Muhabbetname

DÖRT MELEĞİN GÖREVLERİ NELERDİR

Melek Arapça’da kuvve, kudret demektir. Lâtif oldukları için sıfatlardan tecellîsi ile bilinmektedir. Meleklerin en büyükleri:

Cebrail

Mikail

İsrafil

Azrail

isimlerindeki meleklerdir.

Bunlar âfâkta nasıl Cebrail peygamberlere vahiy getirmekle, Mikail bütün canlı varlıkların rızıklarının teminiyle, İsrafil sûr üfürmekle, Azrail de canlıların rûhlarını kabzetmekle görevliyse enfüste yani kişinin kendisinde de bunlar mevcuttur. Cebrail, akl-ı Resûl, Mikail, manevî rızıkları ayarlayan idrâk, İsrafil, sûr üfüren ilim ve irfâniyet, Azrail, ölüm meleği olan şühûd ve kalbin tasdikidir.

Bu dört melek İnsan-ı Kâmil’lerde her an görev yapmaktadırlar. Kâmil dört meleği emrinde çalıştırmaktadır. İlhamlarıyla akıl sahiplerine sohbet etmekle Cebrailliğini, sâliklerine Tevhîd telkînâtı ile teveccühde sur üfürmesiyle İsrafilliğini, sohbetler ve ahlâk güzelliğini sergilemesiyle Mikailliğini ve sâliklerin şirk ve gayriyetlerini öldürmesiyle de Azrailliğini yapıp durmaktadır.

Âfâkta melekler Kâmilin etrafında Tevhîd tahsili yapan sâliklerdir. Henüz Âdemiyet sırrını bilmeyen bütün sâlikler melek sınıfındadır. Bakara Sûresi 34. âyetinde “Ve o vakit meleklere: "Âdem için secde edin!" dedik, derhal secde ettiler. Ancak İblis dayattı, kibrine yediremedi, zaten o kafirlerden idi” buyrulmaktadır. Bir Mürşid-i Kâmilin halife tayin ettiğinde bazı sâliklerin onu tanımaması dahi ona secde etmeme anlamına gelmektedir. Zira bir Kâmil kendisini halifesinde görmemiş olsa idi, ona halifelik vermezdi.

Melekler nefisten münezzehtirler, yalnız emre tâbi olurlar. Kendimize soralım nefsimizle mi hareket ediyoruz, yoksa (nefisten kurtulmuş) mutmain olan nefs haliyle mi emre tâbiyiz. Ayrıca namazlarda Sübhanekeyi okuyarak nasıl nisbet varlığımızdan geçip Hakk’la konuşma hasletine sahip oluyorsak, bu dört Melek bizi hem şirklerden kurtarmakta, hem de manevî kuvvelerimiz olan bu meleklerin Cenâb-ı Hakk’ın tecellîlerini mazharlarımızdan bizlere seyrettirmekle Hakk’ta Hakk olmanın zevkini vermektedirler.

DUHA SÛRESİNİN TE’VİLÂTI

1-Vedduha 2-Velleyli iza seca “Andolsun ki kuşluk vaktine ve karanlığı çöküp de sükûn bulduğu geceye” İnsanın iki yönü vardır:

1- Zulmet yönü

2- Nûrânîye yönü

Bir insanın iki cihanın câmisi olması nedeniyle, nûr ve zulmet yönlerine yemin edilerek, cehâlet karanlığından kurtulup aydınlığa çıkması için, bir Mürşid-i Kâmilin himmetiyle, her nefeste zikir yapmak sûretiyle kalbinin gayriyet ve her türlü fitne fücurluktan kurtulması lâzımdır. İnsanın bedensel olan dünya arzu ve istek yönü zulmanî, rûhâni letâfet vücûd yönü nurânîdir. İşte, Cenâb-ı Hakk da “Rabbin hiçbir zaman seni terk etmedi, darılmadı da” diyor. Çünkü senin diye bildiğin varlık benim varlığım. Senin gibi en üstün yarattığım kulumun aynasından kendimi seyretmek istediğim için seni yarattım. Senden hiçbir zaman, sıfatından zât tecellîmle ayrı olmadım. Cehâlet ve gayriyet halinde iken, nefs Makâmında ef’âl ve sıfatlarından habersiz olduğun halde yine de seni terk etmedim.”Âhiret senin için dünyadan daha hayırlıdır.” Dünya gaflet ve ikilik yeri olduğu için, dünyada huzur ve rahatlık bulmak mümkün değildir. Nefs âlemine göre, nûr âlemi elbette, huzur ve mutluluk yeridir. Nûr âlemi huzur ve mutluluğun membaı olduğu için, insanlar dâima nûr âlemine davet edilmektedirler. Yunus Sûresi 25. âyette “Allah selâm yurduna ‘Cennet’e’ çağırıyor ve dilediğine de bir doğru yola hidayet buyuruyor” buyrulmaktadır. Çünkü nûr âlemi nefs âleminden hayırlıdır.”İleride Rabbinin sana vereceklerinden memnun olacaksın” Bir kişinin kendi varlığını Hakk’ın varlığında yok ettikten sonra, Hakk’ın elbisesini giymesi ve O’nun varlığı ile varlıklanması, kul için en büyük mükâfat ve memnuniyet ifadesidir. Artık üzüntü ve kederlerden uzak olarak Vahdet deryasında zevkle yaşamaktadır. Bütün üzüntü ve kederler ikilikteki nefs âlemi olan dünyadadır. “O seni bir yetim iken barındırmadı mı” Seni nefs âleminde, yetim iken, bir Mürşid-i Kâmil mazharından Rabbin, “Mutu kable ente mutu” ölmezden evvel ölüp, kendi terbiyesi ile dirilterek, nûr âleminde kucaklayıp, O’nun mazharından zât tecellîsi ile seni yetimlikten kurtardı.

Bir insanın rûhanîyet yönü, süflî nefs ülkesinde yetimdir. Hz. Muhammed bile bu dünya âleminde yetim idi.”Seni bilmediğin yolda ilerletmedi mi” Şerîat-ı evvelde sıfat ve Zâttan habersiz olduğun halde, şerîat-ı sâni olan hakîkatten sonra gelen şerîatta, hiçbir şeyden mahcub olmayarak, şerîat-ı ahkâmiye olan fark ile her şeyi yerli yerinde görmeni sağladı. Zerreden kürreye kadar, Tafsilât-ı Nûr-i Muhammediyye’den, Cenâb-ı Hakk’ın zâtının şerh edilişini gösterdi.”Seni bir yoksul iken zengin etmedi mi” Sen bir zamanlar, cehâlet ve gayriyet içinde yaşarken, ihtiyarî bir hâl ile, süflî nefs vâdisinden alıp, kalb temizliği ile Hakk’ın elbisesini giydin. Kendi varlığını fenâ edip Hakk’ın nuru ile sıfatlanarak, her türlü nimetlerimi yerinde görerek ahlâk güzelliği ile zenginleştirdiği için şükretmelisin.”Öyle ise yetime gelince zulüm etme” Sen de gayriyet ve cehâlet halindeki nefsine tâbi olanları, tatlı bir dille Hakk ve hakîkata davet et. Onları hâkir görme, elinden geldiğince yardımcı olmağa bak. Çünkü, Allah’ın indinde en makbul insan, insanlığa faydalı olandır.”Dilenciyi de azarlama” Hakk ve hakîkati öğrenmek isteyen sâlikler dilencidirler. Sen de Hakk ve hakîkati öğrenmek isteyen, Cenâb-ı Hakk’ın cemalini görmek isteyenlere, elinden geldiğince hidâyet yolunu göstermelisin.”Rabbinin nimetini söyleyip anlat” İşte, bekâ zevkleriyle zevklendiğin zaman, sen de aynen benim gibi onlara Hakk ve hakîkati dâima anlatmakta devam et buyrulmaktadır.

Bu sûre, bir insanın Tevhîd mertebelerindeki aşamaları, mertebeleri şühûd ve zevk etmeyi, gerekli her türlü ikaz ve açıklamaları bizlere yapmaktadır. Bir kişi başka hiçbir sûreyi bilmese de yalnız bu sûrenin sırlarına vâkıf olsa, onun için insan-ı asliyyesini bulmasına ve Cenâb-ı Hakk’ın murâdı olan kulluk görevini yapmasına yeterli olacaktır. Allah bu sûrenin idrâki doğrultusunda bütün kardeşlerime yaşamak nasîb etsin. Âmin.