IMpedimenta Matrimonij vide
in fra in verbo ma
trimonium.
IMpietas (qua parẽtibus & patrie/
consanguineis & conciui
bus debitus cultus subtrahi{t$} aut iniuria irro
ga{t$}) pctm̃ ex suo gñe mortale ac valde gra
ue est/cōtra primum p̃ceptũ secunde tabule.
Pōt aũt sicut & similia pctā dupłr incurri:
scilicet formaliter vel materialiter. Appellatur aũt & est impie
tas formaliter/qua ex intentione contra patrẽ vel patriam &c.
omittitur vel cōmitti{t$}: vt quũ quis inhonorat pr̃em vt inhono=
ret/hoc est animo inhonorandi patrẽ, aut nocet cōsanguineo vt
noceat cōsanguineo/hoc est animo nocẽdi cōsanguineo, offendit
conciuẽ vt offendat cōciuẽ, detrahit patrie beniuolo vt detrahat
patrie beniuolo. Et hoc est proprie crimen impietatis/& est mor
tale ex suo gñe: vtpote cōtra dilectionẽ debitā parẽtibus & pr̃ie.
Cōtingit tñ pctm̃ hoc esse veniale ꝑꝑ imꝑfectionẽ actus. vel ex
ꝑte primi motus ad omittendũ vel cōmittendũ contra patrẽ aut
patriā. Vel ex ꝑte materie: puta minime omissionis aut cōmissio
nis, tanꝗ̈ pro nihilo cōputate. Alio mō incurri{t$} impietas mate
rialiter: qñ. s. offendi{t$} pr̃ vel pr̃ia/aut cōsanguineus aut cōciuis,
sed nō cōtemnendo bñficiũ seu vinculũ sanguinis & pr̃ie/ sed
ꝑꝑ alias passiones vt accidit. Et sic impietas mäliter/inueni{t$} in
multis gñibus pctō℟ quibus proximi offendi pñt. Et est circun
stantia illius pctĩ quo cōsanguineus aut conciuis offendi{t$}/mor=
talis vel venialis iuxta naturam cōmissi vel omissi. ita ꝙ si com
missum in cōsanguineum est mortale/ipsa quo materialis im
pietas est mortalis. Spectat tñ hec circũstantia ad speciem illius<-P>
@@0@
@@1@Jmpudicitia. 144
<-P>peccati quo offenditur ille qui est cōsanguineus &c. quia habet
idem motiuum. Et idem fac de hac circunstantia iudiciũ/quod
de ingratitudine: quia eadem est vtrobi ratio.
IMpudicitia Qua hō actibus / tactibus/
osculis seu amplexibus vacat
libidinose (hoc est delectationis sensibilis que ibi sen
titur cā) ẽt si nullũ intenda{t$} aliud opus/pctm̃ est: quia bmōi
delectatio ad generationem ordinata est / sicut & ceteri actus
venerei: & ꝑꝑea nisi ꝑꝑ gñonem fiant, pctm̃ incurritur/ob pri
uationẽ proprij finis. Sed si ho℟ aliquid sic fiat a nō cōiugibus/
pctm̃ est mortale: dicente apostolo ad gala. v. ꝙ impudicitiam
agentes regnũ dei non consequentur. Et rō est: quia hmōi actus
impudici/eiusdem sunt moris cuius esset coitus consummatus
inter illos. ita ꝙ si fiant inter sanguine iunctos / spectant ad ince
stũ: si inter solutos/ad fornicationẽ: & sic de alijs. Et ꝑꝑea inter
cōiuges veniale est, quia cōcubitus ip̃e inter eos ꝑꝑdelectationẽ/
venialis esset. Rō aũt quare sunt eiusdẽ moris cũ actu cōsum
mato est: quia hec sic accepta (scilicet vt sunt delectabilia {secundum}
sensum tactus) sunt ordinata naturaliter ad actũ cōsummatũ,
multo vicinius ꝗ̈ delectatio morosa in sola mẽte cōsistens/quāto
exterior tactus propinquior est cōsummationiveneree. Oscula
aũt & amplexus que fiunt ex beneuolentie signo, licita sunt.
que autem ex leuitate iocosa/venialia sunt.
¶ Et scito nō esse simile iudiciũ de tactu & visu. Delectari. n. in
visu pulcre mulieris nullum pctm̃ est, nisi ociose aut ad concu=
piscendum videatur. Et ratio diuersitatis est: quia tactus suapte
natura ordinatur ad cōcubitum, visus autem minime. Hinc. n.
fit/vt consentire in delectationem sensibilem que est secundum
tactum/sit consentire in delectationem veneream. Voluntarie
autem delectari de persona quacun pulcra visa / licet non sit
venereum secundum genus suum, potest tamen & facile fieri
venereum ex affectu videntis illecto/tentato &c.
@@0@
@@1@Jncantatio.
INcantatio Omnis peccatum est mor
tale ex suo genere: quia in/
uocatio est demonis manifesta vel tacita ex ali=
qua superstitione adinuenta ad nonnullum de=
monis cultum. Et propterea non excusatur exer
cens incantationem quācun a mortali peccato/ nisi propter im
perfectionem actus ex parte hominis non per se (hoc est ex in
tentione) sed per accidens demonem inuocantis: puta quia
nescit interuenire ibi demonum inuocationem, & bona fide
credit se dare operam rei licite. Sed bene nota hanc igno=
rantiam tacite inuocationis habere locum in personis idio=
tis/ꝗ̈diu non sunt moniti vt deserant. Nam post monitionem
non excusantur amplius: quia cessat bona fides, & inde conuin
cuntur ꝙ non per ignorantiam peccant, qui postꝗ̈ sciunt aut
dubitant de inuocatione demonum / nihilominus faciunt. Et
similiter non excusantur de preteritis ignorantes/qui sisciuissent
nihilominus fecissent: quia ignorantia non fuit causa peccati.
Deprehenditur Autem tacita inuocatio demo
num ex multis/et specialiter ex
septem. Primo ex adiuncta aliqua conditione vana vt necessa
ria: vt si ponatur virtus in verbis sacris, dum tamen scripta sint
in pelle aut tali hora: & similia que nec ad dei cultum spectant
nec ad rectam rationem. Hec enim vana diabolus apposuit vt
sua sacra. Secundo ex adiunctis rationalibus vt naturalibus:
vt si ad effectus naturales adhibeātur characteres significatiui.
referuntur enim huiusmodi characteres ad demones intelligen
tes ipsos. Tertio ex adiunctis nominibus ignotis, vel absolute/
vel ad quid pertineant: hoc enim demonum est opus quasi ma
nifestum. Quarto ex excellentia effectus sperati, quia scilicet
excedit virtutem naturalium agentium: vt nosse secreta cordiũ/
sanari statim hominem aut equum/& huiusmodi. Et hoc intel
lige quo ad medicinalia seu naturalia. Quinto ex vanitate<-P>
@@0@
@@1@Jncantatio. 145
<-P>effectus: puta quia quedam sacra verba dicta mouent anu=
lum super filũ: & similia vana. Ex hoc. n. ipso ꝙ vanus est
effectus, constat ꝙ non est virtus diuina sed diabolica / non
assistens verbis sacris, sed assistens sacrificio quod sibi fit/ ho
norando ipsum illis verbis: gaudet. n. honorari verbis & re=
bus sacris. Et sciant lectores / ꝙ volui non experiri sed con
uincere huiusmodi diabolicam institutionem ad effectus va=
nos propter vtilitatem fidelium. Accepto nan filo & anulo
protestatus sum ꝙ versum illum sacrum deo/vero (cui a psal
mista dirigitur) dicebam / & non tanꝗ̈ institutum ad mo=
uendum anulum: & sic dixi versiculum illum, & anulus
non est motus. Vt hinc cognoscant omnes / ꝙ tunc diabolus
mouet anulum quando versus ille dicitur ei vt ipse instituit.
Dicit autem ei tacita intentione quicun dicit etiam iocando
illum vt habentem vim ad mouendum anulũ: quia vim illam
non habet nisi ex pacto olim inito cum demone ab aliquo. Et
de similibus idem fac iudicium. Sexto ex falsis adiunctis:
puta ꝙ christus habuit febrem aut spasmum neruorum / &
huiusmodi. est enim diabolus pater mendacij: deus autem non
eget mendacijs nostris. Et huic modo propinquus est septi
mus / quando adiunguntur apocripha seu incerta. Mirum est
enim ꝙ huiusmodi incerta habeant a deo virtutem & certa
non. Et rursus ꝙ sanctis viris quibus deus credidit secreta sa=
pientie sue & virtutem potentie sue in miraculis & sacramen=
tis/& curam animarum quibus promisit notitiam omnis veri
tatis, secretas has sacrorum virtutes negauerit / & vetulis ac
personis qualibuscun hec cōmunicauerit. Vnde huiusmodi
incerta sunt saltem vt suspecta cauenda. Et si non vis falli/
nulli in materia incantationum credas: quia impossibile vide=
tur vt non interueniat aliqua superstitio saltẽ in modo dicendi.
puta dicere pater noster ad aures equi: hoc enim superstitio
sum constat esse. & sic de alijs.
@@0@
@@1@Jncẽdiarius. Jncestꝰ. Jncōsideratio.
INcendiarius (hoc est malo animo
cōburens) manifeste
damnum infert / & periculo reliqua exponit.
Vnde a crimine maximo non excusatur si ex
intentione facit. Si vero preter intentionem ex
negligentia / iuxta modum negligentie reus est apud deum.
Quod si abs omni ipsius culpa contingat ab eo incendiũ pro=
cessisse/nullum peccatum est: sicut abs culpa tempore statuto
communiter incenduntur campi in fine augusti vel &c. iuxta
patriarum consuetudines diuersas. Sunt autem incendiarij ex
cōmunicandi. Et si denunciati fuerint excōicati/ non pñt nisi ab
apostolica sede absolui: vt habetur extra de sen. exco.
Dostları ilə paylaş: |
