TEstimonium Falsum in iudicio/pec
catum est ex suo gñe
mortale: quia iniustũ. Negare quo testimoniũ
si articulus necessitatis vrget/pctm̃ est mortale: vt
pote in dānũ ꝓximi vel cōis boni cedens. p̃ceptũ
enim affirmatiuũ de ferendo testimonio/pro loco & tꝑe obli=
gat: & ꝑꝑea si tũc non vult hō parere perhibendo testimoniũ
necessarium/nō excusatur a mortali. Extra iudiciũ aũt falsum
testimonium iudicatur sicut mendacium.
TJmor Nullum est secundum se peccatũ.
Potest tñ multipliciter fieri pctm̃. &
ex modo timendi: puta si plus aut minus timea{t$}
ꝗ̈ oportet. Et ex collatione vnius timẽdi ad aliud
timẽdũ. Et hoc est qñ mortale: vt si plus timea=
tur occisio corporis ꝗ̈ mors anime: plus timea{t$} ira principis ꝗ̈
ira dei: & sic de similibus.
¶ Ponitur quo speciale peccatum timor pro tristitia de bono
alterius quia nociuũ est mihi aut alijs / si temerarius est timor:
nam si veritati aut rationabili estimationi innititur, nullum est
peccatũ moderata tristitia de alterius prosperitate ex qua bono℟
oppressio venit.
@@0@
@@1@Torneamentum. Tyrannis.
TOrneamentum (Hoc est ludus
quo ad ostentatio
nem virium & audacie milites multi ex cōdicto
conueniunt & cōgrediuntur temere/ita vt sepe
mortes hominum inde proueniant) peccatum
esse mortale constat ex admixta pernicie vite humane / siue in
effectu siue in periculo frequenti/abs rationabili causa. Vnde
tales ibi vel propterea mortui carent ecclesiastica sepultura
etiam si ad penitentiam conuersi fuerint: vt canonica iura
disponunt.
TYrannis Qua respublica occupa{t$} (vel
quantum ad dominiũ: vt con=
tingit his qui se vi dominos constituunt, siue im
mediate siue mediante coacto cōsensu subdito℟.
Vel quantum ad affectum modũ regiminis:
vt contingit his qui ꝗ̈uis veri sint domini / non querunt publi=
cum bonum sed proprium) est peccatum mortale grauissi=
mum: vtpote contra bonum publicum. Et tanto peius quanto
remotius est a penitentia: regnandi siquidem amor tantus est,
vt non permittat tyrannum quo ad dominium/cōuerti ad peni=
tentiam: vtilis quo boni proprij amor radicatus / difficillime
euelli potest.
Sed nunquid Gubernante tyranno (qui scilicet
non habet legitime dominium sed
tyrannice occupat illud) peccent illi qui recurrunt ad ipsum
pro iustitia? quia inducunt illum ad actum quem non potest
licite exercere.
¶ Respondetur ꝙ excusantur a peccato inducendi tyrannum
ad actum & opus sibi illicitum/petentes ab illo iustitiam: quia
non petunt actum illicitum/sed iustitiam actus illi illiciti. Sicut
enim luxurioso sancte consulitur vt non adulteretur sed forni=
cetur / hoc est minus malum committat: quia subintelligitur si<-P>
@@0@
@@1@Vectigalia iniqua. 225
<-P>luxuria vti vis, ita occupatori dominij sancte suadetur ꝙ mi=
nus male vtatur dominio illo. constat autem ꝙ minus male vti
tur qui vsurpato dominio vtitur in actibus & operibus alias
iustis/ꝗ̈ si in actibus aut operibus aut etiā omissionibus iniustis
& perniciosis reipublice aut particulari persone vteretur. Eadẽ
autem ratio est de suadente & petente. Et propterea pie inter=
pretande sunt petitiones tam iustitie ꝗ̈ honeste gratie que offe=
runtur tyrannis: scilicet si vis/seu ex quo vis detinere & exer=
cere hoc dominiũ, vtere illo iuste/vtere honeste/vtere pie/vtere
ad vtilitatem publicam & priuatorum prout deceret dominũ.
Attestatur quo hoc esse licitum communis vsus omnium qui
sub tyrannis & dubijs dominis degunt: dum abs conscientie
scrupulo passim omnes ad tyrannos & dubios dominos recur=
runt acsi essent domini. Hoc. n. signum est licitum esse hunc ad
tyrannos recursum: quia alienum a ratione est vt omnes (inter
quos sunt viri probi) errent/peccent abs remorsu consciẽtie.
Attestatur etiam supradicte pie interpretationi intentio recur=
rentium ad tyrannos. constat nan ꝙ non intendunt ipsi petere
vt tyrannus vtatur tyrannide/vt vsurpet actum iudicij: quoniā
mallent vt cederet tyrannidi & iudicio: sed ex quo vsurpat sibi
dominium ac iudicium/intendunt vt iuste vt pie vtatur vsur=
pato dominio & vsurpato iudicio. Et quod intendũt hoc petũt.
ita ꝙ nec intendũt nec petũt actũ vsurpatũ, sed qualitatẽ sanctā
in actu vsurpato exercendo.
VEctigalia Iniqua non solum sunt que
imponuntur a non habẽtibus
potestatem/vtpote tyrānis, sed que ex forma vel
ex fine aut ex abusu aut ex materia constat esse
iniqua.
¶ Et ex forma iniusta vectigalia sunt/que equalitatẽ proportio=
nalem non continent, sed plus grauant minus grauandos: sicut
enim communes honores equalitate proportionali distribuendi<-P>
@@0@
@@1@Vectigalia iniqua.
<-P>sunt/vt digniores plus honorentur &c. ita onera communia sic
distribuẽda sunt/vt secundum ratam a quolibet tolerentur. &
propterea iniusta ex forma sunt vectigalia que onerant impro=
portionaliter: hoc est plus grauant minus grauandos. Et hec ma
nifeste videntur que pro his que vehuntur ad vsum proprium/
exiguntur: quoniam radix vsus est indigentia. ita ꝙ quanto hō
magis indiget/magis vtitur: qui. n. plures habet filios/plus indi=
get ac per hoc plus vtitur, & sic consequenter plus soluit vecti=
galis: ac per hoc de primo ad vltimum qui plus indiget / plus
grauatur vectigali, quod est iniquum. Gabelle igitur pro his
que deferuntur pro vsu proprio/inique sunt: & secundũ leges
ciuiles (codi. de vectiga. l. vniuersi) pena capitis plectendisunt
exigentes tam pro his que deferuntur pro vsu, ꝗ̈ his que defe=
runtur pro seminando / ꝗ̈ his que deferuntur ad fiscum. Vnde
hmōi vectigalia non tenentur homines soluere.
¶ Sunt quo iniqua ex fine vectigalia / que non pro publica
vtilitate sed pro bono proprio principis imponuntur. Nec obli=
gantur subditi ad soluendũ huiusmodi vectigalia: qm̃ tyrānica
non politica sunt hmōi vectigalia ex proprio fine.
¶ Sunt etiam violenta ac iniqua ex abusu vectigalia imposita
rite pro temporali necessitate/puta pro muris ciuitatis construen
dis, si post completa menia perseuerat illorum vectigalium exa/
ctio quia prĩceps sie vult. Violente nan rapine sunt manifeste:
& propterea non obligant in foro conscientie. Similiter non ob
ligant si imposita sunt pro construendis muris / & tamen non
applicantur ad muros construendos nisi pro forma, sed imbur=
santur a principe aut rectoribus. Et breuiter si nō fit id pro quo
imposita sunt vectigalia, iniqua sunt ex abusu / & fraudes aut
rapine sunt: nec tenentur subditi soluere in foro conscientie.
¶ Reputantur quo ex ciuili iure iniqua vectigalia ex mate=
ria / quecun imponuntur super alijs ꝗ̈ super his que causa ne=<-P>
@@0@
@@1@Vectigalia iniqua. 226
<-P>gociationis vehuntur. C. de vectigal. l. omnium. Et extenditur
negociationis nomen in proposito ad venalitatem: ita ꝙ que
deferuntur ad vendendum / sunt materia vectigalium, reli=
qua que pro vsu suo & familie sue deferuntur / exempta sunt
a vectigalibus licitis. Vnde non ligant in foro conscientie hmōi
illicita vectigalia ex materia.
¶ Iustorum autem vndi (scilicet ex agente/forma/fine/vsu/
ac materia) vectigalium fraus peccatum est mortale ex suo
genere: vtpote nocumentum inferens reipublice / & ad furti
vitium spectat. Ita ꝙ peccatum mortale interuenit in hac sub=
tractione non ex inobedientia precepti obligantis ad mortale/
nec ex vinculo pene apposite contra trāsgressores, sed ex natura
debiti reipublice non soluti/quomodocun sonet statutũ: quia
eoipso ꝙ vectigal iustum est / tollit homo fraudulenter reipu=
blice quod suum est. Nec refert an respublica per suos mini=
stros sibi exigat / an per eos quibus ipsa vendidit: quia vectigal
reipublice soluitur / cuicun soluatur, & a republica tollitur/
quandocun non soluitur: & nihilominus iniuria fit illi qui
emit tanꝗ̈ subrogato. Nec excusat fraudem a peccato mortali/
quia institutores vectigalium & emptores precognoscunt ꝙ
fient multe fraudes abs restitutione nisi comperiantur in facto
fraudis: sicut non excusantur dispensatores rerum communita
tis aut domini aut ciuis a crimine furti / ex hoc ꝙ communitas
aut dominus aut ciuis prescit huiusmodi suos dispensatores
fraudulentos esse: sicut nec iudas excusatur a furto ex loculis/
ex eo ꝙ dominus precognoscebat ꝙ fur erat. Institutio enim &
venditio & emptio vectigalium intelligitur secundum id quod
debitum est. Et licet necesse sit vt fraudes eueniant, ve autem
homini illi per quem fraus venit.
Occurrunt Circa vectigalia adhuc quin notanda.
¶ Primum circa authores. Nam secun=<-P>
@@0@
@@1@Vectigalia iniqua.
<-P>dum canonica iura extra. de verbo. significa. super quibusdam.
declaratur illa esse pedagia/salinaria ac guidagia interdicta, que
non apparent imperatorum vel regum vel lateraneñ. concilij
largitione concessa / vel ex antiqua cōsuetudine a tempore cuius
non extat memoria / introducta. Ita ꝙ quantum est ex parte
authoris quattuor numerantur legitimi authores: scilicet impe=
ratores/reges/vniuersale concilium / & antiqua cōsuetudo sine
memoria initij. Et scito ꝙ sub appellatione concilij clauditur
papa etiam solus: quia ab ipso concilia authoritatem habent.
Et similiter sub appellatione regum comprehendi videntur ciui
tates habentes merum & mixtum imperium/non recognoscen
tes superiorem aliquem in temporalibus sub quo sint: quia eadẽ
ratio videtur de istis & de regibus. Imponentes autem noua
pedagia vel augentes antiqua sine legitima authoritate, peccant
mortaliter rapine crimine.
¶ Secundum circa exactores. ꝙ exactores iniustorum vectiga=
lium, si sunt iniusta manifeste/vel ex parte authoris vel forme
vel finis vel materie/vel abusus, & breuiter quomodolibet sint
iniusta manifeste/non excusantur ab iniquitate mortali. Si aũt
non sunt manifeste iniusta/sed in dubium ab aliquibus vertun
tur/alijs affirmantibus iusta, excusari viden{t$} subditi exactores:
quia in dubijs obedientia excusat. Qui vero non sunt subditi
aut non ex obedientia faciunt, non debẽt se periculo iniuste
exactionis exponere. Et nihilominus memento excommunica=
tionis contra exactores pedagiorum prohibitorum.
¶ Tertium circa exemptos a vectigalibus. Nam a clericis &
personis ecclestasticis pro se aut rebus suis quas non negociandi
causa deferunt / exigi nequeunt vectigalia: ca. ꝗ̈ꝗ̈ de censibus.
li. vi. Vbi habes censuras ecclesiasticas: scilicet excommunicatio
nis contra singulares personas/& interdicti contra communita=
tes/donec extorta restituerint.
@@0@
@@1@Vectigalia iniqua. 227
¶ Quartum circa presumptionem iuris de vectigalibus: quia
in ca. ꝗ̈ꝗ̈. de censibus. in. vi. dicitur. ꝗ̈ꝗ̈ pedagiorum exactiones
tam iure canonico ꝗ̈ ciuili regulariter merito sint damnate. Ex
hoc nan textu apparet/ꝙ communiter vectigalia que & peda
gia vocantur/sunt damnata. Et intelligo hoc verificari propter
materiam/quia limites negociationis excedunt: & propter for=
mam quantum ad immoderatum valde grauamen: & propter
nouitatem: & propter iniustam causam aut in principio aut in
prosequutione. tot nan conditiones exiguntur ad iusta vectiga/
lia / vt difficile forte sit inuenire vectigalia iusta: & propterea
merito damnata regulariter dicuntur vtro iure humano. Exi=
gitur siquidem ad iustitiam vectigalium primo legitima autho
ritas imponentis: de quo dictum est. Secundo iusta causa fina=
lis / que est solum bonum publicum. Tertio iusta forma, &
vt non violetur iustitia distributiua / & vt non sit immodera=
tum grauamen. Quarto iusta materia: que solum comprehen
dit res negociatorias. Quinto iustus vsus: vt scilicet fiat illud
publicum bonum pro quo imposita sunt. & demum ꝙ tempo=
ralia non prorogentur vltra suum tempus. Vbi nota ꝙ quia
defectu actoris censentur illicita si non apparet aliquis quattuor
supradictorum authorum ( ita ꝙ non presumitur pro iustitia
vectigalium ex parte actoris sed contra illam si non apparet: vt
in dicto ca. super quibusdam / clare patet) similiter presumen=
dum videtur contra iustitiam vectigalium secundum alias con
ditiones si non apparent, tanto magis quanto regulariter dicun{t$}
damnata. Et hec dicta sint, vt prudens confessor in his que non
apparent iusta/non cogat penitentes ad restituendum exactori=
bus vectigalium.
¶ Quintum est circa collectas. Prouerbium est. facta lege/
inuenta est malicia. Quia vectigalia que pedagia dicuntur/
& vulgo appellantur gabelle vel doane &c. tot laqueis
ac damnationibus subsunt / & de facto exiguntur gabelle<-P>
@@0@
@@1@Vectigalia iniqua.
<-P>non solum pro mercature rebus sed rebus ad vsum, miserti do=
ctores multarum animarum / adinuenerunt ꝙ licet non possint
per modum vectigalium imponi gabelle pro vsu, possunt tamẽ
per modum collecte imponi a communitatibus hoc adiecto
moderamine ꝙ imponant suis subditis tantum / ita ꝙ forenses
non teneātur.
Sed distinctione hic opus est. Nam hac in re aliquid est iuris
& aliquid est facti. Spectat siquidem ad ius an collecte huius=
modi sint licite. Et si quidem verum est quod dictum est ( sci
licet ꝙ distributio onerum communium commensurata his
que vehuntur ad vsum est iniqua ex forma: quia plus indi=
gens plus vtitur ac plus grauatur) collecte iste inique sunt.
Apparet quo alia iniquitas in istis: quia pro eisdem rebus non
negociatorijs eque grauatur pauper sicut diues. collecte nan
pro communi bono grauantes singulos / deberent commensu=
rari personis iuxta earum facultates, & non ꝙ tantum soluat
pauper quantum diues. Si tamen communitates sibijpsis impo=
nentes collectas / non ad commensurandum solutiones rebus
pro vsu vel non vsu / sed pro expedienti ad quietem & pacem
ciuium modo colligendi pecunias opportunas/ approbarent talẽ
modum collectarum vt quilibet ipsorum soluat in porta secun=
dum ea que defert per portam, nō video damnationem aliquā:
quoniam si pro communi bono quietis & pacis seipsos tali mō
grauare eligunt / nulli iniuriam faciunt. Et ad hoc vt arbitror
tendunt doctores excusantes huiusmodi collectas etiam pro his
que deseruntur ad vsum. Essent quo in collectarum imposi=
tione & duratione / cause supradicte considerande ex ꝑte finis
& vsus: quia sine illis non sunt iuste, nec obligant in foro con=
scientie ad soluendum illas.
Ad factum autem spectat, an secundum veritatem iste exa=
ctiones sint collectarum/an solo nomine ab excusantibus dican
tur per modum collecte. Differentia siquidem inter collectas &<-P>
@@0@
@@1@Venatio. 228
<-P>vectigalia est / ꝙ vectigalia imponuntur omnibus per portam
aut passum &c. vehentibus, siue sint subditi siue peregrini: col=
lecte autem cantant ꝙ soli ciues aut subditi &c. Et propterea
quum constet ꝙ omnes transeuntes oportet soluere / constat ꝙ
non collectam sed gabellam per modum gabelle imposuerunt
& exigunt. Et quid adhuc egemus testibus, si etiam ab omni=
bus gabelle vocentur? ita ꝙ & nomen & rem gabelle habent,
ac per hoc iniquitatem. Non est igitur ingerendus conscientie
scrupulus non soluentibus hmōi vectigalia tam male excusata
ex colore collectarum.
VEnatio Secundum se nullum est pec
catum: quia est vsus naturalis
dominij homini prestiti super animalia.
Per accidens autem est peccatum multi=
pliciter. Primo ex incircunspectione in actu
venandi: vt si fiat cum periculo aut damno
proximi, non considerando si homo percuti possit/aut si damnũ
inferatur agris seu vineis &c. Et tunc iudicandum est peccatũ
secundum temeritatem/periculum & damnum si emersit.
Secundo ex conditione persone cui prohibitum est venari: vt
si sit clericus. nam cuilibet clerico interdicitur venatio & silua=
tica fatigatio cum canibus/& accipitres aut falcones habere ca.
omnibus. extra de cle. vena. Et constitutis in sacris pena suspen=
sionis imponenda statuitur, siquis talium personarum in hac
voluptate venationis sepius detentus fuerit. ibidem. cap. ep̃um.
Tertio ex conditione temporis: quia scilicet venatio impedit a
debito cultu deo tunc exhibendo: vt siquis propterea omittat
missam/aut seruitores suos ad hoc occupando impediat audire
missam. Et simile est iudicium de alijs diuinis quibus interesse
debet: iuxta doctrinam ambro. que habetur. xcvi. di. ca. an.
putatis.
@@0@
@@1@Venditio.
Quarto ex immoderato affectu. ex quo capite facile omnia
humana opera fiunt peccata. Exosa autem inuenitur venatio
sanctis hiero. & ambro. quia ad peccatum implicat: & forte
specialiter quia abducit dominos a necessarijs expeditionibus,
dum propter venationes minorem gerunt curam subditorum/
subtrahunt seipsos reipublice: aut quia animum quasi ferocẽ
facit aut fouet in prosequutione & percussione animalium cum
delectatione. Ex quocun autem accidente fiat mala venatio/
certum est non esse malam ex suo genere: ac per hoc cōstat esse
licitam debitis adhibitis circunstantijs.
Efficitur quo quinto illicita venatio si propterea dominus
priuat populum libertate capiendi animalia siluestria que in nul
lius sunt bonis/in loco vbi consueuerunt esse capientium: ita ꝙ
nec ex parte animalium possessor aliquis damnificetur / nec ex
parte loci alicui fiat iniuria. Huiusmodi. n. priuatio tyrānica est:
vtpote contra bonum communis libertatis & vtilitatis propter
bonum proprie delectationis. & perniciosa est/ si penam nota=
bilem adijciat. Secus autem est si ab antiquo cuius initij non
extat memoria/venationes reseruate sunt domino. E t tunc etiā
debet pena moderata esse.
VEnditio Licet nullum sonet peccatum,
multis tamen modis peccatum
sit. Primo ex quantitate precij: vt si venda{t$} res
pluris ꝗ̈ valeat, vel in se secundum communem
estimationem seu vsum/vel vendenti. nā licitũ
est vendenti / pluris vendere si plus valet sibi / non quia pluris
emit, sed quia commoda sibi tantum est vt licet valeat decem/
sibi tamen valet viginti.
Secundo ex fraude in substantia rei: vt siquis vnam rem ven
dit pro alia. vt aquam pro vino: vt faciunt miscentes vinum in<-P>
@@0@
@@1@Venditio. 229
<-P>vegete. aut mel prozucharo / vel fumum terre pro reubarbaro
&c. vt faciunt mali aromatarij in confectionibus & medicinis
&c. Et hinc in multis artibus fraudulenta ac iniqua redditur
venditio vendendo vnam rem in toto vel in parte pro alia. Et
est ex suo genere fraus hec mortalis.
Tertio ex fraude in qualitate rei: vt si vitiosam rem vendit
pro non vitiosa. Est. n. hic fraus & iniquitas manifesta. Secus
autem si vendit rem ( puta caballum) vt est, explicans se
nolle pro defectu teneri. tunc. n. si non pluris vendit ꝗ̈ in veritate
valeat omnibus defectibus consideratis, non peccat: ꝗ̈uis emptor
fallatur a seipso/sic ꝙ si sciret tot defectus / non emeret. Sed si
vendit pluris ꝗ̈ valeat in veritate, peccatum est iniustitie in foro
conscientie. Et est mortale ex suo genere: quia nocumentum in
fert proximo iniuste.
Quarto ex fraude in quātitate mensure/ponderis aut numeri:
quod constat esse mortale.
Quinto ex monopolio augmentatiuo precij. nam & monopo
lium est prohibitum, & quantum de precio augetur ex mono=
polio tantum iniquitatis apponi{t$} precio. N ec excusantur hmōi
mercatores ex concessione dominorum: quia nec ipsi domini ex
cusantur a rapina, dum emptores coguntur emere tanto pluris
quia nō possunt aliunde emere. Est. n. monopolium huiusmodi
non solum in priuatorum hoc damnum, sed communis liberta
tis offensiuum. & ideo non est tolerandum.
Sexto ex temporis expectatione: vt si pluris vendat ꝗ̈ valeat/
quia non nunc sed post annum precium expectat. Est tamen
hic grano salis opus/primo ratione latitudinis precij. Nō. n. cōsi=
stit iustũ preciũ in pũcto, sed distingui{t$} trifariā: aliud siquidem
est piũ/aliud moderatũ/aliud rigorosum. Hinc. n. fit vt res eadẽ
in eodem loco ac tꝑe venda{t$} decem / vndecim & duodecim,
ita ꝙ in fra huiusmodi latitudinem reputatur precium iustum.<-P>
@@0@
@@1@Venditio.
<-P>Et propterea si venditor soluenti nunc dat pro decem/ & solu=
turo ad annum non vult dare nisi pro duodecim, iniustus non
est: quia non exit terminos iusti precij. Sed si vellet quattuorde=
cim/iniuste venderet, & ad vsurā reducitur: vt in fra de vsura
patebit. Ex dicta autem precij latitudine contingit vt in eodem
die prudens negociator multum lucretur, emendo in precio
miti & vendendo in rigoroso. Secundo ratione dubij. Nam
siquis merces suas non esset in veritate nunc venditurus / sed
seruaturus in tempus aliud in quo credũtur verisimiliter plus
valiture ꝗ̈ nunc, non intelligitur vendere pluris iusto precio si
pluris vendat ꝗ̈ nũc valeāt. Quod potest dupliciter fieri. Primo
vt vendat nunc pro illo precio quod tũc valebunt communiter
siue plus siue minus. Et hoc caret omni scrupulo. Secundo vt
ex nunc determinetur precium. Et sic oportet precium esse mo=
deratum, ita ꝙ stet in fra limites dubij futuro illo tempore p̃cij.
Verbigratia seruandum frumentum ad mensem maij/verisimi
liter creditur ꝙ valebit decem / & ꝙ poterit plus aut minus
valere/nunc vero valet octo, licitum est mihi qui seruaturus
ad illud tempus eram vendere nunc decem / ex quo verisimili/
ter dubitatur ꝙ plus aut minus tunc valebit: vt patet in ca, naui
ganti extra de vsuris.
Septimo ex pacto de retrouendendo / si minoris vendit ꝗ̈
valeat: quia palliatur sub venditionis nomine mutui acceptio.
Et tunc in venditore peccatum est, pro quanto participat in
crimine cum vsurario / si inducit eum ad hoc. Verum si iusto
precio venditur / & adiungitur pactum de retrouendendo &
interim locando eidem qui vendit sub annuo censu honesto, cen
setur venditio licita cum omnibus adiectis pactis. Et fit frequen
ter huiusmodi venditio a constitutis in aliqua necessitate/ nolen
tibus tamen abdicare a se vsum illius agri seu domus quam
vendunt. Et si rationem queris / vide commentaria nostra in
secundamsecunde.
@@0@
@@1@Vindicatio. 230
Octauo ex loco vel tempore prohibitis: vt sunt tempus sacrũ/
& locus sacer. Diebus nan festis deo dicatis nō licet vendere
nisi ad minutum que ad cibum & potum ac medicinam vel
ad articulum aliquem occurrentis necessitatis necessaria sunt.
Tolerantur quo illa que ex con suetudine nundinarum aut ali
ter currunt: vt diffuse in verbo festi dies habes. In locis quo
sacris ( vt in verbo immunitas habes) prohibitum est vendere,
eijciente domino vendentes de templo.
Dostları ilə paylaş: |