requiritur actualis intentio, sufficit enim virtua- lis. i. quòd prius voluerit baptizare: li- cet tunc quando baptizat cogitet de impertinentibus. Furiosus verò bapti zare non potest, quia non habet intẽ- tionem quæ requiritur, vt dictum est. Si autem sacerdos putet se baptizare Petrum, & baptizat Martinũ, quia iā intendit baptizare, verè baptizat: licet erret in persona. Imo quāuis erret in sexu putās se baptizare Franciscum, & baptizat Ioannem contra Ostiens. ¶ QVÆR Itur, an baptismus pos- sit iterari? Respondeo secundùm om nes doctores quòd non. Sanct. Tho. 3. parte. quæstione. 66. articulo. 9. tra- ctat de hoc. Et patet, quia Ephesios sexto dicitur vna fides, vnum baptis ma. Et Hebreos sexto imposibile<-P> @@0@ @@1@ ti &c. & prolapsi sunt rursus reuocari ad poenitentiam. Quidā hæretici hũc locum intelligebant de poenitentia. Cōtra quos August. li. de vera & fal- sa poenitentia ca. 3. ostendit prædictũ locum necessario esse intelligendum de baptismo. Similitèr Damas. l. 4. c. 1 Nā si de poenitentia intelligeretur es set contra illud euangelij Matthęi. 18. nō dico septies, sed septuagies septies. Et est determinatio ecclesiæ, de conse cra. d. 4. cap. rebaptizare, & sunt ver- ba Augustini ad Maximianum, reba ptizare hęreticum hominem omnino peccatum est, rebaptizare autem ca- tholicum, immanissimũ scelus est. Ha betur etiam. 1. q. 1. c. quodquidam. Est autem secundũ. S. Tho. multiplex hu ius ratio, baptismus enim est quædam natiuitas, & regeneratio: sed homo in vita corporali non potest semel iam<-P> @@0@ @@1@ rituali. Item in baptismo cōmorimur Christo, vt dicitur Roma. 6. sed Chri stus tantum semel mortuus est, ergo. Item baptismus imprimit characterẽ indelebilem, ergo. Item quia datus est in remedium contra originale pecca- tum, sed hoc peccatũ semel dimissum non potest redire, ergo nec baptismus potest iterari: quód si reiteretur nihil omnino valet secundus baptismus. Qui autem. 2. baptizat manet irregula ris, vt patet in cap. ex literarũ, de apo- sta. Et est notandum quòd baptismus nō debet iterari, nec absolute, nec sub conditione, si cōstat quòd anteà sit ba ptizatus: etenim qui baptizaret sub cō ditione eum qui iam est baptizatus ir regularitatem incurrit, vt patet ex ver bis Augusti. quæ Magist. sentẽt. addu- cit. 4. d. 6. dubitans, an qui ludicre ba- ptizaret, conferret verum baptismũ?<-P> @@0@ @@1@ uinum auxilium gemitibus, & oratio nibus. Si tantum anxiabatur Augusti nus quomō licet rebaptizare etiā sub conditione? Est pessima abusio in par tibus nostris rebaptizare sub conditio ne, sed debet parrochus diligẽtèr quæ rere, an puer sit baptizatus: & si com- pererit quòd sic, nullo modo debet eũ rebaptizare, si constet oppositum de- bet eum haptizare. Si autem sit verè dubium, determinat ecclesia. ca. 2. de baptismo, ꝙ baptizetur sub conditio- ne. Me pręsente adductus est quidam puer ad baptismum & quibusdam di centibus eum iam esse baptizatum, a- lijs verò hoc ipsum negantibus, admo nui clericum, vt quæreret prius verita tem, qui dixit mihi. O pater non cure tis, expectetis modicum, & videbitis, quid ego facio. Hæc dicens arripuit puerum, & ait, Alphonse, si tu es ba-<-P> @@0@ @@1@ baptizatus, ego te baptizo in nomine patris, & filij. Hæc est magna abusio, nec toleranda. ¶ QVÆRITVR, an baptizato puero secretè, debeant repeti solen- nes illæ ceremoniæ, & benedictiones ecclesiæ? Respondeo quòd sic, vt ait Palude, & est cōmunis sententia. Sed quid si credens curatus iam puerum esse baptizatum, dixit solenniter om- nia illa quæ concomittātur baptismũ sine immersione tamẽ, an posteà sciẽs illum non fuisse baptizatum, debeat baptizare sine solennitatibus prædi- ctis? Respond. quòd non, sed debet de nouo solenniter baptizare, quia solẽ- nitates non sunt de essentia baptismi De ritu baptismi, an sit conueniens? consule, sanctum Thom. 3. parte. quæ stio. 66. arti. 10. & de cathecismo, exor cismo. 3. part. quæst. 71. @@0@ @@1@ ¶ QVÆRITVR, an in cathecis mo puerorum, quandò respondent ꝓ eis, abrrenũcio, sit ibi noua obligatio pueri, an si maneat puer obligatus, si- cut si fecisset votum? Respon. ꝙ Durā dus videtur dicere quòd sic. Palud. ta- men bene dicit, quòd ibi nulla est obli gatio, etiam si qui baptizatur sit adul- tus. Non enim intendit ecclesia obli- gare eos de nouo, sed vt acceptent ea ad quæ tenentur christiani. Notandũ etiam quòd in cathecismo cōtrahitur quædam cognatio spiritualis inter su sceptorem, & susceptum, inter patri- num verò filios eius, & baptizatum contrahitur affinitas spiritualis. Si au tem non baptizetur, sed fiant solen- nitates tantum, contrahitur etiam af- finitas, sed imperfecta: nam prima di rimit matrimonium, non tamen. 2. vt habetur de cognatione spirituali capit. 5. @@0@ @@1@ ¶ An in sacramento baptismi, opor- teat simul concurrere materiam & formam baptismi? Respond. secundũ omnes quòd sic. Patet ex Augustino, & habetur cap. detrahe. p. q. 1. accedit verbum ad elementum, et fit sacramẽ tum. Ista autem simultas secũdũ Sco tum intelligitur modo humano: quia euangelistę loquuntur hominibus, ac proindè satis est, quòd materia & for- ma sint simul, eo modo quo aliqua di cuntur esse simul apud homines. Nō credo tamen quòd requiratur quòd antequàm immersio aquæ finiatur, incipian{t$} verba, sed sufficit quòd post quàm dixit, ego te baptizo in nomine patris, & filij, & spiritus sancti, mitta tur aqua. Nec de hoc dubito, iā enim iste est baptizatus in nomine patris, et præceptũ est. Et hæc de baptismo. @@0@ @@1@ cramento confirmationis. ¶ De sacramento confirmationis tractat Magister setẽt. 4. d. 7. & S. Tho. 3. p. q. 72. &.
an confirmatio sità Christo instituta? Ad hoc dicunt qui- dam quòd confirmatio non fuit insti- tuta à Christo, nec ab apostolis, sed ab ecclesia. Hoc tenet Alexander de A- les. 4. p. q. 23. membro. 1. &. S. Bonauẽ tura. 4. d. 7. & Alexander ait quòd cō firmatio fuit instituta in concilio Mel densi. Oppositum tenet omnis schola theologorum. Opinio tamen Alexā- dri non est hæretica, quia non negat confirmationem esse sacramentum, sed dicit quòd Christus habens pote- statem condendi sacramenta, commu nicauit illam ecclesiæ. Sed nos dicimꝰ<-P> @@0@ @@1@ sto, nam apostoli confirmabant, vt pa tet actorum. 8. &. 19. & confirmati re- cipiebant spiritum sanctum, etiam vi sibilitèr, & non legimus quòd ipsi a- postoli hoc instituerũt, ergo. Et quòd fuerit ante concilium Meldense patet de consecratione. d. 5. vbi Melchiades Vrbanus & Fabianus, ātiquissimi pō tifices loquuntur de confirmatione, si cut de re in ecclesia consueta. Et sāct. Cle. qui Petro sucessit in episto. 3. ad vniuersos, & Cyprianus in concilio Carthaginens. & Hierony. aduersus Luciferian. Cum autem sacramenta sint instrumenta nostræ redemptio- nis, quam Christus operatus est vs ad resurrectionem, oportet dicereoĩa sacramẽta instituta fuisse ante resurre ctionem Xp̃i. Instituit ergo Xp̃us hoc sacramẽtũ Ioā. 16. qñ ꝓmissit aposto- lis spiritũ sanctum quo confirmarẽtur<-P> @@0@ @@1@ <-P>virtute ex alto, illa enim missio spũs sancti in pẽthecoste, vel fuit sacramẽ- tũ cōfirmationis, vel habuit locũ eius. ¶ QVÆ ritur, quæ sit materia hu- ius sacramẽti? necessario. n. est danda in eo aliqua materia, vt patet ex ritu eccles. & auctoritatibus sanctorũ, & quia omnia alia sacramenta cōstāt ex materia & forma, ego etiam hoc. Et oppositum dicere esset temerarium, nam in forma huius sacramenti signa tur materia, dicitur enim consigno te signo crucis, & confirmo te chrisma- te salutis. Respon. quód materia huius sacramenti est chrisma. Hoc vocabu- lum est græcum, & accepit ecclesia il lud ex Diony. 2. ca. 4. de ecclesiastica hierarchia & significat vnguẽtum cō positum ex oleo & balsamo, vt patet in ca. vno de sacra vnctione. Balsamũ autem necessarium est in materia con firmationis necessitate præcepti, vt pa<-P> @@0@ @@1@ secra. d. 5. & ca. 1. de sacramentis non iterandis, & ex ritu ecclesiæ. Non est autem necessarium necessitate sacra- menti: nam balsamum est in sola Sy- tia terra paganorum, & difficultèr po test inueniri, & non videtur ꝙ mate- riam tam arduam voluerit Deus esse materiam sacramenti, nō est ergo ne- cessarium de essentia sacramẽti, sicut nec aqua in consecratione sanguinis. Hoc tenet Caieta. 3. p. q. 72. arti. 2. hoc etiam probatur ex cap. 1. pastoralis de sacramentis nō iterandis, vbi habetur quòd quidam per errorem fuit confir matus oleo benedicto sine balsamo, & quæsitum est, an esset iterandumsa cramentum? & respōsum est, nihil es- se iterandum, sed cautè supplendum quod incautè fueratomissum. Si illud fuit sacramentum ergo chrisma non est de necessitate sacramenti, si autem<-P> @@0@ @@1@ cramentum, licet posteá propter præ ceptum chrismate vngeretur. Credo ergo probabilissimè ꝙ chrisma nōest de essentia sacramẽti cōfirmationis: a liâs em̃ raro esset sacramentũ, nā etiā puto negociatores decipere nos ven- dentes non balsamum pro balsamo. ¶ QVÆRITVR, an sit necessa rium quòd chrisma sit consecratum? Respond. ꝙ sic. Ita tenet Scotus, Du- ran. Palu. Marsi. Siluest. Florenti. & omnes, & videtur idem sentire san- ctus Tho. 3. p. q. 72. arti. 3. vnde si chris mate non consecrato per errorẽ quis confirmaretur, non esset confirmatus nam Christus hoc instituit, quod pa- tet ex ritu ecclesiæ, & auctoritate anti quorum doctorũ. Cypria. in opuscu- lo de vnctione chrismatis, & Diony- sius, ca. 4. de ecclesiasti. hierarch. Ra- tio huius assigna{t$} à S. Tho. Ricard.<-P> @@0@ @@1@ tũ sanctificet actione, oportet vt in se sit sanctũ & proptereà congruũ fuit, vt ipsa materia habeat in se sanctifica tionẽ. Sed est differẽtia inter materias sacramentorum, nam aliquas sanctifi cauit Christus immediate, vt sunt ma teriæ illorũ sacramẽtorũ quibus Xp̃s est vsus scilicet baptismi, & euchari- stiæ. Aliorum verò sacramentorũ qui bus Christus non estvsus materias nō sanctificauit, vt materiā confirmatio- nis &c. Et ideò necesse est, ꝙ tales ma teriæ consecren{t$}. Et licet Xp̃s recepe rit vnctionẽ á Magdalena, & in sepul chro, illud fuit modo humano, non sa cramẽtali vel spirituali, vel ad aliquẽ effectũ spiritualem, sicut sanctificauit aquas in baptismo, non tamen qñ bi- bebat, nec panẽ quando cōmedebat. ¶ Sed vtrũ debeat ab episcopo chris- ma consecrari? Videtur ꝙ sic, vt patet<-P> @@0@ @@1@ & cōsecratur in die cęnæ, & quolibet anno renouatur. Vtrũ autẽ papa pos- sit cōmunicare consecrationẽ simpli ci sacerdoti? credo ꝓbabilitèr, ꝙ sic, et tunc nō esset de essentia sacramenti ꝙ confirmatio fieret cum chrismate ab episcopo consecrato, vt notum est. ¶ QV Æritur, quæ sit forma sacramẽ ti confirmationis? Resp. ꝙ hæc, consi- gno te signo crucis, & cōfirmote chri smate salutis. Hoc tenent oẽs doctores nullo excepto. Et ita habet ritus eccle siæ, & auctoritates sanctorum. Et si a postoli non vtebantur hac forma, vt patet Actorum. 8. hoc ideó fuit secun dũ. S. Tho. & omnes, quia oleum po- nitur in confirmatione pro signo visi bili, sed tunc miraculose fiebāt signa visibilia, & ideò non vngebant confir matos. Item propter irrisiones infide- lium vitandas, esset enim rediculum<-P> @@0@ @@1@ mati, & ideò solùm confirmabāt per manuum impositionem. Cessātibus autem illis signis visibilibus miracu- lose factis, vsi sunt materia & forma prędictis. ¶ IMPRIMIT autem confirma tio characterem, vt patet ex concilio Florentino, & ideò non est iterabilis Qui autem bis confirmaret eundem, peccaret quidem, sed tamẽ non esset irregularis: quicquid dicāt canonistæ Quia nullus textus in iure ponit hanc poenam. Et patet ex cap. dicto de con se. d. 5. vbi fit mentio de iteratione cō firmationis, & non ponitur poena ir- regularitatis, licet prohibeatur itera- tio. Sed quare posita est poena irregu laritatis iterantibus baptismum, & nō iterantibus confirmationem? Respō. quia antiquitus fuit contentio, & hæ resis de iteratione baptismi, non autẽ<-P> @@0@ @@1@ hoc secundum noluit ecclesia, ita stri ctè prohibere, & punire sicut primũ. ¶ QVÆRITVR, vtrum quis pos sit cōfirmari ante sit baptizatus? Re spon. ꝙ non, & si fiat nihil factum est: vt habetur in ca. de presbytero nō ba- ptizato, vbi præcipitur quòd de nouo baptizetur, & iterum ordinetur. Etea dem est ratio de confirmato, & nō ba ptizato. Et ca. veniens de presbytero nō baptizato, dicitur quod baptismus est fundamentũ omniũ sacramẽtorũ. Si aũt quis ordinare{t$} ante cofirmatio nẽ, malè faceret, sed tñ factũ teneret. ¶ QVÆRITVR, an confirma- tio conferat gratiam? Respond. quòd sic. Quia est sacramentum. Imo con- fert maiorem gratiam quam baptis- mus. Quia iam in cōfirmatione fit mi- les, & roboratur ad defendendam fi- dem quam in baptismo recepit. Et ita<-P> @@0@ @@1@ cratio. distinctione. 5. cap. de his, dici- tur quòd cōfirmatio est dignius sacra- mentum quam baptismus, & maiori veneratione dignum. ¶ QV Æritur, an oẽs debeant confir mari? Resp. secundũ docto. oẽs ꝙ sic. Et patet de conse. d. 5. c. omnes fideles & ca. vt ieiuni, vbi dicitur, nũquā erit christianus nisi confirmatione episco pali fuerit chrismatus. Sed vtrũ sit de necessitate salutis hoc sacramentum? Respō. ꝙ stando in iure diuino nō est præceptum, nec muenitur in euange- lio locus obligatorius, sicut inueni{t$} de baptismo, poenitentia, & eucharistia. Verũ est ꝙ contẽptus eius est peccatũ mortale, contẽneret verò qui nolet il lud recipere quia nō vult obedire, & putat nulliꝰ meriti esse. Hoc esset mor tale secũdũ oẽs. Et S. Tho. 3. p. q. 72. a. 8. dimittere aũt illud ex negligẽtia nō<-P> @@0@ @@1@ cun negligentia sit, etiā crassa. Stan do autẽ in iure humano, Adria. &. S. Tho. tenẽt ꝙ nō est præceptũ, & ego ita credo, licet oppositum teneant pe- ne omnes. Scotus, Palu. Maio. &c. ¶ QV Æritur, qua ætate dādum est hoc sacramentum? Respond. ꝙ Marsi lius, & quidam alij dicunt, quód expe ctanda est ætas. 12. annorum, sed cre- do ex S. Tho. nō esse necessarium ex pectare vsum rationis. Idem ait Ga- Yüklə 2,25 Mb. Dostları ilə paylaş:
|