Bəşəriyyətin uzun və ziddiyyətli tarixi inkişafı boyu bir-birini əvəz etmiş müxtəlif iqtisadi sistemlər (ənənəvi sistem, bazar sistemi, inzibati-amirlik sistemi, qarışıq sistem) öz təkamülündə üç pilləli yüksəliş yolu keçmişdir. Əvvələn,hər hansı bir iqtisadi sistem tədricən meydana çıxaraq formalaşır. Sonra həmin iqtisadi sistem malik olduğu üstünlükləri reallaşdıraraq, öz inkişafının ən yüksək nöqtəsinə çatır. Nəhayət, iqtisadi sistem getdikcə öz üstünlüklərini itirərək zəifləyir, dövrün və cəmiyyətin dəyişən tələblərinə cavab verə bilmədiyindən məhv olub, sıradan çıxır. Deməli iqtisadi sistemlər, müxtəlif təsərrüfat formaları əbədi bir şey deyildir. Onlar konkret tarixi şərait və müəyyən iqtisadi şərtlər, amillər, səbəblər nəticəsində meydana çıxıb fəaliyyət göstərir, sonra isə öz ömürlərini başa vururlar. Adətən, bir iqtisadi sistemdən digərinə birbaşa keçmək, addımlamaq mümkün olmadığından, müəyyən keçid mərhələsinin yaşanması tarixi zərurət kimi qarşıya çıxır. XX əsrin 90-cı illərində iki dünya – sosialist və kapitalist təsərrüfat sistemlərindən birincisinin iflası nəticəsində müstəqillik əldə etmiş bir qrup ölkələr, keçid mərhələsi şəraitində bazar münasibətləri iqtisadi sistemi kimi yeni cəmiyyət formalaşdırmağa başladılar. Bu qrupa keçmiş Sovet İttifaqının 15 müttəfiq respublikası; Şərqi Avropa və Asiyanın bir sıra dövlətləri daxildir. Həmin ölkələrdə dövlət mülkiyyətinin özəlləşdirilməsi, torpaq islahatları aparılması, demokratik hüquqi dəyişikliklərin həyata keçirilməsi, dövlət idarəçiliyi sisteminin təkmilləşdirilməsi prosesi, şübhəsiz bazar münasibətləri iqtisadi sisteminə gedən çətin və mürəkkəb yolun ilk uğurlu addımları kimi qiymətləndirilməlidir.
Keçid mərhələsi və onun iqtisadi münasibətləri üçün həm köhnə cəmiyyətin, həm də yeni yaranmaqda olan cəmiyyətin inkişaf xüsusiyyətlərini özündə birləşdirməsi səciyyəvidir. Keçid mərhələsində bir müddət keçmiş iqtisadi sistemin qayda-qanunları (atributları, institutları) ilə yanaşı, yeni sistemin təzəcə formalaşan ünsürləri birgə yaşayır. Təbiidir ki, keçmiş və yeni iqtisadi sistemin ünsürləri arasında ziddiyyətli mübarizə gedir. Lakin son nəticə etibarilə, yeni iqtisadi sistem üstün gəlir. Belə bir cəhəti də qeyd etmək lazımdır ki, tarixdən iqtisadi sistemlərin bir-birini əvəz etməsinin təkamül (islahatlar, tədrici dəyişikliklər, evolyusiya) və inqilab (zorakılıq) yolları məlumdur. Keçid iqtisadiyyatının təbiəti və mahiyyəti yalnız mövcud təsərrüfatçılıq üsullarının, habelə iqtisadi siyasət xəttinin dəyişdirilərək təkmilləşdirilməsi ilə məhdudlaşdırıla bilməz. Bu proses ilk növbədə cəmiyyətdəki iqtisadi-sosial münasibətlərin köklü surətdə yenidən qurulması ilə bağlıdır. Çünki, keçid mərhələsində iqtisadi sistemi xarakterizə edən prinsiplər, ilk növbədə mülkiyyət münasibətləri, resursların bölgüsü, iqtisadi inkişafın meylləri, vasitələri, stimulları, təkrar istehsalın tipləri və nəhayət bütövlükdə iqtisadi institutlar və onların hüquqi bazası köklü surətdə dəyişir. Deməli, cəmiyyətin yeni iqtisadi sistemi köhnənin ziddiyyətləri nəticəsində meydana gəlir və zəruri keçid mərhələsi dövrünü yaşayaraq, reallığa çevrilir. Xüsusilə bu dövlətlərin beynəlxalq aləmdə tanımaları, onların tədricən müasir dünyanın iqtisadi inteqrasiya proseslərinə qoşulmaları, müəyyən qlobal problemlərə münasibətdə müstəqil mövqe tutmaları, özlərinin beynəlxalq iqtisadi-ticarət, elmi-texniki, mədəni əlaqələr sistemini genişləndirib-dərinləşdirmələri, onların müstəqil dövlətçilik siyasətinin mühüm amilləri, cəhətləri kimi böyük əhəmiyyətə malikdir. Rəsmi məlumatlara görə keçid mərhələsində olan bu dövlətlər, hazırda dünya məhsulunun 5-7 faizini, dünya ticarət dövriyyəsinin 3-4 faizini verirlər. Qeyd etmək lazımdır ki, BMT-nin təsnifatına görə keçmiş sosializm sisteminə daxil olan Çin Xalq Respublikası və Kuba Respublikası postsosialist ölkələri sırasına daxil edilmir. Çin Xalq Respublikası,1979-cu ildən etibarən Birləşmiş Millətlər Təşkilatının təsnifatına görə beynəlxalq aləmdə, inkişaf etməkdə olan ölkələrsırasına daxil edilir. Kuba Respublikası da inkişaf etməkdə olan ölkələr qrupuna aid edilsə də, lakin o özünü sosializm cəmiyyəti quran bir ölkə kimi səciyyələndirir.
İqtisadçıların və mütəxəssislərin fikrincə, postsosialist ölkələri ilə inkişaf etməkdə olan ölkələr arasında ümumi oxşar cəhətlər vardır. Həmin oxşar cəhətlər, Vyanada (Avstriya) yerləşən Beynəlxalq Tətbiqi Sistemli Təhlil İnstitutunun rəyincə aşağıdakılardır:
postsosialist və postsovet ölkələrinin əhalisi arasında yoxsulluğun nisbətən geniş yayılması;
bu ölkələrin sərvətlərinin bölgüsündə ədalətsizliyin hökm sürməsi;
bütövlükdə iqtisadiyyatın, xüsusilə sənayenin müasir sahələrinin zəif inkişaf etməsi;
bu ölkələrin milli valyutalarının məzənnələrinin xeyli aşağı olması;
rüşvət-korrupsiya hallarının geniş yayılması və məhkəmə sisteminin səmərəsiz fəaliyyət göstərməsi;
bu ölkələrin əksəriyyətinin kifayət qədər yanacaq-enerji ehtiyatlarına malik olmaması;
postsosialist və postsovet ölkələrinin, hələ keçmişdən miras qalmış ayrı-ayrı bölgələrinin (regionlarının) iqtisadi-sosial inkişaf səviyyəsində ciddi fərqlərin qalması.
Lakin bütün bu nöqsan və çatışmayan cəhətlərə baxmayaraq, XX əsrin sonlarında Avropa və Asiyanın bir sıra ölkələrinin inzibati-amirlik üsulları ilə idarə olunan planlı sosialist iqtisadi sistemindən xilas olaraq, xüsusimülkiyyətə,iqtisadi sərbəstliyə, rəqabət prinsiplərinə əsaslanan bazar münasibətlərinə keçidi,son dərəcə mühüm, habelə tarixi inqilabi bir proses oldu. Şübhəsiz, bazar iqtisadi münasibətlərinin hakim olduğu iqtisadi bir sistem heç də ideal deyildir. Onun qeyri-sabitlik, ədalətsizlik, işsizlik, inflyasiya kimi vaxtaşırı təkrar olunan prosesləri, cəmiyyət üçün ciddi iqtisadi-sosial problemlər yaradır. Bütün nöqsan və çətinliklərinə, ziddiyyətlərinə baxmayaraq, bəşəriyyətin çoxəsrli təsərrüfat həyatı təcrübəsində bazar iqtisadi münasibətləri sistemi hələlik insanların axtarıb tapdıqları elə bir təsərrüfatçılıq formasıdır ki, onların şəxsi maraqlarına, təşəbbüskarlıq səylərinə, səmərəli fəaliyyətlərinə, yüksək mənfəət əldə etmək niyyətlərinə daha çox cavab verir.