Avctarii indici tomus quartus
Yüklə 19,02 Mb.
|
|
autem præcisivè sumpta videtur omnino im- proportionata, ut sit tam nobilis Personæ prin- cipium. Sic ille discurrit, quod & productioni<-P>@@
quomodo processiones sint propriè vitales, ut- pote intellectio & amor. babiliter Auctorem discurrere, quidquid non- nulli voluerint rigidi originum activarum de- fensores, ut vidimus cit. n. 240. Sed standum dictis, quia rationes, quæ in contrarium addu- cuntur non urgent, inter quas specialis illa, ex distinctione originũ sequi in divinis nō solùm trinitatem, sed quaternitatem, immò & quini- tatem reperi. Id probatur. Nam origines con- stituunt personas, aut formaliter, ut volunt multi, aut licet aliqualiter distinguantur, eam- dem tamen realitatem important, & ut ait D. Thomas à Nobis adductus n. 297. ad modum nostrum intelligendi reducitur, quatenus origo hypostasim non videtur convenienter designa- re: Atqui præter originem passivam Filij & Spiritus Sancti constituentes illos, & activam constitutivam Patris, datur origo activa Spiri- tus sancti, in Patre & Filio: quæ communiter una dicitur: licet sint qui duplicem asserant: & cùm sint etiam, qui Patrem ante ori- ginem activam constitutum asserant, de utraque eadem videtur ratio, cùm sint sub- stantia in gradu intellectuali, & suam rationem incommunicabilitatis habent: Ergo &c. Sed quidem ratio dicta aliquantulùm à Nobis roborata, nullius momenti est: quia origines dictæ sunt realiter Personis identificatæ, unde multiplicari earum numerus ratione illarum nequit. Immò neque dici plures personæ pos- sunt saltem virtualiter distinctæ: id enim con- tra rationem personæ est, quæ non multipli- catur ratione cujuscumque ipsi quomodolibet advenientis, cùm se habeat quasi subjectum, quod semper est unum, quidquid receptibile adveniat. activa diximus, observandum est, ut probabile quidem admissum, non esse à passiva distin- ctam, juxta id quod à P. Suario assertum, de quo cit. n. 240. qui in eo nihil erroris aut te- meritatis se invenire testatus. Adductus tamen
negare spirationem activam ob Conciliorum auctoritatem pro ea stantem, cui & assensus à Nobis præstitus, neque admissa P. Arriagæ ex- plicatio de origine passiva. Et quidem in cita- tione præfati nu. 240. error typographicus ir- repsit: pro libro enim 5. positus 3. Quomodo autem possint P. Suarij asserta componi non assequor. Quod autem à me dictum citato nu. 811. citata etiam P. Ruizij acriori censura ver- bis illis: Et quidem non immeritò sic accipien- dum, ut non sit censuræ absoluta approbatio, quæ negata nu. 240. sed quòd non sine fun- damento ita censuerit præfatus Scriptor, prop- ter subjuncta ibidem, unde & P. Arriaga im- pugnatus ibidem juxta explicationem, quæ Concilijs adhiberi possit, de una actione aut spiratione passiva, & non est penitus improba- bilis, cùm eam & docti alij Scriptores ample- ctantur, & P. Suario eatenus tantùm displicuit, quatenus Doctores Theologi ita communiter fuerint arbitrati, nec sit verosimile in expli-<-P> @@0@ @@1@ Disputat. 3. de Trinitate Quæst. 5. probandum ex professo assumit probabilitatem sententiæ dictæ: qui n. 1. parùm consideratè affirmat P. Suarium ausum fuisse eam à censura liberare, cùm aliàs sit ille non parùm in aliorum cen- suras proclivis. Quæ enim audacia est id fate- ri, quod Auctor dictus adeò verosimile prote- statur? & qua dici veritate potuit Doctorem Eximium in Censuras aliorum esse proclivem, qui moderatione summa in Censurarum in- ustione procedit? De quo ille ita scribit 2. 2.
observator. sententiam prædictam referens, & pro ea Henricum, Argentinatem, Marsilium, & Scotum, opponit illi auctoritatem Agathonis Papæ in 6. Synodo Actione 6. quæ non admo- dùm videtur urgere, & rationem, quia nihil pertinens ad perfectionem simpliciter simpli- cem multiplicatur in personis: sic non datur relativa Deitas, Omnipotentia, justitia &c. At cognoscere est perfectio simpliciter simplex: Ergo &c sic cōcludit: Id sufficiat de obsoleta opi-
quidẽ quod ad rationem attinet probabiles ha- bet instantias in prædicatis trāscendentalibus, & relationibus ipsis, quę juxtagraves Scriptores perfectionem simpliciter Simplicem impor- tant. Unde certius aliquid adduci debuisset. Nec verò ut obsoleta debet sententia dicta contemni, quæ præter antiquiores, non con- temnendos habet inter Neotericos defensores. Et quidem superata difficultate, quæ circa Spi- rationem activam ex auctoritate Conciliorum occurrit, non ægrè poterunt illi rationibus sibi objectis respondere, & multùm quidem ar- guentibus sudandum est, (& an sit sufficiens futurum ambigo) ut negotium illis possint aliquale facessere, & in arctum pertrahere, anxiè & difficilè evasuros. insuper citatus Scriptor Disputat. 41. Sect. 3. auctoritatem Concilij Florentini in Oratione pro unione Cap. 6. Col. 8. pag. ipsi 899. ubi sic ait: Paternitas & origo differunt secundùm mo- dum intelligendi, non re. Item & Caput Vnicum de Summa Trinitate in 6. ubi definitur unica spiratio: nec potest de passiva intelligi, quia hæretici de unitate passivæ non dubitabant. Circa quæ P. Bonæ-Spei doctrinam animad- versione dignam inducit. Et de eo quod à P. Quiros dictum circa obsoletam sententiam cum adjunctis nil solicitus, ad præfata respon- dendum sibi esse conveniens judicavit, de qui- bus n. 36. & 37. Ait ergo ad Primum quomo- documque ibi sumatur origo, eodem modo esse sumendam Paternitatem, semperq́ue ve- ram esse definitionem Florentini. Vel enim sumitur origo pro originante, vel pro origina-<-P>@@
originante, & hoc sensu tam origo, quàm Pa- ternitas est in Patre, cùm ut sic præcisè sit rea- lis relatio principij ad Filium originem origi- natam. Si secundum, est re eadem cum Pater- nitate fundata in origine originata: & hoc sensu tam origo, quàm Paternitas est in Filio in divinis, uti in creatis. Sic ille, minimè au- diendus in hac ultima responsionis clausula, quòd scilicet origo passiva sit idem realiter cum Paternitate, ex quo & sequitur in esse Patris constitui per Filium. Quod quidem licet in creatis sustineri possit juxta aliquorum sententiam, qui denominatione extrinseca compleri relationem prædicamentalem asse- runt, id quidem in divinis minimè potest su- stineri, ubi quidquid ad mysterium Trinitatis attinet, intrinsecum est, cùm per actus imma- nentes penitus constet. Et sunt quidem qui denominationem Patris à generatione passiva posse desumi affirmant, ut videri potest apud P. Arriagam Tomo 1. in 1. p. Disput. 48. nu. 6. Sicut & è cōverso in Filio, quatenus relationes eorũ ut prędicamentales considerantur: addunt tamen generationem activam adæquatè cum Patre identificari. In casu autem nostro nulla in Patre activa generatio admittitur, & deno- minatio Patris à generatione passiva, & con- sequenter denominatio Paternitatis desumi pe- nitus affirmatur. Et quidem si Pater talis est formaliter per Filium: ergo non opponitur Filio. Patet illatio, quia nihil opponitur for- mæ, ratione cujus tale est. Deinde, Pater absolutè generat: ergo absolutè opponitur Filio, ex quo & sequitur non esse Patrem per illum. responsurus pergit, cùm auctoritatem dictam sic proposuisset: Confirmatur: In 6. Synodo Cap.
rum est virum doctum inexcusabili inadver- tentia prolapsum. Cùm enim in P. Quiros ci- tatum comperisset Cap. Firmiter in 6. Sextam Synodum esse credidit, unde extractum Ca- put: cùm sit illud ex Concilio Lugdunensi, & illud In 6. non Synodum, sed Sextum Decre- talium librum indicaret. Quod quidem animad- versum volui, ut admonitione qualicumque mea Scriptores in hujusmodi reddantur atten- tiores, cùm reverà defectus tales non sine boni nominis aliquali jactura contingant. Respon- det ergo sic: Respondeo ibi id non definiri, du-
attinet, quibus insanum illud figmentum ad- scribit, egregiè hallucinatus est. Ubi enim tale aliquid legitur? Confictum sanè illud ad au- ctoritatem adeò urgentem eludendam. Deinde in eodem Capite id additur, quod responsio-<-P> @@0@ @@1@ ibi: Hoc habet Orthodoxorum Patrum, ac Docto- rum Latinorum, pariter & Græcorum incommuta- bilis & vera sententia. Atqui Orthodoxi Do- ctores de spiratione activa sunt locuti, & sic est Concilij mens ab omnibus intellecta, ut ex P. Suario vidimus suprà, cujus hoc loco discur- sus opportunè succedit, sed audiendus ille suis locutus verbis: Nihilominùs vel ob hanc ipsam caussam (quod scilicet res hæc solùm videatur pertinere ad modum concipiendi nostrum) non videtur recedendum à communi Theologorum sen- tentia: quia non est verosimile omnes ineptè conce- pisse aut declarasse hoc mysterium, nec sine caussa fuisse ita locutos. Sic ille. Iuxta quem, in eodem loquentes articulo arguere pariter possumus, ut minimè sit credendum Theologos omnes mentem Concilij ineptè concepisse, & perpe- ram declarasse: Omnes inquam, utriusque sci- licet Scholæ, Thomisticæ & Scotisticæ, nec non aliarum, si paucissimi excipiantur, qui eo tempore, quo P. Suarez scribebat, ante 70. inquam annos, pro nullis reputabantur, neque omninò apertè locuti, paucissimis etiam posteà subsecutis, sine laude novitatis. Dicere autem, regestione censuræ, priorum sententiam esse parùm tutam, intolerandæ videtur audaciæ, & doleo me ad sic loquendum ab eo adactum Au- ctore, qui à me laudatus suprà, & benignum se præstare solitus erga Scriptores Socie- tatis. Sit ergo ille sententiæ suæ probabi- litate contentus, quod liberaliter indulge- mus, nec transgrediatur terminos, quos non solùm religiosa moderatio, sed & justitiæ ma- nifesta jura præscribunt. P. Herincx Tomo 1.
quartam relationem Spiratoris esse de fide, & Gregorium ac Gabrielem, qui pro opposita sententia citantur, revera illam non amplecti & posse congruam habere explicationem. Et quid ille de P. Bonæ-Spei censura censeret? Nisi dicamus non fuisse illam seriò prolatam, sed apparenti quadam significatione jaculum in eum missum indignanter retorquentis.
pro qua citati multi, præter quos sunt alij, ex quibus Mag. Joannes à S. Thoma Tomi 2. Parte 2. Disput. 45. Arti. 2. apud quem Car- melitani, & nonnulli alij, ex quibus aliqui à Nobis adducti, Herincx citato nuper loco n. 59. Lezana Disput. 4. de Trinit. Quæst. 3. Josephus Rocafull in Praxi totius Theologiæ moralis Parte 1. Cap. 4. Quæst. 2. ubi & tradit ratione illius posse Deum creatam naturam assumere. P. Esparza Lib. 1. Quæst. 40. sub quadam conside- ratione illam concedit, juxta quam putat posse duas circa hæc diversas sententias conciliari. Et mihi, quo plus rem considero, plus asserta positio placet facili discursu, sed efficacissimo, & ut reor, juxta materiæ qualitatem, evidenti, probabilis, si benè ea, quæ in Problemate sunt<-P>@@
ma quadam perfectione agitur, talis enim re- vera est absoluta subsistentia: complexum enim hoc Deus à relationibus præcisum exi- miam præ se fert excellentiam & majestatem, unde si convenienter potest eidem adscribi, id equidem summa cum intellectus inclinatione præstandum. Et quidem quemadmodum pro adstruenda in Virgine puritate originea, pietas Theologorum excubat, ita & pro Dei perfe- ctione certandum. Et sicut quando de Virgine agitur, contra illius puritatem necessitas re- demptionis objicitur; & pro ea cum puritate originis componenda, rationes verosimiles conquiruntur: Ita equidem in negotio præ- senti Theologorum pietas adniti profectò de- buisset. Et nullus credo erit, qui eam negatu- rus sit, si possit cum Theologicis principijs componi: Atqui potest, ut constat, quia pluri- mi & gravissimi Theologi ex S. Thomæ, Scoti, & aliorum Scholis, id egregiè præstant, quod & alij, si vellent, pariter possent; & non velle, non sine detrimento videtur esse pietatis. Et miror quidem cùm aliquos video multis argu- mentis armatos in certamine incalescere. Et quò hæc tendunt? Ad removendam à Deo excellentissimam perfectionem, & nominis illius DEUS singularissimam majestatem, & unus ex his est P. Quiros, cujus argumenta juvat specialiùs diluisse, Arguit ergo ille Disp. 29. à n. 22. nequit esse totalis, neque partialis: ergo nulla. Probatur 2. pars antecedentis. 1. quia relatio adveniens est substantia totalis: aliàs Pater non distingueretur adęquatè per Paternitatem: ergo cum absoluta subsistentia totalitatem non facit. 2. quia perfectio essentiæ divinæ, si sub- sistentiam exigit, eam profectò exiget, quæ absolutè talis sit: partialis autem non est talis, ut deformis materialibus affirmat P. Suarez
natura divina completur & terminatur per sub- sistentiam relativam, id quod non habet partia- lis subsistentia. Iam 1. pars antecedentis osten- ditur, quia si esset totalis, tolleret à relationi- bus rationem subsistendi, & per ipsam subsiste- rent: nam subsistens habet hanc vim, ut sub- sistere faciat omnia, quæ ipsi uniuntur, ut con- stat in humanitate Christi, & in accidentibus compositi. Resp. facile esse totalem in suo genere, ab- soluto inquam, sicut existentia totalis est, & ratio substantiæ. Sicut autem id non tollit re- lationibus rationem existentię, neque substan- tiæ, ita & de subsistentia dicendum. Ad id au- tem quod additur de subsistentibus ratione unionis, id contingere, quando id, quod unitur propriè subsistens non est, ut in anima ratio- nali, & materia prima melior philosophia pro- bat: & ut nihil tale in humanis esset, circa al- tissimum mysterium digniùs & singularius dis- currendum. relationi, ita ut faceret cum illa unum suppo- situm, non posset habere suam subsistentiam propriam totalem distinctam à subsistentia re-<-P> @@0@ @@1@ loquendo, quòd hæc unio non sit physica, sed per identitatem. Ergo. Major probatur, quia si natura subsisteret, non posset constituere unum per se cum forma, quæ advenit ipsi com- pletè subsistenti. Minor jam ostenditur. 1. quia aliàs attributa haberent propriam subsisten- tiam, solùm enim per identitatem alteri com- municantur. 2. plus est de complemento rei, plusque ipsi debetur, quod identificatur cum ipsa, quàm quod præcisè unitur physicè; sub- sistentia autem non est in eo, cui deficit com- plementum. 3. Formaliter loquendo, hîc iden- titatem per modum unionis concipimus, cogi- tamnsque quid haberet natura, si à parte rei poneretur sine relatione, quam tamen petat ut sit incommunicabilis, & subsistat relativè ut modò.
Resp. negando majorem, & ad probatio- nem negatur quod assumitur, posset enim unum per se constituere, quia non esset com- pletè subsistens in genere relativo, unde non est de alijs curandum, quæ pro Minoris proba- tione congeruntur. Admittitur enim casus sub terminis modò extantibus, quæ aliàs posset suppositio negari, quia eo ipso quòd natura esset physicè unibilis, non esset infinitè perfe- cta, & ideò neque per se subsistens, unde dici hic posset quod sæpè aliàs, dato scilicet im- possibili sequi quodlibet. Dicta autem juxta admissam suppositionem omnia adducta pro Minoris probatione nihil obstare convincunt, cùm possint consequenter admitti. lùm ne inhæreat alij ut subjecto, sed ne insit alteri ut composito, seu ut pars toti. At natura divina, & quidquid est in Deo absolutum, in- est ut toti completo. ergo non subsistit absolu- tè. Major probatur: nam ideò humanitas licet non possit inhærere subjecto, non subsistit, quia ordinatur ad unitatem ulterioris comple- menti per subsistentiam Verbi. Econtra Homo, qui cum subsistentia humana omnem ordinem ad ulterius complementum excludit. Minor etiam probatur: nam quidquid est absolu- tum in Deo, licet non inhæreat, unitur tamen per identitatem cum relativo, ita ut purè ab- solutum nequeat existere nisi in supposito re- lativo. Resp. 1. Negando Majorem, quia in ani- ma rationali & materia prima contrarium in- venitur: Auctor autem secundùm suam sen- tentiam loquitur, ex quo apparet quàm sit sen- tentia illa argumentis urgentibus destituta. 2. concessa Majori, nam in casu nostro subsi- stens absolutè neque ut composito inest alij, neque ut pars toti, sed per se stat ut perfectissi- ma ratio, & primaria in complexo personæ. Exemplum humanitatis nihil probat, quia deest similitudo: licet autem ratione subsistentiæ dicatur Deus, sicut & homo ratione suæ; in eo tamen est diversitas, quòd homo non ad- mittit ulteriorem terminationem, quia est per- sona, cùm tamen Deus illam admittat ob di- versam subsistendi rationem. 3. respondetur instando in relatione, quæ inest toti, & tamen subsistit. Cui instantiæ conatur respondere<-P>@@
faciens, ut adeunti constabit, videtur enim evidens, & irrefragabilis. qualibet alia formalitate non est subsistens in concreto: ergo nec absolutè. Antecedens probatur, quia subsistentia est quasi passio & Yüklə 19,02 Mb. Dostları ilə paylaş:
|