Peygamberlere iman 3 Peygamberlerin Görevleri 6

B- Davet Edilen Insanlar Yönünden:

İnanmayış sebepleri bu bakımdan incelendiği tak­dirde kusurun bu tarafta olduğu kendiliğinden ortaya çıkacaktır. Bu sebepleri maddeler halinde sıralayalım:

1- Din Taassubu:

Aslında tebliğ edilen dinin daha üstün, insan haya­tına daha kolay tatbik edileceği anlaşıldığı, hak din ol­duğu bilindiği halde sırf kendi dinlerini bırakmamak yolu tutulmuştur. Yahudilerin durumu buna misaldir. Necran Yahudileri, Peygamberimizle yaptıkları müna­zarayı kaybettikleri, sordukları suallere ancak bir peygamberin cevap verebileceğini bildikleri, hatta kendi aralarında Nebiyyi Ekrem efendimizin peygamber ol­duğunu ifade ettikleri halde İslâm dinini kabul etme­mişlerdir.

2- Siyasî Düşünceler:

Tebliğ eden zatın peygamber olduğu anlaşıldıktan sonra siyasi nüfuzun elden gideceği, mevki ve makam­dan olunacağı korkusuyla kabul etmeyenler olmuştur. Bizans İmparatoru Herakliyus, Ebu Süfyan'la konuş­tuktan sonra:

"Anlattıkların onun bir peygamber oldu­ğunu isbat ediyor..." demiş, fakat saltanatının elden gitmesi korkusu onu Hıristiyanlıkta kalmağa mecbur etmiştir. Mısır Kralı Mukavkıs'ın durumu da böyledir. Mekke müşriklerinden çoğunun iman etmemesine se­bep de, sadece köleler ve fakirlerin de kendileri kadar şerefli olduklarını kabul etmek, onlarla aynı seviyede olmak endişesi idi. İstedikleri gibi gurur ve kibir dolu bir hayat yaşayamayacakları düşüncesiyle bu dini red­detmişlerdi.

3- Hased ve Düşmanlık Hisleri:

Emevîlerin müslüman olmaması, evvelden beri de­vam edip gelen aile düşmanlığından başka bir sebeple izah edilemez. Hatta türlü sebepler sonunda müslüman olduktan sonra bile Rasulü Ekrem Efendimizin nesline ve sünnetine karşı takındıkları devamlı menfi tutum, bütün şiddetiyle Emevî Devletinin yıkılışına kadar sürmüştür. Ebu Cehil'in peygamberimize: "Ben sana yalan söylüyorsun demiyorum. Ancak senin söyledikle­rini kabul etmiyorum", demesi bu hisler altında söylen­miş sözlerdendir.

4- Atalarının Dinini Bıraktırmayan Taassub:

Taassub, doğru olmayan bir inanç ve fikir üzerinde lüzumsuz şekilde inad ve ısrarla durmaktır. Taassub gözleri görmez hale getirir. Akıl işlemez olur, en doğru sözlere kulak tıkanır. Mekke müşriklerinden bir kısmı­nın iman etmemesine sebep, sadece atalarından kalan bâtıl itikadlara körü körüne bağlanmaları olmuştur. İslâm dinini kabul etmemelerine sebep olarak söyledik­leri söz şudur:

"Atalarımızı bir ümmet (bir din) üzerin­de bulduk. Biz de onların izlerine uymuşlarız." ²⁵¹

5- Menfi Propaganda:

Dini kabul etmeyenler tarafından yapılan yanlış anlatışların da büyük tesiri olmuştur. Peygamberimiz hakkında şair, kâhin, sihirbaz gibi iftira etmelerinin, bazılarını İslâm dinine girmekten alakoyduğu, hiç ol­mazsa geç bıraktığı muhakkaktır. Hatta Yahudilerin kendi adamlarına, evvelâ İslâmiyeti kabul eder gibi gö­rünüp bir müddet müslüman olarak kaldıktan sonra onu beğenmemiş bir insan tavrıyla tekrar İslâm dinin­den ayrılmalarını tavsiye etmeleri, yapılan menfî pro­pagandalara en kâfirce bir nevi ilâve etmiştir."²⁵²

Hıristiyan müsteşriklerin ve Yahudilerin dinimiz ve Peygamberimiz hakkında neşrettikleri eserler baş­tan sona iftiralarla doludur. Avrupa ve Amerika'da İslâmiyetin geniş ölçüde yayılmamasına sebep bu yan­lış tanıtmadan başka bir şey değildir.

6- Sorumsuz Bir Hayat Yaşayamama Endişesi

Arzu ettiği gibi sorumsuz bir hayat yaşayamama endişesi de insanları peygamberlerin davetinden uzak tutmuştur. Peygamberler insanları tertemiz ve if­fetli bir hayat yaşamağa davet etmiştir. Bu dine gire­nin elbette yapması gereken vazifeler, terketmesi gere­ken alışkanlıklar bulunacaktır. İçki, kumar, fuhuş ve benzeri hallere son verilmesi, bu sefahetten ayrılması bazı kimselere zor gelmiş ve daveti kabul etmemişler­dir.

X- Ashabının Dilinden Peygamberimizin Bazı Mucizeleri

Rasulü Ekrem Efendimizin, hayatını anlatan eser­lerin başında Asr-ı Saadet'in üçüncü ve dördüncü cildleri sadece peygamberimizin mucizeleri ile ilgilidir. Aşağıya alacağımız parçalar bu kitaptan alınmıştır. Peygamberimizin mucizeleri hakkında en geniş malûmatı bu kitapta bulacak, hatta bazı ciltlerini sene­de bir defa olsun okumanın lüzumlu olduğunu kitabı okuduğunuz zaman takdir edeceksiniz.

"Hazret-i Ali (r.a.) diyor ki: Bir gün Rasulü Ek­rem'le birlikte Mekke haricine çıktım. Yolda her dağ ve her ağaç Rasulü Ekrem'e selam veriyor, bunlardan her birinin "esselâmü aleyke ya Rasulallah" dediğini açıkça duyuyordum."

Hazret-i Cabir (r.a.) diyor ki: "Ey insanlar, sizler mucizeleri korkunç bir şey zannediyorsunuz. Halbuki biz mucizeleri nimet sayarız. Biz yemekleri yerken on­ların Allah'ı tesbih ettiğini duyardık."

Ebu Talha'nın tembel bir atı vardı. Bir kerre Medine'de bir gürültü olmuş, Rasulü Ekrem, bu atın sırtına binerek şehri teftiş etmişti. Bu tembel ve miskin hayvan Rasulü Ekrem'in altında son derece sür'atle ha­reket ediyordu. Rasulü Ekrem avdet ettikten sonra atın sür'atini medhetmiş ve ondan sonra hiç bir at bu atla yarış edememişti.

Bir defa ashabdan birine aid bir deve çıldırmış, bu hâdise Rasulü Ekrem'e haber verilmişti, Rasulü Ekrem deveye yaklaşmak istemiş, ashab onu men ederek, "ya Rasulallah, bu deve herkesi akur (kuduz) köpekler gibi ısırıyor", demişlerdi. Rasulü Ekrem (s.a.) onlara, "zararı yok ben korkmuyorum" demiş, sonra hayvana yaklaş­mış, deve başını eğerek O'na doğru ilerlemişti. Rasulü Ekrem (s.a.) deveyi yularından tutarak sahibine teslim etti ve:

"Allah'ın her mahlûku, benim Rasûlüllah oldu­ğumu bilir," dedi.

Seleme b. Ekva' Hayber gazası esnasında yaralan­mış ve Rasulü Ekrem'in nezdine gelmişti. Rasulü Ek­rem (s.a.) bir şey tilâvet ederek onun yarasına üç kerre üflemiş, yaranın da acısı derhal dinmiş, yalnız izi kal­mıştı.

Rasulü Ekrem (s.a.) Mekke'den Medine’ye hicret ediyorken Süraka tarafından takip olunmuş, Süraka, Hazret-i Peygambere o kadar yaklaşmıştı ki, Hz. Ebu Bekir endişeye düşerek arkasına bakmış, "bize yetişti­ler, bizi yakalayacaklar", demişti. Peygamberimiz ona teselli vermiş ve dua etmişti. Rasulü Ekrem (s.a.)'in du­ası üzerine Süraka'nın atı kuma gömüldü. Süraka, Hazret-i Peygamberle Hazret-i Ebu Bekir'e bakarak, "şimdi bana dua ediniz, sizi takipten vazgeçeyim", demiş, Rasulü Ekrem (s.a.) de ona dua etmiş, o da kurtulup gitmişti.

Bir kerre adamın biri yemeğini sol eliyle yemeğe başlamıştı. Rasulü Ekrem Efendimiz ona sağ eliyle ye­mesini ihtar etmiş fakat o adam gurur ve inad göstere­rek sağ eliyle yiyemiyeceğini söylemiş, Hazret-i Pey­gamber de: "O halde bir daha sağ elinle bir şey yiyeme," demiş, o günden itibaren o adam bir daha sağ eli­ni kaldıramamıştı.

Hazret-i Cabir'in pederi öldüğü zaman bir çok yahudilere borç bırakmıştı. Yahudiler Cabir'i sıkıştırma­ğa başlamışlardı. Cabir, Hazret-i Peygambere gelerek babasının Yahudilere borçlu olduğunu, bu borçları öde­mek için bir şeye malik olmadığını söyledi. Cabir'in bü­tün varı bir mikdar hurmadan ibaretti. Borçları bu hurmalarla verebilmek için bir kaç sene geçmesi lâzımdı. Onun için Cabir, Hazret-i Peygamberin kendi­sine refakat ederek Yahudileri bekletmesini rica etti. Rasulü Ekrem (s.a.) Cabir'e refakat etti. Cabir'in hur­ma yığınını gördü. Dua etti. Sonra yahudileri çağırdı: "Geliniz" dedi, "hurmaları tartınız." Oradaki hurmalar bütün borçların ödemesine kâfi gelmiş, Câbir'e de bir yığın hurma kalmıştı.

Hudeybiye Musalahası esnasında ashab su kıtlığın­dan fevkalâde muzdarib olmuştu. Rasulü Ekrem (s.a.)'in bir tulum içinde bir mikdar suyu vardı. Kendisi bununla abdest alıyorken ashab koşup gelmişler, Rasu­lü Ekrem (s.a.) onlara bu tehacümün sebebini sormuş, hepsi de ancak en zaruri ihtiyaca kifayet edecek derecede suları bulunduğunu söylemişlerdi. Bunun üzerine Rasulü Ekrem (s.a.) elini suya koymuş, parmakların­dan o kadar su fışkırmıştı ki, 1400-1500 kişi abdest al­dıktan başka kana kana içmişti.

1 Fetih: 48/10.

2 Nisa: 4/80.

3 Nahl: 16/2.

4 Enbiya: 21/25.

5 Nisa: 4/150-151.

6 En'am: 6/124.

7 Hacc: 22/75.

8 Nahl: 16/2.

9 Sad: 38/47.

10 Bakara: 2/130.

11 A'raf: 7/144..

12 Tâhâ: 20/13.

13 Nahl: 16/36.

14 Fâtır: 35/24.

15 Kasas: 28/59.

16 İbrahim: 14/4.

17 Ahzab: 33/40.

18 Sebe: 34/28.

19 Ahkaf: 46/29.

20 Tekvir: 81/27.

21 A'raf: 7/157.

22 Al-i İmran: 3/85.

23 Gâfir: 40/78.

24 Nisa: 4/164.

25 Ahkaf: 46/35.

26 Ahzab: 33/7.

27 Kehf: 18/110.

28 Nisa: 4/163.

29 Enbiya: 21/7.

30 Şûra: 42/51.

31 Şuara: 26/193-195.

32 Ahzab: 33/22.

33 Hakka: 69/44- 47.

34 En'am: 6/33.

35 Ahzab: 33/72.

36 Al-i İmran: 3/31.

37 Nisa: 4/64.

38 Ahzab: 33/31.

39 Mümtehine: 60/4.

40 Hud: 11/88.

41 Enbiya: 21/90.

42 Nisa: 4/165.

43 En'am: 6/83.

44 Hud: 11/32.

45 Ahzab: 33/39.

46 Maide: 5/67.

47 Nahl: 21/125.

48 Enbiya: 21/7.

49 Maide: 5/75.

50 Kasas: 28/7.

51 Hadid: 57/25.

52 Hadid: 57/25.

53 Yusuf: 12/108.

54 Nahl: 16/125.

55 Bakara: 2/129.

56 Bakara: 2/151.

57 Nahl: 16/44.

58 Nisa: 4/165.

59 İsra: 17/55.

60 Bakara: 2/253.

61 Duhan: 44/32.

62 Al-i İmran: 3/110.

63 Nisa: 4/165.

64 İsra: 17/15.

65 Tâhâ: 20/134.

66 Enbiya: 21/7-8.

67 Furkan: 25/20.

68 Ra'd: 13/38.

69 Şûra: 42/1-3.

70 Beyyine: 98/5.

71 Enbiya: 21/25.

72 Yusuf: 12/38.

73 Yusuf: 12/40.

74 Maide: 5/48.

75 Enbiya: 21/107.

76 Bakara: 2/255.

77 İmam Ahmed (5/178) Bu hadisin baş tarafını Nesai rivayet etmiştir. Nesai (8/275) 50- Kitabu'l-İstiaze 48- İnsan şeytanlarının şerrinden Allah'a sığınma babı. Mevaridu'z-Zam'ân (508) 34-Kitabu Alâmâti'n-Nühüvvet. 1- Nebilerin ve resullerin, indirilen kitapların sayısı hakkında bir bab.

Bu hadisi uzun olarak Hâkim Müstedrek (2/597)'te rivayet etmiş ve ondan yüz çevirmiştir. Zehebi, onda Sa'di'nin bulunduğunu ve onun da sika olmadığını söylemiştir.

Hakim ve İbni Hibban'ın bu hadisi tahriç etmeleri, hadisi sahih kabul ettikleri anlamına gelir. Fakat Zehebi, Hakim'i muaheze etmiş ve hadisin ravilerinden biri­nin sıka olmadığını zikretmiştir. Ulemadan hadisin zayıf olduğunu kabul edenler olduğu gibi, mevzu (uydurma) olduğunu kabul edenler de vardır. Alimler nezdinde tercih edilen görüş şudur:

Nebilere ve resullere herhangi bir sayı sınırı koymadan iman edilir. Böylece onlar­dan hiç biri dışarda bırakılmaz veya sınırlama nedeniyle onların arasına biri sokul­maz. Çünkü bu konuda varid olan hadislerin subutu, ihtilaflıdır.

78 Mu'cemu'l-Kebir (8/139) Mecmau'zZevaid (8/210) Haysemi: "Onun ricali, Ahmed bin Huleyd'in dışında -ki o da sikadır- Sahih'in ricalidir" demiştir.

Onu İbni Hibban (2085) da rivayet etmiştir. Hafız İbni Kesir, el-Bidaye ve'n-Nihaye'de (1/101) "Bu, Müslim'in şartı üzeredir, ama onu tahric etmemiştir. Haysemi de, Mecmau'z-Zevaid (l/196)'de, onu Evsat'a nisbet ettikten sonra "Onun ricali Sa­hih'in ricalidir" demiştir.

79 Keşfu'l-Estar (3/103). Haysemi, Mecmau'z-Zevaid (8/197) de onu, Bezzar ve Tabarani'nin rivayet etliğini ve ricalinin sika olduklarını söylemiştir.

80 Taberani (18/145) Haysemi, Mecmau'z-Zevaid (1/193)'de ricalinin mevsuk olduk­larını söylemiştir.

Müstedrek (2/546) Hakim: "İsnadı sahih bir hadistir, ama ikisi tahric etmedi" demiştir. Zehebi de onu doğrulamış ve ricalinin bazısını zayıf kabul etmiştir.

81 Buhari (1/188) Yukarıda geçen yer.

82 Buhari (11/88) 79- Kitabu'l-İsti'zân. 51- Büyüdükten sonra sünnet olmak ve koltuk altlarının kıllarını gidermek babı. Müslim (4/1839) 43- Kitabu'l Fazail. 41- Halil İbrahim (a.s)'in faziletlerinden bir bab.

83 Keşfu'l Estar (3/102) Mecmau'z Zevaid (8/201) Haysemi: "O'nu Taberani Evsat'da Bezzar'da benzerini rivayet etmiştir, her ikisinin ricali de. Sahih'in ricalidir" demiş­tir.

84 Buhari (6/387) 60- Kitabu'l Enbiya. 8- Allah Teala'nın: "Allah İbrahim'i dost edindi" kavli babı.

85 Buhari (8/499) 65-Kitabu't Tefsir. 1- Allah'ın: "Kabirlerinden kaldırılacakları gün beni rüsvay etme" (Şuara Suresi: 87) kavli babı.

86 Buhari (6/415) 60- Kitabu Ehacisi'l Enbiya. 13- Allah Teala'nın: "Lut'a da (peygam­berlik verdik) (o zaman kevmine şöyle demişti: "Sîz gözünüz göre göre hala o kötülü­ğü yapacak mısınız?" (Neml Suresi: 54) kavli babı. Tirmizi (5/293)'de onun benzerini rivayet etmiştir. 48- Kitabu Tefsiri'l Kur'an, 13-Yusuf Suresi'nden bir bab.

87 Buhari (6/418) 60- Kitabu Ehadisi'l Enbiya. 19- Allah Teala'nın: "Andolsun ki, Yu­suf'un ve kardeşlerinin kıssalarında soranlar için nice ibretler vardır." (Yusuf Sure­si: 7) kavli babı. Müslim (1/133) 1- Kitabu'l İman. 69- Delillerin tezahürü ile kalb it­minanının artması babı.

88 Mu'cemu'l Kebir (9/111) Haysemi, Mecmau'z Zevaid (8/203) de: "O'nu mevkuf ola­rak Taberani rivayet etmiştir. Ricali, Sahih'in ricalidir" demiştir.

89 İmam Ahmed (1/271) Keşfu'l Estar (1/111) Haysemi, Mecmau'z Zevaid (l/153)'de: "O'nu Ahmed. Bezzar ve Taberani Kebir ve Evsat'da rivayet etmişlerdir. Ricali, Salih'in ricalidir ve İbni Hibban onu sahih kabul etmiştir" demiştir.

90 Buhari (6/336) 59- Kitabu Bead'i'l Halk. 11- İblis ve askerlerinin sıfatı babı.

91 Müslim (4/1942) 43- Kitabu'l Fazail. 42- Hz. Musa (a.s)'nın faziletlerinden bir bab.

92 Buhari (3/206) Kitabu'l Cenaiz. 68- el Arzu'l Mukaddese'de yahut onun gibi yerlerde gömülmeyi arzu eden kimse babı. Müslim (4/1842) 43- Kitabu'l Fazail. 42- Hz. Musa (a.s)'nın faziletlerinden bir bab. Nesai (4/118) 21- Kitabu'l Cenaiz. 121- Diğer bir nevi babı.

93 Buhari (6/433) 60- Kitabu Ehadisi'l Enbiya. 27- Hızırla Hz. Musa (a.s) hadisi babı. Tirmizi (5/313) 48- Kitabu Tefsiri'l Kur'an. 19- Kehf Suresinden bir bab.

94 Mecmau'z Zevaid (8/206) Haysemi: "Bezzar onu uzun bir hadis içinde rivayet et­miştir ve isnadı da hasendir" demiştir.

95 Buhari (6/435) 60- Kitabu'l Enbiya. 37- Yüce Allah'ın şu kavli babı; "Ve Davud'a Ze­bur'u verdik," (Nisa Suresi: 63) 1) Buhari (4/303) 34- Kitabu'l Buyu, 13- Kişinin kazancı ve elinin emeği babı.

96 Mecmau'z Zevaid (1/191) Haysemi: "Onu Taberani rivayet etmiştir ve ricali mev­suktur" demiştir.

97 Buhari (6/458) 60- Kitabu'l Enbiya. 40- Yüce Allah'ın: "Biz Davud'a, oğlu Süley­man'ı ihsan ettik" (Sad Suresi: 30) kavli babı. Müslim (3/1344) 30- Kitabu'l Akdiye. 10- Müctehitlerin ihtilaf etmesinin beyanı babı. Nesai (8/234) 49- Kitabu'l Kudat. 14- Hakim'in bildiği ile hükmetmesi babı.

98 Buhari (8/267) 65- Kilabu't Tefsir. 26- "Biz sana vahyettik..." kavli babı.

99 Bakara: 2/253.

100 İsra: 17/55.

101 Bakara: 2/253.

102 Buhari (6/451) 60- Kitabu Ehadisi'l Enbiya. 35- Allah Teala'nın: "Muhakkak Yunus da peygamberlerdendir" kavli babı. Müslim (4/846) 43- Kitabu'l Fezail. 43- Hz. Yu­nus (a.s)'un zikri babı.

103 Araf: 7/143.

104 Buhari (11/367) 81- Kitabu'r Rıkak. 43- Sûra üfürme babı. Müslim (4/1844) 43- Kitabu'l Fezail. 42- Hz. Musa (a.s)'nın faziletlerinden bir bab. Ebu Davud (4/217) Kitabu's Sünnet. Enbiya arasında tercih yapma hakkında bir bab. Tirmizi (5/373) 48- Kitabu't Tefsir. 41- Zümer suresinden bir bab.

105 Buhari (6/420) 6- Kitabu'l Enbiya. 20- Allah Teala'nın: "Eyyub'u da (hatırla). Hani o Rabbi'ne nida etli..." babı. Nesai (1/201) 4- Kitabu'l Gusl. 7- Guslederken örtünmek babı.

106 Keşfu'l Estar (3/107) Mecmau'z Zevaid (8/208) Haysemi: "Onu Ebu Ya'la ve Bezzar rivayet etmiştir. Bezzar'ın ricali, Sahih'in ricalidir" demiştir.

107 Fatır: 35/24.

108 Ebu Davud (4/218) Kitabu's Sünnet. Peygamberler arasında tercih yapma hakkında bir bab.

109 Buhari (8/212) 65- Kitabu't Tefsir. 2- Ali İmran suresi, yüce Allah'ın: "Ben onu ve zürriyetini..." (Ali İmran: 3/36)

110 Ali İmran: 3/36.

111 Buhari (6/337) 59- Kitabu Bed'i'l Halk. 11- İblis ve ordusunun sıfatı babı.

112 Müslim (4/1838) 43- Kitabu'l Fazail. 40- Hz. İsa (a.s)'nın faziletleri babı.

113 Buhari (6/469) 60- Kitabu'l Enbiya. 44- Yüce Allah'ın şu kavli babı: "Kitab'da Mer­yem kıssasını da an..." (Meryem: 19/16) Müslim (4/838) 43- Kitabu'l Fazail. 40- Hz. İsa (a.s)'nın faziletleri babı.

114 Maide: 5/116.

115 Tirmizi (5/260) 48- Kitabu't Tefsir. 6- Maide Suresinden bir bab. 838- Müslim (1/154) 1- Kitabu'l İman. 74- Resulullah (a.s)'ın geceleyin semalara yürü­tülmesi babı. Maide: 5/116.

116 Ahkaf: 46/11.

117 Buhari (12/417) 91- Kitabu't Ta'bir. 33- Rü'yada Kabe'yi tavaf etmek babı. Müslim (1/156) 1-Kitabu'l İman. 75- Meryemoğlu Hz. Mesih (a.s) ile Deccal Mesih'in zikri babı.

118 Buhari (8/391) 65- Kitabu't Tefsir. 3- Yüce Alah'ın "Kulunu bir gece Mescid'i Haram'dan Mescid-i Aksa'ya götüren..." kavli babı. Müslim (1/156) 1- Kitabu'l İman. 75- Meryemoğlu Hz. Mesih (a.s) ile Deccal Mesih'in zikri babı

119 Buhari (6/477) 60- Kitabu'l Enbiya. 48- Yüce Allah'ın: "Kitap'ta Meryem kıssasını da an..." kavli babı. Müslim (1/153) 1- Kitabu'l İman. 74- Resulullah (a.s)'ın geceleyin semalara yürütülmesi babı. Müslim'deki bu rivayet ihtilaflıdır. Onda Hz. İsa (a.s)'nın zikri yoktur.

120 Buhari (4/414) 34- Kitabu'l Buyu. 103- Domuzu öldürmenin meşruluğu babı. Müslim (1)135) l-Kitabu'l İman. 71- Merycmoğlu Hz. İsa (a.s)'nın inmesi babı.

121 Mecmau'z Zevaid (8/205) Haysemi: "Onu Taberani Evsat'ta rivayet etmiştir ve rica­li sikadır" demiştir.

122 İmam Ahmed (2/298) Mecmau'z Zevaid (8/205)'de Haysemi: "Onu merfu ve mevkuf olarak İmam Ahmed rivayet etmiştir, ricali. Sahih'in ricalidir" demiştir.

123 Buhari (6/478) 60- Kitabu'l Enbiya. 48- Yüce Allah'ın: "Kitab'ta Meryem kıssasını da an..." (Meryem: 19/16) kavli babı. Müslim (4/1857) 43- Kitabu'l Fazail. 40- Hz. İsa (a.s)'nın faziletleri babı. Ebu Davud. (4/219) Kitabu's Sünnet. Peygamberler arasında tercih yapma hakkında bir bab.

124 İsra: 17/55.

125 Buhari (12/263) 87- Kitabu'd Diyat. 32- Bab: Bir müslüman bir yahudiye tokat attığı takdirde... Müslim (4/1845) 43- Kitabu'l Fazait. 32- Hz. Musa (a.s)'nın faziletlerin­den bir bab. Ebu Davud (4/217) Kitabu's Sünnet. Peygamberler arasında tercih yapma hakkında bir bab.

126 Keşfu'l Estar (3/100) Mecmau'z Zevaid (8/211) Haysemi: "Onu Ebu Ya'la ile Bezzar rivayet etmiştir, Ebu Ya'la'nın ricali sikadır" demiştir.

127 Meryem: 19/12.

128 Ali İmran: 3/48.

129 Bakara: 2/136.

130 Bakara: 2/285.

131 Bakara: 2/177.

132 Nisa: 4/150-151.

133 Nisa: 4/164.

134 En’âm: 6/83-86.

135 Âl-i İmrân: 3/33.

136 A’râf: 7/65.

137 Hûd: 11/61.

138 Hûd: 11/84.

139 Enbiyâ: 21/85-86.

140 Ahzâb: 33/40.

141 Metinde sadece 124 kelimesi geçmektedir. Halbuki konu ile ilgili hadis­lerde, gönderilen peygamberlerin 124.000 olduğu belirtilmektedir.

142 Konu ile ilgili olarak Ebu Zerr el-Gıfari’den gelen rivayete göre; Nebile­rin sayısı 120 bindir. Resullerin sayısı İse, 315 kişilik bir gruptur. Bu konu ile ilgili olarak b.k.z: İmam Ahmed, Müsned, 5/178, 266; Beyhaki, Sünen, 9/4; Heysemî, Mecmau’z-Zevaid, 8/210

143 Nahl: 16/63.

144 Fâtır: 35/24.

145 Yûnus: 10/47.

146 Ra’d: 13/7.

147 En’âm: 6/124.

148 Hac: 22/75.

149 Furkân: 25/20.

150 Ra’d: 13/38.

151 Enbiyâ: 21/83-84.

152 Âl-i İmrân: 3/144.

153 A’râf: 7/188.

154 Cin: 72/26-28.

155 İslam alimlerinin çoğu, peygamberliğin, erkeklere özel bir durum ol­duğu ve kadınlar için ise böyle bir şeyin söz konusu olmadığı görüşündedirler. Peygamberliğin kadınlara değil de erkeklere mahsus kılınmasının

hikmeti; peygamberliğin, ağır bir yük ve zor bir teklif olmasından dolayıdır. Bundan dolayıdır ki, bütün Peygamberler, iman etmiş topluluklarıyla birlikte zor ve güç mihnetler içerisinde kalmışlar ve Allah’ın davasını tebliğ etme yolunda şiddetli belalara, musibetlere ve sıkıntılara maruz kalmışlardır.

156 Maturidi ve Eş’ariler, genel olarak peygamberin erkeklerden olduğunu kabul ederler. Fakat Eş’ariler, kadınların da peygamber olacağı görü­şünü İleri sürmüşlerdir. Eş’ariler, Hz. Musa’nın annesine vahy edilmesi ve Hz. Meryem ile ilgili (Kasas: 28/6, Âl-i İmrân: 3/42, Meryem: 19/16-19) ayetleri delil getirerek kadınların da peygamber olacağını savunmuşlardır. Bunlara göre peygamberlikleri söz konusu olan 6 kadın şunlardır: Hz. Havva, Hz. Sare, Hz. Hacer, Hz. Musa’nın annesi, Firavun’un eşi Asiye ve Hz. Meryem.

Maturidiler ise Yusuf: 12/109, Nahl: 16/43, Enbiyâ: 21/7 ayetlerini delil getirerek peygamberlerin erkeklerden olduğu görüşünü ileri sürmüşlerdir.

157 Enbiyâ: 21/7.

158 İsrâ: 17/95.

159 Enbiyâ: 21/25.

160 Nahl: 16/36.

161 Şûra: 42/13.

162 Cum’a:62/2.

163 Nisa: 4/163-165.

164 Tevbe: 9/115.

165 Fussilet: 41/17.

166 İsrâ: 17/15. Eş’ariler, Mâlikiler ve Kemâl İbnu’l-Hümâm, bu ayete da­yanarak davetin kendilerine ulaşmadığı, fetret dönemi insanlarının putlara tapsa bile kurtuluşa ereceklerini söylemişlerdir.

Ebu Hanife ve Maturidi ise, insanların ahirette kurtuluşa erebilmeleri için, Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmamalarını şart koşmuş ve Allah’ın birliğini bilmek için aklın tek başına yeterli olduğunu söylemişlerdir. Birinci görüş daha makuldür. Çünkü Yüce Allah şöyle buyuruyor: “Kim kendisine doğru yol besbelli olduktan sonra peygambere mu­halefet eder, müminlerin yolundan başkasına uyup giderse onu dön­düğü o yolda bırakırız. Kendisini Cehenneme de koyarız. O, ne kötü bir yerdir” Nisa: 4/115.

167 Yani Peygamberler bir vacibi terk etmez. Bir haramı işlemezler ve güzel ahlaka aykırı şeyleri yapmazlar.

168 Âl-i İmrân: 3/33.

169 Peygamberlerin günahsızlığı konusunda iki husus ortaya çıkmaktadır: