Societatis iesv, segoviensis
Yüklə 14,73 Mb.
|
|
cipere Bullam. Et videtur id certum, tum ex di- ctorum Religiosorum praxi, tum etiam aliorum, qui priuilegio eodem per communicationem gauderent: nec poterat latere eos, cùm in dicto Compendio extet. Præterquam quòd cùm hoc priuilegium videatur Cruciatæ intentioni con- trarium, quatenus ratione illius minor fit pecu- niarum collectio, videtur concessione ipsâ Bul- læ reuocatum, dum Regularibus absolutè onus contribuendi eleemosynam à Commissario taxa- tam imponitur, qui eam pro omnibus taxat, et- iam pauperrimis, iuxta Pontificis mentem, volen- tis omnes opus istud adeò vtile ad Dei gloriam promouere. Nec latere poterat priuilegium hoc, & communicatio ferè omnium Religionum in illo, ex quo concessio Bullæ pro Regularibus in ordine ad intentum dictum ferè inutilis reddere- tur. Pontifices enim in concessione Bullæ Re- gularium commoda præcipuè non spectant; aliàs illam pro omnibus Christiani orbis regionibus concessissent; cùm tamen constet ad pauciores illam pertinere. Si prætereà addamus fuisse hoc viuæ vocis oraculum Pauli Tertij, & ita iam re- uocatum. Licet P. Quintana Tomo 1. in Appen- dice Tractatus 4. Dist. 12. num. 8. dicat quoad In- dulgentias vim suam habere, quæ per reuocatio- nem generalem non censentur reuocatæ. Quod quidem est satis incertum: & licet ob titulum<-P>@@ <-P>Oraculi reuocata non sit talis concessio; quate- nus tamen Indulgentia est, à Paulo V. reuoca- tam non videtur posse dubitari, dum Indulgen- tias Religiosorum ad paucas reduxit, de quo et- iam inferiùs. est posse illos vti Bullâ, etiam renitente Prælato, pro quâ aliquos adducit P. Mendus suprà n. 21. & Trullench Lib. 1. §. 1. Dub. 7. num. 1. eosdem secuti, ex communi doctrinâ, circa quam No- uitij gaudent Religionis priuilegiis, vt adducti ponderant. Sed certè doctrina illa necessaria non est absolute loquendo, quia ad gaudendum priuilegio illius non est necessarium priuilegium nouum, gratia, aut communicatio in illâ, cùm tale beneficium sit commune omnibus fidelibus in regnis, pro quibus Bulla conceditur. Potest autem prædicta deseruire doctrina in ordine ad taxam eleëmosynæ; non enim tenentur maio- rem tribuere, quàm à Religiosis communiter postulatur. Quoad receptionem autem renitente Prælato, doctrina alia communis suffragatur; iux- ta quam Nouitij non tenentur ad onera, censu- ras, præcepta & alia, quæ odiosa reputatur: quod & adducti expendunt in proposito: & eo- rum plures in ordine ad electionem Confessarij pro reseruatis licentiam non esse necessariam af- firmant, quia onus est, & quidem grauissimum Religionis. Sed de hoc inferiùs. Videtur autem esse aliqua difficultas in eo quòd Nouitius gau- deat fauore Religionis in ordine ad Eleëmosy- nam, & non debeat onus licentiæ petendæ sen- tire; vbi de absolutione à reseruatis non loqui- mur: nam vt est regula 55. iuris in 6. Qui sentit onus, sentire debet commodum. Et è contrà. Verùm hæc regula in Nouitiis fallit, sicut in aliis, de quibus Glossa ibi scilicet ratione ætatis, personæ, & naturæ contractuum, quorum explicationem & exempla ibidem videnda. Dicendum item No uitium, etsi sentiat commodum, non esse ab oneribus immunem, cùm pondus obseruan- tiæ Religiosæ sustineat: quòd autem onera quæ- dam non sentiat, id non debet esse mirum, quia etiam commodis aliis caret, quibus Professi po- tiuntur, in habitu, tractatione, honoribus, li- beriori agendi ratione, aliisque. Quoad Ieiunia quid Religiosis liceat per Bullam. ouis & lacticiniis vti. Vbi primò inquiri potest an ad hoc sit opus Bullâ? Et videtur non esse: nam sexagenariis est licitus carnis v- sus, vt ex Peromato adducit Benedictus Re- migius in Practica Parochorum & Confessa- riorum pag. 220. qui & pag. 221. id non om- nino improbabile putat, ex ratione ipsius Peromati, quia scilicet sunt malè sanis vici- niores: & viro in suâ arte doctissimo creden- dum est. Quod & roborare ex eo possumus, quia annus sexagesimus tertius est climactericus, & in quo frequentiùs solet vita periclitari: ergo sexagenarij sunt viciniores malè sanis, siue pro- ximi periculo amittendæ salutis, & ita carnibus<-P> @@0@ @@1@ comperiuntur. Prætereà, communis opinio sexagenarios ab onere ieiunij releuat; atqui ea- dem ratio subesse videtur ad releuandum eosdem ab obligatione abstinentiæ à carnibus: nam pro- ptereà prior illa obligatio cessat, quia natura in statu debilitatis existit, & ita opus habet per se- quentem cibi sumptionem roborari: cùm ergo caro ad effectum huiusmodi accommodatior sit; & ad infirmitatum propulsationem opportunior, videtur clarè conuinci eamdem pro illâ rationem suffragari. Item: quidquid præter carnem sexa- genarij comedere possunt, alimentum pro illis conueniens non est, vt facilè ostendi potest. Le- gumina debilioris virtutis sunt: pisces phlegma- ticum humorem nutriunt, quo senes abundant: lacticinia conditionis sunt non sanæ, & ita infir- mis prohibentur: oua, etsi recentia congruum alimentum sint, non recentia tamen satis incon- gruum: est autem difficile recentia semper præ manibus habere: quòd si alicui obuium, ex eo non debet argumentum sumi, sed ex eo quod frequentiùs accidit. L. Nam ad ea. D. de Legibus: carnes autem satis obuiæ sunt. Quòd si illarum vsus sexagenarijs licitus est, etiam ouorum erit & lacticiniorũ, vt communiter Doctores obseruant, quia multò id minus est, & cui licet plus, licet & quod minus est, vt est regula iuris in 6. scilicet in eodem genere, vt dictum aliàs. quorumdam scilicet sententia asserentium post annum quinquagesimum quintum legem ieiunij non obligare, vt testatur Victorellus ad Caput 4.
Angelum v. Ieiunium, num. 15. Iuxta quam do- ctrinam, quæ non videtur probabilitate carere, eò quòd iam natura in eâ ætate non parum debi- litatis contraxerit, cui oporteat per aliquot cibi non exiguas portiones subueniri. Iuxta illam in- quam sexagenariis plus est aliquid concedendum maiore debilitate laborantibus, & inualetudinis periculo admodùm vicinis, vt paullò superiùs di- cebamus. Cùm ergo carnes illis concedendæ non sint, videtur consequens vt oua & lacticinia concedantur: non ergo pro eorum vsu necessaria erit Bulla. Peromati spectat, illa non videtur admittenda, quia contra omnes Doctores militat, & citatus Remigius dum eam non omnino improbabilem reputat, aliquomodo improbabilem esse eo ipso profitetur, qui & nimis laxam eam vocat, & ita addit non esse à communi Doctorum sententiâ recedendum. Licèt ergo Peromatus in suâ arte peritissimus fuerit, & medicis in arte peritis cre- dendum sit, vt habetur in Cap. Significasti, 2. de rum artium peritiâ, pro quo videri potest Barbo- sa in Collectaneis ad citatum Caput: non spectat ta- men ad illos de obligatione, aut obligationis ces- satione definitiuam sententiam pronuntiare, quia res hæc sacra est, & ad superiùs tribunal spectat: vnde quidquid illi dixerint, si Theologorum ju- dicium ex aduerso stet obligationem legis agno- scentium, non est ab illâ recedendum. Pro quo videri potest P. Azor Tomo 1. lib. 7. cap. 18. §. Quartò quæritur. Ecclesia enim præcipere aliquid<-P>@@ <-P>potest cum aliquali valetudinis detrimento, vt constat ex ieiunio quadragesimæ. Quis enim du- bitet illud tale non esse, in quo caro per abstinen- tiam atteritur: id quod Ecclesia ipsa, quæ tale præceptum imponit, in diuinis officiis recogno- scit, vt cùm loco quodam ait: Vt qui per abstinen- tiam macerantur in corpore. Et alibi: Quæ se carnis maceratione castigat. Vnde est communis resolutio Doctorum non quamlibet debilitatem & fatiga- tionem corporis ab obligatione ieiunij excusare. Pro quo videndus P. Thomas Sancius Lib. 5. Con- ciliorum, Cap. 1. dub. 14. num. 1. Vbi sic ex om- nium sententia scribit: Non quæcumque infirmitas, aut quicumque dolor capitis excusat, sed standum est ar- bitrio boni viri, vel medici. Sic ille; cùm ergo non quodlibet valetudinis detrimentum à lege ieiunij excuset, poterit Ecclesia sexagenarios obligare, etsi ea sequantur incommoda, quæ superiùs sumus prosecuti, quidquid circa illa Medici iudicarint. Vt autem non solùm possit, sed etiam reipsa ita velit, argumentum validissimum ex Doctorum omnium attestatione desumitur, contra quos temerarium fuerit opinari, vt est communis Theologorum vox. aliqualem caussam habere, ad concedendum illi carnium esum: sicut timorati omnes, & bonæ conscientiæ viri hactenus censuêre. Et hoc qui- dem ille absolutè profert, etiamsi talis Bullam non sumat. Ex quo habenti Bullam caussam le- uiorem sufficere; aliàs illa nihil concedet. Et quidem cum in aliis eximios quosdam fauores Bulla contineat; non est credendum circa hoc, speciale nihil indulgere. Pro iis autem qui in In- diis degunt, minor adhuc caussa est sufficiens, quia alimenta debiliora sunt, & consequenter natura debilior, vnde faciliùs cum talibus potest dispensari. Et dispensatio quidem ad Prælatum non spectat, sed ad Confessarium post consulta- tionem Medici: sic enim Bulla præscribit. Suf- ficiet autem Medicum damnum imminens atte- stari: quod si graue sit, certum est dispensatione opus non esse: poterit autem esse necessitas Præ- latum adeundi, vt sciat quid Medicus dixerit, ne, si eo inscio fiat, contra subditum sic operantem indignetur. Si autem damnum leue esse dicat, & suo iudicio non sufficiens ad esum carnium, ni- hilominùs Confessarius dispensare poterit, quia ad talem dispensationem leuis, vt diximus, caussa sufficit, quæ scilicet aliàs sufficiens non esset: vnde seruatur quod Pontifex iubet; Medici inquam corporalis & spiritualis Concilium ad- hiberi. esse ob præfatum titulum à lege prohibente ouo- rum & lacticiniorum vsum exemptos. Idem au- tem esse non obstante fundamento alio de exem- ptione ob ætatem 55. annorum, ex dictis etiam colligi potest; quia nullus Doctor eos propter senectutem etiam procedentem vsque ad sexage- simum excusat, & Ecclesia potest eos, nisi specia- lem aliquam debilitatem sentiant, ad abstinentiam dictam obligare, sicut circa esum carnium. Opi- nio autem de excusatione quinquagenarij cum auctario quinque annorum, absolutè loquendo non est admittenda, quia eam Doctores commu- niter reprobant, & qui plus fauent, non parùm<-P> @@0@ @@1@ cusandos euincant, quod negant plurimi. Est autem valde probabile in multis ex quinquagena- riis dictis obligationem cessare ieiunij, quia sene- ctus festinauit in illis, debilitate virium, & incom- modis aliis senum propriis deprehensâ. Quod obseruat P. Sancius suprà Dub. 4. num. 3. idque ex multorum Doctorum, quos num. 2. adduxerat, doctrinâ deducit, asserentium ab Ecclesiâ non esse determinatum tempus senectutis, in quo cesset obligatio ieiunij; sicut neque ex naturâ rei est determinata senectutis ætas. Pro quo & Thomas à Jesv in Expositione Regulæ Carmelita-
quinquagenarios cum additamento quinquennij, sed & minoris ætatis, ab obligatione dictâ immu- nes habendos, quia in illis adproperauit sene- ctus, cuius indicia, præter debilitatem, sunt ni- mia canities, dentium ac molarium defectus, in somnia pituitæ copia, quòd lumen oculorum eo- rum & ipsum non sit cum eis, vt dolebat Vates, &c. loquendo, inquiri secundò potest an ad gauden- dum priuilegio Bullæ in esu ouorum & lactici- niorum debeant anni sexaginta esse completi, vel sufficiat esse inchoatos. Et videtur satis probabi- le inchoatos sufficere; quia cùm lex numerum annorum in fauorabilibus præscribit, sufficit vlti- mum esse inchoatum. L. Quâ ætate. D. de testa-
Concilium Tridentinum, cùm de professione Religiosa loquitur Seßione 25. de Regularibus, cap. 15. non tamen in ætate ad Ordines sacros, vnde vsu receptum est vt annus vltimus inchoatus suf- ficiat. Pro quo Doctores, quos adducit Barbosa circa Cap. 12. Seßionis 23. Cùm etiam sexagena- rius non eum tantùm significet, qui sexaginta annos habet, sed qui sexagesimum ingressus est. Currens enim annus cum omni proprietate sexa- gesimus dicitur, sicut & alij currentes; aliàs non esset conueniens ille significandi modus, cùm ne- queant numero anni præcedentis designari. Et sicut annus, ante quem alius non est, primus di- citur, etiamsi completus non sit, vnde Pontifices dicunt, Pontificatûs nostri anno primo; ita est de se- quentibus dicendum. Sicut ergo annus sexagesi- mus dicitur, ita & ab eo sexagenarius potest quis appellari. Vnde sapienter Caietanus. V. Ieiunium, ait excusari sexagenarium, seu sexaginta anno- rum. Vbi sexagenarium vocat eum, qui sexage- simum agit: sexaginta autem annorum illum, qui compleuit. Et est iuxta regulam aliquorum, quos adducit Siluester. V. Ætas. num. 4. dicentium, cùm annus explicatur per genitiuum, illius com- plementum designari: & ita tenet P. Mendus Disput. 18. num. 10. Est autem hoc priuilegium ab eo independens, quod in sexagenariis quam- plurium sententia Doctorum agnoscit, vt non teneantur ieiunare; quam robustè confirmat P. Sancius Lib. 7. de Matrimonio Disput. 32. num. 17.
ctores adducit. Pro quâ etiam aliis citatis militat Diana Parte 1. Tractat. 9. Resolut. 20. Trullench
P. Lessium Lib. 4. Cap. 2. num. 41. Dom. Solorza- nus Tomo 2. lib. 1. cap. 5. num. 60. aliis adductis.<-P>@@
2. num. 6. §. Proinde, tamquàm pro maximè pro- babili, sicut & alij apud ipsum. Est inquam inde- pendens, quia licet sententia dicta vera non sit, & quis contrariam teneat, potest priuilegio Bullæ vti, non quidem lege ieiunij solutus, sed illud esu ouorum ac lacticiniorum peragens. dent: sed quia est opinio, iuxta quam illæ, si quinquagenariæ sint, à ieiunij obligatione exi- muntur, quam tenet P. Sancius Dub. 4. citato num. 6. vbi sic absolutè pronuntiat: Et ideò fœminæ quinquagenariæ deobligantur à ieiunio: licèt citatâ Disput. 32. in fine, eam non esse in praxi tutam affirmet. Naldus V. Ieiunium num. 2. Narbona, Zoësius, Machadus, & P. Pellizarius, quos addu- cit Diana Parte 9. Tractat. 7. Resolut. 73. qui ait se eam non audere tamquam improbabilem dam- nare, quam & non improbabilem affirmat Trullench suprà. Quia inquam talis opinio pro- babilis extat, vnde eam vt talem ex Dianâ pro- ponit P. Busenbaum in Medulla Theologiæ moralis,
test an in eâ ætate Bullæ beneficio gaudeant, sicut viri in sexagennali. Et videtur sanè probabile; probarique potest ex eo quod plures ex citatis Doctoribus adducunt, ad probandum sexage- narios lege ieiunij non teneri, priuilegium Bullæ pro ipsis in ordine ad oua & lacticinia: Quasi
etiam comprehendantur, vt est innegabile, & ratio eadem militet in illis, si quinquagenariæ sint, videtur satis verosimile ad illas tale benefi- cium extendi. Item, iuxta dicta num. 250. be- neficium Principis latè interpretandum est, quan- do non est contra ius: atqui in præsenti ita acci- dere ostendi ex eo potest, quia licet priuilegium edendi oua & lacticinia contra ius sit, in eo ta- men quòd quinquagenariæ fœminæ viri sexage- nariis exequentur propter rationem eamdem in ipsis repertam, & fortassis in illis maiorem, ob conditionem sexûs notabiliter debiliorem, nihil speciale contra ius fit, sicut nihil speciale fit in viris præter communem dispensationem. Ex quo fundamento existimare aliquis posset eos, qui ante annum sexagesimum senescunt, iuxta dicta
genarij sunt, non formaliter sed æquiualenter: & sexagennalis annorum numerus valde materiali- ter se habet in ordine ad Pontificum intentio- nem, qui naturæ intendunt debilitati consulere in eâ ætate frequentiùs occurrente. Sufficere autem in fœminis quinquagesimum annum inceptum affirmat Narbona apud Dianam Resol. 73. citatâ. Sicut & alij de sexagenariis apud eumdem, & etiam apud P. Busenbaum suprà. Et non solùm obligationem Ecclesiastici ieiunij cessare, sed etiam Religiosi ex præcepto, atque etiam ex voto, nisi post eam ætatem facto, aut cum expressâ il- lam comprehendendi voluntate emisso, tenet P. Pellizarius Tractatu de Monialibus, cap. 6. num. 25. & ante illum P. Sancius Lib. 4. operis moralis, cap. 11. num. 54. & 55. Licèt autem ex beneficio Bullæ id tantùm liceat quod diximus, illud pri- uilegia alia non excludit, quale est Religioni<-P> @@0@ @@1@ nuper impressum Matriti iussu Ordinis eiusdem, vt scilicet en los dias quadragesimales, y otros del año,
& alia ibidem, iuxta quā Confessarij podran commu- Yüklə 14,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|