Qurani-KƏRİMİN «NÜmunə» TƏFSİRİ Əsasinda 170 sual-cavab tərtib edən: Məhəmməd Azəri

Sual 5:
Dəstamaz və ya qüsl əvəzinə əlləri torpağa 
vurub alın və əllərin üstünə çəkməyin faydası nədir?
Cavab:
Yəqin ki, söhbətin təyəmmümdən getdiyini 
anladınız.
Təyəmmümün ilkin faydası odur ki, ibadət üçün 
dəstəmaz almağa və ya qüsl verməyə imkanı olmayan şəxs, 
ibadətini təxirə salmır. İnsanın alnı, onun ən şərafətli bədən 
nahiyələrindəndir. İnsan öz kiçikliyini etiraf edir. Demək, 
təyəmmüm özü bir ibadətdir.
Artıq elmi dəlillərlə sübuta yetirilib ki, torpaq güclü 
parçalama xüsusiyyətinə malikdir. Məhz bu xüsusiyyətinə 
görə, insan və heyvan cəsədləri torpaqda dəfn olunur. 
İstənilən başqa mühitdə qorxulu keçici xəstəliklər törədə 
biləcək cəsədlər, qısa bir müddətdət torpağın təsiri ilə 
parçalanır və zərərsizləşdirilir. Buradan belə nəticə çıxır ki, 
torpaq da, su kimi özünəməxsus təmizləyici keyfiyyətlərə 
malikdir. Tibbi nöqteyi-nəzərdən təmiz və günəşli hava 
altında olan torpaq təyəmmüm üçün daha da yararlıdır. 
«Maidə» surəsinin 6-cı ayəsində buyurulur: «
...Su 
tapmasanız, pak torpaqla təyəmmüm edin, ondan 
üzünüzə və əllərinizə çəkin. Allah sizi çətinliyə salmaq 
istəməz. Lakin o sizi pak etmək, sizə olan nemətini 
tamamlamaq istəyir ki, bəlkə şükr edəsiniz
». 
Sual 6:
Zalımı bağışlamaq olarmı?
Cavab:
Qur´anda bu barədə belə buyurulur: 
6

---

«
Nə zülm edin, nə də zülmə baş əyin
»
1
.
«
Bağışlamağınız müttəqiliyə daha yaxındır
»
2
.
«
Bağışlasınlar!
 Allahın 
sizi 
bağışlamağını 
istəmirsiniz?
»
3
.
Həzrəti Əli (ə) «Nəhcül-bəlağə»də buyurur: «Allahın 
hökmünə baş əyəcəkləri ana qədər zalımlarla vuruşun
». 
İlk baxımdan belə görünə bilər ki, bəzən «vuruş», bəzən 
isə «bağışla» deməklə, yuxarıdakı göstərişlər arasında 
ziddiyyət vardır. Qeyd edək ki, bağışlamağın şəraiti vardır. 
O zaman bağışlamaq olar ki, bağışlanan tərəf sui-istifadə 
edib, öz zülmünü artırmasın. Başqa bir tərəfdən, düşmən 
yalnız son və qəti qələbədən sonra bağışlana bilər. Çünki 
tam məğlub edilməmiş düşməndən yeni təhlükələr 
gözlənilir.
Həzrət Əli (ə) buyurur: «